Η Σίτι και η Ατλέτικο ήταν πράγματι για 45’ δύο διαφορετικοί ποδοσφαιρικοί κόσμοι

Προτού αρχίσει το μεταξύ τους παιχνίδι, όταν λέγαμε ότι πρόκειται να συγκρουστούν στο τερέν του «Ετιχαντ» δύο διαφορετικοί ποδοσφαιρικοί κόσμοι θεωρητικολογούσαμε. Στην πραγματικότητα ελάχιστοι θα περίμεναν ότι θα δουν αυτό που είδαν κατά την διάρκεια των πρώτων 45’ λεπτών, διότι αυτό μέχρι τώρα η Ατλέτικο δεν το είχε παρουσιάσει ξανά στο φετινό Champions League.

Μια ομάδα που πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου κλεισμένη, σε δύο αμυντικές γραμμές των πέντε ποδοσφαιριστών, στο αμυντικό της τρίτο απέναντι σε μια ομάδα που έφτανε στο επιθετικό τρίτο με εννέα ποδοσφαιριστές και πέρασε εκεί το μεγαλύτερο μέρος του 45’λεπτου.

Στο πρώτο ημίχρονο η Μάντσεστερ Σίτι είχε κατά 72% την μπάλα στην κατοχή της. Ανέπτυξε 26 οργανωμένες επιθέσεις έναντι μιας της Ατλέτικο. Άλλαξε 68 πάσες στο επιθετικό τρίτο του τερέν, έναντι 6 της Ατλέτικο. Ολοκλήρωσε τις 58, έναντι 0 της Ατλέτικο. Είχε 6 τελικές προσπάθειες έναντι 0 της Ατλέτικο. Με απλά λόγια, η Σίτι έπαιξε ποδόσφαιρο τοποθέτησης, κατοχής και επιθέσεων και η Ατλέτικο ενήργησε μόνο για να περιορίσει τον αντίπαλο και όχι για να δημιουργήσει. Εστία όμως δεν βρήκε κανείς. Και το ημίχρονο έληξε 0-0.

Στο ποδόσφαιρο κανείς πρέπει να διαχωρίζει το θέαμα από το αποτέλεσμα. Ο Πεπ Γκουαρδιόλα και ο Ντιέγκο Σιμεόνε λειτουργούν με όραμα το αποτέλεσμα. Μόνο που ο ένας θέλει να φτάνει στο αποτέλεσμα με δημιουργικό ποδόσφαιρο, ενώ ο άλλος οραματίζεται μια απόδοση συντηρητική, που θα τον πείθει πρώτα ότι δεν θα δεχθεί γκολ και μετά ότι δημιουργεί προοπτική να πετύχει γκολ.

Άρα αν το κριτήριο είναι μόνο το αποτέλεσμα, αυτός που έκανε στο α’ ημίχρονο λίγο πιο “σωστά” τη δουλειά ήταν ο Σιμεόνε, που κρατούσε το “0” εκτός έδρας. Σωστά την έκανε την δουλειά στο αμυντικό κομμάτι και η Σίτι, εφαρμόζοντας την “κρατώ την μπάλα και έτσι δεν δίνω ευκαιρία στον αντίπαλο να κάνει επίθεση” αρχή του Γκουαρδιόλα. Έπαιζε όμως στην έδρα της, συνεπώς “αποτελεσματικό” θα θεωρούνταν ένα game plan που θα έφερνε νίκη.

Τελικά πράγματι συνέβη στο πρώτο 45’λεπτο να συναντηθούν και να συγκρουστούν δύο εντελώς διαφορετικοί ποδοσφαιρικοί κόσμοι στο τερέν του «Ετιχαντ». Στη λήξη του ημιχρόνου έπιανα τον εαυτό μου να εύχεται να συνεχίσει η Ατλέτικο με την ίδια τακτική στο β’. Θα ήθελα να το έχω δει αυτό το παιχνίδι να κυλά στο ίδιο μοτίβο μέχρι τέλους. Κυρίως επειδή αυτή η κατάσταση θα μας έδινε την ευκαιρία να καταλάβουμε ακόμη περισσότερα πράγματα για την Σίτι που έχει φτιάξει ο Γκουαρδιόλα.

Δηλαδή θα καταλαβαίναμε αν θα μπορούσε να ελέγξει τόσο καλά τα συναισθήματά της, όπως έκανε στο πρώτο ημίχρονο, και να μείνει τόσο συγκεντρωμένη στην εκτέλεση του αγωνιστικού πλάνου της. Σε μια προηγούμενη εποχή της, στα πρώτα χρόνια του Γκουαρδιόλα στο Μάντσεστερ, η Σίτι θα είχε «σπάσει», δηλαδή θα είχε εκνευριστεί και θα είχε επιτρέψει στην Ατλέτικο να βρει ευκαιρίες να κλέψει την μπάλα και να επιτεθεί σε κενούς χώρους για να την πληγώσει σε μια αντεπίθεση.

Το βράδυ της Τρίτης για 45’ λεπτά οι ποδοσφαιριστές του Πεπ έπαιξαν με νοοτροπία και ψυχολογία χειρουργού που έχει ετοιμαστεί ψυχοπνευματικά για να ένα πολύ λεπτό και απαιτητικό πολύωρο χειρουργείο. Με άλλα λόγια, όπως άλλωστε ακούσαμε εκ των υστέρων από τους ποδοσφαιριστές, ο προπονητής τους είχε ετοιμάσει για να αντιμετωπίσουν τέτοια κατάσταση παιχνιδιού και εκείνοι έχουν πλέον ωριμάσει τόσο στο Champions League που να μπορούν να το διαχειριστούν και να παρμείνουν ήρεμοι και συγκεντρωμένοι στην εφαρμογή του πλάνου, όπως σχόλιασε στη λήξη ο Κέβιν Ντε Μπρόινε.

Κάποιος που ψυχαγωγείται με δημιουργικό ποδόσφαιρο δεν έχει να σκεφτεί όταν ερωτηθεί ποια από τις δύο φιλοσοφίες βρίσκει πιο ελκυστική. Το γεγονός αυτό όμως δεν ακυρώνει το αγωνιστικό μοντέλο του Σιμεόνε, όταν κουβεντιάζουμε για αποτελεσματικότητα. Με το δικό του μοντέλο, ο Σιμεόνε κατάφερε να γίνει αυτός που άλλαξε την ιστορία και το μέγεθος ενός ισπανικού συλλόγου και κάποιος που έφτασε πολύ κοντά στην κατάκτηση και του Champions League.

Με το δικό του μοντέλο μπορεί να αποκλείσει τη Σίτι στη ρεβάνς και να φτάσει στην ημιτελική φάση. Έχει επανειλημέννα και σε διαφορετικά διαστήματα χρόνου αποδείξει ότι το μοντέλο του μπορεί να είναι επιτυχημένο ακόμη και στην σημερινή εποχή του ποδοσφαίρου - μόλις πέρσι κατέκτησε τον τίτλο στο ισπανικό ποδόσφαιρο. Είπαμε όμως, άλλο αποτελεσματικός και άλλο αποτελεσματικός με θέαμα.

Σέβεσαι και τα δύο μοντέλα, όταν εφαρμόζονται αποτελεσματικά, είναι πιθανό να σου συμβεί να αγαπήσεις και τους δύο κόσμους, αλλά νόημα θα βρεις μόνο σε αυτό που σε εκφράζει: στην δημιουργικότητα ή στην τέχνη της επιβίωσης.

Πηγή στοιχείων ανάλυσης της απόδοσης: Wyscout.