Ποιος μπορεί να μιλήσει για ηθική;

Είναι τουλάχιστον εξοργιστικό να διαπιστώνει κανείς ότι πρόσωπα και αθλητικοί οργανισμοί που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην κατασκευή μιας ψευδαίσθησης, αυτής της εξυγίανσης του ελληνικού ποδοσφαίρου, ξαφνικά να εμφανίζονται ως υπερασπιστές της ηθικής. Μιας εξυγίανσης η οποία μετέτρεψε σε φέιγ βολάν τα προσωπικά δεδομένα ποδοσφαιριστών (βλέπε Σιαμπάνης) προς εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων και κάνανε πλακίτσα, η οποία έδινε το δικαίωμα στον κάθε παράγοντα να αποφασίζει για τον επόμενο πρόεδρο της ΕΠΟ. Μιας εξυγίανσης δίχως νομικές τεκμηριώσεις αλλά βάσει αισθήσεων και εμπειρίας χρόνων στην τιμωρία ομάδων με την παράλληλη άφεση αμαρτιών σ’ αυτούς που πρωταγωνιστούν στο θεατράκι του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Μιας εξυγίανσης η οποία απέρριψε τους Πρωταθλητές Ευρώπης από ηγετικές θέσεις στην ΕΠΟ και προτίμησε τους προέδρους των ΕΠΣ γιατί κρίνονται καταλληλότεροι. Σε αυτό το καθεστώς της εξυγίανσης, ο Άρης σταδιακά έγινε τρομερά ενοχλητικός και ακόμη πιο ενοχλητικό είναι ότι δεν κάθεται να τη φάει να τελειώνουμε βρε αδερφέ, όπως την έφαγε στα χρόνια που προσπαθούσε να επιστρέψει ακούγοντας τους παράγοντες των ομάδων που είχαν διαιτητική εύνοια να ευχαριστούν ιδιοκτήτες άλλων ομάδων για τη στήριξή τους. Τότε όμως ήταν όλα όμορφα και υπέροχα. Ο ουρανός ήταν γαλανός, τα πουλάκια κελαηδούσαν εύηχα, μεταγραφές δεν ανακοινώνονταν, συμφωνίες μεταγραφών κλείνανε στα μέσα του Πρωταθλήματος κι ενόψει του μεταξύ μας αγώνα κι αν η πιάτσα μιλούσε για υποκαταστήματα, ποιος λογαριάζει την πιάτσα; Η ιστορία ήταν βολική καθώς κι αυτός ο ενοχλητικός Άρης ήταν στις χαμηλές κατηγορίες και… σιγά μην ανέβει.

Και τώρα που τα πράγματα δεν εξελίσσονται έτσι όπως τα περιμέναμε και που η εσωστρέφεια χτυπάει κόκκινο, ξαφνικά άρχισαν τα μαθήματα ηθικής, στο επίκεντρο βρίσκεται το επίπεδο των σχέσεων μεταξύ Άρη και Ολυμπιακού και αραδιάζονται δεκάδες ερωτηματικά τα οποία απαιτούν απαντήσεις γιατί αναρωτιόμαστε… «πώς θα ξεκινήσει το Πρωτάθλημα;». Γιατί στα προηγούμενα χρόνια, των κάστρων των ΕΠΣ έπεφταν το ένα μετά το άλλο δίχως να εξηγηθεί ο τρόπος και η μεθοδολογία, των διαιτητικών οργίων, τις στρατιές δανεικών, των επενδύσεων στα βουνά και στα λαγκάδια και των κυβερνητικών παρεμβάσεων πώς ξεκινούσε το Πρωτάθλημα; Τότε όμως ήταν όλα ωραία και βολικά.

Προσωπικά ξέρω ότι όταν έχεις πρόβλημα το σπίτι σου δεν ασχολείσαι μ’ αυτό του αλλουνού. Εκτός κι αν δεν θέλεις να «ασχοληθείς» με τα του σπιτιού σου για τους δικούς σου λόγους. Κι επειδή προσπαθείς να το αποφύγεις όπως ο διάβολος το λιβάνι, πρέπει να πετάξεις την μπάλα αλλού, από κάπου να πιαστείς μπας και οδηγήσεις την κοινή γνώμη εκεί που θέλεις και όχι εκεί που δεν πρέπει.

Και τουλάχιστον στον καταπονημένο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, μαθήματα ηθικής δεν δικαιούται να κάνει κανείς, απλά δεν έχουν όλοι τον ίδιο βαθμό ευθύνης για τη διαχρονική κατάντια. Κι αυτό που συμβαίνει στα τελευταία 4-5 χρόνια, δεν σημαίνει ότι ξεχάσαμε αυτά που γίνονταν πριν από καμιά 15αρια.

Τώρα, κάποιοι κάθισαν στο εδώλιο τον Άρη για την υπόθεση της υποτιθέμενης μεταγραφής του Λίντσεϊ Ροζ στον Ολυμπιακό στα τέλη του Ιούνη και χρησιμοποιώ τον όρο «υποτιθέμενης» γιατί επισήμως δεν έχει αποδειχθεί ότι υπήρξε. Εφόσον αποδειχθεί, προφανώς η ΠΑΕ Άρης θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις. Για όσους δεν κατάλαβαν, η ΠΑΕ Άρης (μέσω του Υπεύθυνου Επικοινωνίας Παντελή Ζουμπούλη) πήρε θέση καθώς μίλησε για κατασκεύασμα των ΜΜΕ.

Στο προσκήνιο βρίσκονται και πάλι οι φιλικές σχέσεις του Άρη με τον Ολυμπιακό οι οποίες προφανώς δεν έχουν αποσιωπηθεί, το έχει πει ξεκάθαρα ο Θόδωρος Καρυπίδης, ασχέτως του ότι οφείλει να τις κρατήσει σ’ ένα επίπεδο. Στην ευρεία μάζα των φίλων της ομάδας είναι κάτι που δεν αρέσει και το ξέρει, δίχως να σημαίνει ότι δεν αντιλαμβάνεται και ο… τελευταίος φίλαθλος σε πιο περιβάλλον λειτουργεί η ομάδα του καθώς πρέπει να διαβεί μεταξύ της Σκύλλας και της Χάρυβδης. Τώρα, το ότι η κουβέντα πρέπει να εστιάσει εκεί είναι προς εξυπηρέτηση αφηγημάτων.

Το πρόβλημα του Άρη αυτή τη στιγμή δεν είναι και δεν πρέπει να είναι τα αφηγήματα, αλλά πώς θα φύγει η ποινή της ντροπής, αυτής των έξι βαθμών που ανάθεμα κι αν έχει καταλάβει κανείς πώς επιβλήθηκε. Γι’ αυτό εξάλλου γίνονται όλα. Αυτή η ποινή όμως δεν στοιχειοθετεί αιτία μη έναρξης του Πρωταθλήματος, δεν προκαλεί προβληματισμούς και δεν εμπνέει ανησυχία για την ικανοποίηση των αρχών ισονομίας στο Πρωτάθλημα. Είναι εξόχως βολική έστω κι αν δεν τεκμηριώνεται. Εξάλλου, το τι χρειάζεται τεκμηρίωση ή απόδειξη εξαρτάται από άλλους παράγοντες.