Ο Ολυμπιακός υποδέχθηκε στο γήπεδο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” την Αταλάντα, σε επαναληπτικό αγώνα για την φάση των play – offs του Europa league(πρώτο παιχνίδι 2-1 υπέρ της Αταλάντα). Οι ερυθρόλευκοι ήταν κατώτεροι των περιστάσεων και όπως αποδεικνύει και το τελικό σκορ (0-3) δεν διεκδίκησαν την πρόκριση σε κανένα σημείο του παιχνιδιού. Παρόλο που ο δείκτης του xG των Ιταλών δεν ανταποκρίνεται στο αποτέλεσμα (0.60 έναντι 0.24 του Ολυμπιακού ) η ποιότητα της ομάδας του Γκασπερίνι έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή της στην ιστορία του παιχνιδιού.

• Η ανάλυση του Νανόπουλου Κωνσταντίνου, σπουδαστή του Alfa Sports Analysis Diploma, με την βοήθεια του Wyscout.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

Ο Πέδρο Μαρτίνς παρέταξε την ομάδα του με σχηματισμό 1-3-4-3, το οποίο διατήρησε μόνο για ένα ημίχρονο.

Στο ξεκίνημα του πρώτου ημιχρόνου οι Πρωταθλητές Ελλάδας προσπάθησαν να πάρουν την κατοχή του παιχνιδιού (57% - 43%) αλλά χωρίς να βρίσκουν λύσεις σε ανάπτυξη από το 1/3 του γηπέδου τους. Με την πίεση της Αταλάντα όμως να είναι έντονη, η κυρίαρχη λύση των παικτών του Ολυμπιακού ήταν οι μεγάλες μεταβιβάσεις στο επιθετικό τους τρίτο και συγκεκριμένα στον Τικίνιο εκμεταλλευόμενοι την ικανότητα του στο εναέριο παιχνίδι αλλά και στο να βάζει πλάτη στον αντίπαλο ( + διεκδίκηση δεύτερης μπάλας) .

Στο δεύτερο ημίχρονο και με το εις βάρους του σκορ (0-1), ο Πορτογάλος προπονητής προχώρησε σε αλλαγή σχηματισμού 1-4-2-3-1 βγάζοντας έναν κεντρικό αμυντικό(Σισέ) και βάζοντας έναν μεσοεπιθετικό(Μασούρα). Στην οργανωμένη επίθεση όμως στο 1/3 παρέμεινε το 1-3-4-3 καθώς σαν τρίτος παίκτης δίπλα στους κεντρικούς αμυντικούς ερχόταν πλέον ο Εμβιλά, προσθέτοντας περισσότερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση (κάθετες συρτές μεταβιβάσεις ανάμεσα στις γραμμές) στην ανάπτυξη του παιχνιδιού από πίσω. Τα παραπάνω μπορούμε να παρατηρήσουμε και στον παρακάτω πίνακα όπου φαίνεται ξεκάθαρα πως το ποσοστό μεγάλων μεταβιβάσεων ήταν πολύ πιο ψηλά σε σχέση με το πρώτο 15’ του δευτέρου ημιχρόνου.

Μετά το 0-2(66’) οι γηπεδούχοι άλλαξαν πάλι πρόσωπα και σχηματισμό σε 1-4-2-4 (περισσότερο παρά 1-4-4-2) μπαίνοντας στο παιχνίδι ο Ελ Αραμπί και ο Βρουσάϊ (σε θέση δεξιού μπακ - με πιο επιθετικές αρετές). Σε αυτό το σημείο ο Βαλμπουενά είχε ένα πιο ελεύθερο ρόλο αφού μετακινούνταν στην πλευρά που βρισκόταν η μπάλα έτσι ώστε να δημιουργήσει υπεραριθμία. Γρήγορα όμως άλλαξε και αυτό καθώς στο 69 ο λεπτό ο Μαλινόφσκι έκανε το 0-3, τελείωσε την υπόθεση πρόκριση και τυπικά και οι γηπεδούχοι έκαναν άλλη μια αλλαγή προσώπων και σχηματισμού και γύρισαν στο 1-4-2-3-1 με το οποίο τελείωσαν το παιχνίδι.

ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΜΥΝΑ

Στη φάση άμυνας ο σχηματισμός των γηπεδούχων ήταν 1-5-4-1. Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός επέλεξε να περιμένει στο αμυντικό του μισό
οργανωμένα, έχοντας κοντινές τις αποστάσεις των παικτών μέσα στις γραμμές. Χαρακτηριστικό ήταν ο Αγκιμπού με τον Ονιεκούρου που σύγκλιναν κεντρικά για να
δώσουν βοήθειες στον Μαντί Καμαρά και τον Εμβιλά ανακτώντας ορισμένες φορές την μπάλα στο μεσαίο τρίτο του γηπέδου.

Επίσης, κοντινές ήταν οι αποστάσεις των γραμμών μεταξύ τους με την αμυντική πεντάδα να είναι σχετικά ψηλά στο γήπεδο και να μην δίνει χώρο στους αντιπάλους να κινηθούν ανάμεσα τους. Άφηνε χώρο όμως στην πλάτη τους κάτι που δεν άφησε ανεκμετάλλευτο η Αταλάντα σκοράροντας στο 40 ο λεπτό με τον Μέιλε. Στο δεύτερο ημίχρονο και με την αλλαγή προσώπων από το 45’- 65’ ο Ολυμπιακός αμυνόταν με 1-4-5-1 και ήταν τοποθετημένος πιο ψηλά στο γήπεδο (πίεσε ψηλά σε ορισμένες περιπτώσεις τις οποίες είχε κέρδος κάποιο πλάγιο άουτ ή ανακτήσεις μπάλας).

Λίγες οι στιγμές που χρειάστηκε να αμυνθεί οργανωμένα (χωρίς κάτι το αξιοσημείωτο), καθώς είχε την κατοχή της μπάλας (63% - 37%) στο μεγαλύτερο διάστημα του ημιχρόνου.

ΜΕΤΑΒΑΣΕΙΣ

Ενώ στο παιχνίδι στο Μπέργκαμο ο Ολυμπιακός μετά την ανάκτηση της μπάλας (επιθετική μετάβαση) είχε σαν πρωταρχικό στόχο να βγει άμεσα στην
επίθεση, σε αυτό το παιχνίδι δεν μπορούσε να το κάνει με ευκολία και αναγκαζόταν πολλές φορές να παίξει με ασφάλεια την μπάλα πίσω. Αλλά και στην αμυντική μετάβαση είχε προβλήματα, ειδικά στο β’ ημίχρονο που χρειάστηκε ρισκάρει περισσότερο λόγω του σκορ. Ενδεικτικό παράδειγμα η φάση του 2ου γκολ της Αταλάντα όπου η μπάλα χάθηκε για τον Ολυμπιακό στο επιθετικό μισό, οι αντίπαλοι παίκτες ήταν σχεδόν όλοι πίσω από την μπάλα εκείνη την στιγμή και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα δημιούργησαν την σχέση 5 ν 4 στην περιοχή των ερυθρόλευκων (Λαλά, Καμαρά, Βαλμπουενά άργησαν χαρακτηριστικά).

ΣΤΑΤΙΚΕΣ ΦΑΣΕΙΣ

Λίγες οι στατικές φάσεις (κόρνερ, φάουλ), μόλις 5 στο σύνολο και των δυο, με αποτέλεσμα μία τελική προσπάθεια του Εμβιλά στο 44’.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ

• Δύσκολο βράδυ για τον Ολυμπιακό. Ένα πλεονέκτημα που δεδομένα το είχε αλλά δεν εκμεταλλεύτηκε ήταν η έδρα του. Οι φίλοι του Ολυμπιακού δεν σταμάτησαν να τραγουδούν ακόμα και όταν όλα είχαν κριθεί.

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

• Αδυναμία σπασίματος του πρέσινγκ της Αταλάντα. Να σημειωθεί ότι ο Βατσλίκ είχε 67 μεταβιβάσεις στο παιχνίδι από τις οποίες οι 54(!) προήλθαν μετά από πίσω πάσες των συμπαικτών του.
• Έλλειψη δημιουργίας τελικών προσπαθειών. Αυτό συνδυάζεται με την αδυναμία των μεσοεπιθετικών του Ολυμπιακού σε καταστάσεις 1 v 1 (διότι εκεί οδήγησε το παιχνίδι η Αταλάντα). Αυτό καταδεικνύει και το 52% ποσοστό επιτυχημένων ντριπλών έναντι 71% των Ιταλών.

Ο Γκασπερίνι παρέταξε την ομάδα του με το αγαπημένο του 1-3-4-3, το οποίο διατήρησε καθ’ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού(με μικρές παραλλαγές). Στο πρώτο ημίχρονο, το ρόλο του ST ανέλαβε ο Μαλινόφσκι ο οποίος κινούνταν ανάμεσα στις γραμμές του Ολυμπιακού και έδινε λύσεις στην ανάπτυξη της ομάδας του. Χαρακτηριστική ήταν η φάση του 29 ου λεπτού όταν ο επιθετικός των Μπεργκαμάσκι τροφοδότησε στον Μέιλε που έκανε κίνηση στην πλάτη της άμυνας των Ερυθρόλευκων (αντίστοιχη με την φάση του γκολ στο 40’).

Στο δεύτερο ημίχρονο και με το σκορ υπέρ τους έδωσαν την μπάλα στον αντίπαλο, χωρίς να ρισκάρει περαιτέρω και επικεντρώθηκαν στην επιθετική μετάβαση.

ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΜΥΝΑ

Στη αμυντική λειτουργία ο σχηματισμός της ιταλικής ομάδας παρέμενε στο 1-3-4-3. Στο πρώτο ημίχρονο αξιοσημείωτη ήταν η πίεση ψηλά που οδηγούσε τον Ολυμπιακό είτε σε λάθη είτε σε μακρινές- ψηλές μεταβιβάσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην απειληθεί ιδιαίτερα πίσω αλλά και να έχει τις δικές της ευκαιρίες στο επιθετικό της τρίτο.

Στο δεύτερο ημίχρονο,και με το σκορ στο 0-1 οπισθοχώρησαν λίγο οι Ιταλοί και ξεκινούσαν την πίεση στα 2/3 του γηπέδου χωρίς ωστόσο να λείπουν πάλι τα διαστήματα που η πίεση γινόταν στα 3/3. Μετά και την επίτευξη του 3 ου τέρματος το παιχνίδι έγινε πιο άναρχο με πολλά λάθη και χωρίς κάτι το αξιοσημείωτο.

ΜΕΤΑΒΑΣΕΙΣ

Μετά το 0-1 και συγκεκριμένα στο 2 ο ημίχρονο, οι Μπεργκαμάσκι άφησαν μέτρα στον αντίπαλο έτσι ώστε να έχουν αρκετό ελεύθερο χώρο να δράσουν στη διάθεσή
τους τις στιγμές που θα ανακτούσαν την μπάλα (επιθετική μετάβαση – αμυντικό μισό). Επίσης, η αμυντική τους μετάβαση ήταν εξαιρετική. Σε σύγκριση με το πρώτο
παιχνίδι, οι Ιταλοί ήταν πιο προσηλωμένοι σε αυτό το κομμάτι όπως αποδεικνύεται και με την παρακάτω εικόνα. Την στιγμή της ανάκτησης της μπάλας από τον Καμαρά
5(!) παίκτες της Αταλάντα τον περικυκλώνουν κλείνοντας τους διαθέσιμους χώρους και παίκτες με στόχο την αποτροπή εκδήλωσης επικίνδυνης αντεπίθεσης από τους
αντιπάλους.

ΣΤΑΤΙΚΕΣ ΦΑΣΕΙΣ

Ακόμα λιγότερες οι στατικές φάσεις για την Αταλάντα. Μόλις 4 στον αριθμό χωρίς κάτι το αξιοσημείωτο.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

• Οι μεταβάσεις – τρεξίματα των παικτών της Αταλάντα. Πολύ δυνατό της στοιχείο τα τελευταία χρόνια.
• Βάθος – ποιότητα του ρόστερ. Ο Γκασπερίνι, έχοντας εκτός επιθετικούς όπως ο Μουριέλ, Ζαπάτα, Ίλισιτς , χρησιμοποίησε 5(!) μεσοεπιθετικούς κατά την διάρκεια του παιχνιδιού οι οποίοι πρόσφεραν και κάποιοι έκανα και τη διαφορά.

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑ

• Διαμορφώθηκαν έτσι τα δεδομένα που δεν φάνηκε κάτι σαν αξιοσημείωτο μειονέκτημα σε αυτόν τον αγώνα.

ΠΑΙΚΤΗΣ ΚΛΕΙΔΙ

Αναμφίβολα παίκτης του αγώνα είναι ο Ρ. Μαλινόφσκι. Ο Ουκρανός ανταποκρίθηκε και με το παραπάνω στην κορυφή της επίθεσης αναπληρώνοντας τις πολλές
ελλείψεις στη συγκεκριμένη θέση. Αν πάμε και λίγο στα στατιστικά θα δούμε πως πέτυχε 2 γκολ (με 0,31 xG) και είχε 6/7 (86%) επιτυχημένες ντρίπλες καθιστώντας
τον επικίνδυνο για οποιαδήποτε άμυνα.

ΣΗΜΕΙΟ ΚΛΕΙΔΙ

Σημείο κλειδί του παιχνιδιού είναι το γκολ του Μέιλε στο 40’. Μέχρι τότε ήταν ένα ισορροπημένο παιχνίδι χωρίς πολλές φάσεις και στις δυο εστίες. Εφόσον το παιχνίδι
πήγαινε στο 0-0 στην ανάπαυλα, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την έδρα του. Το γεγονός ότι ήθελε ένα γκολ για να μην αποκλειστεί ίσως έδινε πίεση
στην Αταλάντα, η οποία μπορεί να την οδηγούσε σε ορισμένα λάθη.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Συμπερασματικά, δίκαιο χαρακτηρίζεται το αποτέλεσμα του αγώνα της 24 ης Φεβρουαρίου και όπως μας δείχνουν τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού. Η ποιότητα της Αταλάντα ήταν δεδομένη και αποδείχθηκε και στον αγωνιστικό χώρο του Γεώργιος Καραϊσκάκης, δίνοντας μια εύκολη όπως αποδείχθηκε πρόκριση απέναντι στον πρωταθλητή Ελλάδας.

• Η ανάλυση του Νανόπουλου Κωνσταντίνου, σπουδαστή του Alfa Sports Analysis Diploma, με την βοήθεια του Wyscout.