Ο ΠΑΣ έδωσε ξανά το δικαίωμα στο όνειρο!
Τα Γιάννενα είναι μια πόλη που σε κάθε της εκδήλωση εκφράζεται υπερβολικά, ικανή να βυθιστεί στην πιο μαύρη κατάθλιψη και να σαπίζει παθητικά στον λασπώδη βούρκο των ηττών της, αλλά και να επιδεικνύει απίστευτες εκθαμβωτικές εκδηλώσεις χαράς και μεγάλης ανθρώπινης ζωτικότητας στις καλύτερες στιγμές της.
Μια πόλη της οποίας οι κάτοικοι αν όχι ξεχασμένοι δεν είναι και στις προτεραιότητες της κεντρικής διοίκησης. Γι αυτούς τους ανθρώπους το ποδόσφαιρο αποτέλεσε το μέσο για να εκφραστούν ξανά. Άλλωστε εκεί δεν κερδίζει πάντα το φαβορί. Γι΄αυτό και τα πιο λαϊκά κοινωνικά στρώματα αναπτύσσουν τόσο δυνατή σχέση με την μπάλα. Αν δεν ήταν το ποδόσφαιρο δεν θα είχαμε τόσες υπέροχες ιστορίες όπως η Νάπολι του Ντιέγκο ή η Ελλάδα το 2004.
Για τα Γιάννενα τα όσα κατάφερε και πέτυχε ο ΠΑΣ την φετινή σεζόν στο Κύπελλο ήταν η εκδίκηση, η ρεβάνς στα όσα κατά καιρούς έχουν υποστεί. Χθες στο Καραϊσκάκη ο ΠΑΣ ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό με 3-1 και αποκλείστηκε. Ελάχιστη σημασία έχει. Άλλωστε ΠΑΣ δεν είναι κανένας για τους τίτλους και τις νίκες.
Αυτό όμως που κατάφερε ο ΠΑΣ με τις φετινές τους εμφανίσεις ήταν να αποτελέσει τον εμπνευστή όλων όσων ονειρεύονται. Όλων όσων θεωρούν πως ο Δαβίδ μπορεί να κερδίσει τον Γολιάθ, πως δεν χρειάζεσαι μόνο λεφτά για να φτιάξεις ομάδα. Αρκεί να έχεις ένα πλάνο πίστη σε αυτό και να το στηρίζεις ακόμα και όταν θα βρίσκεις εμπόδια.
Και αυτό ακριβώς έκανε ο «Άγιαξ της Ηπείρου» καθόλη την διάρκεια της σεζόν τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στο Κύπελλο. Μια ομάδα που έστειλε σπίτι τους Ατρόμητο και Παναθηναϊκό - τον οποίον κέρδισε τρεις φορές μέσα σε 20 μέρες σε τρεις διαφορετικές έδρες(!)- και πάλεψε μέχρι το τέλος κόντρα στην καλύτερη ομάδα της χώρας.
Ένας ΠΑΣ που δεν το έβαλε κάτω ακόμα και όταν στράβωσε για τα καλά το ματς όταν και ο Ολυμπιακός πήγε στα αποδυτήρια με το υπέρ του σκορ στο 2-0. Κάποιες φορές όμως θα πρέπει και το πεπρωμένο να σε θέλει. Η ομάδα του Αργύρη Γιαννίκη κατάφερε μείωσε το σκορ με τον Καρτάλη και αμέσως παραλίγο να κάνει το 2-2 στην κεφαλιά του Παντελάκη. Καταλαβαίνει κανείς τι θα γινόταν αν ερχόταν η ισοφάριση. Με σκορ-πρόκρισης το ματς θα γινόταν ροντέο. Αλλά όπως είπαμε οι λεπτομέρειες (με μια άλλη κλήρωση στα ημιτελικά ίσως μιλούσαμε διαφορετικά αυτή την στιγμή ή τις ευκαιρίες του Μιλιντσεάνου στο πρώτο ματς) δεν ήταν ποτέ με το μέρος των Ηπειρωτών.
Το 2-2 δεν έγινε και στη συνέχεια ήρθε το 3-1 και κάπου εκεί η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Παρόλα αυτά ο ΠΑΣ δεν το έβαλε κάτω και αν το VAR έκανε σωστά την δουλειά του θα έδινε το πέναλτι στον Κάστρο δίνοντας του άλλη μία ευκαιρία να διεκδικήσει τις όποιες ελπίδες θα είχε για το μεγάλο όνειρο. Τελικά αυτό δεν ήρθε αλλά αλήθεια πιστεύει κανείς ότι στα Γιάννενα λυπήθηκαν ή είναι στενοχωρημένοι. Γιατί άλλη είναι η μεγάλη εικόνα και αυτή είναι ότι ο ΠΑΣ Γιάννινα έκανε περήφανους όλους τους Ηπειρώτες. Γιατί πέτυχε μετά από χρόνια διοίκηση-ομάδα-κόσμος να είναι ένα και το αυτό.
Και αυτό το δέσιμο δεν πρέπει να χαθεί. Γιατί να είστε σίγουροι ότι τα καλύτερα έρχονται.
ΥΓ. Ο κ. Κλάτενμπεργκ έχει δηλώσει πως το VAR μπορεί να σώσει την καριέρα ενός διαιτητή. Αν όμως γίνεται επιλεκτική χρήση του βέβαια, μπορεί και να διαλύσει και τις όποιες ελπίδες μιας ομάδας όπως χθες με το πέναλτι του Κάστρο από τον Σεμέδο.
ΥΓ1. Μετά και τον αποκλεισμό στον ΠΑΣ θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα ο σχεδιασμός για τη νέα σεζόν ώστε η ομάδα να εμφανιστεί ακόμα καλύτερη και να βάλει στόχο του χρόνου να είναι ο Αστέρας των play off. Γι αυτό θα πρέπει άμεσα να ξεκαθαρίσει το θέμα του Αργύρη Γιαννίκη. Επιθυμία όλων είναι να συνεχίσει, στην Γερμανία μέχρι στιγμής δεν έχει προκύψει κάτι όποτε πλέον μετράμε αντίστροφα ώστε να υπάρξει η απάντηση που όλοι στην πόλη περιμένουν.
ΥΓ2. Δύο ματς έχουν απομείνει για το τέλος της σεζόν, κίνητρο δεν υπάρχει, οι παίκτες είναι άδειοι αλλά ας προσπαθήσουν να κλείσουν με έναν ωραίο τρόπο η χρονιά.
ΥΓ3. Καλός ο προορισμός αλλά για τον ΠΑΣ σημασία είχε το ταξίδι. Και το ταξίδι αυτό κράτησε πολύ παραπάνω από όσο πίστευαν όλοι.
