Μπατιστούτα - Φιορεντίνα: Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα (pics & vids)
bwin - Καζίνο μπροστά από την εποχή του. Έτσι είναι το παιχνίδι σήμερα! | 21+
Το καλοκαίρι του 1991, ο εκκεντρικός ιδιοκτήτης της Φιορεντίνα, Βιτόριο Τσέκι Γκόρι, ήταν χαλαρός παρακολουθώντας το Copa America. Και αυτό γιατί μόλις είχε αγοράσει ένα από τα καλύτερα ταλέντα της Αργεντινής, τον Ντιέγκο Λατόρε. Ο Λατόρε προερχόταν από εντυπωσιακές σεζόν με την Μπόκα Τζούνιορς και αποτελούσε την μεγάλη ελπίδα της «αλμπιτσελέστε» για το Copa America μετά το σκάνδαλο που είχε ξεσπάσει με τον Ντιέγκο Μαραντόνα και το θετικό δείγμα σε κοκαΐνη.
Έρωτας με την πρώτη ματιά
Ο Τσέκι Γκόρι παρακολουθούσε το τουρνουά θέλοντας να πάρει μια πρώτη γεύση από το μεγάλο του απόκτημα, αλλά αμέσως την προσοχή του προσέλκυσε ένας άλλος ποδοσφαιριστής. Η απόδοση του Λατόρε στο τουρνουά κινήθηκε στην μετριότητα, την ώρα που ένα αμούστακο παιδί σκόραρε κατά ριπάς. Το όνομά του; Γκαμπριέλ Ομάρ Μπατιστούτα.
Ο Μπατιστούτα, επίσης ποδοσφαιριστής της Μπόκα Τζούνιορς, ολοκλήρωσε την διοργάνωση στην κορυφή των σκόρερ και όπως ήταν λογικό οι προτάσεις άρχισαν να καταφθάνουν η μία πίσω από την άλλη. Ο patron των βιόλα εντυπωσιάστηκε κι έβαλε στόχο να τον φέρει στην Φλωρεντία. Για να πείσει την Μπόκα να αφήσει και τον Batigol έπρεπε να κάνει μια πρόταση που δύσκολα δεν θα γινόταν αποδεκτή.
Έτσι, εκτός από τα 2,6 εκατ. δολάρια που έβγαλε από την τσέπη του για να καλύψει τις απαιτήσεις των Αργεντινών, αποφασίζει να κάνει δώρο στην Μπόκα τον αντικαταστάτη του Μπατιστούτα, αγοράζοντας από την Ουρακάν τον Αντόνιο Μοαμέντ τον οποίο και δάνεισε στους «χενέισες».
Για την ιστορία ο Λατόρε αγωνίστηκε μόλις δύο φορές με την φανέλα της Φιορεντίνα χωρίς να κάνει ποτέ την καριέρα που όλοι περίμεναν φτάνοντας κάποια στιγμή να βγάζει τα προς τα ζειν στην Γουατεμάλα, ενώ ο Μοαμέντ έκανε μια αξιοπρεπή καριέρα στο Μεξικό. Αυτός όμως που θα έγραφε ιστορία και θα γινόταν ένα από τα απόλυτα είδωλας όχι μόνο μιας ομάδας αλλά και μιας ολόκληρης πόλης ήταν ο Μπατιστούτα.
Και όμως οι πρώτοι μήνες στο «Αρτέμιο Φράνκι» δεν προϊδέαζαν αυτό που θα ακολουθούσε, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και κάποιοι από τους συμπαίκτες του μιλούσαν με υποτιμητικά λόγια για το νέο απόκτημα της ομάδας. Στις 11 πρώτες αγωνιστικές ο Μπατιστούτα ματώνει τα δίχτυα μόλις μία φορά. Αρχές Δεκέμβρη του 1991 κόντρα στην Κρεμονέζε πετυχαίνει το δεύτερο του γκολ και και αρχίζει και γράφει ιστορία. Για οκτώ σερί αγώνες σκοράρει και βουλώνει τα στόματα όλων, φίλων κι εχθρών.
Τα γκολ του δεν ήταν ο μοναδικός λόγος που το όνομα του έχει μπει στο πάνθεον των ηρώων της Φλωρεντίας δίπλα σε ανθρώπους όπως ο Δάντης Αλιγκιέρι, ο Μποτιτσέλι, ο Μικελάντζελο και οι Μέδικοι. Το τέλος της σεζόν 1992-93 βρίσκει στην Φιορεντίνα για πρώτη φορά εκτός Serie A παρά το γεγονός πως τον Δεκέμβριο η ομάδα ήταν δεύτερη στην βαθμολογία πίσω από την Μίλαν των τριών Ολλανδών (Γκούλιτ, Ράικαρντ και Φαν Μπάστεν). Ο Μπατιστούτα σταματάει στα 16 γκολ και η φήμη του ως ένας από τους καλύτερους σέντερ φορ στον κόσμο όλο και αυξάνεται. Με χρονιά Παγκοσμίου Κυπέλλου από το μυαλό του Μπατιστούτα περνάει η σκέψη ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να αποχωρήσει για μια ομάδα της πρώτης κατηγορίας.
Τελικά, όμως γρήγορα αλλάζει γνώμη και μαζί με τον άλλον φευγάτο, Στέφαν Έφενμπεργκ, μένουν και άμεσα επαναφέρουν τους «βιόλα» εκεί που ανήκουν. Παρά το γεγονός πως είναι τραυματίας για σημαντικό κομμάτι της σεζόν, καταφέρνει να σκοράρει 21 φορές στην Serie B, ενώ για τις επόμενες έξι σεζόν σημειώνει 153 γκολ, και μόλις μία φορά, δεν καταφέρνει να περάσει το φράγμα των 20 γκολ την σεζόν-αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία- σε μια περίοδο που το ιταλικό ποδόσφαιρο και το calcio ήταν το δυσκολότερο πρωτάθλημα στον κόσμο με τους καλύτερους αμυντικούς στο παγκόσμιο στερέωμα, και με τον Batigol να μην εκτελεί τα πέναλτι!
Το μεγαλύτερο ΑΝ και η αμφιθυμία του
Παρά τα προσωπικά του ρεκόρ, το πρωτάθλημα παρέμενε ένα απατηλό όνειρο, το οποίο παραλίγο να γίνει πραγματικότητα το 1999 με τον Τζιοβάνι Τραπατόνι στον πάγκο, με την Φιορεντίνα πρώτη στην βαθμολογία από τον Σεπτέμβριο μέχρι και το Φεβρουάριο κι εκείνο το καταραμένο παιχνίδι με την Μίλαν. Τελικά, η Φιορεντίνα τερματίζει τρίτη και χάνει στο τσακ τον τίτλο. Τα ιταλικά ΜΜΕ για άλλη μια φορά γράφουν για το μέλλον του Μπατιστούτα. Ξανά νέες φήμες για Γιουβέντους και Ίντερ, αλλά και Μίλαν. Τελικά, η Φιορεντίνα ως δείγμα ευγνωμοσύνης αποφασίζει να δώσει το ΟΚ και να τον αφήσει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Να διεκδικήσει και να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα. Έτσι, το 2000 η Ρόμα βγάζει από τα ταμεία της το ποσό των 23,5 εκατ. λιρών, ποσό ρεκόρ για ποδοσφαιριστή άνω των 30 ετών.
Το ξεκίνημα του στην Ρώμη φανταστικό. Εννιά γκολ στα επτά πρώτα παιχνίδια με τους «τζιαλορόσι». Επόμενη αντίπαλος η «δική» του Φιορεντίνα. Ο Μπατιστούτα απέναντι στον εαυτό του. Πριν την έναρξη του παιχνιδιού ο Μπάτι πηγαίνει στους τιφόζι των βιόλα και τους χαιρετάει σαν να τους ζητάει συγνώμη γι αυτό που θα ακολουθούσε στον αγωνιστικό χώρο. Η Φιορεντίνα κρατούσε, ενώ και ο ίδιος έδειχνε έξω από τα νερά του. Τελικά, στο 83' σε μία από τις αξέχαστες στιγμές εκείνης της χρονιάς ο Αργεντινός με ένα τρομερό γυριστό σουτ έξω από την περιοχή στέλνει την μπάλα στα δίχτυα του ανύμπορου να αντιδράσει Τόλντο. Ένα από τα κλασικά γκολ Μπατιστούτα όπως αυτά κόντρα σε Άρσεναλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για το Champions League.
Ο Μπατιστούτα δεν ήξερε τι να κάνει. Μέσα του υπήρχε αυτή η αμφιθυμία η χαρμολύπη. Οι συμπαίκτες του αμέσως κατάλαβαν την δύσκολη θέση του και έπεσαν όλοι πάνω του. Ο Μπάτι έκλεισε τα μάτια σε μια προσπάθεια να μην δακρίσει. Δεν τα κατάφερε, η λύπη είχε επικρατήσει. «Έπαιξα σε όλο το ματς με όλη αυτή την αμφιθυμία μέσα μου, και όλες αυτές τις σκέψεις. Αισθάνθηκα χαρά γιατί κερδίσαμε τρεις σημαντικούς πόντους, αλλά παράλληλα αισθανόμουν αληθινά λυπημένος, σκεπτόμενος όλα αυτά τα χρόνια που πέρασα στην Φιορεντίνα. Η οικογένειά μου μεγάλωσε στην Φλωρεντία, οι άνθρωποι της είναι όλοι στην καρδιά μου. Μου συμπεριφέρθηκαν σαν να ήμουν ένας δικός τους. Εκεί έγινα αυτός που είμαι και αυτά δεν ξεχνιούνται. Ελπίζω ότι οι οπαδοί της Φιορεντίνα να το καταλάβουν αυτό. Τους τιμώ και θα τους τιμώ για πάντα».
Τα γκολ του Μπατιστούτα αποτέλεσαν έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες ώστε η Ρόμα εκείνη την χρονιά να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Η στιγμή της λύτρωσης είχε έρθει. Οι κόποι του για ένα τίτλο είχαν ευοδωθεί. Μετά την Ρόμα ακολούθησαν η Ίντερ και η Αλ Αράμπι πριν κρεμασει τα παπούτσια του.
Ο Μπατιστούτα έγραψε ιστορία και όλοι θa τον θυμούνται ως έναν από τους καλύτερους επιθετικούς που έχει δει ποτέ το άθλημα του ποδοσφαίρου. Για πολλούς θα μπορούσε να είχε πετύχει πολλά περισσότερα στην καριέρα του όσον αφορά τους τίτλους. Το πιο πιθανό είναι ναι. Αλλά αλήθεια τι είναι πιο πολύτιμο; Κάποια επιπλέον μετάλλια ή μια θέση στο πάνθεον μιας ολόκληρης πόλης; «Μπορεί ποτέ να μην κατάφερα με την Φιορεντίνα να κερδίσω ένα τρόπαιο, αλλά αυτό που κέρδισα από τον κόσμο της Φλωρεντίας δεν το αλλάζω ούτε με 100 τρόπαια».
Γιατί αυτή είναι η σχέση του Μπατιστούτα με την Φιορεντίνα και τους τιφοζι της. Ο απόλυτος και ο εξιδανικευμένος έρωτας.
Και όπως εύστοχα έγραφε κάποτε ο Σαίξπηρ για άλλον έναν απόλυτο και τραγικό έρωτα, του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας «Η γενναιοδωρία μου είναι μεγάλη σαν τη θάλασσα.Και το ίδιο βαθιά η αγάπη μου· όσο περισσότερα σου δίνω, τόσο περισσότερα έχω· γιατί και τα δύο είναι απέραντα».
Κι εμείς θα αγαπάμε για πάντα τον έναν και μοναδικό Γκαμπριέλ Ομάρ Μπατιστούτα.
Tanti auguri Re Leone!
