Eurobasket Γυναικών 2025, Ελλάδα: Μια ευκαιρία που χάθηκε, αλλά μια αγάπη που θα παραμείνει

• Το ποτήρι να το δούμε μισογεμάτο και όχι μισοάδειο
• 99/100 φορές κερδίζει ο καλύτερος
• Κλειστό rotation και έλλειψη δυνάμεων και καθαρού μυαλού

Να σας πω την πάσα μου αλήθεια δεν παρακολουθούσα ιδιαίτερα το μπάσκετ Γυναικών. Έβλεπα κάποια ματς, ενημερωνόμουν σε γενικές γραμμές αλλά μέχρι εκεί. Το ενδιαφέρον (μου) «ζεστάθηκε» τις παραμονές του Eurobasket. Ένα διάστημα όπου μίλησα με κόσμο, έμαθα περισσότερα πράγματα και πραγματικά συνειδητοποίησα το πόσο αδικημένα είναι αυτά τα κορίτσια και το πόσο πολύ χρειαζόταν να τα αγκαλιάσουν και να τα αγαπήσουν οι Έλληνες φίλαθλοι. Έχουν και εκείνα δικαίωμα στο όνειρο. Στα δικά τους όνειρα.

Και πραγματικά αν είναι να κρατήσω κάτι από αυτές τις ημέρες που βρέθηκα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για τα ματς του αντιπροσωπευτικού μας συγροτήματος, ήταν το ενδιαφέρον του κόσμου. Των απλών φιλάθλων οι οποίοι έσπευσαν να συμπαρασταθούν στην Εθνική μας και να χειροκροτήσουν την προσπάθειά τους. Και μακάρι να είναι το μεγαλύτερο κέρδος από αυτό το Eurobasket. Και ας αποτύχαμε αγωνιστικά.

Το ποτήρι να το δούμε μισογεμάτο και όχι μισοάδειο

Οι νίκες και οι ήττες είναι μέσα στο πρόγραμμα. Πάντα θα είναι και πάντα θα υπάρχουν θετικά και αρνητικά αποτελέσματα. Χαρές, αλλά και λύπες. Άλλωστε ολοι γνωρίζουν ότι στον αθλητισμό οι λύπες είναι πάντα περισσότερες από τις χαρές. Για οποιεσδήποτε ομάδες, σε οποιοδήποτε επίπεδο και σε οποιαδήποτε κατηγορία. Όμως ας βγει κάτι καλό από αυτην την διοργάνωση. Και αυτό να μην είναι τίποτε άλλο από την αγάπη του κόσμου για το μπάσκετ Γυναικών. Όχι μόνο για την Εθνική μας αλλά γενικά για την συνολική προσπάθεια που γίνεται και την προβολή που πρέπει και αξίζει να έχει.

Αν αυτή η εβδομάδα που πέρασε κατάφερε να «τσιγκλίσει» λίγο το ενδιαφέρον των μικρών παιδιών αλλά και των γονιών των κοριτσιών για το μπάσκετ, τότε πιστέψτε θα μιλάμε για... μετάλλιο. Για χρυσό μετάλλιο! Και είμαι σίγουρος ότι όλες οι διεθνείς παίκτριες αυτήν την απάντηση θα δώσουν και θα είναι διπλά και τριπλά υπερήφανες. Ακόμα και αν έπρεπε να βάλουν στην ζυγαριά ένα μετάλλιο να κρέμεται στο στήθος.

Οπότε ας μην δούμε το ποτήρι μισοάδειο από τον πρόωρο, πικρό και οδυνηρό ακόμα αποκλεισμό από τη φάση των νοκ άουτ και των προημιτελικών αγώνων. Ας το δούμε μισογεμάτο. Η γεύση ας είναι γλυκόπικρη στο τέλος της ημέρας. Γιατί το να βρεθούν σε έναν αγώνα μπάσκετ Γυναικών περισσότεροι από 10.500 φίλαθλοι, το λες και επιτυχία. Μεγάλη επιτυχία. Ας είναι λοιπόν το εφαλτήριο για το «αύριο». Όπως ανέφερα και προηγουμένως αυτά τα κορίτσια αξίζουν να έχουν την δική τους δημοσιότητα. Όχι μόνο... 15 λεπτά κατά τον Άντι Γουόρχολ αλλά πολλά περισσότερα.

99/100 φορές κερδίζει ο καλύτερος

Όσο για το παιχίδι με την Τουρκία; Αν πω ότι δεν το περίμενα θα είμαι ψεύτης. Άλλωστε το έγραψα στο πρώτο σχόλιο που έκανα στο live coverage του Gazzetta: «Χωρίς να θέλω να είμαι απαισιόδοξος ή να προδικάσω καταστάσεις, θεωρώ ότι θα έχουμε δύσκολο βράδυ. Είναι καλή ομάδα η Τουρκία» ανέφερα χαρακτηριστικά. Προς Θεού, δεν το παίζω (γιατί πολύ απλά δεν είμαι) ειδήμων του μπάσκετ Γυναικών. Απλούστατα είχα παρακολουθήσει όλα τα ματς του ομίλου μας. Και λίγο-πολύ η Τουρκία είχε δείξει ότι είναι καλύτερη.

Με ή χωρίς την πανύψηλη Τιάρα ΜακΚάουαν (σ.σ. 2.04μ.) στο παρκέ, η Τουρκία είχε την ποιότητα, το βάθος, το καλό διάβασμα, την ενέργεια και το όμορφο μπάσκετ προκειμένου να επικρατήσει της Ελλάδας και να την αποκλείσει απο τα προημιτελικά. Και ταυτόχρονα μένει εκτός και από το επόμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Διπλή η ελληνική ζημιά. Όμως οφείλουμε και πρέπει να παραδεχτούμε όλοι την ανωτερότητα της τουρκικής ομάδας.

Καθαρά και δίκαια πήρε τη νίκη και τη πρόκριση στα νοκ άουτ παιχνίδια. Και όπως μου αρέσει να λέω το μπάσκετ είναι το πιο αξιοκρατικό άθλημα του κόσμου. Είσαι καλύτερος; Θα κερδίσεις! Αν όχι πάντα, τουλάχιστον εννέα φορές στις δέκα. Για να μην πω 99 φορές στις 100. Και η Τουρκία ήταν πολύ καλύτερη από το 25' και μετά. Οι παίκτριες της τουρκικής ομάδας ήτα εύστοχες με 12/20 τρίποντα και λίγο-πολύ «ντύθηκαν» Γαλλία η οποία την περασμένη Πέμπτη είχε αντίστοιχα 12/19 τρίποντα.

Ε, αν μπουν στην εξίσωση τα +10 ριμπάουντ της Τουρκίας (36-26) και το ελληνικό 24% στα τρίποντα (6/25), έρχεται και η μπασκετική... ανάγνωση του τελικού σκορ. Κρίμα κυρίως για την Πηνελόπη Παυλοπούλου η οποία -στα δικά μου μάτια- πραγματοποίησε τρομερό παιχνίδι, ούσα παντού με 16 πόντους, 8 ασίστ, 3 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα και μόλις 1 λάθος συγκεντρώνοντας 24 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης.

Κλειστό rotation και έλλειψη δυνάμεων και καθαρού μυαλού

Αμυντικά και πάλι δεν ήταν καλή η Εθνική μας. Μετά τους 92 πόντους από την Γαλλία ακολούθησαν οι 83 από την Τουρκία. Ε, με 87.5 πόντους παθητικό κατά μέσο όρο σε ένα Eurobasket θα ήταν φύση αδύνατον να είχαμε περισσότερες απαιτήσεις. Όπως και με το μικρό rotation. Δεν είμαι στο μυαλό του ομοσπονδιακού προπονητή προκειμένου να έχω κάποια απάντηση, αλλά όσο ήθελα εγώ την πρόκριση, όσο την θέλατε εσείς άλλο τόσο και περισσότερο την ήθελε και ο Πέτρος Πρέκας.

Παρόλα αυτά δεν γίνεται να μην «κυκλώσουμε» τα 40 λεπτά της Σπανού, τα 38:55 της Φασούλα, τα 37:40 της Παυλοπούλου ή τα 37:58 της Παρκς. Δεν λέω. Ο κόουτς ήθελε το καλύτερο. Και τα κορίτσια ήθελαν να βρίσκονται στο παρκέ. Όμως σ' ένα ματς τόσο υψηλών απαιτήσων όπου υπάρχει τεράστιο διακύβευμα, είναι απαραίτητα τα «φρέσκα» πόδια και απαραίτητο το «καθαρό» μυαλό. Αποτέλεσμα; Στο τέλος να μείνει η Εθνική από δυνάμεις και να μην έχει αντίδραση απέναντι στην Τουρκία.

Όμως ξαναλέω. Αυτά τα ματς και αυτές οι διοργανώσεις μπορούν να λειτουργήσουν ως μάθημα για την «επόμενη ημέρα» της Εθνικής και του μπάσκετ Γυναικών. Χάθηκε μια (μεγάλη) ευκαιρία; Ναι, χάθηκε. Όμως το κεφάλι, ψηλά.