Φαμπίνιο: Ίσως ελάχιστοι να θυμούνται πως ο Βραζιλιάνος μέσος της Λίβερπουλ είχε φορέσει τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης, πριν από μερικά χρόνια. Συγκεκριμένα, το 2012 σε ηλικία 19 ετών πήγε στο Μπερναμπέου, ως δανεικός από τη Ρίο Άβε. Κυρίως αγωνίστηκε στην Καστίγια, ενώ με την πρώτη ομάδα του συλλόγου πραγματοποίησε μόλις μία εμφάνιση στη La Liga, το Μάιο του 2013. Επόμενος σταθμός στην καριέρα του Φαμπίνιο ήταν η Μονακό, στην οποία έμεινε για πέντε χρόνια και έκανε σπουδαίο όνομα στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Από εκεί τον πήρε η Λίβερπουλ το 2018. Και μάλιστα, είχε ανακοινώσει την απόκτηση του μόλις δύο ημέρες μετά το χαμένο τελικό του Champions League απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Άλβαρο Αρμπελόα: Από τις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης ανέβηκε στην πρώτη ομάδα το 2004. Ωστόσο, στη «βασίλισσα» δεν εκτίμησαν ιδιαίτερα τις ικανότητές του και σε συνδυασμό με την πληθώρα λύσεων στο δεξί άκρο της άμυνας, τον άφησαν ελεύθερο. Επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Λα Κορούνια, όμως τον Ιανουάριο του 2007 ήρθε η πρόταση από τη Λίβερπουλ. Με το συμπατριώτη του Ράφα Μπενίτεθ στον πάγκο, ο Ισπανός μπακ δεν άργησε να πάρει φανέλα βασικού στο Άνφιλντ. Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του με τους «κόκκινους» κίνησαν το ενδιαφέρον πολλών συλλόγων, μεταξύ αυτών και της Ρεάλ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 2009, η πρώην ομάδα του να πληρώνει τη Λίβερπουλ για να τον πάρει πίσω στο Μπερναμπέου. Ο Αρμπελόα φόρεσε για επτά χρόνια τη φανέλα των Μαδριλένων και κατέκτησε δύο φορές το Champions League.

Νούρι Σαχίν: Η ομάδα με την οποία συνέδεσε το όνομά του ήταν η Ντόρτμουντ, όμως ενδιάμεσα πρόλαβε να αγωνιστεί σε Ρεάλ και Λίβερπουλ. Το 2011, έπειτα από τις σπουδαίες εμφανίσεις του με τους Βεστφαλούς, ο Τούρκος μέσος πήρε μεταγραφή για τη «βασίλισσα». Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα περίμενε ο ίδιος και μετά από ένα χρόνο αποχώρησε από το Μπερναμπέου. Η Ρεάλ τον παραχώρησε με τη μορφή δανεισμού στη Λίβερπουλ, όμως ούτε στο Άνφιλντ κατάφερε να στεριώσει. Μετά από έξι μήνες είδε την πόρτα της εξόδου, με τον Σαχίν να επιστρέφει στα γνώριμα... λημέρια της Ντόρτμουντ.

Τσάμπι Αλόνσο: Ο ποδοσφαιριστής που έχει κατακτήσει το Champions League και με τις δύο ομάδες. Το 2004, ο Ισπανός μέσος αποτέλεσε μία από τις πρώτες μεταγραφές του συμπατριώτη του, Ράφα Μπενίτεθ, στη Λίβερπουλ. Μόλις στην πρώτη του σεζόν στους «κόκκινους», ο Τσάμπι Αλόνσο στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στην Κωνσταντινούπολη, με τον ίδιο να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στον τελικό με τη Μίλαν. Μέχρι το 2009, ο Ισπανός ήταν σημείο αναφοράς στο κέντρο της Λίβερπουλ, παίρνοντας στη συνέχεια μεταγραφή για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στη «βασίλισσα» έμεινε, επίσης, για μία πενταετία και αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο στη μεσαία γραμμή. Στην τελευταία του σεζόν στην ομάδα, το 2013-14, κατέκτησε το Champions League, αν και ο ίδιος δεν αγωνίστηκε στον τελικό λόγω τιμωρίας.

Γέρζι Ντούντεκ: Ένας ακόμη πρωταγωνιστής του «έπους» της Κωνσταντινούπολης - πιθανότατα ο μεγαλύτερος - με τις σπουδαίες αποκρούσεις του σε παράταση και πέναλτι. Από το 2001 έως το 2005, ο Πολωνός τερματοφύλακας ήταν βασικός κάτω από τα δοκάρια της Λίβερπουλ, όμως στη συνέχεια, η έλευση του Ρέινα τον έφερε στον πάγκο. Το 2007, ο Ντούντεκ αποχώρησε από το Άνφιλντ, συνεχίζοντας την καριέρα του στη Ρεάλ Μαδρίτης. Και στο Μπερναμπέου, όμως, ήταν αναπληρωματικός, αφού στην εστία δέσποζε η παρουσία του Ίκερ Κασίγιας. Σε τέσσερα χρόνια πραγματοποίησε ελάχιστες συμμετοχές και στη συνέχεια «κρέμασε» τα γάντια του.

Φερνάντο Μοριέντες: Ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς της γενιάς του, που συνέβαλλε τα μέγιστα στις επιτυχίες της Ρεάλ Μαδρίτης. Σε έξι χρόνια παραμονής στο Μπερναμπέου, ο Μοριέντες κατέκτησε τρεις φορές το Champions League (1998, 2000, 2002), πετυχαίνοντας κρίσιμα γκολ για τη «βασίλισσα». Ωστόσο, η έλευση των “galacticos” στην ομάδα περιόρισε αισθητά την παρουσία του Ισπανού φορ στην ενδεκάδα, με αποτέλεσμα ο ίδιος να εκδηλώσει τάσεις φυγής. Μετά από μία σεζόν ως δανεικός στη Μονακό, ο Μοριέντες πήρε μεταγραφή για τη Λίβερπουλ τον Ιανουάριο του 2005. Δε στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης λίγους μήνες μετά, καθώς μέσα στη σεζόν είχε αγωνιστεί με τη Ρεάλ στο Champions League. Η παρουσία του στο Άνφιλντ δεν κράτησε πολύ, αφού ενάμιση χρόνο μετά επέστρεψε στην πατρίδα του και τη Βαλένθια.

Μάικλ Όουεν: Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 αποτελούσε το παιδί-θαύμα του αγγλικού ποδοσφαίρου, αφού πριν καν κλείσει τα 20 του χρόνια ήταν ο ηγέτης στην επίθεση της Λίβερπουλ και της εθνικής ομάδας της χώρας του. Στο Άνφιλντ, ο Όουεν εκτοξεύθηκε αγωνιστικά και μέσα στις πολλές διακρίσεις που είχε, ήταν και αυτή της Χρυσής Μπάλας το 2001. Το ίδιο διάστημα, ο Φλορεντίνο Πέρεθ έκανε... συλλογή αστέρων στη Ρεάλ Μαδρίτης και το 2004 ήταν η σειρά του Άγγλου φορ να γίνει ένας από τους “galacticos”. Ο Όουεν ήρθε να προστεθεί στους Φίγκο, Ζιντάν, Ρονάλντο και Μπέκαμ, όμως η πληθώρα αστέρων στην επίθεση της ομάδας δεν του άφησε πολλά περιθώρια. Ο ίδιος πραγματοποίησε μέτριες εμφανίσεις με τη φανέλα της «βασίλισσας» και ένα χρόνο μετά την άφιξή του στο Μπερναμπέου, ο ίδιος επέστρεψε στην πατρίδα του, για λογαριασμό της Νιούκαστλ.

Αντόνιο Νούνιεζ: Αποτέλεσε μέρος της συμφωνίας για τη μεταγραφή του Μάικλ Όουεν από την Λίβερπουλ στην Ρεάλ Μαδρίτης, το καλοκαίρι του 2004. Μόλις την προηγούμενη σεζόν, ο Ισπανός μέσος είχε ανέβει στην πρώτη ομάδα της «βασίλισσας», πραγματοποιώντας κάποιες λίγες εμφανίσεις. Η συνέχεια της καριέρας του το βρήκε στο Άνφιλντ, όμως στάθηκε άτυχος καθώς τραυματίστηκε σοβαρά στην πρώτη του προπόνηση. Όταν επέστρεψε στην αγωνιστική δράση, δεν πήρε πολλά παιχνίδια στα πόδια του και με την ολοκλήρωση της σεζόν αποχώρησε από τους «κόκκινους». Ωστόσο, πρόλαβε να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης με τη Λίβερπουλ, στον τελικό της Κωνσταντινούπολης.

Νικολά Ανελκά: Ο μεγαλύτερος γυρολόγος του παγκοσμίου ποδοσφαίρου αγωνίστηκε και στις δύο ομάδες, σχετικά στο ξεκίνημα της καριέρας του. Μετά το πρώτο «μπαμ» με τη φανέλα της Άρσεναλ, ο Ανελκά πήρε μεταγραφή για τη Ρεάλ Μαδρίτης το 1999, σε ηλικία 20 ετών. Η παρουσία του στο Μπερναμπέου είχε πολλές διακυμάνσεις, με αποτέλεσμα να παραμείνει μόλις για ένα χρόνο. Αν και έκανε να βρει δίχτυα πολλούς μήνες, στο τέλος της σεζόν ήταν βασικός στον τελικό του Champions League. Περισσότερο, όμως, έφυγε λόγω της κακής συμπεριφοράς του. Επόμενος σταθμός η Παρί Σεν Ζερμέν, όμως μόλις έξι μήνες μετά έγινε κάτοικος Άνφιλντ. Τον Ιανουάριο του 2001, η Λίβερπουλ τον απέκτησε με τη μορφή δανεισμού. Ωστόσο, στο τέλος της σεζόν έφυγε και από τους «κόκκινους», συνεχίζοντας για... άλλες πολιτείες.

Στιβ ΜακΜάναμαν: Μπορεί να έχει συνδέσει το όνομά του με τη Λίβερπουλ, όμως τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην καριέρα του τις είχε με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Από τις ακαδημίες των «κόκκινων» ανέβηκε στην πρώτη ομάδα το 1990 και στη συνέχεια αγωνίστηκε για εννέα συνεχόμενα χρόνια στο Άνφιλντ. Το 1999, ο ίδιος έγινε ένας από τους πρώτους ποδοσφαιριστές, που έκαναν χρήση του νόμου Μποσμάν, υπογράφοντας στη Ρεάλ Μαδρίτης έξι μήνες πριν ολοκληρωθεί το συμβόλαιό του με τη Λίβερπουλ. Στο Μπερναμπέου, ο ΜακΜάναμαν έμεινε για τέσσερα χρόνια, κατακτώντας δύο φορές το Champions League. Το 2000, έγινε ο πρώτος Άγγλος ποδοσφαιριστής που στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με ομάδα εκτός Αγγλίας και το 2002 έγινε ο πρώτος Άγγλος, που κατέκτησε δύο φορές το Champions League.

Υ.Γ. Στη λίστα ανήκει και ο Ράφα Μπενίτεθ. Ο Ισπανός προπονητής βρέθηκε στο τιμόνι της Λίβερπουλ από το 2004 έως το 2010, κατακτώντας μία φορά το Champions League. Αντίθετα, το πέρασμά του από τη Ρεάλ Μαδρίτης ήταν μικρό και αποτυχημένο. Ανέλαβε την τεχνική ηγεσία το καλοκαίρι του 2015 και αποχώρησε έξι μήνες μετά.