Ο Χρήστος Μουζακίτης ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του πορεία ως τερματοφύλακας αλλά ένας τραυματισμός στο μάτι τον οδήγησε σε άλλες θέσεις για να εξελιχθεί σε χαφ. Τελικώς ο γεννημένος το 2006 παίκτης του Ολυμπιακού έγραψε φέτος τη δική του ιστορία με 2 τίτλους σε Κ-17 και Κ-19 αλλά και ένα ταλέντο που δεν περνάει απαρατήρητο για την α' ομάδα!

Ο Μουζακίτης μίλησε στο Gazzetta για την προηγούμενη αγωνιστική σεζόν, τη σεζόν που μόλις έκλεισε και είχε μεγάλη επιτυχία και για τον ίδιο και για αρκετά μικρά ηλικιακά τμήματα της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Μιλά για τους παίκτες που έχει πρότυπα, τον φίλο του Χρήστο Λίγδα για το Fair Play του με τον Άρη αλλά και τρομερό τελικό του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό στη Λίγκα της Κ-17.

- Χρήστο πως ήταν η περασμένη σεζόν για σένα; Πως την εισέπραξες έχοντας κατακτήσει δύο τίτλους;

Προφανώς και είναι πάρα πολύ ωραίο να παίζεις σε 2 διαφορετικές ηλικιακές κατηγορίες. Η μία ήταν η κανονική μου (εκεί δηλαδή που παίζει βάση της ηλικίας του). Είμαι χαρούμενος που κατέκτησα για πρώτη φορά ένα Πρωτάθλημα Super League. Είμαι πολύ χαρούμενος που κατέκτησα και τους 2 τίτλους.

- Αφιερώνεις πουθενά αυτά τα Πρωταθλήματα;

Στην ομάδα μου, στο staff, στην οικογένειά μου και κυρίως στους συμπαίκτες μου που χωρίς αυτούς δεν θα είχα κάνει τίποτα.

- Πρότυπα έχεις; Είτε γενικά είτε από τον Ολυμπιακό;

Πρότυπο μου είναι ο Μόντριτς. Μου άρεσε από μικρός. Ένας έξυπνος παίκτης που είναι πολύ σημαντικός για τον κορμό της ομάδας του. Πολύ καλοί παίκτες από τον Ολυμπιακό είναι οι Εμβιλά και Ινμπόμ Χουάνγκ.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Gazzetta.gr (@gazzetta.gr)

- Στις Ακαδημίες οι παίκτες αλλάζουν συχνά θέσεις. Εσύ είχες στιγμή που διαφοροποιήθηκες ως προς τη θέση σου;

Εγώ όταν είχα πρωτοέρθει στον Ολυμπιακό το 2016 αγωνιζόμουν ως αριστερό μπακ - χαφ. Από την Κ-12 και μετά άρχισα παίζω στον χώρο του κέντρου όταν αγωνιζόμασταν 11 VS 11. Ως τότε αγωνιζόμουν στα άκρα. Την αρχή στην ποδοσφαιρική μου πορεία την έκανα ως τερματοφύλακας.

- Συνήθως όταν ξεκινάς από τερματοφύλακας μένεις εκεί. Ήταν κάτι συγκεκριμένο που σε έκανε να αλλάξεις;

Εμένα μου άρεσε να παίζω μέσα. Είχα έναν τραυματισμό στο μάτι όταν ήμουν τερματοφύλακας. Μπορεί να έχανα το μάτι μου. Αυτό συνέβη όταν ήμουν μικρός. Επτά χρονών. Είχα κάνει μία έξοδο και με είχαν χτυπήσει με τη τάπα στο μάτι.

- Επανήλθες όμως μετά.

Ναι όλα καλά.

- Θέλω να σταθούμε λίγο στην εξαιρετική κίνηση Fair Play του συμπαίκτη σου, Χρήστου Λίγδα στον αγώνα με τον Άρη.

Να πω συγχαρητήρια στον φίλο μου τον Χρήστο που το έκανε. Είναι παράδειγμα προς μίμηση. Δεδομένο πως θα γινότανε. Από την άλλη καταλαβαίνω και καταλαβαίνουμε πως για κάποιους δεν είναι δεδομένο. Ναι πρέπει να αναδεικνύονται αυτά τα θέματα. Θεωρώ ότι δεν θα το έκαναν πολλοί αυτό. Έχει να κάνει και με την ομάδα του Ολυμπιακού και με τον χαρακτήρα του. Είναι ένα εξαιρετικό παιδί. Ξανά συγχαρητήρια για αυτό που έκανε.

- Με δεδομένο πως είστε σε Ακαδημίες τι είναι πιο σημαντικό θεωρείς; Οι πορείες, οι τίτλοι, το να παίρνετε στις σωστές Αρχές και την καθοδήγηση ή όλα αυτά μαζί; Ένας συνδυασμός; Επίσης πως είναι να ακούγεται το όνομά σου για την α' ομάδα;

Είναι ένας συνδυασμός όλων των πραγμάτων. Όλα τα παιδιά θέλουν να έχουν μία καλή χρονιά και να παίρνουν τίτλους. Αυτά που ακούγονται είναι πολύ ωραία (για την α' ομάδα). Όμως θέλουν προσοχή και διαχείριση.

- Πόσο δύσκολο είναι να αγωνίζεσαι σε δύο διαφορετικές ηλικιακές ομάδες;

Όλη τη χρονιά ήμουν στην Κ-19. Στην Κ-17 είχα παίξει 2 παιχνίδια και μετά πήγα στο Final Four. Δεν είναι εύκολο αλλά για κάποιον που το θέλει γίνεται. Έχουμε τον πρόεδρο (τον Βαγγέλη Μαρινάκη) που μας τα παρέχει όλα και τις πολύ καλές αυτές εγκαταστάσεις της ομάδας μας. Γίνεται πιο χαρούμενη η μέρα σου.

- Άρα και να ήσουν όλη την ημέρα για προπονήσεις στον Ρέντη θα ήταν ΟΚ.

Ναι εάν μπορούσα να δουλεύω όλη την ημέρα δεν θα είχα κανένα πρόβλημα.

- Υπάρχουν στιγμές ή πρόσωπα που ξεχωρίζεις από τη σεζόν που τελείωσε;

Είμαι πολύ χαρούμενος για τον Χαράλαμπο Κωστούλα. Σε έναν χρόνο και έναν μήνα κατέκτησε και τα τρία Πρωταθλήματα. Τον συγχαίρω για αυτό. Όλη τη χρονιά ήμασταν μαζί και στις ομάδες και στην Εθνική. Είμαστε φίλοι.

Τώρα για τον τελικό με τον ΠΑΟΚ στην Κ-17 ήταν κάτι τρομερό να βλέπω το ματς από τον πάγκο (επειδή τραυματίστηκε). Ήταν συναρπαστικό. Άρα θα έλεγα αυτό το ματς και τον τίτλο της Κ-19. Είναι τρομερό να βλέπεις τους συμπαίκτες σου να 'μάχονται' στον τελικό με τον ΠΑΟΚ ενώ ήταν 2 γκολ πίσω.

- Πως το γύρισε ο Ολυμπιακός θεωρείς αυτό το ματς με τον ΠΑΟΚ;

Πιστεύω είναι η πίστη του καθενός προσωπικά. Το πως πιστέψαμε στο ματς και ειδικά μετά τη μείωση του σκορ. Ήταν η πίστη και το πάθος. Η θέληση για τη νίκη. Η δίψα. Θα ήταν και κρίμα να πάει μία χρονιά χωρίς τίτλο στην Κ-17. Επίσης εάν θυμάμαι καλά η Κ-17 τελείωσε το Πρωτάθλημα με 104 γκολ.

- Είναι όμως και η φανέλα. Το να παίζεις για τον Ολυμπιακό.

Ναι. Για να παίζεις στον Ολυμπιακό είναι για κάποιο λόγο. Είναι το πάθος και η πίστη χωριστά. Έχει άλλη βαρύτητα για κάθε παιδί.

- Τι όνειρα κάνεις για το μέλλον; Όνειρα για την α' ομάδα ή κάτι άλλο;

Προφανώς θέλω να παίξω στην α' ομάδα του Ολυμπιακού. Επίσης στο Champions League και σε κάποιο Μουντιάλ με την Εθνική ομάδα. Από μικρός τα σκεφτόμουν αυτά.