Θα ξεφύγουν κι’ άλλο Σίτι και Λίβερπουλ...

Είναι πολλοί αυτοί που αναρωτιούνται το τελευταίο διάστημα αν η Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ θα μεγαλώσει τη δυναστεία της στην Πρέμιερ Λιγκ περισσότερο και από τα 4 πρωταθλήματα σε 5 χρόνια που έχει τώρα. Φυσικά το ερώτημα προκύπτει από την προσθήκη του Χάλαντ στο ρόστερ της Σίτι, του καλύτερου σέντερ φορ περιοχής που κυκλοφορούσε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο σε όχι μεγάλη ηλικία (βλέπε Μπενζεμά, Λεβαντόφσκι).

Η αλήθεια είναι ότι η μεταγραφή του Νορβηγού μοιάζει να εκτοξεύει την δυναμική της Σίτι, η οποία έτσι κι’ αλλιώς ήταν μεγάλη. Την κάνει όμως ακόμη πιο φαβορί από όσο έτσι κι’ αλλιώς ήταν; Η Σίτι βάζει στη μηχανή της ένα καθαρόαιμο φορ που τόσο πολύ ήθελαν αρκετοί να έχει, αλλά αυτό όπως και να το κάνουμε αλλάζει ως ένα βαθμό τον τρόπο παιχνιδιού της. Εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια η Σίτι παίζει χωρίς φορ, ή με ψευτοενιάρια.

Ο Χάλαντ είναι φορ. Θα της δώσει άλλη διάσταση και άλλο όγκο στο παιχνίδι της, αλλά θα αποτελέσει και ένα σημείο αναφοράς, το οποίο μέχρι τώρα δεν είχε στο παιχνίδι της. Η Σίτι μέχρι σήμερα δεν τάιζε κανέναν, ούτε καν τον Αγκουέρο στα χρόνια του Πεπ, τώρα όμως στην κορυφή της επίθεσης της, θα έχει έναν τόσο πεινασμένο και αναγνωρίσιμο φορ, που το τάισμα του θα έρθει εκ των πραγμάτων ως φυσιολογική συνέπεια της παρουσίας του στην ενδεκάδα της.

Προφανώς και ο Πεπ για να τον διάλεξε είναι έτοιμος για αυτή την αλλαγή, που για άλλους δεν είναι μεγάλη, αλλά για κάποιους άλλους είναι όχι απλώς μεγάλη, αλλά δομική στον τρόπο παιχνιδιού της Σίτι και θα χρειαστεί έναν ικανό χρόνο προσαρμογής στα νέα δεδομένα.

Από τις υπόλοιπες μεταγραφικές κινήσεις η Σίτι μόνο κερδισμένη μπορεί να βγει, αφού η δεδομένη προσθήκη του Αλβαρες μοιάζει εντυπωσιακή και οι πιθανές των Κουκουρέγια και Κάλβιν Φίλιπς, ασφαλώς και την ενισχύουν. Οσο για τις απώλειες, δεδομένη εκτός του Φερναντίνιο θα πρέπει να θεωρείται μόνο αυτή του Γκαμπριέλ Ζεσούς που οδεύει προς την Αρσεναλ, αλλά αυτή με τις μεταγραφές των Χάλαντ και Αλβαρες έμοιαζε επιβεβλημένη. Ολοι οι υπόλοιποι που ακούγεται ότι μπορεί να φύγουν (Μπερνάρντο Σίλβα, Γκιντογκάν) μου μοιάζει δύσκολο να το δούμε να συμβαίνει…

Την ίδια ώρα και η Λίβερπουλ απέκτησε ένα σπουδαίο σέντερ φορ, τον Ντάρβιν Νούνιες. Και για αυτήν η παρουσία του Ουρουγουανού προκαλεί σε συνδυασμό με την αποχώρηση του Μανέ μία αλλαγή στον επιθετικό τρόπο παιχνιδιού της. Με Σαλαχ, Μανέ και Λουίς ή Ζότα ή Λίβερπουλ είχε εναλλαγή στις τρεις θέσεις της επίθεσης. Τώρα με Νούνιες θα έχει κολώνα φορ, άρα και εδώ έχουμε μία αλλαγή αρκετά σημαντική.

Είναι ο Νούνιες του επιπέδου του Χάλαντ θα αναρωτηθούν πολλοί. Το σίγουρο είναι το θα το μάθουμε στο γήπεδο, αλλά προφανώς έστω κι’ αν αμφότεροι είναι τρομερά ποιοτικοί παίκτες ο Χάλαντ μοιάζει ένα σκαλί καλύτερος, αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με τα ατομικά προσόντα. Ο Νούνιες μοιάζει ταιριαστός στο παιχνίδι της Λίβερπουλ και αυτό ίσως να αρκεί για να κλείσει την ψαλίδα της ποιότητας που τον χωρίζει από τον Χάλαντ.

Η απώλεια του Μανέ είναι ασφαλώς μεγάλη για τη Λίβερπουλ, κομβική πιο σωστά, ενώ και το γεγονός ότι μάλλον οι μεταγραφές της ολοκληρώθηκαν ήδη, δεν είναι και το καλύτερο μαντάτο σε σχέση με τον ανταγωνισμό της Σίτι.

Από τους υπόλοιπους είναι νωρίς να βγάλουμε συμπεράσματα. Η Τσέλσι προς το παρόν χάνει παίκτες και δεν παίρνει. Μέχρι να αρχίσει να αποκτά ποδοσφαιριστές θα πρέπει να περιμένουμε. Το ίδιο ισχύει και για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η οποία εκτός των άλλων θα έχει και νέο προπονητή. Μοιάζει από δύσκολο ως αδύνατο η ομάδα του Τεν Χάαγκ να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από την τέταρτη θέση που οδηγεί στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Ολλανδός θα ήθελε να κάνει αρκετές και ποιοτικές μεταγραφές, αλλά προφανώς δεν γίνονται όλες σε ένα καλοκαίρι, δεν φτάνει το μπάτζετ.

Ο Ολλανδός τεχνικός θα ήθελε ιδανικά για βασικούς τουλάχιστον πέντε παίκτες. Ενα στόπερ, ένα δεξί μπακ, ένα κεντρικό χαφ, ένα εξτρέμ και ένα σέντερ φορ. Αν σκεφτεί κανείς ότι οι πρώτες επιλογές του για χαφ είναι ο Ντε Γιονγκ και για φορ ήταν ο Νούνιες, καταλαβαίνει ότι για αυτούς τους δύο θα έπρεπε να ξοδέψει όλο το μπάτζετ που έχει και φτάνει τα 150 εκατ. ευρώ.

Θα πρέπει λοιπόν να ρίξει λίγο νερό στο κρασί του και να πάει για λιγότερες μεταγραφές βασικών (3-4 και όχι πέντε δηλαδή) ή θα πρέπει να χαμηλώσει τα στάνταρ του σε κάποιες θέσεις. Εκτός κι’ αν υπάρξουν πωλήσεις που θα φέρουν στα ταμεία της ομάδας δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, κάτι που τώρα πάντως δεν μοιάζει και πολύ πιθανό. Η Γιουνάιτεντ έχει ήδη δει τους Πογκμπά, Μάτιτς, Λίνγκααρντ, Μάτα και Καβάνι να αποχωρούν και αναζητεί τους αντικαταστάτες τους, όπως και ένα δεξί μπακ στη θέση του Μπισάκα που είναι προς πώληση. Ο Ντε Γιονγκ της Μπάρτσα είναι ο μεγάλος πόθος, ενώ ακούγονται και άλλοι νυν και πρώην παίκτες του Αγιαξ (Ντε Λιχτ, Τίμπερ, Αντονι).

Την ίδια ώρα η Τότεναμ, η οποία τερμάτισε τέταρτη και θέλει να διατηρηθεί εκεί, έχει ξεκινήσει δυνατά τις μεταγραφές. Ο Μπισούμα είναι αυτό ακριβώς που έψαχνε ο Κόντε για να βάλει δίπλα στον Χόιμπιεργκ, ενώ ο Πέρισιτς είναι λίρα εκατό για τον Ιταλό προπονητή σε θέση μπακ χαφ. Προφανώς χρειάζεται κι’ άλλες μεταγραφές, αλλά φαίνεται ότι θα της κάνει αφού ο Λίβι τα έχει ανοίξει τα ταμεία.

Ο Ρισάρλισον μοιάζει ο επόμενος μεγάλος στόχος, αλλά είναι σίγουρο ότι η Τότεναμ θέλει ενίσχυση και στα στόπερ και πιθανόν και έναν δεξιό μπακ χαφ του στυλ του Κόντε. Και για αυτήν θα πρέπει να περιμένουμε λίγο ακόμη για να δούμε τις επόμενες μεταγραφές της.

Οσο για την Αρσεναλ που τερμάτισε 5^η χάνοντας την τελευταία εβδομάδα την τέταρτη θέση τα πράγματα κυλούν μάλλον καλά. Η «μεταγραφή» του Γάλλου (πλέον μέλος της Εθνικής ανδρών της Γαλλίας), Σαλμιπά (ολοκληρώθηκε πριν δύο χρόνια αλλά φέτος θα φορέσει πρώτη φορά τη φανέλα της), την ενισχύει αφάνταστα στα στόπερ, αφού μιλάμε για έναν από τους πιο ταλαντούχους κεντρικούς αμυντικούς παγκοσμίως πλέον.

Η Αρσεναλ φαίνεται έτοιμη να ολοκληρώσει και τις μεταγραφές του Γκαμπριέλ Ζεσούς για την κορυφή της επίθεσης, από την Σίτι, αλλά και του Γιούρι Τίλεμανς από την Λέστερ για τα χαφ, δύο αποκτήσεις που αν ολοκληρωθούν, ανεβάζουν αυτομάτως το επίπεδό της. Οσο για τη δεδομένη πλέον απόκτηση του Φάμιο Βιέρα από την Πόρτο με 40 εκατ. ευρώ, επιβεβαιώνει το σχέδιο του Αρτέτα να φτιάξει μία ομάδα στα μέτρα του, με πολλούς τεχνίτες μέσους και μεσοεπιθετικούς, το οποίο παραπέμπει προφανώς σε μία μικρογραφία του τρόπου παιχνιδιού της Σίτι και του μέντορά του Πεπ Γκουαρντιόλα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Φάμπιο Βιέρα στην Πορτογαλία θεωρείται ο νέος Μπερνάρντο Σίλβα, ούτε είναι τυχαίο ότι ο Αρτέτα επιμένει αφάνταστα στην επιλογή του Ζεσούς από τη Σίτι, επειδή είναι αν όχι ο καλύτερος, ένας από τους καλύτερους σέντερ φορ στον κόσμο, στην πίεση ψηλά.

Η Αρσεναλ μοιάζει όμως να χρειάζεται και έναν ακόμη ποιοτικό εξτρέμ και έναν ακόμη ακραίο αμυντικό, η απόκτηση των οποίων θα εξαρτηθεί από τις πωλήσεις και τα έσοδα που θα προκύψουν από αυτές. Και το δικό της ταβάνι όμως, παρά την βελτίωση δεν είναι η διεκδίκηση του τίτλου, αλλά η είσοδος στην πρώτη τετράδα.

Με εξαίρεση λοιπόν την Τσέλσι για την οποία θα χρειαστεί να περιμένουμε αρκετό καιρό, αλλά και πάλι δύσκολα θα ενισχυθεί τόσο που να μοιάζει ικανή να φτάσει στα επίπεδα της Σίτι και της Λίβερπουλ, είναι πιθανό οι μεταγραφές των Χάλαντ και Νούνιες, ακόμη κι’ αν δεν μεγαλώσουν την ψαλίδα των δύο από τους υπόλοιπους, να διατηρήσουν τη μεγάλη απόσταση που τους χωρίζει τα τελευταία χρόνια και ως εκ τούτου να ξαναδούμε ένα πρωτάθλημα, κούρσας δύο αλόγων…