Η ΑΕΚ έχει κάνει συνήθεια την απογοήτευση

Το χειρότερο κουσούρι της ΑΕΚ των τελευταίων ετών, δεν είναι η αγωνιστική κάμψη, δεν είναι οι άστοχες επιλογές, δεν είναι τα (επαναλαμβανόμενα) λάθη. Είναι η έλλειψη προσδοκιών από τους φιλάθλους της.

Οτιδήποτε θετικό της προκύψει, από νίκη στο πρωτάθλημα έως μια μεταγραφή ενός καλού ονόματος, για τους οπαδούς της είναι ανέλπιστη έκπληξη. Η Ένωση έχει "καταφέρει" να κάνει συνήθεια την απογοήτευση στο κοινό. Και ο χθεσινός αποκλεισμός ήταν για τους ΑΕΚτζήδες "Μια ακόμα βραδιά στην (κιτρινό)μαυρη ζωή τους".
Η ομάδα τους έχει στερήσει ακόμα και την... απόλαυση της διαμαρτυρίας. "Και τι να πεις πάλι, άστο".

Και αυτό είναι ό,τι χειρότερο εχει καταφέρει ο Δικέφαλος. Όχι, να στρέψει τον λαό εναντίον του, αλλά να τον στρέψει εντελώς αλλού. Οπουδήποτε αλλού.
Η κατασκευή του νέου γηπέδου, ήταν αρχικά η απόλυτη προσμονή "όλα θα είναι αλλιώς εκει", μετατράπηκε σε καλή δικαιολογία "αν ήμασταν εκεί θα ήταν αλλιώς" και κατάντησε inside joke "καλά, εκεί θα γίνεται χαμός! Όταν...".

Φυσικά και η Αγιά Σοφιά θα είναι μια τεράστια αλλαγή σελίδας για τον σύλλογο, όμως κακώς χρησιμοποιήθηκε όλον αυτόν τον καιρό ως ένα τεράστιο πέπλο δικαιολογίας για όσα συμβαίνουν στο παρόν. "Ναι, αλλά κάνουμε γήπεδο", έλεγαν συνεχώς - κυρίως στον εαυτό τους - οι φίλοι της ΑΕΚ.
-Ναι, αλλά μέχρι τότε, θα πρέπει να έχεις και μια ομάδα να βάλεις μέσα, λέω εγώ.

Και αυτό είναι το δύσκολο, να φτιάξεις την ομάδα. Η τακτική επιστροφών έχει πάψει τουλάχιστον μια δεκαετία τώρα να αποδίδει. Όσο πιο νωρίς το (παρα)δεχθεί η διοίκηση, τόσο το καλύτερο για όλους. Όπως έπιασε πάτο, ξεκινώντας από το μηδέν με τον υποβιβασμό, έτσι και τώρα. Ας ξεκινήσει ξανά από το μηδέν. Κι ας μην βρίσκεται στην Γ' Εθνική. Η ψυχολογία και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι τέτοιας κατηγορίας.

Και κάτι ακομα: επειδή για όλα τα δεινά της ομάδας - και καμιά φορά ολόκληρου του κόσμου, γιατί όχι; - φταίει ο Μάνταλος, γιατί δεν βγάζουν αυτό το βάρος του αρχηγού από τις πλάτες του;
Ένας βοσκός θέλει να προφυλάξει την περιουσία του, τα πρόβατά του. Το καλύτερο που έχει να κάνει, είναι να βρει ένα μαντρόσκυλο. Σκληρό, άγριο, έμπιστο.
Αν επιλέξει να πάρει ένα από τα πιο καλά του πρόβατα, το κουρέψει, του βάλει λουρί και του πει "κάνε γαβ", τι θα γίνει;

Το καλύτερό του πρόβατο, θα πέσει πρώτο στη μάχη και το υπόλοιπο μαντρί θα είναι για πάντα εκτεθειμένο.
Ο Πέτρος Μάνταλος είναι μια πολύτιμη μονάδα για την ΑΕΚ, δυστυχώς όμως, ό, τι κι αν έχει προσφέρει, όσες φορές κι αν έχει βοηθήσει να βγουν από τα δύσκολα εκείνος και οι συμπαίκτες του, όλα καλύπτονται από ένα γκρίζο - έως και μαύρο - σεντόνι που ο χαμηλών τόνων χαρακτήρας του, εντός και εκτός γηπέδου, δεν του επιτρέπει να το τινάξει από πάνω του.

Είναι τέτοια η φύση του αθλήματος, που θέλει τον αρχηγό της ομάδας, μαντρόσκυλο. Να γυαλίζει το μάτι του.
Η ΑΕΚ έχει μια ευκαιρία να αποκτήσει εναν τέτοιο.

Γιατί αν υπήρχε κάτι που ξεχώρισε από το χθεσινο σκοτάδι της ομάδας, ήταν το μάτι του Τζαβέλα.
Ένας παίχτης, που στο 2ο επίσημο ματς με την κιτρινόμαυρη φανελα, δρούσε στον αγωνιστικό χώρο, λες και την φορούσε χρόνια.