Τέλος το small ball;

Στο τελευταίο podcast που κάναμε για τους τελικούς, με ρώτησε ο Dom σε κάποια φάση αν πιστεύω ότι το φετινό postseason ήταν η αρχή του τέλους για το small ball.

Γυρνώντας σπίτι το βράδυ και ενώ έβγαζα την Έβερεστ βόλτα, σκεφτόμουν λίγο παραπάνω την ερώτηση και την αναφορά που είχαμε κάνει σε προηγούμενο podcast στο άρθρο του Kevin O' Connor στο Ringer σχετικά με ότι πλέον στο ΝΒΑ για να είσαι ένας «καλός» ψηλός ή θα είσαι special ή θα είσαι specialist. Ναι, αυτά σκέφτομαι όταν είμαι μόνος μου.

Θυμήθηκα, λοιπόν, ένα εξαιρετικό επεισόδιο του Thinking Basketball σχετικά με τους 5 τύπους ψηλών που υπάρχουν στο σημερινό ΝΒΑ και πώς στήνονται οι σύγχρονες επιθέσεις γύρω τους.

Ο facilitator

Είναι ο παίκτης που «διευκολύνει» τα πάντα στην επίθεση. Δεν είναι συνήθως αυτός που εκδηλώνει την επίθεση (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να το κάνει), όμως ο ρόλος του είναι συνήθως δημιουργικός είτε από την περιφέρεια, είτε μετά από short roll, είτε από το elbow. Η δημιουργικότητα του άλλες φορές βασίζεται στην ικανότητα να πασάρει κι άλλες να σκρινάρει αποτελεσματικά. Δεν είναι ο πρωταγωνιστής της επίθεσης, αλλά είναι σημαντικό γρανάζι της.

Ενδεικτικά παραδείγματα: Bam Adebayo, Marc Gasol, Draymond Green

4-out offense

Εδώ έχουμε κατά μία έννοια το αρχέτυπο του ψηλού των 90s-00s. Συνήθως πρόκειται για κάποιο βαρύ ψηλό που προσπαθούν οι ομάδες να πλαισιώσουν με shooting γύρω του ώστε να του δώσουν το καλύτερο δυνατό spacing για να πάει 1on1 και να πληγώσει τον αντίπαλο μέσα στη ρακέτα. Αυτό ίσως είναι το πιο «απαρχαιωμένο» μοντέλο από τα 5 και η αποτελεσματικότητα του αμφισβητείται, ειδικά αν μιλάμε για έναν παίκτη που δεν είναι αμυντικός ογκόλιθος.

Ενδεικτικά παραδείγματα: Joel Embiid, Enes Kanter

5-out offense

Η πιο μοντέρνα έκδοση του ψηλού. Δε μιλάμε πλέον για έναν παίκτη που χτυπιέται αποκλειστικά στο low post, αλλά για κάποιον που μπορεί να ξεκινήσει την προσπάθεια του και από την περιφέρεια (χωρίς ωστόσο να είναι ένας αποκλειστικά stretch ψηλός). Αυτοί οι παίκτες, παρότι δεν είναι τόσο εύκολο να βρεθούν, μπορούν να επιτεθούν με πρόσωπο στο καλάθι (όσο και με πλάτη) και να δημιουργήσουν τις καταστάσεις ώστε να υπάρχoυν πολλοί χώροι μέσα από το τρίποντο για να εκμεταλλευθεί η ομάδα τους.

Ενδεικτικά παραδείγματα: Giannis Antetokounmpo, Zion Williamson

Off-ball

Συνήθως όταν ακούμε να μιλάνε για off ball scorers, σκεφτόμαστε κάποιον guard ή κάποιο wing που μπορεί να παίξει μακριά από την μπάλα και να σκοράρει από απόσταση. Αυτό, ωστόσο, περιορίζει το field. Υπάρχουν αρκετοί ψηλοί στο σύγχρονο ΝΒΑ που μπορούν να παίξουν off ball. Τόσο με την παραδοσιακή έννοια του όρου, περιμένοντας δηλαδή στην περιφέρεια για να εκτελέσουν, όσο και με την πιο κυριολεκτική όπου δε δημιουργούν οι ίδιοι για τον εαυτό τους με post-up, αλλά πάνε σε pick n' roll κατάσταση (όντας roll man) ή σε above the rim εκτέλεση ή κυνηγώντας το επιθετικό rebound συνεχώς. Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι έχουμε παίκτες σε όλες τις βαθμίδες σημασίας και ταλέντου.

Ενδεικτικά παραδείγματα: Anthony Davis (αν και πλέον τείνει να μπει στην 5η κατηγορία), Kristaps Porzingis, Andre Drummond, Rudy Gobert

Φουλ πακέτο

Εδώ έχουμε τους παίκτες που μπορούν να κάνουν τα πάντα. Μπορούν να χειριστούν την μπάλα (ακόμα και να την κατεβάσουν πολλές φορές), να ντριμπλάρουν, να πασάρουν, να εκτελέσουν από την περιφέρεια, να εκτελέσουν από μέση απόσταση, να είναι αποτελεσματικοί στο PnR, να παίξουν 1 on 1 μέσα στη ρακέτα. Αυτός είναι ο ιδανικός τύπος ψηλού για μια επίθεση στο σύγχρονο ΝΒΑ.

Ενδεικτικά παραδείγματα: Nikola Jokic, Karl-Anthony Towns, Nikola Vucevic, Jusuf Nurkic

Προφανώς πολλοί παίκτες μπορεί να έχουν χαρακτηριστικά από περισσότερες κατηγορίες, όμως συνήθως ο ρόλος τους σε μια επίθεση θα είναι σταθερά ένας από αυτούς τους 5.

Δεν έγραψα καθόλου για την άμυνα, αν και εκεί ο ρόλος του ψηλού είναι αναβαθμισμένος σε σχέση με το παρελθόν. Η σημασία, ωστόσο, ενός καλού αμυντικά ψηλού έχει μείνει αναλλοίωτη σε όλα τα χρόνια του μπάσκετ. Απλά πλέον καλούνται να κάνουν πολύ περισσότερα και πιο απαιτητικά πράγματα σε σχέση με το παρελθόν. Προφανώς, λοιπόν, το two-way ability παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.

Στο σύγχρονο μπάσκετ, ωστόσο, είναι πολύ πιο εύκολο (και πιο κρίσιμο πολλές φορές) να κάνεις expose έναν παίκτη που δεν είναι καλός στην επίθεση, παρά το αντίθετο. Για αυτόν το λόγο και είναι τόσο σημαντικό να βρουν το μοντέλο που θέλουν να ακολουθήσουν, το καλούπι ψηλού που θέλουν να έχουν στις ομάδες τους.

Δε θεωρώ ότι θα είναι το ΤΕΛΟΣ του small ball με τη μεταφορική του έννοια. Αλλά όσο οι ομάδες ψάχνουν αυτόν τον ιδιαίτερο ψηλό που μπορεί να κάνει τα πάντα και δεδομένης της σημασίας του spacing, τότε μπορεί στο μέλλον να δούμε πολύ ξεχωριστούς παίκτες ή/και μοντέλα ομάδων. #manos