Ως συνήθως κρίνουμε από το αποτέλεσμα…

Ο διαιτητής σφυρίζει για τελευταία φορά στο πρώτο ημίχρονο στο Βόλο και το σκορ στο ταμπλό γράφει 0-2! Βαρύ για το Βόλο και όχι ανάλογο της εικόνας του ματς στο πρώτο μέρος. Για 45 λεπτά είδαμε ένα ντέρμπι και το Βόλο να έχει τις πιο κλασικές ευκαιρίες για να σκοράρει.

Ας μην κρίνουμε λοιπόν από το αποτέλεσμα κι’ ας δούμε το ποδόσφαιρο, το οποίο είναι τόσο απλό. Η ΑΕΚ νίκησε στο Βόλο, όχι γιατί έπαιξε καλά, όχι γιατί ήταν καλύτερη από την ομάδα του Αμπασκάλ, όχι γιατί (φυσικά) δεν τήρησε το φερ πλέι, αλλά γιατί έχει από τη μέση και μπρος για πρώτη φορά μετά από χρόνια ποιότητα. Ποιότητα στις εκτελέσεις, ποιότητα στη δημιουργία, προσωπικότητα, χαρακτήρες. Πράγματα που τα θες εκτός από την ομαδική δουλειά για να διεκδικήσεις και να πάρεις ένα πρωτάθλημα. Ειδικά δε τώρα που η ΑΕΚ έχει νέο προπονητή και προσπαθεί να παίξει διαφορετικά και είναι ακόμη στη φάση της εκμάθησης του νέου τρόπου παιχνιδιού, η ατομική ποιότητα είναι αυτή που μπορεί να την οδηγήσει στα αποτελέσματα που χρειάζεται.

Αυτό όμως δεν αναιρεί ότι ο Βόλος για 45 λεπτά ήταν η καλύτερη ομάδα στο χόρτο. Δεν σκόραρε γιατί αστόχησε από την άσπρη βούλα, δεν σκόραρε γιατί ο Στάνκοβιτς είναι εξαιρετικός τερματοφύλακας και δεν επέτρεψε στον Βόλο, να πάρει το προβάδισμα στο σκορ και να δούμε προφανώς ένα άλλο παιχνίδι. Συμβαίνει και τα χρειάζεσαι όταν κάνεις πρωταθλητισμό όλα, πόσο μάλλον τον καλό τερματοφύλακα.

Η ΑΕΚ στον Βόλο εκμεταλλεύτηκε, αλλά όχι όσο θα έπρεπε τους κενούς χώρους που αφήνει η ομάδα του Βόλου, ειδικά όταν είναι πίσω στο σκορ και παίζει με ρίσκα. Φάσεις σαν αυτή με το τετ α τετ του Αμραμπάτ (από την φοβερή κάθετη του Μάνταλου) θα έπρεπε να βγάλει περισσότερες η ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο. Η είσοδος του Λιβάι αντί του Καρίμ ήταν σε αυτό το ύφος και αυτής της λογικής, όχι όμως και αυτή του Λε Ταλέκ που πήρε τη θέση του Μάνταλου και άφησε την ΑΕΚ με τρεις κόφτες. Τα στοιχεία που θέλει να βάλει στο παιχνίδι της ΑΕΚ ο Γιαννίκης, σε αυτό το ματς φάνηκαν λιγότερο, προφανώς και λόγω του αντιπάλου, με την ΑΕΚ, να είναι πιεστική στην μπάλα, αλλά όχι ψηλά. Εφερε κοντά τις γραμμές της, για να μην επιτρέψει την κίνηση των παικτών του Βόλου ανάμεσα σε αυτές, αλλά της έλειψε η ένταση στα χαφ του άξονα. Ας μην το κουράζουμε όμως άλλο, διότι η ποιότητα ενός παίκτη σαν τον Τσούμπερ είναι ικανή να κρίνει ένα ματς ισορροπημένο και αυτό έγινε με τις ασίστ και το γκολ του Ελβετού.

Λίγη ώρα αργότερα στο ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ το… ανάθεμα έπεφτε στον Εσίτι. Δύο λάθη, δύο γκολ, έγραψε το κοντέρ. Εύκολο να κρίνεις με ότι φαίνεται. Επιτρέψτε μου να θεωρώ το πρώτο λάθος του Εσίτι φάουλ, όπως φάουλ υπήρξε και στον Μπουχαλάκη στο γκολ του ΠΑΟΚ. Συνεπώς έχουμε να κάνουμε με ένα λάθος του Εσίτι στα μάτια μου. Σοβαρό και σε σημείο του γηπέδου που οι πιθανότητες να το πληρώσεις είναι πολλές. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να τελειώσουμε τον Εσίτι που όχι με βάση το τι λέω εγώ, αλλά την στατιστική, βλέπουμε ότι σε όλο το υπόλοιπο πρώτο ημίχρονο, ήταν αλάνθαστος και οι μεταβιβάσεις του είχαν απόλυτη ακρίβεια, είναι υπερβολικό. Ο Εσίτι ήταν αυτός που έπαιρνε περισσότερο από τον Σβαμπ την πρώτη μπάλα και αυτός που δέχονταν την μεγαλύτερη πίεση από τους παίκτες του Ολυμπιακού, με εντολή Μαρτίνς προφανώς και παρά ταύτα προσπαθούσε μονίμως να παίξει σωστά, γρήγορα και τις περισσότερες φορές με την μία και χωρίς κοντρόλ για να αποφεύγει την πίεση. Αυτό ακριβώς προσπάθησε να κάνει και στο λάθος του 2-0, να παίξει με τη μία για να φύγει από την πίεση. Και την λανθασμένη δική του πάσα, πιθανότατα έπρεπε να διορθώσει συμπαίκτης του με φάουλ στον Αγκιμπού. Ο Εσίτι ήταν ο καλύτερος παίκτης του ΠΑΟΚ στην Κοπεγχάγη και ήταν απολύτως φυσιολογικό να τον εμπιστευθεί εκ νέου ο Ραζβάν, από τη στιγμή που δεν είχε τον Κούρτιτς και το βρίσκω άδικο, το ένα λάθος στο Καραϊσκάκη να προκαλεί τέτοιου είδους ανθρωποφαγία.

Ο Ολυμπιακός δεν πήρε το ματς μόνο από τα λάθη, ή το λάθος του Εσίτι. Το πήρε γιατί όπως είπε ο Λουτσέσκου ήταν πνευματικά προετοιμασμένος καλύτερα. Ο Ολυμπιακός το είχε κυκλώσει αυτό το ματς ως must win και πήγε ακόμη και στη Φρανκφούρτη να παίξει την Πέμπτη το βράδυ ξέροντας ότι το κρίσιμο από τα δύο ματς, ήταν αυτό της Κυριακής. Βοηθούσε πολύ σε αυτό το δύο στα δύο που είχε στον όμιλο. Την ίδια ώρα ο ΠΑΟΚ μετά την ισοπαλία με τη Σλόβαν στην Τούμπα, δεν είχε περιθώρια στην Κοπεγχάγη, αφού με ήττα αποχαιρετούσε την πρώτη θέση και έμπαινε σε μπελάδες και για την πρόκριση. Το must win για τον ΠΑΟΚ ήταν την Πέμπτη.

Αυτό, φάνηκε στο Καραϊσκάκη και το διατύπωσε ξεκάθαρα και ο προπονητής του ΠΑΟΚ, που το είδε να συμβαίνει. Ο Λουτσέσκου γι' αυτό δεν στάθηκε σε διαιτησία και Εσίτι, αλλά στο ότι «ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος γιατί εμείς δεν δείξαμε έτοιμοι ψυχικά να το πάρουμε το ματς, σαν να μην πιστεύαμε ότι μπορούμε να νικήσουμε». Ο Ολυμπιακός παρά ταύτα εξακολουθεί να μην είναι τόσο καλά όσο θέλει και όσο πρέπει. Λύσεις δεν παίρνει από αλλού και όταν είναι καλά ο Αγκιμπού και ο Μασούρας παίρνει νίκες, όταν δεν είναι δυσκολεύεται. Το ημίχρονο του Ροντρίγκες ήταν πολύ ενθαρρυντικό, αλλά είναι μόνο ένα ημίχρονο, σε αντίθεση με τον Ονιεκούρου, ο οποίος είναι σκέτη απογοήτευση. Ο Βρουσάι στην παρούσα φάση είναι φανερό ότι αδικείται από τον προπονητή του σε σχέση με τον Ονιεκούρου, αλλά και ο Μαρτίνς πιέζει τον Νιγηριανό, ο οποίος είναι πανάκριβη μεταγραφή για να πάρει ότι μπορεί. Το όχι κακό παιχνίδι του Λαλά κόντρα στον ΠΑΟΚ, είναι ένα σημάδι βελτίωσης, αλλά ίσως να οφείλεται και στον κακό και κουρασμένο Μπίσεσβαρ στο Καραϊσκάκη.

Παρά ταύτα, είναι φανερό, έστω κι’ αν ο Ολυμπιακός δεν είναι στα καλύτερά του, έστω κι’ αν χρειάζεται πολλά περισσότερα από τις μεταγραφές του, ότι εξακολουθεί σε αυτό το χρονικό σημείο να είναι ένα βήμα πιο μπροστά από τους υπόλοιπους, χωρίς όμως να σου δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα φέτος με την ευκολία που το έκανε πέρυσι. Φέτος μοιάζει σε αυτό το πρώτο κομμάτι της σεζόν, ότι το σενάριο θα είναι διαφορετικό σε σχέση με πέρυσι. Πόσο διαφορετικό θα το δούμε…