Ταύροι χωρίς κέρατα στο χείλος του γκρεμού

Μια από τις πιο σύνθετα απλές διδαχές του δάσκαλου Γιόχαν Κρόιφ έλεγε ότι «αν έχεις εσύ την μπάλα, δεν την έχει ο αντίπαλος και δεν μπορεί να σου κάνει ζημιά». Πάνω σε αυτόν τον ποδοσφαιρικό κανόνα, ο Πεπ Γκουαρδιόλα έχτισε την καλύτερη Μπαρτσελόνα όλων των εποχών και οι Λουίς Αραγονές – Βιθέντε Ντελ Μπόσκε την Ισπανία που αποτίναξε μια για πάντα την στάμπα της «αιώνιας λούζερ» από επάνω της.

Τα επίπεδα κατοχής της μπάλας της τωρινής Ισπανίας ξεπερνούν μόνιμα το 70%, χωρίς όμως αυτό να μεταφράζεται σε γκολ και στην επιθυμητή αποτελεσματικότητα που, με βάση την ποδοσφαιρική λογική, θα έπρεπε ήδη να έχει φέρει την ομάδα του Λουίς Ενρίκε στους «16» του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Αντ' αυτού, η Ισπανία απέτυχε να νικήσει την Σουηδία και, στη συνέχεια, συνέβη ακριβώς το ίδιο και με την Πολωνία, με τις δύο ομάδες μάλιστα να έχουν ευκαιρίες ακόμα και για να πάρουν τη νίκη, παρ' ότι κρατούσαν ελάχιστα την μπάλα στα πόδια τους.

Οι Φούριας Ρόχας εξελίσσονται σε Ταύρους χωρίς κέρατα, αφού κρατούν συνεχώς την μπάλα, αλλά επιδίδονται σε ρεσιτάλ χαμένων ευκαιριών και δείχνουν ότι στερούνται ηγετών και προσωπικότητας για να πάρουν αυτό που θέλουν.

Ο Λουίς Ενρίκε, ως όφειλε, στήριξε τον Άλβαρο Μοράτα μετά την απίθανη χαμένη ευκαιρία του στον αγώνα με την Σουηδία και δικαιώθηκε εν μέρει, αφού ο επιθετικός της Γιουβέντους έφτασε στο γκολ και, μάλιστα, έτρεξε να αγκαλιάσει τον προπονητή του για να τον ευχαριστήσει.

Στη συνέχεια, όμως, έχασε δύο μεγάλες ευκαιρίες, με κορυφαία αυτή που ακολούθησε το πέναλτι του Ζεράρ Μορένο στο δοκάρι. Ο φορ της Βιγιαρεάλ, τον οποίο ο «Λούτσο» δεν δείχνει να τον εμπιστεύεται απόλυτα, εξέθεσε τον προπονητή του με την εμφάνισή του. Παρ' όλα αυτά, η Ισπανία τελείωσε το ματς ΧΩΡΙΣ κλασικό επιθετικό, αφού ο Λουίς Ενρίκε έβγαλε Μοράτα και Ζεράρ, σε αναζήτηση του γκολ της νίκης που δεν ήρθε ποτέ.

Είναι ξεκάθαρο ότι το παράλληλο παιχνίδι και οι ανούσιες πάσες χωρίς την απαραίτητη ταχύτητα δεν οδηγούν πουθενά μια ομάδα που, με την προσέγγιση του προπονητή της, απενεργοποιεί τον καλύτερο Ισπανό μέσο, τον Μάρκος Γιορέντε.

Έκανε μια καταπληκτική σεζόν με την Ατλέτικο Μαδρίτης, αγωνιζόμενος όμως στην φυσική του θέση, στην μεσαία γραμμή, από την οποία έδινε πολύτιμες λύσεις στην ομάδα του, τόσο εκτελεστικά, όσο και δημιουργικά. Στην εθνική ομάδα, όμως, ο Λουίς Ενρίκε επιμένει να τον χρησιμοποιεί ως δεξί μπακ, με αποτέλεσμα να τον... εξαφανίζει από το κομμάτι εκτέλεσης – δημιουργίας.

Στην επίθεση, είναι εμφανές ότι η Ισπανία «μπουκώνει» στον άξονα, γιατί εκεί την οδηγούν οι αντίπαλοί της με τον (φουλ αμυντικό) τρόπο παιχνιδιού τους και η ίδια δεν έχει εναλλακτικές για να κάνει την ζημιά από τα άκρα, με εξαίρεση τις επελάσεις – σέντρες του Τζόρντι Άλμπα.

Ποιος παίκτης από το ρόστερ που έχει επιλέξει ο Λουίς Ενρίκε παίζει στα δεξιά και είναι ο καλύτερος που διαθέτει στο ένας εναντίον ενός; Ο Ανταμά Τραορέ, ο οποίος όμως δεν έχει πάρει ούτε λεπτό συμμετοχής μέχρι τώρα στην διοργάνωση.

Όσο για την άμυνα; Ο Λουίς Ενρίκε επέλεξε να αφήσει εκτός αποστολής τον (ηγέτη) Σέρχιο Ράμος και ζήτησε την... ισπανοποίηση – εξπρές του Αϊμερίκ Λαπόρτ, ο οποίος έχει εξελιχθεί σε «τρύπα», αφού στο ματς με την Σουηδία ο Αλεξάντερ Ίσακ είχε δοκάρι μετά από δικό του, διπλό λάθος, ενώ κόντρα στην Πολωνία, έχασε εντελώς τον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι στο γκολ της ισοφάρισης.

Την Τρίτη (23/06, 19:00), έτσι όπως τα κατάφερε, η Ισπανία θα δώσει «τελικό πρόκρισης» με αντίπαλο την σκληροτράχηλη Σλοβακία. Εφόσον προκριθεί, ενδεχομένως ακόμα και ως τρίτη, δεν πείθει ότι μπορεί να πάει πολύ πιο μακριά στην διοργάνωση, αφού είναι ξεκάθαρο ότι ζορίζεται, όταν βρεθεί υπό πίεση.

Πιθανοί αντίπαλοι είναι ομάδες όπως η Αγγλία, το Βέλγιο ή η Ολλανδία, αν και το αντάμωμα που θα προκύψει ενδέχεται να είναι, στα χαρτιά τουλάχιστον, πιο βατό. Ακόμα και έτσι, όμως, αυτή η Ισπανία δεν δείχνει ικανή να μετουσιώσει σε γκολ – νίκες – προκρίσεις τα ποσοστά κατοχής της μπάλας που αγγίζουν ενίοτε το 80%. Είπαμε, κατοχή (δυστυχώς) είχαμε το '40 και άφησε πίσω της μόνο θάνατο και θλίψη...

Υ.Γ.: Η δεύτερη αγωνιστική του έκτου ομίλου μας υπενθύμισε γιατί αγαπάμε τόσο το ποδόσφαιρο. Η Ουγγαρία, η οποία ποιοτικά είναι πιθανότατα η χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης (χωρίς, μάλιστα, το αστέρι της Ντόμινικ Σόμποσλαϊ), κοίταξε στα μάτια την παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία και την υποχρέωσε σε απρόσμενη απώλεια δύο βαθμών.

Και, λίγη ώρα αργότερα, σε ένα παιχνίδι με φανταστικό ρυθμό και εκατέρωθεν ευκαιρίες, η Γερμανία έβαλε τέσσερα γκολ σε ομάδα του Φερνάντο Σάντος (έχει και αυτό την αξία του), ανάκτησε την χαμένη αξιοπρέπειά της και υπενθύμισε ότι τα Πάντσερ δεν τα υποτιμάς. Ποτέ.