Oλυμπιακός: Μήπως ο Μπόουλερ αξίζει μία ευκαιρία παραπάνω;

Παραδέχομαι ότι γράφω αυτές τις δέκα γραμμές, με αφορμή το βιντεάκι που ανέβασε ο Ολυμπιακός με τις εντυπωσιακές ντρίμπλες του Μπόουλερ από την τελευταία προπόνηση της ομάδας στην Ισπανία.

Και γράφω-αναρωτιέμαι, όχι βέβαια εξαιτίας αυτής της φάσης, μήπως ο Άγγλος αξίζει μία ευκαιρία παραπάνω από τον Μίτσελ. Και το κάνω αυτό, επειδή στο μοναδικό παιχνίδι που ο Ισπανός τεχνικός τον έριξε στη μάχη, στη ρεβάνς με τη Ναντ (0-2) στο Καραϊσκάκη, και δη μετά από απουσία ενάμιση μήνα από παιχνίδια, καθώς ήταν εκτός πλάνων, είχε δείξει κάποια πράγματα ο Μπόουλερ. Τον είχε αισθανθεί η αντίπαλη άμυνα, είχε πάρει προσπάθειες, είχε καλές ενέργειες.

Ήταν η πρώτη φορά που ο Μίτσελ είχε εμπιστευθεί τον Μπόουλερ, σε ένα ματς στο οποίο πάντως είχαν παίξει μόνο οι αναπληρωματικοί-ήταν παραμονές του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Στη συνέχεια τον έβαλε τέσσερα λεπτά στη Λεωφόρο και 17 λεπτά στη Λιβαδειά, ενώ στα φιλικά της Ισπανίας του έδωσε μόνο ένα 30λεπτο στο πρώτο τεστ με τη Χάντερσφιλντ. Οπότε είναι σαφές ότι ο Ισπανός προπονητής δεν τον…βλέπει και πολύ.

Από την άλλη, είναι αλήθεια ότι ο Ολυμπιακός εξτρέμ κλασικό, που να παίζει γραμμή και να πηγαίνει στο ένας μ΄ ένα, έχει δύο παίκτες: τον Γκάρι Ροντρίγκες, που εάν είναι υγιής και εάν έχει ρυθμό πράγματι κάνει τη διαφορά, και τον Μπόουλερ-ο Μασούρας κι ο Μπιέλ είναι άλλοι τύποι κυνηγών, όπως πολύ καλά ξέρουμε. Με τον Γκάρι να μην μπορεί να βρει την υγειά του, κι ο Μίτσελ τη δική του, αφού δεδομένα θα του έλυνε πολλά προβλήματα, μοιάζει «κάπως» να μην γίνει μία προσπάθεια αξιοποίησης ενός κυνηγού, που αν μη τι άλλο λες ότι έχει το απρόβλεπτο στο παιχνίδι του.

Αυτό για το οποίο μπορώ να κριτικάρω τον Μπόοουλερ είναι ότι στον αγώνα με τον Λεβαδειακό, έστω στα 17 λεπτά που έπαιξε ως αλλαγή, μπήκε και ήταν σαν να μην μπήκε, κάτι απαράδεκτο. Δεν ξέρω αν το έκανε γιατί είχε δυσαρεστηθεί που ο προπονητής του τον είχε βάλει μόλις τρία λεπτά στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ τρεις ημέρες πριν, αλλά όταν μπαίνει ένας παίκτης, και για 17 και για 7 λεπτά, πρέπει να ιδρώνει τη φανέλα. Στο ίδιο ματς ο Φορτούνης είχε μπει αργότερα από τον Μπόοουλερ, στο 83’, όμως παίζοντας αυτά τα 10 λεπτά, είχε δείξει ότι είναι εδώ.

Κοιτάξτε, τον Μπόουλερ τον είχαμε δει λίγο κι επί Κορμπεράν, που τον είχε βάλει σε δύο ματς βασικό για περίπου 65 λεπτά στο καθένα κι άλλα δύο αλλαγή για περίπου 20 λεπτά το καθένα. Και δεν μας «γέμισε» σε καμία στιγμή. Ας αφήσουμε το ματς-ναυάγιο με την Φράιμπουργκ: στο 1-1 με τον Βόλο μας είχε δείξει ότι είναι «πάνω-κάτω». Μία εντυπωσιακή ενέργεια του έβγαλε πάσα για γκολ στον Βαλμπουενά (αστόχησε), μία άλλη εξίσου εντυπωσιακή ενέργεια κατέληξε σε ένα σουτ του ίδιου του Μπόουλερ με τον χαρακτηρισμό τραγικό να μην αρκεί και μία τρίτη ενέργεια ήταν ένα άλλο σουτ πάρα πολύ κακό.

Επειδή, όμως, λέμε ότι γίνεται μία νέα προσπάθεια με τον Μίτσελ, με τον οποίο η ομάδα είναι πιο στρωμένη, ίσως έχει ένα νόημα το ερώτημα αν αξίζει μία ευκαιρία παραπάνω…

Άσχετο: να σας πω την…αμαρτία μου χαίρομαι που δεν είναι διεθνής ο Ροντινέι και δεν πήγε στο Μουντιάλ παρότι ήταν στην προεπιλογή της Εθνικής Βραζιλίας. Πολύ απλά γιατί μόνο κακό κάνουν αυτά τα υπερατλαντικά ταξίδια για τις Εθνικές ομάδας. Δείτε και τον Χάμες, που δύο φορές πήγε με την Εθνική του αφότου ήρθε στον Ολυμπιακό-τη μία επέστρεψε τραυματίας και δεν έπαιξε στο πρώτο παιχνίδι με τον Μίτσελ στον πάγκο (εναντίον του Ατρόμητου) και την άλλη ήταν φανερά κουρασμένος, σε βαθμό που στο μόλις ένα ημίχρονο που έπαιξε με την Σταντάρ Λιέγης να απέχει φανερά από τον καλό εαυτό του. Τουλάχιστον να μένει εδώ ο Ροντινέι όταν θα παίζουν οι Εθνικές εκεί κάτω.