Ελλάδα: Το επιθετικό χάρισμα του Μασούρα, ο τυπάρας Σιώπης και το δίκιο του Παυλίδη για την Ολλανδία

• Η επιστροφή Φορτούνη ως αρχηγός, η χαρά της συμμετοχής του Κωνσταντέλια και το δίκιο του Παυλίδη

Ήταν μία καλή μέρα στη δουλειά για την Εθνική μας παρά τις αρκετές χαμένες ευκαιρίες της σχεδόν από το ξεκίνημα του αγώνα.

Απέναντι στο Γιβραλτάρ στη Νότια Πορτογαλία - όπου βρέθηκε και το Gazzetta στο πλευρό των διεθνών μας - η Ελλάδα έκανε το καθήκον της απέναντι σε έναν σκληρό μεν αλλά κατά τα άλλα αρκετά αδύναμο αντίπαλο σε ένα... άδειο γενικά και κάπως αχανές γήπεδο με ελάχιστο κόσμο (ουσιαστικά τους Έλληνες φιλάθλους μόνο).

Το α' μέρος έκλεισε στο 0-2 άρα δεν έχουμε να πούμε / γράψουμε και πολλά. Αρκετές βέβαια οι χαμένες ευκαιρίες στο πρώτο 45λεπτο και ειδικά από τον Γιακουμάκη. Παρόλα αυτά με δύο γκολ από Μασούρα και την τυπάρα αυτή που λέγεται Σιώπης η Ελλάδα πήρε αυτό που ήθελε. Ναι δεν ήταν κανένας σούπερ αντίπαλος αλλά αυτά τα πρόσωπα αυτά τα γκολ και σε αυτό το χρονικό σημείο τα είχαν ανάγκη.

Οπότε η Ελλάδα από το πρώτο ημίχρονο είχε... καθαρίσει τον αγώνα. Απλά έμελλε να σκοράρει εκτός από το α' ημίχρονο και στο 2ο του ματς ενώ εάν της είχαν βγει και η φάσεις με τα δοκάρια το σκορ θα είχε φτάσει ακόμα και στο 0-5. Ας είναι όμως. Μία χαρά είναι και το 0-3.

Ο δε Μασούρας μας θύμισε - ξανά - την εκτελεστική του δεινότητα και δυνατότητα. Πώς είναι ένας παίκτης που στα καλά του, στην καλή του μέρα μπορεί να δώσει λύσεις είτε σε εύκολα ματς όπως με Γιβραλτάρ είτε ακόμα και σε δύσκολες αναμετρήσεις. Μην λησμονούμε πως είναι ένας παίκτης που στον Ολυμπιακό έχει 201 ματς με 46 γκολ και 23 ασίστ. Και στην Ελλάδα βέβαια έχει 5 γκολ με 3 ασίστ σε 30 αγώνες. Προσωπικά ξεχώρισα και τον Μπάλντοκ από τους παίκτες που ξεκίνησαν βασικούς - εκτός φυσικά από τον Σιώπη - όχι μόνο για τη συμμετοχή του σε γκολ αλλά γενικά για τις συνεργασίες που έβγαλε.

Τακτικά δεν χωράει και πολλή ανάλυση ένα τέτοιο παιχνίδι έναν τέτοιο αντίπαλο. Η εικόνα πάντως για ένα τέτοιο ιστορικό γήπεδο με άδειες εξέδρες, ελάχιστο κόσμο και αυτόν να είναι από την Ελλάδα. Και εσωτερικά το γήπεδο πάντως ήταν σαν να έχει εγκαταλειφθεί κάπως και απλώς συντηρείται για τα λειτουργικά του θέματα.

Η επιστροφή Φορτούνη ως αρχηγός, η χαρά της συμμετοχής του Κωνσταντέλια και το δίκιο του Παυλίδη

Στα της 11άδας πάντως προσωπικά θα ήθελα να δω βασικό τον Φορτούνη αλλά ο κόουτς Πογιέτ προτίμησε τον Πέλκα, που έδειχνε κάπως αουτσάιντερ για το αρχικό σχήμα αλλά τελικώς ήταν αυτός που ξεκίνησε. Φυσικά ο προπονητής είναι αυτός που παίρνει τις αποφάσεις και γνωρίζει πιο καλά από εμάς τις ανάγκες της ομάδας του.

Επίσης ο Ουρουγουανός προτίμησε τον Γιακουμάκη αντί για τον Παυλίδη. Εκ του αποτελέσματος όπως κύλησε το πρώτο μέρος αγωνιστικά πάντως δεν τον δικαίωσαν και τόσο αυτές οι δύο επιλογές αλλά προφανώς δεν έχει και τόση σημασία αυτό τώρα. Και φυσικά πολύ ωραία η κίνηση από τη μεριά του προπονητή να πάει στον Φορτούνη το περιβραχιόνιο που του το έδωσε ο Μάνταλος μετά την αποχώρηση του Μπακασέρα από τον αγώνα.

Ο Έλληνας χαφ του Ολυμπιακού πάντως γενικά ήταν ορεξάτος, με διάθεση και μπήκε σε φάσεις. Εκτός από το come back του Φορτούνη υπήρξε φυσικά και το ντεμπούτο του Κωνσταντέλια. Η χαρά της συμμετοχής για ένα χαρισματικό και ταλαντούχο παιδί από το οποίο περιμένει πολλά η Ελλάδα στο μέλλον και ήδη δείχνει τις δυνατότητές του. Και για ένα παιδί που βρέθηκε και πολύ κοντά στο 0-4 με ένα σουτ.

Κατά τα άλλα τα είχε πει προ ημερών στο Gazzetta ο Παυλίδης για την Ολλανδία και το μεταβατικό της στάδιο. Ήρθαν και τα προβλήματα των Ολλανδών με ιώσεις και όχι μόνο και στο ημίχρονο οι Οράνιε έχαναν με 3-0 από τους Γάλλους για να δεχθούν μετά και άλλο γκολ. Το αποτέλεσμα αυτό θα πρέπει να μας δείξει κάποια πράγματα για την Ολλανδία. Μία Ολλανδία που έτσι και αλλιώς είναι μία ομάδα αρκετά επιπόλαιη στο πως αντιμετωπίζει τα παιχνίδια.

Στη δική μου οπτική η ομάδα που καλείται να επικεντρωθεί η Ελλάδα για να... χτυπήσει ή να... κλέψει αποτέλεσμα είναι η Ολλανδία. Μας κακοπέφτει δηλαδή η 2η θέση σε έναν τέτοιον όμιλο; Προφανώς και όχι. Άρα είναι μία επιλογή που μπορεί να γίνει.