Ο ΠΑΟΚ των νέων, του άγχους, του κυριαρχικού ποδοσφαίρου και του repress

Πέρασε ένα 90λεπτο στο πρωτάθλημα και μέσα από τον αγώνα ΠΑΟΚ - Παναιτωλικός, εκτιμώ ότι διαφάνηκε όλη η κατάσταση που βιώνει αυτή την στιγμή της περιόδου ο Δικέφαλος του Βορρά. Ήταν ένα απολύτως ενδεικτικό παιχνίδι για να καταλάβουμε που βρίσκεται και που πατάει ο ΠΑΟΚ στο ξεκίνημα της χρονιάς.

Ας καταγράψουμε όλα εκείνα που μας φανερώνουν την ποδοσφαιρική πραγματικότητα για τους ασπρόμαυρους στο ξεκίνημα της σεζόν. Προσέξτε! Δεν βγάζω ασφαλή συμπεράσματα -από ένα ματς- για το ποιος είναι ο ΠΑΟΚ αυτή τη σεζόν. Σημειώνω απλά, πράγματα και καταστάσεις που δείχνουν πώς είναι ΤΩΡΑ η συγκεκριμένη ομάδα:

1) Η σύνθεση του ΠΑΟΚ και η βασική ενδεκάδα του αποτελείται από πέντε παίκτες γεννημένους το 2000! Τι πιο ενδεικτικό (μαζί με το ρόστερ στο σύνολό του) της κατάστασης, της πραγματικότητας και της ανανέωσης που βιώνει ο Δικέφαλος του Βορρά εν έτη 2022;

2) Το απίστευτο άγχος -πριν και μέσα στο παιχνίδι- μετά την καλοκαιρινή αποτυχία που βαραίνει τους πάντες στον ΠΑΟΚ. Πόσος χρόνος άραγε θα χρειαστεί να το ξεπεράσουν;

3) Ο ΠΑΟΚ ήθελε, θέλει και θα επιδιώξει να παίξει όσο πιο κυριαρχικό ποδόσφαιρο γίνεται. Στα τρία ματς μέχρι τώρα (με αδύναμους αντιπάλους) φθάνει κοντά στο 80% κατοχής.

4) Μία από τις μεγάλες προσπάθειες που γίνονται είναι το δέσιμο των παλιών και έμπειρων (Ίνγκασον, Μπίσεσβαρ, Κούρτιτς, Αουγκούστο, και φυσικά Ολιβέιρα, Βιεϊρίνια, Καντουρί, Ζίβκοβιτς) με τους νεοαποκτηθέντες που ως επί το πλείστον είναι νεαροί ποδοσφαιριστές.

5) Ο συνδυαστικός τρόπος, μέσα από σωστή ανάπτυξη που ομαδικά ο ΠΑΟΚ προσπαθεί να βγάλει μεγάλες φάσεις κοντά στο αντίπαλο τέρμα. Καταστάσεις που έβγαιναν και πέρσι σε πάρα πολλά ματς, για όσους βέβαια… έχουν μάτια και βλέπουν. Για όσους πχ στο ΠΑΟΚ-Μαρσέιγ και στο ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκός του τελικού, είδαν πόσες μεγάλες φάσεις έβγαλε και έχασε ο ΠΑΟΚ και δεν το ξέχασαν από την πίκρα του τελικού αποτελέσματος.

6) Η μεγάλη προσπάθεια για να παιχθεί σωστά το repress από όλη την ομάδα. Πώς δηλαδή οι αγωνιζόμενοι παίκτες, οργανώνονται και μέσα από ομαδικό πλάνο, επιδιώκουν την επανάκτηση της μπάλας όταν κάποια στιγμή την χάσουν, κυρίως στο 1/3 που αμύνεται ο αντίπαλος, ίσως και πιο ψηλά στο κέντρο.

7) Η δυσκολία που έχει ο ΠΑΟΚ να κερδίσει, μία «συνήθεια» που ως ομάδα έδειξε να ξεχνάει, κάτι πολύ-πολύ ανησυχητικό για τη συνολική νοοτροπία του συνόλου.

8) Η έλλειψη εμπειρίας και προσωπικότητας στο τέλος του αγώνα, όπου ο φόβος των παικτών του ΠΑΟΚ έδωσε το μήνυμα στους φιλοξενούμενους να ανέβουν και να διεκδικήσουν το αποτέλεσμα. Γεγονός πάρα πολύ επικίνδυνο και για τη συνέχεια μέχρι η ομάδα να αποκτήσει τη σωστή νοοτροπία και την απαραίτητη αυτοπεποίθηση.

9) Τα νεύρα του προπονητή στις αρχικές δηλώσεις, που όσο και να μην θέλει δεν μπορεί να κρύψει τη παράξενη ψυχολογική κατάστασή του από όλα όσα πρέπει να καταφέρει.

* Πολύ χαίρομαι που μετά το πρώτο ματς πρωταθλήματος, πολλοί ακόμη που νιώθουν από ΠΑΟΚ έσπευσαν να εκθειάσουν την συμπεριφορά της Τούμπας απέναντι στην ομάδα και τους παίκτες σε σχέση με ό,τι γίνεται στο διαδίκτυο ή στα ραδιόφωνα. Από εκεί και πέρα να τονίσω και κάτι που είπε ο Λουτσέσκου: «Οι ΜΟΝΟΙ που δεν φταίνε για ό,τι έγινε ή ό,τι γίνεται στον ΠΑΟΚ, είναι οι παίκτες της ομάδας». Αυτά, ενόψει και των επόμενων αγώνων.

* Διαβάζω ρεπορτάζ άλλων ομάδων μαζί και σχόλια συναδέλφων και όχι μόνο. Το γεγονός ότι σε ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο Άρης υπάρχει ακόμη κόσμος που πιστεύει ότι πρέπει να επιχειρηματολογήσει για να δικαιολογήσει προς τον κόσμο την ανάγκη πωλήσεων, δείχνει πολλά για την εξέλιξη κάθε club και του ποδοσφαίρου γενικότερα. Υπάρχουν ακόμη πολλοί στην Ελλάδα που θεωρούν απαγορευμένη και όχι αναγκαία την έννοια... «πώληση ενός παίκτη». Μαζί, υπάρχουν και άνθρωποι που αντί να σπεύσουν, να πουν ή να γράψουν τα αυτονόητα για το ότι ΔΕΝ γίνεται να εξελιχθείς αν δεν πουλάς παίκτες, τρέχουν να βρουν φράσεις και έννοιες ώστε να καμουφλάρουν την πραγματικότητα, αμυνόμενοι απέναντι σε κάποια πιθανά αρνητικά σχόλια οπαδών. Έτσι ήταν και ο ΠΑΟΚ μέχρι το 2011, το 2012, το πολύ μέχρι το 2014…