Τhe Rumble in the...Bubble!

Γιατί να το κρύψωμεν, άλλωστε, όπως έλεγε κάποτε από του βήματος της Βουλής και ο συχωρεμένος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης...

Γιατί να το κρύψω επί προσωπικού ότι τον έχω έναν πολλαπλό κιόλας διχασμό σε ό,τι αφορά τις εκάστοτε πεποιθήσεις, τα περιστασιακά γούστα και τις μεταλλασσόμενες προτιμήσεις μου στο ΝΒΑ...

Κατά καιρούς, λοιπόν, έχω συλλάβει τον εαυτό μου να διάκειται φιλικώς προς πλείστες όσες ομάδες: τους Σίξερς του Doctor J και του συχωρεμένου του Μόουζες Μαλόουν, τους Λέικερς της εποχής του show time, τους Πέισερς ελέω του Reggie… Killer και αργότερα του Πολ Τζορτζ, τους Σπερς για το ευρωπαϊκό στιλ παιχνιδιού και το δόγμα του Γκρεγκ Πόποβιτς, τους Χιτ και τους Καβαλίερς του ΛεΜπρόν και εσχάτως τους Σέλτικς, προς χάριν του Μπραντ Στίβενς και του... σκυλιού του πολέμου που λέγεται Μάρκους Σμαρτ...

Αλλά είν’ τ’ άλλα κι άλλο της Παρασκευής το γάλα! Στην κυριολεξία κιόλας καθότι σήμερα είναι Παρασκευή...

Τι έχω πάθει λοιπόν ο καψερός...

Θέλω παρά πολύ να πάρει το πρωτάθλημα ο Γιάννης, γουστάρω να βλέπω τον Λέοναρντ, τον Τζορτζ και τη συμμορία των Κλίπερς και ομνύω πάντοτε διακαώς και ευλαβικώς στο κίνημα του ΛεΜπρονισμού!

Χθες το βράδυ, μεταδίδοντας το τέταρτο επεισόδιο των «Hallway Series» βρέθηκα εκ προοιμίου σε αυτή τη φάση του διχασμού προσωπικότητας...

Τον περασμένο Οκτώβριο είχα γράψει σε ένα κείμενο μου στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» ότι οι Κλίπερς θα πάρουν το πρωτάθλημα. Σιγά τα ωά, θα μου πείτε. Προφανώς οι λεγάμενοι (πολλώ δε μάλλον όταν ενσωματωθεί ξανά ο κατά δήλωση του «σύγχρονος Ρόντμαν» Mόντρεζλ Χάρελ και αφήσει στην άκρη τα στριπτιζάδικα ο Λου Γουίλιαμς) συμπεριλαμβάνονται ανάμεσα στα τρία μεγάλα φαβορί και ακόμη... χειρότερα: τις προάλλες σε ένα γκάλοπ οι εξπέρ του ESPN τους έχρισαν ως επικρατέστερους για να ανέβουν στο θρόνο, μπροστά από τους Μπακς, τους Λέικερς και τους Ράπτορς.

Παρεμπιπτόντως-και επειδή όλως παραδόξως για τις συνήθειες μου-βρίσκομαι σε mood προβλέψεων (ποιος, εγώ που πάντοτε τις αποστρέφομαι στις μπασκετοκουβέντες του gazzetta.gr), έχω φάει εδώ και καιρό τη φλασιά ότι προσεχώς, σε βάθος δυο τριών ετών, θα ξαναπάρουν το πρωτάθλημα οι Χιτ!

Δεν ξέρω εάν, κατά πόσον, πότε, πώς και με ποιους θα επιβεβαιωθεί αυτή η μαντεψιά, αλλά θαρρώ πως νομοτελειακά θα δικαιωθεί και πάλι η περιβόητη «Μiami culture» που έχει εμπεδώσει εκεί ο Πατ Ράιλι...

Σήμερα τα ξημερώματα λοιπόν, στο λόγο της τιμής μου, δεν ήξερα ποιος ήθελα να νικήσει. Καρφάκι δεν μου καιγόταν...

Επειδή μάλιστα έχω κι ένα... μαγνητάκι που τραβάει τις παρατάσεις, στις αρχές της τέταρτης περιόδου αποτόλμησα την πρόβλεψη ότι οι δυο ομάδες του Λος Αντζελες θα μας χασομερούσαν για τα καλά, αλλά δεν προέκυψε...

Δεν προέκυψε γιατί δεν επέτρεψε να συμβεί κάτι τέτοιο ο ακατονόμαστος!

Είσαι ο καλύτερος παίκτης του κόσμου και λέγεσαι ΛεΜπρόν Τζέιμς!

Ο Ντουέιν Γουέιντ το έθεσε ωραιότατα, ούτε επικεφαλής της διπλωματικής υπηρεσίας του State Department να ήταν ο μπαγάσας...

Ο Γιάννης, λέει, είναι ο MVP του ΝΒΑ και ο ΛεΜπρόν ο καλύτερος παίκτης του κόσμου!

Τι είπε ορέ ο άνθρωπος!

Αυτή η ατάκα του «Flash» μου θύμισε μια παρεμφερή που είχε αρθρώσει κάποτε ο Τζον Πάξον...

«Ο Μάτζικ είναι ο καλύτερος μπασκετμπολίστας που έπαιξε ποτέ πάνω στη γη και ο Τζόρνταν ο καλύτερος που έπαιξε στον... αέρα»!

Στο πρώτο ημίχρονο του ντέρμπι ο ΛεΜπρόν ήταν για... κλοτσιές. Εκ των υστέρων είπε ότι τον ενοχλούσαν τα παπούτσια του και γι’ αυτό τα άλλαξε στην ανάπαυλα!

Εκτός από την αλλαγή παπουτσιών, δεν ξέρω εάν στα αποδυτήρια χλαπάκισε και καμιά κονσέρβα με σπανάκι για να πάρει δύναμη, όπως συνέβαινε με τον Ποπάι, πάντως όταν επέστρεψε ήταν ένας άλλος παίκτης.

Η μάλλον ήταν ο ΛεΜπρόν, αυτοπροσώπως!

Στην τελευταία φάση, στην επίθεση των Κλίπερς, ο Τζόρτζ φώναζε ότι ο ΛεΜπρόν είχε κάνει φάουλ στον Λέοναρντ. Μπορεί...

Είτε δεν το είδαν οι διαιτητές, είτε έκριναν με τη λογική του «no call», ο γέγονεν, γέγονεν και η ιστορία γράφτηκε σε χρυσαφί και μοβ (Gold and Purple) φόντο.

Σπολλάτη του(ς)!

Γράφτηκε επίσης με την πένα του ίδιου του «King James» που προφανώς διαπνέεται από το σκεπτικό του Γουίνστον Τσόρτσιλ...

«Η Ιστορία θα είναι καλή μαζί μου, διότι σκοπεύω να τη γράψω μονάχος μου»!

Παρομοίως και ο ΛεΜπρόν την έγραψε ιδίαις αυτού χερσίν!

Τα τελευταία δευτερόλεπτα είναι ακραιφνώς ΛεΜπρονικά...

Εμφορείται κιόλας ο λεγάμενος από τον καημό και τον πόθο του να ξανακυβερνήσει τον κόσμο και να κατακτήσει το τέταρτο πρωτάθλημα του με μια τρίτη διαφορετική ομάδα, συν τοις άλλοις ακούει και διαβάζει πως αυτή είναι η μεγαλύτερη και η τελευταία ευκαιρία του να πετύχει τον στόχο του, οπότε βουρ στον πατσά!

Ο μάγκας είναι Do-It-All! Τα κάνει όλα και συμφέρει!

Η επανεκκίνηση του ΝΒΑ είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από το ίδιο το μπάσκετ, αυτό το υπερθεμάτισε ο ΛεΜπρόν στις δηλώσεις του αμέσως μετά τη λήξη του θρίλερ.

Αλλά κι ελόγου του, διάβολε, είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από έναν παίκτη του μπάσκετ!

Τα ανδραγαθήματα του στα τελευταία δευτερόλεπτα πρέπει να γραφτούν σε ένα βίντεο και να προβάλλονται παντού ως το εγχειρίδιο ενός γεννημένου νικητή, ενός ακόρεστου πρωταθλητή, που δεν αφήνει τίποτε να πέσει χάμω...

Μετά το τρίποντο του Τζορτζ (για το 101-101), ο Τζέιμς έχασε ένα σουτ που θα μπορούσε να τον καταστήσει μοιραίο στα δρώμενα του ματς. Αντί λοιπόν να σιχτιρίζει τον εαυτό του, όρμησε στη ρακέτα, γράπωσε το επιθετικό ριμπάουντ, έβαλε το καλάθι και «έγραψε» το 103-101...

Απέμεναν 13 δευτερόλεπτα και οι Κλίπερς είχαν την ευκαιρία είτε να ισοφαρίσουν και να τραβήξουν τη φάμπρικα στην παράταση, είτε να νικήσουν...

Αμ δε! Ο ΛεΜπρόν καραδοκούσε, σαν την ύαινα που μυρίζεται το θήραμα της από χιλιόμετρα μακριά...

Το σουτ προφανώς δεν θα το έκανε ούτε ο Σάμετ, ούτε ο Γκριν, ούτε ο Μπέβερλι. Η μπάλα θα πήγαινε στα χέρια ή του Λέοναρντ ή του Τζορτζ, ένας από τους δυο θα το μπουμπούνιζε...

Ο ΛεΜπρόν δεν έχει τέτοια κολλήματα, ούτε διλήμματα. Χίμηξε και στους δυο, πρώτα στον έναν και ύστερα στον άλλον. Ο Λέοναρντ δεν βρήκε το σουτ, ο Τζορτζ αστόχησε στο pull up τρίποντο και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος!

Με το tip shot και κυρίως με τις δυο...λυσσάρικες άμυνες του, ο ΛεΜπρόν δεν καθάρισε απλώς την μπουγάδα...

Λαμπίκος την έκανε!

Γυρίζω 46 χρόνια πίσω, διότι νομίζω ότι εδώ έχουμε παράλληλους βίους...

Στις 30 Οκτωβρίου του 1974 στην Κινσάσα του (τότε Ζαΐρ και νυν) Κονγκό, μπροστά σε 60.000 θεατές, ο Μοχάμεντ Αλι έριξε στο κανναβάτσο τον ανίκητο πρωταθλητή Τζόρτζ Φόρμαν, στο τέλος του όγδοου γύρου.

Εκείνος ο αγώνας θεωρείται ως η κορυφαία αθλητική στιγμή του 20ού αιώνα και κωδικοποιείται με την ονομασία «The Rumble in the Jungle», τουτέστιν «Η βοή μέσα στη ζούγκλα».

Ε, λοιπόν, σήμερα το πρωί ο ΛεΜπρόν παρουσίασε τη δική του εκδοχή που κάνει, ελέω των περιστάσεων και ρίμα...

Τhe Rumble in the Bubble! Η βοή μέσα στη φούσκα του Ορλάντο!