Ο μύθος της Τούμπας: 64 χρόνια γεμάτα πάθος, όνειρα, συναισθήματα, δόξα! (vids)

• Το «παράσημο» του Ντιέγκο Μαραντόνα
• Οι ήρωες της Τούμπας
• Η «Νέα Τούμπα» παραμένει ένα όνειρο ζωής

Πέρασαν 64 χρόνια από την ημέρα που ο ποδοσφαιρικός «ναός» των ΠΑΟΚτσήδων άνοιξε τις πύλες του στους απανταχού πιστούς του. Ο ΠΑΟΚ, εξάλλου, είναι πάντα οι άνθρωποι του. Η Τούμπα, το «ασπρόμαυρο» «σπίτι» δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.

Χτίστηκε με τα χέρια και το υστέρημα των ΠΑΟΚτσήδων, για την εποχή της ήταν ένα μεγαλοπρεπές στάδιο. Επιβλητικό, γοητευτικό, με μια περίεργη αύρα εχθρότητας για κάθε αντίπαλο – παίκτη ή οπαδό- που πέρασε έστω και μια φορά από αυτό το γήπεδο χωρίς να νοιώσει δέος. «Εδώ είναι το πιο όμορφο μέρος του κόσμου για να παίζεις αγώνες. Η καυτή ατμόσφαιρα, η υποστήριξη του κόσμου, είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον. Είναι τελείως διαφορετικό να παίζεις σε τέτοιο γήπεδο, σε σχέση με άλλα γήπεδα που η παρουσία του κόσμου δεν είναι τόσο μεγάλη και τόσο έντονη, όπως στην Τούμπα», είχε παραδεχθεί ο Ραζβάν Λουτσέσκου πριν από μερικούς μήνες.

Το «παράσημο» του Ντιέγκο Μαραντόνα

Στο χορτάρι της μάγεψαν παικταράδες. Κουϊρουκίδης, Λέανδρος, Παπαδάκης, Γιεντζής, Κούδας, Σαράφης, Παρίδης, Ιωσηφίδης, Ζαγοράκης, Γκαρσία, Βιεϊρίνια.

Γενιές ολόκληρες. Πέρασαν το κατώφλι της μύθοι της μπάλας, ο Κρόιφ, ο Μαραντόνα, ο Ρουμενίγκε κι δεκάδες άλλοι, όλοι τους υποκλίθηκαν στο μεγαλείο της.

Όπως ακριβώς το είχε πει ο ένας και μοναδικός Ντιέγκο Μαραντόνα:

«Εχω παίξει πολλά παιχνίδια, αλλά δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα…»!

Η Τούμπα πήρε το «παράσημο» που της άξιζε από τον αείμνηστο Αργεντινό σούπερ σταρ. Ήταν φθινόπωρο του 1988 όταν η Νάπολι με τον Ντιέγκο στη σύνθεσή της ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να αντιμετωπίσει τον ΠΑΟΚ, στα πλαίσια του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

Το γήπεδο κόχλαζε. Στα τσιμέντα του στοιβάχτηκαν εκείνη την αξέχαστη βραδιά πάνω από 45.000 κόσμος. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Άφωνοι οι Ιταλοί, αν και μαθημένοι από τη δική τους «καυτή» έδρα, το «Σαν Πάολο», έτριβαν τα μάτια τους. Το ίδιο και οι δημοσιογράφοι. Γι’ αυτό και ο ρεπόρτερ της RAI με το που ολοκληρώθηκε η αναμέτρηση (1-1) ρώτησε τον Ντιέγκο για την ατμόσφαιρα που είχε ζήσει.

Για τη δυναμική της Τούμπας έχουν γραφθεί πολλά, έχουν ειπωθεί διθύραμβοι, τις έχουν αποδοθεί τιμές από αντιπάλους, η αξία της παραμένει διαχρονική, αλλά πρέπει να τη ζήσεις από κοντά, για να τη μάθεις καλά. Πρέπει ντυμένος στα ασπρόμαυρα να σουλατσάρεις στα στενά της, έχοντας αφήσει χιλιόμετρα μακριά το αυτοκίνητό σου, να φας «το βρώμικο» από τις δεκάδες καντίνες, που «όταν παίζει ο ΠΑΟΚ» λες και την περικυκλώνουν δε σε αφήνουν, κυριολεκτικά, να πάρεις ανάσα.

Οι ήρωες της Τούμπας

Οι δε ιαχές «στο γκολ» να ακούγονται μέχρι την παραλία κι όταν ο άνεμος είναι ευνοϊκός να τις στέλνει ως το Βαρδάρη. Όπως, το 1976 στο γκολ-τίτλου του Νέτο Γκουερίνο κι άλλα πολλά παρόμοια παραδείγματα. Όταν σήκωνε στον ουρανό της ο Αντρέ Βιεϊρίνια το «Άγιο Δισκοπότηρο» του πιο μάγκικου, αήττητου, πρωταθλήματος.

Όταν πριν από ένα χρόνο «δακρυσμένη» και με τις σημαίες μεσίστιες «είπε» το δικό της «αντίο» στον εμβληματικό Σταύρο Σαράφη και λίγους μήνες αργότερα τα παιδιά της αποχαιρετούσαν τον Μάκη (Θωμά) Μαυρομιχάλη, έτσι όπως του άρμοζε και στο χώρο, όπου είχε γράψει τη δική του ιστορία, στη θρυλική Θύρα 4. Εξαιτίας της τρέλας του «ασπρόμαυρου» λαού, το φημισμένο γαλλικό περιοδικό «France Football» συμπεριέλαβε την Τούμπα ανάμεσα στα διασημότερα γήπεδα του πλανήτη, όπως το «La Bombonera», το «Anfield», το «Celtic Park» κ.α.

Εκεί, στον τόπο του, ο ΠΑΟΚτσής, έχει μάθει να αφήνει την ψυχή του. Να κλείνει το λαρύγγι του, να παθιάζεται κι όταν σβήνουν οι προβολείς, κατηφορίζοντας για το σπίτι να είναι καλά με τον εαυτό του.

Η «Νέα Τούμπα» παραμένει ένα όνειρο ζωής

Τα τελευταία χρόνια, το γήπεδο άλλαξε πολύ. Ακόμη και η Τούμπα. Άρχισε κι αυτή να γίνεται «μόδα», τόπος ψυχαγωγίας, έστω κι αν συνεχίζει να σου βγάζει κάτι το εχθρικό. Συγκρίνοντάς το δε, με άλλα ευρωπαϊκά γήπεδα, μια μελαγχολία, σε πιάνει. Η έννοια πάρκινγκ, σε μια πυκνοκατοικημένη και μη προσβάσιμη περιοχή, είναι απαγορευμένη, μηδενικοί εκμεταλλεύσιμοι χώροι κι άλλα πολλά.

Εξήντα τέσσερα χρόνια μετά, ο ΠΑΟΚτσής ονειρεύεται στη θέση του παλιού και υπέργηρου γηπέδου, ένα νέο υπερσύγχρονο γήπεδο. Η «Νέα Τούμπα».

Ο Γιώργος Κούδας ζει για να γίνει η «Νέα Τούμπα» και να είναι εκεί! «Θυμάμαι ακόμα και τώρα, μετά από τόσα πολλά χρόνια, όταν εμείς κάναμε προπόνηση στα θεμέλια του γηπέδου, σαν παιδάκι. Τότε εκεί υπήρχαν τα τολ της τελευταίας προσφυγιάς, το 1955. Η οικογένειες που έμεναν σε αυτά τα τολ, όταν τελείωναν από τη δουλειά ερχόντουσαν, χτίζανε την Τούμπα και λέγανε, ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί. Αυτά δεν μπορούν να φύγουν από την ψυχή μου, είναι συγκινητικό. Όλοι ξέρουν τι σημαίνει η Τούμπα για τον ΠΑΟΚ».

Ο «Μεγαλέξανδρος» έχει ζήσει την Τούμπα από την πρώτη μέρα της. Από τα εγκαίνια της, στις 6 Σεπτεμβρίου του 1959. «Υπέγραψα το δελτίο μου όταν η Τούμπα ήταν στα θεμέλια της. Ο δικός μου ο πόθος είναι να ξεπεράσει όλα αυτά τα εμπόδια αυτός ο άνθρωπος, ο Ιβάν Σαββίδης, να γίνει η Νέα Τούμπα σε τρία χρόνια και να είμαι κι εγώ εκεί. Αυτός είναι το όνειρο μου».

Το ημερολόγιο έδειχνε «1 Σεπτεμβρίου 2022» όταν οι εταιρίες Salfo και Populous, οι οποίες ανέλαβαν τις μελέτες για την κατασκευή, παρέδωσαν στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ τα τρία προσχέδια για τη «Νέα Τούμπα». Όμως, ο πόλεμος Ουκρανίας-Ρωσίας έβαλε «φρένο», προς το παρόν, στα σχέδια του Ιβάν Σαββίδη.

Ο ιδιοκτήτης της «ασπρόμαυρης» ΠΑΕ, έχει στο συρτάρι τους φακέλους, έχει μελετήσει τα πάντα γύρω από το νέο γήπεδο, το κόστος, πηγές χρηματοδότησης, χρονοδιάγραμμα, ωστόσο όλοι αντιλαμβάνονται και παραδέχονται πως δύσκολα θα τους βγάλει πάνω στο τραπέζι, όσο υφίσταται η πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία.