Η επιστροφή – βόμβα του Κριστιάνο Ρονάλντο στη Ρεάλ Μαδρίτης είναι περισσότερο διακαές σενάριο των δύο πλευρών, παρά μια πιθανή εξέλιξη. Παρ' όλα αυτά, ο Ζινεντίν Ζιντάν και οι άνθρωποι της Βασίλισσας αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο, ενώ ο μάνατζερ και κουμπάρος του σούπερ σταρ της Γιουβέντους, Ζόρζε Μέντες, φροντίζει να... κινεί τα νήματα.

Προτεραιότητα των Μαδριλένων είναι νέοι σταρ τύπου Κιλιάν Μπαπέ ή/και Έρλινγκ Μπράουτ Χάαλαντ, αν και δεν ξεχνούν πόσα πρόσφερε στη Βασίλισσα ο 36χρονος Πορτογάλος και πόσο αγαπητός είναι στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου».

Οικονομικά, όμως, μια επιστροφή στη Ρεάλ δεν συμφέρει τον Κριστιάνο λόγω της μεγάλης φορολογίας στην Ισπανία, όντας αυτός ένας από τους βασικούς λόγους που επέλεξε να πάει στην Ιταλία και την Γιούβε.

Η Ιταλία προσφέρει πολύ καλύτερη φορολογική αντιμετώπιση στους ποδοσφαιριστές σε σχέση με τα υπόλοιπα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και Ισπανία), η οποία επέτρεψε στον Κριστιάνο να αποδώσει μόλις 225.000 ευρώ για όλα τα έσοδα που προέρχονται από το εξωτερικό και αφορούν την εκμετάλλευση των δικαιωμάτων εικόνας, για τα οποία παίρνει ετησίως περί τα 40 εκατομμύρια ευρώ.

Στην Ισπανία, με βάση τους ισχύοντες νόμους, θα έπρεπε να πληρώσει 100 φορές (!) περισσότερα τον χρόνο για το προαναφερθέν ποσό, ήτοι περί τα 20 εκατομμύρια ευρώ, κάτι που βεβαίως δεν τον συμφέρει.

Πως θα μπορούσε, όμως, να ντριμπλάρει την φορολογία – μαμούθ στην Ιβηρική Χερσόνησο και να επιστρέψει στην Ρεάλ; Με ένα μονοετές συμβόλαιο, αφού έτσι θα φορολογούνταν ως μη κάτοικος της χώρας, δεν θα πλήρωνε για τα δικαιώματα εικόνας (θα γλίτωνε, δηλαδή, 20 εκατομμύρια ευρώ) και θα έπρεπε να αποδώσει «μόνο» το 19% επί των αποδοχών του.

Θα έπρεπε, ταυτόχρονα, να φύγει από την Ισπανία πριν από τις 30 Ιουνίου του 2022, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα θεωρούνταν κάτοικος Ισπανίας το 2022 και, σε αυτή την περίπτωση, πάλι θα πλήρωνε ένα ποσό – μαμούθ στην Εφορία.

Συν τοις άλλοις, αν δεν έφευγε πριν από την συγκεκριμένη ημερομηνία, η Ρεάλ θα επιβαρύνονταν και με το ποσοστό που αναλογεί στα δικαιώματα εικόνας, τα οποία επίσης θα έπρεπε να φορολογηθούν. Τρέχα γύρευε δηλαδή...