• «Την Κυριακή φεύγεις»
• Η εβδομάδα των… παθών
• Ακολουθεί το πλάνο που κρίθηκε πετυχημένο

Είναι δύσκολο το επάγγελμα του προπονητή. Στην πραγματικότητα, απολύτως μοναχικό. Έτσι το είχε χαρακτηρίσει ένας κύριος (σ. σ. Σούλης Μαρκόπουλος) με πολλά περισσότερα χρόνια στο… κουρμπέτι σε σχέση με τον Άκη Μάντζιο κι ας υπηρέτησε διαφορετικό άθλημα. Είναι μοναχικό γιατί στις ήττες στέκεται μόνος του, περικυκλωμένος από τέσσερα ντουβάρια, βυθίζεται στις σκέψεις του και γνωρίζει ότι λόγω επαγγέλματος, είναι ο πλέον αναλώσιμος. Ειδικά όταν είναι κομμάτι ενός παραδοσιακά εσωστρεφούς οργανισμού κι όταν έχουν προηγηθεί γεγονότα. Σαν αυτά δηλαδή που έλαβαν χώρα μετά την ισοπαλία με τον Απόλλωνα Σμύρνης στο «Κλ. Βικελίδης». Τα περσινά ξεχάστηκαν μονομιάς, τα ρεκόρ δεν τα λογάριασε κανείς, καλά-καλά δεν μπορούσε να διανύσει τον αγωνιστικό χώρο και φυσικά να τοποθετηθεί για το παιχνίδι. Ήταν ο αγώνας στον οποίο έλειπαν οι περισσότεροι από τους παίκτες της μεσοεπιθετικής γραμμής (σ. σ. Μπερτόγλιο, Μπρούνο Γκάμα, Μαντσίνι, Ιτούρμπε) και ο Φαμπιάνο. Η υπόλοιπη ενδεκάδα απαρτιζόταν από αυτούς που χθες (28/11) έπαιξαν στην Τούμπα. Και σχήμα με τρεις στον άξονα χρησιμοποίησε και το γκολ έψαξε αλλά δεν το βρήκε.

Η αλήθεια είναι ότι από την αρχή της χρονιάς και κάθε φορά που ο Άρης δεν παίρνει ένα αποτέλεσμα, όλο το φαρμάκι σερβίρεται στο τραπέζι που κάθεται ο 53χρονος τεχνικός. Είναι στη μοίρα των προπονητών να το πίνουν μονομιάς και μετά να περιμένουν αν θα τους «σκοτώσει» ή όχι, αλλά αυτός έχει αντισώματα. Αυτό έγινε και την περασμένη εβδομάδα με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Προφανώς του ανήκει μερίδιο ευθύνης, αλλά διάβολε, δεν έπαιζε ο ίδιος μπάλα και δεν του αντιστοιχεί μεγαλύτερο από κανέναν άλλον. Και δεν έκανε κάτι διαφορετικό σε σχέση μ’ αυτό που συνηθίζει πριν από κάθε παιχνίδι, έχοντας να διαχειριστεί τις απουσίες των διεθνών. Δουλειά στην τακτική, προσωπικές συναντήσεις και κατ’ ιδίαν συζητήσεις με τους ποδοσφαιριστές είχε κάνει πριν τον αγώνα με τον ΠΑΣ, το ίδιο έγινε και αυτή την εβδομάδα. Ενδεχομένως σε εντονότερο βαθμό γιατί είχε να βγάλει ένα κάρο από τη λάσπη καθώς εκείνο το 0-5 άφησε μεγάλο λεκέ. Μόνο που ο χρόνος πίσω δεν γυρνά κι έπρεπε να περάσει στην επόμενη μέρα. Εστω κι αν όλη την εβδομάδα άκουγε ότι…

«Την Κυριακή φεύγεις»

Αυτή η βεβαιότητα υπήρχε, έως και οι… καλά πληροφορημένες πηγές ότι ο Θόδωρος Καρυπίδης ήδη συζήτησε με άλλους προπονητές και θα αντικαταστήσει τον Άκη Μάντζιο σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος στην Τούμπα. Στη διάρκεια της εβδομάδας, αυτή η πληροφορία μακιγιαρίστηκε λιγάκι (έτσι για να υπάρχει και η «πισινή» που λέμε στο ρεπορτάζ) ότι θα απολυθεί στο ενδεχόμενο βαριάς ήττας. Καταρχήν, είναι επαγγελματίας και κάθε επαγγελματίας (προφανώς) κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Κι όπως συμβαίνει με όλους, αν τα αποτελέσματα δεν βοηθήσουν, η απόλυση είναι η αντίδραση κάθε ομάδας. Το αντιλαμβάνεται και ο ίδιος. Δεν λογαριάστηκε όμως ότι στην περίπτωση του Μάντζιου, ο Θόδωρος Καρυπίδης έχει λειτουργήσει εντελώς διαφορετικά συγκριτικά με όλους όσοι προηγήθηκαν. Ο Πάκο Ερέρα τελείωσε σε μια νύχτα και ο Μίκαελ Ένινγκ σε ελάχιστα λεπτά. Ειδικά η απόφαση για τον τελευταίο πάρθηκε πριν καλά-καλά έρθει εκείνος ο αποκλεισμός από την Αστάνα. Αντιθέτως, ο Μάντζιος έχει υποστηριχθεί. Τον περασμένο Γενάρη όπου τίποτε δεν πήγε καλά, στα Playoffs όπου και ο ίδιος περίμενε καλύτερη ομαδική συμπεριφορά και φέτος. Δεν υποστηρίχθηκε χαριστικά, το κέρδισε με τη δουλειά του. Άρα δεν του αξίζει τέτοια αντιμετώπιση.

Η εβδομάδα των… παθών

Αυτή ήταν εξαιρετικά δύσκολη, αλλά η τελευταία ημέρα της, οδήγησε στην εξιλέωση. Λεπτομέρειες δεν δόθηκαν και δεν θα μπορούσαν να διαρρεύσουν όταν πρόκειται για προσωπικές συζητήσεις, αλλά στη διάρκεια της εβδομάδας μίλησε με όλους τους παίκτες. Προσπάθησε να εντοπίσει τις αιτίες της συντριβής από τον ΠΑΣ, τον ενόχλησε περισσότερο η (μηδενική) αντίδραση της ομάδας του. Αυτό που λένε… «δεν τρως πέντε γκολ».

Με τον Ντάνιελ Μαντσίνι μίλησε περισσότερο γιατί ο σκόρερ της Τούμπας αποχώρησε από την προπόνηση της περασμένης Παρασκευής (26/11) λόγω ενοχλήσεων στο γόνατο. Η συμμετοχή του ήταν στον αέρα έως και το πρωί του ντέρμπι αλλά η επιθυμία του ιδίου έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη λήψη της απόφασης. Παίκτης που πονάει δεν μπαίνει στην 11αδα. Αντιθέτως, ποδοσφαιριστής που θέλει να ξεχάσει τον πόνο, παίρνει την φανέλα και μπαίνει. Γι’ αυτό αντικαταστάθηκε στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου. Δεν ήταν σε θέση να συνεχίσει και τουλάχιστον – σε αντίθεση με τον Φακούντο Μπερτόγλιο – αυτός το είπε αμέσως. Ο Αργεντίνος είχε πράξει αντίθετα στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό στο «Κλ. Βικελίδης». Για 30 αγωνιστικά λεπτά έπαιζε με θλάση επειδή δεν ήθελε να βγει, εκτιμώντας ότι θα λειτουργούσε αρνητικά για την ομάδα! Είναι το δέσιμο που έχει αποκτήσει με την ομάδα.

Ακολουθεί το πλάνο που κρίθηκε πετυχημένο

Η τακτική συνέπεια του Άρη δεν αμφισβητείται και όταν ακολουθείται από το σύνολο των ποδοσφαιριστών, τα αποτελέσματα φαίνονται στο χορτάρι. Όπως δηλαδή στο πρώτο ημίχρονο του ντέρμπι της Τούμπας όπου το 0-1 δεν ήταν αντιπροσωπευτικό της εικόνας του αγώνα και των καθαρών ευκαιριών που βρήκε ο Άρης. Ο Μάντζιος επέμενε σ’ αυτό, αλλά δεν εισακούστηκε στο δεύτερο ημίχρονο, όταν η ομάδα του πανικοβλήθηκε κι άρχισε να πετάει τις μπάλες, αντί να πάει σ’ ένα ορθολογικό τρόπο διαχείρισης της πίεσης, όπως είχε κάνει δηλαδή στο πρώτο 45πτο. Ήταν το 20πτο της καθολικής υπεροχής του ΠΑΟΚ κι ενώ ο προπονητής του Άρη ήθελε επανάληψη σκηνικού του πρώτου μέρους. Γι’ αυτό και βράχνιασε η φωνή του. Εν τέλει, αυτό που σίγουρα κέρδισε στην Τούμπα είναι ένα 48ώρο ηρεμίας με την προσδοκία ότι αυτό θα «μεγαλώσει» στο τέλος του πρώτου αγώνα με τον ΟΦΗ στο «Κλ. Βικελίδης» για το Κύπελλο Ελλάδας. Εξάλλου, πριν την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων της ομάδας, θεωρούταν (από τη λίστα των προπονητών) πρώτος υποψήφιος προς αποχώρηση. Μόνο που ο Άρης δεν είναι reality show και δείχνει ωριμότητα στη απορρόφηση μιας εξαιρετικά δύσκολης στιγμής. Σαν αυτής πριν από δέκα ημέρες…