Ο Άρης θα χρειαστεί την ίδια transition επίθεση και με τον Ολυμπιακό

Στην ποδοσφαιρική συζήτηση που σήκωσε η αγωνιστική παράσταση του Μάνου Γκαρθία στη νίκη επί του Βόλου ήταν αναπόφευκτη η εστίαση στις εκτελέσεις του. Ίσως γιατί στοιχειοθέτησαν την επιβεβαίωση μιας ξεκάθαρης άποψης για τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του διαλύοντας παράλληλα τον ενδοιασμό περί της ικανότητάς του στο τελείωμα των φάσεων. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το show θα ερχόταν νωρίτερα αν ο χαρισματικός μέσος απέφευγε το εξεζητημένο επιλέγοντας ευθύς εξαρχής την άμεση εκτέλεση. Είναι ζήτημα απόφασης και αυτοπεποίθησης. Νιώθεις καλά (;), σουτάρεις. Έχεις αμφιβολίες (;), ψάχνεις την πάσα. Για παράδειγμα, στις πρώτες επαγγελματικές συμμετοχές του ο Λούις Πάλμα σούταρε δίχως δεύτερες σκέψεις. Κι αυτοί που (αρχικά) τον χαρακτήρισαν εγωιστή, στην πορεία κατάλαβαν ότι ο πιτσιρικάς (ως επί των πλείστων) πήρε τις σωστές αποφάσεις.

Αν οι εκτελέσεις στοιχειοθετούν ένα βασικό αντικείμενο συζήτησης, το δεύτερο είναι όλα όσα προηγήθηκαν αυτών. Προκάλεσε την περιέργειά μου ο αριθμός των συνολικών πασών που άλλαξαν οι παίκτες του Άρη (συνολικά στις τρεις φάσεις) πριν ο Μάνου Γκαρθία φτάσει σε σημείο εκτέλεσης. Δεν ήταν περισσότερες από εννιά! Το νούμερο είναι εντυπωσιακά χαμηλό αλλά υποδηλώνει δύο πράγματα. Καταρχήν την εξαιρετική λειτουργία του Άρη στην transition επίθεση στο δεύτερο ημίχρονο - εν αντιθέσει με το πρώτο - και δεύτερον, το σωστό timing σε απόφαση και μεταβίβαση από τους παίκτες οι οποίοι συμμετείχαν στις φάσεις.

Για παράδειγμα, οι δύο από τις τρεις φάσεις του γκολ ξεκίνησαν από τα πόδια του Ντάνιελ Μαντσίνι (δεξιά) από το ύψος της μεγάλης περιοχής της ομάδας του. Ο Αργεντίνος είχε συμμετοχή και στη φάση του τρίτου τέρματος η οποία ξεκίνησε από κλέψιμο του Μόουζες Οντουμπάτζο. Ο δε Ματέο Γκαρσία συμμετείχε στα δύο από τα τρία γκολ. Συνολικά: Ο Άρης άλλαξε τέσσερις πάσες στο πρώτο γκολ, δύο στο δεύτερο και τρεις στο τρίτο.

Η άρτια λειτουργία της transition επίθεσης είναι ένα στοιχείο που οφείλει να έχει για να ξεπεράσει τη δυσκολία δημιουργίας στην κλειστή άμυνα, κυρίως όμως γιατί έχει ποδοσφαιριστές σχετικών χαρακτηριστικών. Γρήγορους, με υψηλή τεχνική κατάρτιση, παίκτες χώρου οι οποίοι το μόνο που χρειάζονται είναι η μεγαλύτερη πίστη στις εκτελεστικές ικανότητές τους. Εμμέσως πλην σαφώς το επανέλαβε ο Άλαν Πάρντιου το περασμένο Σάββατο. Γενικώς ο Βρετανός εκτιμά ότι αυτή η ομάδα θα «ξεμπλοκάρει» αν ζευγαρώσει νίκες γιατί αυτομάτως θα αλλάξει η ψυχολογία της.

Αυτό θα χρειαστούν οι «κίτρινοι» στη ρεβάνς του Novibet Κυπέλλου Ελλάδας με τον Ολυμπιακό. Προφανώς δεν θα συναντήσουν μια «ξεχαρβαλωμένη» άμυνα σαν αυτή που βρήκαν στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τον Βόλο όπου οι Θεσσαλοί έκαναν «all in» με κακό φύλλο, αλλά και οι Πειραιώτες δεν διακρίνονται δα για τις έγκαιρες επιστροφές τους. Δεν είναι η προ διετίας ομάδα με τον θαυμαστό βαθμό ομοιογένειας, τακτικής πειθαρχίας και αγωνιστικής συνέπειας. Αν μέτρο σύγκρισης αποτελεί η προ διετίας ομάδα του Ολυμπιακού, φέτος έχει λιγότερες εκτός έδρας νίκες, έχει δεχθεί περισσότερα τέρματα μακριά από το Καραϊσκάκη και ο δε αριθμός τερμάτων που έχει πετύχει μέχρι τη 19η αγωνιστική του Πρωταθλήματος είναι συντριπτικά μικρότερος από τον αντίστοιχο της σεζόν 2020-21 όπου είχε σκοράρει 48 γκολ.

Το βασικό μειονέκτημα του Άρη βρίσκεται αλλού. Στην απάντηση του «πόσοι είμαστε;». Το ρόστερ έχει συρρικνωθεί επικινδύνως λόγω των τραυματισμών. Δεν υπάρχει back up σέντερ μπακ, ούτε δεξιός οπισθοφύλακας. Δεν υπολογίζεται ο Μπριάν Νταμπό ο οποίος έκανε δύο καλά παιχνίδια με τον Ολυμπιακό, ενώ ακόμη κι αν μπουν στην αποστολή οι Καμαρά, Καμάτσο, Λούις Πάλμα υπάρχουν δικαιολογημένες αμφιβολίες για το επίπεδο ετοιμότητάς τους. Αυτομάτως περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό η δυνατότητα παρέμβασης του Πάρντιου στο παιχνίδι και θα χρειαστεί από τους παρόντες, ενδεχομένως, να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους κι ας είναι επιβαρυμένοι από τα διαδοχικά παιχνίδια.