Μόνο με Ελ Καντουρί, αλλά και με… Love

Πιο προσωποκεντρικά θα κινηθούμε σήμερα μετά από ένα τόσο γεμάτο διήμερο…

Ίσως και να είναι δική μου αίσθηση, ίσως και να μην το βλέπω καθαρά. Ίσως και να πρέπει να περιμένουμε αρκετά ακόμη παιχνίδια. Φέτος όμως και μέχρι τώρα, πιστεύω ότι ο ΠΑΟΚ βγάζει πολλή ποιότητα και το συνδυαστικό του ποδόσφαιρο το φθάνει σε υψηλά επίπεδα, ΜΟΝΟ όταν έχει στο γήπεδο τον Ελ Καντουρί. Είναι ο παίκτης κλειδί!

Ο Μαροκινός μπορεί να μην έχει εύκολο το γκολ, ίσως και να μην είναι ο recordman στις ασίστ, παρολ’ αυτά έχει τόση ποδοσφαιρική οξυδέρκεια, τέτοια ποιότητα στις επαφές του με την μπάλα και τόσο ωραίες κινήσεις στα μεσοδιαστήματα, που βοηθάει με απίστευτο τρόπο την ανάπτυξη της ομάδας του. Ο Ελ Καντουρί είναι παίκτης μεγάλων αγώνων, δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα έχει βγάλει πολλούς τραυματισμούς, όσο όμως είναι στο γήπεδο ανεβάζει τον ΠΑΟΚ κατά 20% τουλάχιστον, εφόσον βέβαια έχει και άλλα ποιοτικά στηρίγματα δίπλα του. Όπως είδαμε προχθές (το είδαμε ιδιαίτερα και με τη Ριέκα, αλλά και μετά το 60΄ με Ολυμπιακό) ο Μαροκινός παίζοντας μαζί με Σβααμπ, Μπισεσβαρ, Βιεϊρίνια, Ζίβκοβιτς (φυσικά και τον Κούρτιτς) μπορούν και βρίσκονται με κλειστά μάτια.

Ο ΠΑΟΚ μπορεί να κερδίσει ματς χωρίς τον Ελ Καντουρί. Τέτοιο συνδυαστικό ποδόσφαιρο όμως, δεν μπορεί να παίξει. Έτσι νομίζω..

Αυτό έγινε και στον τελευταίο αγώνα με τον Απόλλωνα. Σε λίγες στιγμές του πρώτου μέρους ( η τελική του Ντόουγκλας μετά από μαγικό συνδυασμό) αλλά και στα πρώτα 25 λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου όπου ο ΠΑΟΚ… πετούσε. Ήταν εκείνο το διάστημα όπου παρά τις πολλές και μεγάλες καθυστερήσεις, ο ΠΑΟΚ «έπνιξε» τον αντίπαλό του, στηριζόμενος στην γρήγορη-συνδυαστική ανάπτυξή του, αλλά και στο εξαιρετικό repress με το οποίο έκλεβε συνεχώς μπάλες από τους Απολλωνιστές. Αυτό το διάστημα θύμισε (και σε νοοτροπία) τον ΠΑΟΚ του 2019, μία ομάδα Λουτσέσκου δηλαδή που με το παιχνίδι της έστελνε μήνυμα στον αντίπαλο ότι… δεν έχει τύχη.

Ο ΠΑΟΚ κόντρα στον Απόλλωνα ήταν πιεσμένος, κατάσταση που μεγάλωσε πολύ όταν το παιχνίδι ισοφαρίστηκε με αυτό τον τρόπο. Επί 90 λεπτά ο Απόλλων έκανε ένα γέμισμα της πλάκας στην περιοχή του ΠΑΟΚ και έτσι όπως… τράκαραν ο Τέιλορ με τον Πασχαλάκη, κατάφεραν να βάλουν μόνοι τους την μπάλα στα δίχτυα!

Αυτό το σκηνικό σόκαρε όλη την ομάδα! Γιατί; Δεν γίνεται να συνεχίσουν έτσι. Ή θα «σκιστούν» να παραμένουν συγκεντρωμένοι ή αφού δεν μπορούν, θα το πάρουν απόφαση και θα συνεχίσουν το παιχνίδι τους σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Είναι πλέον βέβαιο ότι η αμυντική αναποτελεσματικότητα οφείλεται στην αδυναμία συγκεκριμένων παικτών. Δεν είναι τόσο κακή η συνολική λειτουργία.

Έγινε ο τι έγινε, ο ΠΑΟΚ το γύρισε σε 3-1 με το εκπληκτικό ξεκίνημα στην επανάληψη και μετά ήταν ώρα για διαχείριση χρόνου και έμψυχου δυναμικού, μια και ακολουθεί Ευρώπη.

- Ο Απόλλων έχει δίκιο να διαμαρτύρεται για τη διαιτησία! Αλήθεια… Δεν του δόθηκαν δυο κόρνερ! Αυτά δεν πρέπει να γίνονται. Οφείλουν διαιτητές και βοηθοί να είναι πιο προσεκτικοί έτσι ώστε να μην βγαίνουν ανακοινώσεις που δημιουργούν εντυπώσεις για… δυο κόρνερ.

Όπως και να έχει όλες οι φάσεις του ΠΑΟΚ παρουσιάζονται και κρίνονται κανονικά ακόμη και από την κοινή γνώμη. Δεν αποκρύπτονται όπως συμβαίνει συνεχώς για άλλες ομάδες όταν ευνοούνται.

- Πολύ-πολύ ενδιαφέρον αυτό που ανέφερε ο Ρότα χθες το βράδυ: «Ο τέταρτος είπε στον προπονητή να με βγάλει μετά το σκληρό μαρκάρισμα γιατί στο επόμενο θα έτρωγα κόκκινη». Τι ωραία… Αυτή είναι συνεργασία!! Για το καλό του… αθλήματος.

* Άλλο πρόσωπο για τον ΠΑΟΚ! Ο Ζερμέιν Λοβ! Ένα φαινόμενο στην επίθεση της ομάδας, μία μεγάλη προσωπικότητα που παίρνει κάθε δύσκολη επίθεση, ζητάει μπάλα σε κάθε τελευταία ενέργεια και με εκπληκτική ευχέρεια τελειώνει σωστά όλες αυτές τις καταστάσεις. Ένας μικρός (μικρός όμως) Πρέλεβιτς σε αυτό τον τομέα, γιατί ο άλλος ήταν παντού πολύ μεγάλος.

Το έκανε και χθες ο Αμερικανός, πέρα από τους (άλλους) 25 πόντους! Ζύγισε όσο μπορούσε και τα δευτερόλεπτα, για να αφήσει όσο λιγότερο χρόνο στους παίκτες του Περιστερίου. Κανείς δεν μπορούσε να υπολογίσει αν σηκωθεί από μακριά ή αν θα πλησιάσει για λέι απ, ή αν θα σταματήσει για σουτ από κοντά. Έβαλε και πάλι το μεγάλο σουτ. Ο ΠΑΟΚ πήρε και πάλι προβάδισμα δύο πόντων, σε ένα ματς όπου πολλές φορές άλλαξε εκείνος που προηγούνταν. Το μπάσκετ όμως… είναι κάτι άλλο, ειδικά τώρα που μπορείς να επιλέξεις ακόμη και από πού θα επαναφέρεις την μπάλα. Το Περιστέρι άνοιξε πολύ καλά την τελευταία του επίθεση. Ο ένας Αμερικανός πήρε φόρα για τη διείσδυση, ο Μακρί ανοίχτηκε στη γωνιά και παρά το ότι μέχρι τότε δεν είχε βάλει μακρινό σουτ, έδωσε τη νίκη στο Περιστέρι. Μεγάλη μαχαιριά για τον ΠΑΟΚ. Δεύτερο ματς που χάνει στο τελευταίο σουτ (μηδένισε το χρονόμετρο με την μπάλα στον αέρα) μέσα σε λίγες ημέρες! Το «έπαθε» με τρελό τρόπο κόντρα στη Νίμπουργκ, έτσι έγινε και χθες! ΠΑΟΚ είσαι… Θα συνηθίσεις σε όλες αυτές τις μπασκετικές δοκιμασίες. Βιβλία, τόμοι ολόκληροι μπορούν να γραφθούν για τέτοια ματς που έχασε ο ΠΑΟΚ στο τελευταίο δευτερόλεπτο…

Από εκεί και πέρα αν όλοι παραμείνουν ψύχραιμοι, ο ΠΑΟΚ στο παρκέ θα τον βρει τον δρόμο του και φέτος. Τώρα πάντως τα πράγματα είναι δύσκολα και το πρόγραμμα πολύ κακό.