Ο Στραματσόνι αλλάζει τον Παναθηναϊκό…

Κλασικό 4-3-3 με ξεκάθαρους ρόλους και κινήσεις από τους παίκτες που δείχνουν να προσαρμόζονται γρήγορα και στις απαιτήσεις του συστήματος και στα «θέλω» του προπονητή τους. Γι’ αυτό και μετά την λήξη του ματς στα Γιάννενα ο Αντρέα Στραματσόνι μίλησε για την καλύτερη εμφάνιση σε εκτός έδρας ματς του Παναθηναϊκού επί των ημερών του…

Ο Ιταλός αλλάζει πολύ τον τρόπο που αγωνίζεται ο ΠΑΟ, ο οποίος προσπαθεί να παίξει το 4-3-3 με όλα τα πλεονεκτήματα και τις αρετές του. Βεβαίως έχει προβλήματα και θα ξεκινήσω από αυτά.

Μπορεί ο Καρέλης να αποδώσει ως εξτρέμ σε ματς που ο αντίπαλος παίζει πίσω από την μπάλα και οι κενοί χώροι είναι ελάχιστοι; Νομίζω ότι θα δυσκολευτεί αρκετά. Ο Καρέλης δεν έχει το ένας εναντίον ενός με την τεχνική του, αλλά με την ταχύτητα του. Στις κλειστές άμυνες λοιπόν, αν δεν βρίσκει χώρους, δεν μπορεί να αξιοποιήσει την ταχύτητά του και η ντρίπλα του δεν είναι τόσο καλή. Όπως δεν είναι ιδιαίτερα καλή και η σέντρα του, η οποία είναι απαραίτητη σε ακραίους στο συγκεκριμένο σύστημα. Είναι ένα θέμα τι θα κάνει ο Καρέλης ως αριστερό εξτρέμ στο 4-3-3 του Στραματσόνι. Και νομίζω ότι δύσκολα, πολύ δύσκολα θα συνεχίσει να είναι τόσο παραγωγικός σε αυτή τη θέση. Ισως μία ιδέα είναι να παίζει ο Μπουμάλ αριστερά και ο Καρέλης δεξιά και να κλείνουν και οι δύο μέσα σαν φορ, δίνοντας πολύ χώρο στα ακραία μπακ της ομάδας. Ο Καρέλης είναι πολύ καλύτερος μέσα στην περιοχή παρά έξω από αυτήν.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι τα στόπερ. Πέρα από την ατυχία με τον Σάντσεθ που θα μείνει περίπου 2 μήνες εκτός, το πρόβλημα είναι ότι ο Παναθηναϊκός τώρα που παίζει με εξτρέμ και δημιουργούνται χώροι στα πλάγια για τους αντιπάλους, τα στόπερ χρειάζεται να καλύπτουν τα μπακ και αυτό είναι δύσκολο να συμβεί όταν όλοι οι κεντρικοί αμυντικοί είναι ψηλοί και αργοί. Ταυλαρίδης, Τελάντερ, Κουτρουμπής είναι παίκτες που λόγω των χαρακτηριστικών τους θα δυσκολευτούν να φτιάξουν καλά «δίδυμα» για το κέντρο της άμυνας. Όταν τα αντίπαλα εξτρέμ θα κλείνουν προς τα μέσα και θα είναι γρήγορα θα προκύπτει μεγάλο πρόβλημα. Ο Στραματσόνι το διαπίστωσε και την Δευτέρα κόντρα στον Βιγιαφάνες και στα Γιάννενα κόντρα στον Ακόστα στην φάση του γκολ.

Υπάρχουν όμως και πολλά θετικά. Το σημαντικότερο όλων ότι ο Παναθηναϊκός κυριαρχεί στα παιχνίδια του. Παίζει ως μεγάλη ομάδα, κρατά και κυκλοφορεί μπάλα και πλέον έχει ποικιλία στον τρόπο που φτιάχνει τις φάσεις. Το ότι δημιουργεί πρόβλημα στους αντίπαλους και από τα άκρα και από τον άξονα, αλλά και με βαθιές μπαλιές από την άμυνα (τώρα βέβαια χωρίς τον Σάντσεθ αυτό το τελευταίο θα το χάσει σε μεγάλο βαθμό), έχει ως αποτέλεσμα να μην είναι τόσο προβλέψιμος όσο ήταν πριν.

Μάλιστα ο Στραματσόνι δείχνει να το ψάχνει πολύ σε αυτό τον τομέα και η απόφαση του στα Γιάννενα να παίξει ως εξάρι ο Ζέκα και ως εσωτερικός μέσος ο Εσιέν λειτούργησε πολύ καλά. Ο Πορτογάλος ήταν μπροστά από τα στόπερ εξαιρετικός και ο Εσιέν ο παίκτης του Παναθηναϊκού που έπαιζε μονίμως κάθετα. Χωρίς το… βάρος να τρέχει για όλους ο Γκανέζος, έδειξε να μπορεί να βοηθήσει πολύ τον Παναθηναϊκό και δημιουργικά. Το «συμπλήρωμα» της τριάδας με τον Αμπέιντ επιβεβαίωσε για μία ακόμη φορά πόσο πολύ χρειάζονταν ο Παναθηναϊκός έναν box to box μέσο σαν τον Αλγερινό, ο οποίος να πατάει περιοχή και να έχει το γκολ. Τώρα μάλιστα που στην ίδια ενδεκάδα υπάρχει ο Ζέκα και ο Εσιέν, ο Αμπέιντ δείχνει να έχει μεγαλύτερη άνεση για να το κάνει…

Το μεγαλύτερο κέρδος όλων σε ατομικό επίπεδο όμως στα μάτια μου είναι ο Πέτριτς. Δεν ξέρω τι φάνηκε από την τηλεόραση, αλλά στο γήπεδο ο Κροάτης ήταν ο παίκτης που ακόμη και στα νεκρά διαστήματα του Παναθηναϊκού καταλάβαινες ότι μπορεί να κάνει την ενέργεια που θα καθαρίσει το παιχνίδι. Φρέσκος, σε εξαιρετική φυσική κατάσταση για παίκτη της δικής του ηλικίας και με φοβερή έμπνευση σε όλη την διάρκεια του ματς. Ενας Πέτριτς στην καλύτερη του κατάσταση από τότε που ήρθε στην Ελλάδα. Ο Μπεργκ θα πρέπει να ξαναγίνει γρήγορα Μπεργκ στα καλύτερά του για να τον βγάλει από την ενδεκάδα. Και ο Μαμούτε θα πρέπει να είναι σπουδαίος πολύ για να τα βολέψει με τον Κροάτη που έχει τόσο ποδοσφαιρικό μυαλό, όσο ελάχιστοι…

Όπως και να έχει ο Παναθηναϊκός του Στραματσόνι πλέον παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Θα έχει σκαμπανεβάσματα, είμαι σίγουρος, θα πάθει και λαχτάρες όσο δέχεται γκολ με τέτοια αφέλεια, όπως αυτό από τον Ακόστα και φυσικά δεν γίνεται να γυρίζει μονίμως τα ματς. Αν τα αφήνει να του στραβώνουν κάποιο δεν θα γυρίσει. Αλλά από την άλλη νομίζω ότι έχει μπει σε ένα σωστό δρόμο που έχει νόημα και να τον παρακολουθούμε – μελετάμε με προσοχή, διότι μετατρέπει τον Παναθηναϊκό σε κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που βλέπαμε επί Αναστασίου. Αν αυτό το διαφορετικό θα είναι εν τέλει καλύτερο, δεν έχω πολλές αμφιβολίες. Αν θα είναι όμως και αποτελεσματικότερο, ακόμη έχω…

Υ.Γ. Οι φάσεις των γκολ που μέτρησαν (τα δύο πρώτα) και αυτών που δεν μέτρησαν ήταν πολύ οριακές. Η φάση που ο Παναθηναϊκός ζητάει πέναλτι στον Πέτριτς δίνεται, αλλά δεν είναι και μαρς. Οσα λάθη κι’ αν έγιναν ήταν σε πολύ δύσκολες φάσεις. Ο Παναθηναϊκός ορθώς δεν φωνάζει για την διαιτησία γιατί τον Μάνταλο τον «κατάλαβες» ότι σφυρίζει ό,τι βλέπει στη φάση της αποβολής του Καρανίκα. Αν δεν τον απέβαλε εκεί θα μιλάγαμε για δόλο, αφού βγάζει κόκκινη χωρίς δεύτερη σκέψη, νομίζω ότι σφυρίζει ό,τι βλέπει. Οσο για τα οφσάιντ είναι απολύτως οριακά…