Η Λίβερπουλ έχασε απλώς επειδή επέτρεψε την μετατροπή του τελικού σε ντέρμπι

Η επιστήμη της ανάλυσης στο ποδόσφαιρο είναι συμπληρωματική και υποστηρικτική στο ποδόσφαιρο - δεν ήρθε για να αντικαταστήσει ή να υποκαταστήσει τον προπονητή, όσο αναλυτικός και αν επιθυμεί να είναι στη νοοτροπία και την μεθοδολογία του ο μάνατζερ μιας ομάδας. Και ο τελικός του Παρισιού είναι μια καθαρή απόδειξη τεκμηρίωσης της παραπάνω θεωρίας. Αν δεν έχεις δει το παιχνίδι και διαβάζεις τα στατιστικά δεδομένα μένεις με την εντύπωση ότι “κοιμήθηκε ο θεός” για να επικρατήσει η Ρεάλ επί της Λίβερπουλ. Τα στατιστικά σου δημιουργούν την αίσθηση ότι η μια ομάδα, με τα 2.17 xGoals αδικήθηκε από το αποτέλεσμα και την ήττα από μια ομάδα με 0.39 xGoals, δηλαδή μια ομάδα στης οποίες τις ευκαιρίες δεν “αναλογούσε” ένα γκολ. Στην πραγματικότητα όμως, δηλαδή στα μάτια κάποιου που παρακολούθησε το παιχνίδι, συνέβη να ηττηθεί η ομάδα που δεν αξιοποίησε τις δικές της μεγάλες ευκαιρίες και πλήρωσε ακριβά μια κακή της στιγμή - μια κακή αμυντική οργάνωση και αδύναμη αμυντική συμπεριφορά.

Αυτός ο τελικός μετατράπηκε σε ντέρμπι που κρίθηκε στη λεπτομέρεια κυρίως για δύο λόγους: επειδή ήταν αρκετοί, αν όχι πολλοί, οι ποδοσφαιριστές της Λίβερπουλ που δεν βρέθηκαν στην κατάσταση που θα ευνοούσε μια “είμαστε στα καλύτερά μας” απόδοση για την ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ και επειδή ο ένας που βρέθηκε σε εξαιρετική κατάσταση, ο Μοχάμεντ Σαλάχ έπεσε πάνω σε ένα από τα καλύτερα βράδια του Τιμπό Κουρτουά.

Παραμονές του τελικού ο Κλοπ έκανε μια δημόσια προεκτίμηση που επαληθεύτηκε σε μεγάλο βαθμό. “Για να καταφέρουμε απέναντι σε μια ομάδα με τέτοια εμπειρία στις κατακτήσεις του Champions League, πρέπει να βρεθούμε στα καλύτερά μας”, είπε μέσες άκρες ο Γερμανός προπονητής. Στο πρώτο ημίχρονο ο Κλοπ είδε την ομάδα του να τα καταφέρνει, σε ένα διάστημα που αρκετοί από τους ποδοσφαιριστές του πλησίαζαν “τα καλύτερά τους”. Ο Σαλάχ, ο Τιάγκο, ο Χέντερσον, ο Αλεξάντερ Αρνολντ, ο Φαμπίνιο έβγαζαν την υπεροχή τους και παρέσυραν και τους υπόλοιπους. Δημιούργησαν έτσι προϋποθέσεις για να λυγίσουν την Ρεάλ. Η ατυχία τους όμως ήταν ότι ο Λουίζ Ντίας και ο Μανέ αδυνατούσαν να μπουν συναισθηματικά στο παιχνίδι και να καταφέρουν να βγάλουν δυναμικό χαρακτήρα. Κι απέναντι σε μια ομάδα με την εμπειρία της Ρεάλ και τον Κουρτουά σε αυτή την κατάσταση, η Λίβερπουλ έμεινε χωρίς γκολ επειδή δεν κατάφερε να φτάσει “στα καλύτερά της” σε ομαδική απόδοση.

Κι ύστερα ήρθε το “άκυρο” γκολ της Ρεάλ, επειδή αυτή κατάφερε να τιμωρήσει την Λίβερπουλ στην πρώτη στιγμή που εκείνη μπήκε σε κατάσταση ηρεμίας και έχασε για λίγο την ένταση και την ενεργητικότητα στην φάση άμυνας. Αυτό το γκολ δεν μέτρησε, αλλά δημιούργησε ανασφάλεια στην Λίβερπουλ και τόνωσε ψυχολογικά τους ποδοσφαιριστές του Κάρλο Αντσελότι. Και μετά το γκολ του Βινίσιους και τις απανωτές αποκρούσεις του Κουρτουά στις εκτελέσεις του Σαλάχ, η Λίβερπουλ λύγισε συναισθηματικά, έχασε το μυαλό της και κατάφερε, στο τελευταίο δεκαπεντάλεπτο, να δημιουργήσει μόνο μια καλή ευκαιρία, αυτή του 82’ με τον Σαλάχ και την υπέροχη απόκρουση του Κουρτουά.

Το σενάριο του τελικού επιβεβαίωσε την κυρίαρχη προεκτίμηση: η Ρεάλ στήθηκε για να αμυνθεί και να περιμένει τη στιγμή της, και η Λίβερπουλ μπήκε με τον εκνευρισμό μιας ομάδας που νιώθει την υποχρέωση να επικρατήσει επειδή είχε καλύτερη αγωνιστική δυναμική καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Ο Κλοπ αντιμετώπισε τις αναμενόμενες καταστάσεις παιχνιδιού, αλλά το σχέδιό του δεν αποδείχθηκε αποτελεσματικό επειδή άλλοι παίκτες του δεν μπήκαν, συναισθηματικά, στο παιχνίδι και άλλοι προδόθηκαν από τις δυνάμεις τους και δεν άντεξαν στο β’ ημίχρονο για να αποδώσουν στον ίδιο ρυθμό. Ο Αντσελότι σχεδίασε ένα ματς με την “να μείνουμε μέσα στο ματς και να ρισκάρουμε στο τέλος” στρατηγική, αλλά το γκολ που ήρθε σχετικά νωρίς, στο 59’, χάρη στην ικανότητα των ποδοσφαιριστών του να διαχειρίζονται με τέτοια άνεση τα συναισθήματα και τις καταστάσεις, να μένουν συγκεντρωμένοι και να τιμωρούν τα λάθη του αντιπάλου, του έδωσε την άνεση να πάει μέχρι το τέλος συντηρητικά και τελικά να πλησιάσει πολύ κοντά στο δεύτερο γκολ δίχως να δεχθεί γκολ.

Το “τους έσωσε ο Κουρτουά” είναι μια υπεραπλούστευση που πιθανόν να στηρίζει συναισθηματικά στη δεδομένη στιγμή τον Κλοπ και τους ποδοσφαιριστές του αλλά δεν λέει όλη την αλήθεια. Ο Κουρτουά είναι ο 11ος και όχι ένας 12ος παίκτης. Η Λίβερπουλ έχασε επειδή δεν εκμεταλλεύτηκε την υπεροχή της. Και η Ρεάλ νίκησε επειδή αξιοποίησε το δικό της συγκριτικό πλεονέκτημα: την εμπειρία και την προσωπικότητα των ποδοσφαιριστών της.

Αν έψαχνα μια εικόνα δύο πρωταγωνιστών που απεικονίζει καλύτερα αυτό που συνέβη στο Παρίσι θα επέλεγα το ζευγάρι Καρβαχάλ - Λουίς Ντίας. Ο αποφασισμένος Ισπανός με έβγαλε την εμπειρία και τον χαρακτήρα του και εξαφάνισε από το παιχνίδι έναν ποδοσφαιριστή που έχει πολλή ποιότητα και βρισκόταν σε καλή αγωνιστική κατάσταση αλλά δεν είχε την ψυχολογία του τελικού.

Στοιχεία ανάλυσης της απόδοσης: Wyscout.