Στις ομάδες που άλλαξαν, σχετικά, νωρίς προπονητή συγκαταλέγεται ο Απόλλων Σμύρνης αφού μετά και την ολοκλήρωση της 3ης αγωνιστικής ο Τζιανλούκα Φέστα διαδέχθηκε τον Γιάννη Πετράκη στον πάγκο του.

Η «εκκίνηση» της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» ήταν απογοητευτική όχι τόσο σαν αποτελέσματα (ήττες από Παναθηναϊκό, Βόλο, Ολυμπιακό) αλλά κυρίως ως εικόνα, καθώς σε αυτά τα ματς δέχθηκε αθροιστικά 11 γκολ.

Αντίθετα με τον Ιταλό στον πάγκο της «μετρά» 2 «λευκές ισοπαλίες» (Ιωνικός, Αρης) και το ερώτημα φαντάζει εύλογο. Πώς η ίδια ομάδα σε διάστημα λίγων μόνο ημερών μεταμορφώθηκε τόσο πολύ στον ανασταλτικό τομέα; Ας αναζητήσουμε τις απαντήσεις.

*Φαντάζει λογικό και κλισέ, αλλά ο χρόνος ήταν «σύμμαχός» της, καθώς έκανε μεταγραφές και ήθελε παιχνίδια για να «δέσει». Μάλιστα ορισμένοι παίκτες της «κλειδιά» (Μπρούνο Αλβες, Λα Πάρα) αποκτήθηκαν στην έξτρα μεταγραφική περίοδο του Σεπτεμβρίου και στα πρώτα ματς δεν ήταν 100% έτοιμοι.

*Παράλληλα όμως στις πρώτες της αναμετρήσεις παρουσιάζονταν σα να «ψάχνονταν» ακόμη, παρότι προέρχονταν από διψήφιο αριθμό φιλικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα 3 πρώτα παιχνίδια χρησιμοποίησε ισάριθμα διαφορετικά κεντρικά αμυντικά δίδυμα και ευρύτερα έκανε ορισμένα «πειράματα». Στο παιχνίδια της με τον Αρη ξεκίνησε με κατά 9/11 ίδιο αρχικό σχήμα σε σχέση με εκείνο του Ιωνικού, ενώ η 1 εκ των 2 αλλαγών που έκανε ήταν αναγκαστική (τιμωρημένος Τσιλούλης).

*Παράλληλα υπήρξαν και ορισμένες περιπτώσεις παικτών που άρχισαν να παίρνουν περισσότερο χρόνο συμμετοχή ενώ, είναι σημαντικό αυτό, στα παιχνίδια με Βόλο, Ολυμπιακό ήταν μεγάλο το «κενό» του Φατιόν, που δεν έπαιξε λόγω τιμωρίας και τραυματισμού αντίστοιχα.

*Εδώ βέβαια υπάρχει μία λεπτομέρεια. Παρά την απουσία του βασικού της «6αριου» η «Ελαφρά Ταξιαρχία» βγήκε ψηλά και στα 2 προαναφερθέντα ματς και δεν διαφοροποίησε την προσέγγισή της. Αντίθετα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» ήταν η πρώτη φορά που θέλησε να «δει» κάποιο παιχνίδι της με διαφορετική τακτική προσέγγιση, με σκοπό τρόπο τινά να το «σβήσει» και να «ψάξει» ότι μπορέσει στην κόντρα. Τα πήγε πολύ καλά.

*Ευρύτερα στη Ριζούπολη «βλέπουν» πια τους αγώνες τους από διαφορετική... οπτική γωνία, κάπως πιο «μαζεμένη». Δεν εξηγείται αλλιώς το 11 γκολ παθητικό σε 3 ματς, ενώ στα επόμενα 2 κράτησαν το «μηδέν» και ζήτημα να δέχθηκαν 3-4 «καθαρές» φάσεις, εκ των οποίων η 1 ήταν απόρροια ατομικού λάθους (Αλβες με Ιωνικό).