Μπορούν άφοβα να ανησυχούν…

Στον Ολυμπιακό πριν και πέρα από όλα τα άλλα, λείπει, ενέργεια, ένταση, ρυθμός, δυνάμεις. Μπορούμε να κάνουμε κουβέντα και δικαίως πολλές φορές για την διάταξη, το σύστημα, τις επιλογές προσώπων και το όποιο έλλειμμα στο ρόστερ, αλλά πριν φτάσουμε σε όλα αυτά, μπορούμε να μιλήσουμε για την ενέργεια που δεν βγάζει ο Ολυμπιακός τώρα στην αρχή της σεζόν.

Ένα πρόβλημα είναι σίγουρα η απουσία του Μασούρα, αφού παίκτης με μεγαλύτερη ενέργεια και ένταση στο παιχνίδι του Ολυμπιακού από τη μέση και μπρος δεν υπάρχει. Ισως είναι πρόβλημα επίσης ότι ο Μ’ Βιλά παίζει με ενοχλήσεις και δεν είναι στο 100%, αφού ας μην γελιόμαστε αυτός είναι ο πιο σημαντικός παίκτης του Ολυμπιακού σε ότι έχει να κάνει με την ισορροπία, την τάξη, της ομάδας. Δεν είναι καλά ο Μ’Βιλά, πολύ δύσκολα θα είναι καλά ο Ολυμπιακός. Στο ματς με την Αντβέρπ είδαμε έναν άναρχο Ολυμπιακό, το οποίο συμβαίνει πολύ σπάνια στα χρόνια του Μαρτίνς. Ούτε οι γραμμές κοντά, ούτε συμπαγής, ούτε με οργανωμένες μεταβάσεις. Και όλα αυτά μπορούν να οφείλονται στο έλλειμμα δυνάμεων, έντασης και ρυθμού.

Αυτός είναι και ο λόγος που σε αυτό το χρονικό σημείο της σεζόν οι παίκτες που φαίνονται περισσότερο στο μάτι στα ματς του Ολυμπιακού είναι ο Σισέ, με τις φοβερές δυνάμεις, ο μικρός Καμαρά, και ο Ρέαμπτισουκ, από τον οποίο μπορεί να λείπουν πολλά, αλλά ποτέ τα τρεξίματα και τα κουράγια. Αυτό για μένα ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα στην εμφάνιση του Ολυμπιακού με την Αντβέρπ. Ας μην γελιόμαστε ο Ολυμπιακός δεν ήταν για να νικήσει και νίκησε χάρη στην τόλμη του προπονητή του. Μία τόλμη βέβαια που λίγο έλειψε να οδηγήσει στην ήττα, αλλά ο Μαρτίνς στο τέλος τέτοιων αγώνων, όταν το ματς είναι στην ισοπαλία, σχεδόν πάντα ακροβατεί ανάμεσα σε νίκη ή ήττα, ένα μόνιμο «όλα ή τίποτα», το οποίο συχνά τον δικαιώνει.

Βεβαίως εξακολουθεί να μην τον δικαιώνει η αργή αντίδρασή του στα ματς όταν αυτά δεν πάνε καλά όχι ως αποτέλεσμα, αλλά ως εικόνα. Ο Ολυμπιακός το είχε το 1-0, αλλά το ματς «φώναζε» ότι ο Ολυμπιακός υποχωρεί και η Αντβέρπ ανεβαίνει, ότι ο Ολυμπιακός μένει από δυνάμεις και καθαρό μυαλό και οι Βέλγοι έρχονται, ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει τρόπο να παίξει στην κόντρα. Ο Μαρτίνς απλά το παρακολουθούσε και επί της ουσίας αντέδρασε μετά το 1-1 με το αγαπημένο του «όλα ή τίποτα». Το ματς, το καταλάβαινες το πήρε και λίγο η κερκίδα και αυτό είναι πάντα μέσα στην εξίσωση όταν μιλάμε για τέτοιου είδους ματς, μετά την πανδημία.

Ο Μαντί Καμαρά, έστω και χωρίς πολλά κουράγια, εξακολουθεί να βγάζει την ποιότητά του και ο Ελ Αραμπί έστω και με ελάχιστα κουράγια συνεχίζει να σκοράρει. Ο Μαρτίνς έχει κάθε λόγο να χαίρεται για τη νίκη, διότι είναι εξόχως σημαντική και ευελπιστεί γρήγορα η ομάδα να βρει ρυθμό και να ανεβάσει ένταση.

Ο ΠΑΟΚ επίσης έκανε νίκη. Σε ένα από αυτά τα ματς που δεν έχεις τίποτα να κερδίσεις αν τα πάρεις και πολλά να χάσεις αν δεν νικήσεις. Και αυτός δεν ήταν καλός κόντρα σε μία ομάδα πολύ χαμηλότερου επιπέδου από οποιαδήποτε της Σούπερ Λιγκ. Δυσκολεύτηκε, δεν έφτιαξε ποδόσφαιρο, έφαγε φάσεις και είχε πρωταγωνιστή τον Πασχαλάκη. Αυτό το τελευταίο νομίζω τα λέει όλα. Και για τον ΠΑΟΚ υπάρχουν επίσης ελαφρυντικά. Πολλές αλλαγές και παίκτες χωρίς ρυθμό και ματς στα πόδια τους.

Υπάρχουν όμως εκεί τα προβλήματα να φωνάζουν. Αργή ανάπτυξη το μεγαλύτερο όλων. Ο ΠΑΟΚ δεν παίζει γρήγορα, όχι μόνο γιατί δεν έχει γρήγορους παίκτες, αλλά γιατί αρκετοί από αυτούς που αγωνίστηκαν κάτω από τον βράχο του Γιβραλτάρ είναι και αργοί στην σκέψη. Μπήκε ο Κωσταντέλιας αλλαγή και ήδη ρέουν τόνοι από μελάνι ότι αυτό το παιδί πρέπει να παίζει βασικός. Ηταν τέτοια η ενέργεια και το κέφι του που σε σχέση με τους υπόλοιπους έμοιαζε να παίζει σε άλλη ταχύτητα και στα πόδια και στη σκέψη. Σίγουρα αξίζει προσοχής και ευκαιριών, αλλά αυτό το ξέρουμε από όσα κάνει ήδη με τους μικρούς του ΠΑΟΚ και δεν περιμέναμε να το δούμε στο Γιβραλτάρ.

Ο ΠΑΟΚ την χρειάζονταν τη νίκη διότι πέραν όλων των άλλων έχει και ένα μικρό βουνό μπροστά μέχρι τη διακοπή των Εθνικών ομάδων στα μέσα Οκτωβρίου. Στην Τρίπολη την Κυριακή, στο Αγρίνιο την Τετάρτη, ντέρμπι με ΑΕΚ στην Τούμπα την άλλη Κυριακή και μετά Σλόβαν, πριν το ταξίδι στην Κρήτη για να παίξει με τον ΟΦΗ. Δεν ξέρω αν του επιτρέπεται να χάσει έστω ένα από τα πέντε ή να μην νικήσει σε δύο από αυτά…

Υ.Γ. Οι μεταγραφές δεν αρκούν από μόνες του και τόσο κόντρα στον ΟΦΗ, όσο και στη Νίκαια ο Αρης δεν μας έδειξε απολύτως τίποτα. Και βέβαια παραμένει το ζήτημα του γκολ. Το είχα γράψει και μία ημέρα πριν την έναρξη του πρωταθλήματος. Εξαιρετικές μεταγραφές ο Αρης, αλλά γκολ δεν έχει πολλά κανείς από αυτούς τους παίκτες στην καριέρα του. Ούτε φυσικά ο Καμαρά. Είναι νωρίς ασφαλώς, θέλει χρόνο προφανώς, αλλά μοιάζει και με γρίφος όλο αυτό που του συμβαίνει. Και οι πολλές επιλογές οδηγούν τον Μάντζιο σε ροτέισον και σε γρήγορες αλλαγές, αλλά προέχει όχι να τους έχει όλους χαρούμενους, αλλά να βρει κορμό και πατήματα η ομάδα…