Ολυμπιακός: Προπονητή θα πάρει, Μοντεστό θα βρει όμως;

Η φετινή χρονιά, ανεξάρτητα από την κατάληξη που θα έχει, ήταν μία δύσκολη χρονιά για τον Ολυμπιακό και πιθανότατα θα κριθεί και αποτυχημένη, εκτός κι’ αν με κάποιο τρόπο που σήμερα δεν φαίνεται πιθανός, κατακτήσει το πρωτάθλημα.

Συνεχόμενες αλλαγές προπονητών, αμέτρητες μεταγραφές (ξεπέρασαν συνολικά τις 40!!!), αποτυχία στην Ευρώπη και πιθανότατα αποτυχία και στην Ελλάδα. Η προσωπική μου αίσθηση είναι ότι πολλά από όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί αν το περασμένο καλοκαίρι ο Μοντεστό δεν είχε αποχωρήσει από τον Ολυμπιακό για την Ιταλία και την Μόντσα, η οποία όχι τυχαία, αν και νεοφώτιστη στη Serie A, κάνει σπουδαία πρώτη σεζόν, με μία πολύ άνετη παραμονή στην κατηγορία και με ορισμένα σπουδαία αποτελέσματα όπως το «διπλό» στο Μιλάνο κόντρα στην Ιντερ πριν από λίγες ημέρες.

Δεν νομίζω ότι με τον Μοντεστό στον Ολυμπιακό θα είχαν φτάσει οι ερυθρόλευκοι σε σεζόν με 4 προπονητές και κυρίως με περισσότερες από 40 μεταγραφές. Για την ακρίβεια είμαι βέβαιος ότι το club θα ήταν πολύ πιο μαζεμένο και με σαφώς μεγαλύτερη ποδοσφαιρική λογική από αυτήν που έδειξε να έχει σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Πριν λοιπόν αποφασίσει για τον επόμενο προπονητή του ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να αποφασίσει για τον επόμενο Μοντεστό του, μία θέση η οποία έτσι κι’ αλλιώς έχει μείνει κενή μετά την αποχώρηση του Κορσικανού.

Διότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο Ολυμπιακός προπονητή θα πάρει, αλλά το ερώτημα είναι αν θα πάρει, αν θα βρει έναν «αντί - Μοντεστό», ο οποίος είναι εξίσου απαραίτητος στον σύλλογο. Όχι μόνο για να διαλέξει τον επόμενο προπονητή, αυτό είναι το λιγότερο, αλλά για να χαράξει την στρατηγική πάνω στην οποία θα έρθουν να κουμπώσουν ο όποιος προπονητής και οι όποιοι παίκτες αποκτηθούν το καλοκαίρι. Και το τονίζω αυτό γιατί αν δει κανείς την λίστα του Ολυμπιακού με υποψήφιους προπονητές, ή διαβάσει τα ρεπορτάζ για προτάσεις σε Γκατούζο και Μαρθελίνο, καταλαβαίνει ότι στρατηγική για το τι θέλει να κάνει η ομάδα την επόμενη σεζόν δεν υπάρχει. Διότι ο Γκατούζο και ο Μαρθελίνο είναι τα δύο απέναντι άκρα στην προπονητική. Σαν να κάνεις ένα νέο κόμμα για να κατέβεις στις εκλογές και να έχεις για υποψήφιους αρχηγούς του, έναν ακροδεξιό και έναν ακροαριστερό.

Πολλοί τις ημέρες του Πάσχα με ρωτούσαν τι λες για τον Γκατούζο ή τον Μπαχάρ, ή τον Μαρθελίνοq και η απάντησή μου ήταν η ίδια. Εξαρτάται τι θέλει να κάνει ο Ολυμπιακός την επόμενη σεζόν;

Αν θέλεις να φτιάξεις ένα γκουρμέ ρεστοράν με πιάτα που θα κοστίζουν 50 ευρώ το κάθε ένα, καλό είναι να μην πάρεις την τρομερή μαγείρισσα από το νησί μου την κύρα Μαριγώ γιατί μάλλον θα αποτύχεις. Αν θέλεις να φτιάξεις ένα παραδοσιακό ταβερνάκι με μαγειρευτά, καλό είναι να μην πάρεις τον σεφ με τους χρυσούς σκούφους γιατί πάλι θα αποτύχεις. Και ο σεφ και η κύρα Μαριγώ μπορεί να είναι εξαιρετικοί στο μαγείρεμα, αρκεί να τους πάρεις για την κατάλληλη δουλειά.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν δεν μπορεί να θέλει και τον Γκατούζο και τον Μαρθελίνο το ίδιο καλοκαίρι, διότι αυτό σημαίνει ότι δεν ξέρει τι μαγαζί θέλει να έχει την επόμενη σεζόν. Εκτός κι’ αν έχει αποφασίσει πρώτα να πάρει τον σεφ και μετά να αποφασίσει για το μαγαζί του, κάτι που όπως όλοι καταλαβαίνουμε δεν είναι και η πλέον ορθόδοξη σειρά για να γίνουν τα πράγματα.

Δεν υπάρχει λοιπόν είναι καλός ο Γκατούζο, είναι καλός ο Μαρθελίνο, ή ο Μπαχάρ, ή ο Λάζε, ή ο οποιοσδήποτε, αν δεν ξέρεις τις θέλεις να σου κάνουν αυτοί και γιατί προχωράς σε συμφωνία μαζί τους. Δεν γίνεται ο against modern football Γκατούζο και ο τέρμα modern football Ισπανός τεχνικός να είναι στην ίδια λίστα της ίδιας ομάδας για τη θέση του προπονητή.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο υποστηρίζω ότι ο Ολυμπιακός πρέπει πρώτα να βρει τον άνθρωπο με τον οποίο θα χαράξει την ποδοσφαιρική στρατηγική του για τα επόμενα χρόνια και μετά να βρει τον προπονητή που θα κουμπώνει σε αυτήν με κάποιο τρόπο…