Κι όμως, είναι δύσκολο να το πάρουν οι Αγγλοι...

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Αυτή η έκδοση της Αγγλίας πριν ξεκινήσει η διοργάνωση έδειχνε ικανή για να σηκώσει το πρώτο ευρωπαϊκό της τρόπαιο. Μία ομάδα που με τον Σαουθγκέιτ έχει αποκτήσει χαρακτήρα, ξέρει να διαχειρίζεται την πίεση και έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του τελευταίου Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Το ρόστερ της έτσι κι' αλλιώς είναι από τα ποιοτικότερα στην Ευρώπη και ορισμένα από τα μικρά παιδιά έχουν ωριμάσει σε τεράστιες ομάδες που διεκδικούν τρόπαια.

Οι συνθήκες ήταν και παραμένουν ιδανικές για τους Αγγλους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι την δύσκολη δουλειά την έχουν ήδη κάνει. Η πίεση του φαβορί που παίζει και στην έδρα του έχει αποδειχτεί διαχρονικά σε αυτή τη διοργάνωση ότι είναι μεγάλο και συνήθως αξεπέραστο πρόβλημα. Στην έδρα της σχεδόν καμία δεν το πήρε και πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από την Γαλλία στο τελευταίο Euro δεν υπάρχει. Οι Γάλλοι που δύο χρόνια μετά το ευρωπαίκό στο σπίτι τους σήκωσαν το Παγκόσμιο στη Ρωσία στο εντός έδρας Euro δεν τα κατάφεραν να διαχειριστούν την πίεση. Και μιλάμε για μία Εθνική Γαλλίας που η ποιότητα και η προσωπικότητα ξεχείλιζε...

Για τους Αγγλους στο καλό σενάριο ακολουθούν δύο ματς τα οποία δεν θα είναι καθόλου εύκολο να τα πάρουν. Θα αντιμετωπίσουν δύο ομάδες, τη Δανία στα ημιτελικά και την Ιταλία ή την Ισπανία στον τελικό, οι οποίες θα είναι όχι μόνο αουτσάιντερ, αλλά και απολύτως ικανοποιημένες που έφτασαν μέχρι εκεί. Οι Δανοί για παράδειγμα είναι ένας πιο δύσκολος αντίπαλος από την Γερμανία για τους Αγγλους. Δεν έχουν καμία πίεση, είναι καλή ομάδα, γεμάτη ταλέντο και ενέργεια, έχει αποκτήσει αυτοπεποίθηση και κυρίως έχει αποκτήσει μεγάλη θέληση και μεγάλη αυτοεκτίμηση μετά τα όσα συνέβησαν με τον Ερικσεν.

Ο Κιάερ το είπε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο αυτό που συμβαίνει σε αυτή την ομάδα. “Μετά τα όσα συνέβησαν με τον Κριστιάν όλα έχουν αλλάξει μεταξύ μας. Αισθανόμαστε ότι είμαστε ο ένας για τον άλλον εκεί, για να προστατεύουμε τους εαυτούς μας και την ομάδα. Εχουμε αποκτήσει άλλο δέσιμο, άλλα συναισθήματα και έχουν ξεπεράσει τα όρια της ομάδας που είναι δεμένη. Αισθανόμαστε ότι είμαστε ένα και είμαστε υπερήφανοι...”

Αλλά και με καθαρά ποδοσφαιρικούς όρους να μιλήσουμε η Δανία δεν είναι Ουκρανία. Σε κάθε ματς του φετινού Euro μας έδειξε τα προσόντα της και την ποιότητά της. Τα δύο πρώτα ματς τα έχασε χωρίς να πρέπει να τα χάσει. Η εικόνα της με το Βέλγιο ήταν η εικόνα μίας απολύτως ανταγωνιστικής ομάδας. Στο ρόστερ υπάρχουν παίκτες με προσωπικότητα και με παραστάσεις υπέρβασης όπως ο Σμάιχελ, ή ο Κρίστενσεν, ή ο Μέλε. Γενικά η Δανία είναι ίσως το χειρότερο αουτσάιντερ που θα μπορούσε να βρει μπροστά του ένα φαβορί αυτή την εποχή και επειδή το στυλ του ποδοσφαίρου της είναι γεμάτο επό ενέργεια, δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα να παίξουν στον αγγλικό ρυθμό.

Αλλά και ο τελικός, αν περάσουν το εμπόδιο της Δανίας μόνο εύκολος δεν θα είναι για τους Αγγλους. Η Ισπανία είναι αλήθεια ότι ενδεχομένως να είναι πιο βολική αντίπαλος, αλλά η Ιταλία στα μάτια μου είναι ότι χειρότερο θα μπορούσε να προκύψει για τους Αγγλους. Η ομάδα του Μαντσίνι καθρεπτίζει σχεδόν όλα τα προσόντα των Αγγλων. Είναι μια καλοφτιαγμένη ομάδα με δύναμή της τα υπέροχα χαφ γεμάτα ενέργεια. Δεν έχει σταρ, αλλά έχει όλους τους τρόπους να σκοράρει. Καλά στημένα, σπουδαία ατομική ποιότητα στο τελευταίο τρίτο από παίκτες όπως ο Ινσίνιε και ο Ιμόμπιλε και κυρίως αυτοματισμούς στο παιχνίδι της που σπάνια συναντάς σε Εθνική ομάδα. Αυτή η Ιταλία είναι στα μάτια μου το φαβορί για το τρόπαιο, αλλά στους αγώνες της μίας βραδιάς, όταν οι αποστάσεις είναι τόσο μικρές, φαβορί δεν υπάρχουν.

Υπό αυτή την έννοια η ταμπέλα του φαβορί που κρεμάστηκε στο στήθος των Αγγλων μετά την τεσσάρα με την Ουκρανία και η πίεση του... its coming home δεν είναι ο κατάλληλος σύμμαχός τους...