Ρόμπερτ Χόρι: Ο «Big Shot» που πάντα κέρδιζε (vid)

• «Γα#@το. Θα σουτάρω»
• Ήθελε να πάρει το κρίσιμο σουτ

Τα επιτεύγματα της 7ης τέχνης θα μας δώσουν την αρχή και, στην ουσία, το φινάλε αυτού του πορτρέτου. Πάμε λοιπόν! Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά. Σιωπηλός Μάρτυρας. Η ώρα των εκτελεστών. Κάποτε στη Δύση. Ο χρυσοδάκτυλος…. Ας ανάψουν τα φώτα και ας μείνει «παγωμένο» το λευκό πανί. Αυτός ο παίκτης ήξερε πολλά και το έδειχνε όταν έπαιζε. Αυτός ο παίκτης δεν χρειαζόταν να λέει πολλά. Δεν χρειαζόταν να λέει τίποτα. Έπαιρνε την μπάλα και όταν η στιγμή απαιτούσε τα πάντα, αυτός την έβαζε στο καλάθι. Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος σουτέρ στην ιστορία του ΝΒΑ, όμως είναι αυτός που τέλειωνε τη δουλειά δίχως τον παραμικρό δισταγμό, την παραμικρή σκέψη. Τα βήματά του χάραξαν διαδρομές και παραδείγματα στη λαμπερή και απαιτητική δυτική περιφέρεια του ΝΒΑ: Λ.Α Λέικερς, Χιούστον Ρόκετς, Σαν Αντόνιο Σπερς, Φοίνιξ Σανς. Και όσον αφορά το ευγενές μέταλλο του χρυσού, εντάξει… τι να πούμε. Ο τύπος έχει κατακτήσει εφτά πρωταθλήματα ΝΒΑ. Συνεπώς, σεβασμός και προσοχή στον Ρόμπερτ Χόρι. Σήμερα είναι τα γενέθλιά του και εμείς, παραφράζοντας τίτλο ελληνικής ταινίας, θα ρωτήσουμε «τι έκανες στον πόλεμο του ΝΒΑ Ρόμπερτ;». Απλώνοντας σατανικό χαμόγελο σαν του Τζόκερ, η απάντηση του θα ήταν μία: «Κέρδιζα!». Ο «Big Shot» Ρόμπερτ Χόρι δύσκολα ξεπερνιέται…

«Γα#@το. Θα σουτάρω»

Η εύκολη ερώτηση στην περίπτωσή του είναι πώς τα κατάφερες και πέτυχες όλα αυτά τα μεγάλα σουτ; Η δύσκολη και πιο ουσιαστική είναι πώς άντεξες να γίνεις ο mr. Big Shot του ΝΒΑ; Η απάντηση βρίσκεται στην υπομονή και στο θάρρος να αντιμετωπίσει την κρίσιμη στιγμή, η οποία δεν ήταν αγωνιστική.
Ο Χόρι έγινε ντραφτ από τους Χιούστον Ρόκετς. Φυσικά και μπορούσε να σουτάρει. Πώς να το κάνει, όμως, όταν είχε τον Χακίμ Ολάζουον μπροστά του; Του έδινε, λοιπόν, πάντα την μπάλα όταν αυτός τη ζητούσε. Η ομάδα τα πήγαινε περίφημα τα επόμενα χρόνια και κάποια στιγμή, σε μια χριστουγεννιάτικη συγκέντρωση, ο «Dream» τον ρώτησε «σε νοιάζει αν χάνουμε ή κερδίζουμε;». Η απάντηση του Χόρι ήταν καταφατική. «Δεν το δείχνεις όμως», του επισήμανε ο σούπερ σταρ της ομάδας. Τότε, βρήκε το θάρρος και του είπε «ούτε και συ δείχνεις τα συναισθήματά σου». Ο ψηλός χαμογέλασε και του είπε «σωστά, ας πάμε μέσα». Ο νεαρός απελευθερώθηκε αγωνιστικά και άρχισε να δείχνει τι μπορούσε να κάνει.
Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν αρκετό. Η διοίκηση των Ρόκετς, λίγο καιρό μετά το χριστουγεννιάτικο πάρτι, θέλησε να τον στείλει στους Πίστονς (μαζί με τον Ματ Μπούλαρντ) με αντάλλαγμα τον Σολ Έλιοτ. Ο Χόρι ξαφνιάζεται, απογοητεύεται και φαίνεται να οδεύει σε κάτι άγνωστο που δεν θα του βγει σε καλό. Η τύχη, ωστόσο, είναι μαζί του. Λίγο πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία γίνεται γνωστό ότι ο Έλιοτ δεν κατάφερε να περάσει τα ιατρικά τεστ. Η συμφωνία ακυρώνεται και ο Χόρι μένει στο Χιούστον. Αυτή είναι η κομβική στιγμή στην επαγγελματική του πορεία. Από εκείνη τη στιγμή ενεργοποιείται η σκέψη, συμπεριφορά, που λέει γα@#!το. Θα σουτάρω. Θα παίξω το μπάσκετ του Ρόμπερτ Χόρι. Αφορμή για όλη αυτή την αναστάτωση ήταν η ανάγκη των Ρόκετς για περισσότερους πόντους στην επίθεση. Ε, μετά ξέρετε τι έγινε. Ο Χόρι σούταρε, έπαιξε το μπάσκετ του και όλοι βγήκαν κερδισμένοι, αφού η ομάδα έφτασε δυο φορές στην κορυφή του ΝΒΑ.

Ήθελε να πάρει το κρίσιμο σουτ

Η υπομονή, το θάρρος, η τύχη και η αποφασιστικότητα έφεραν το πνεύμα του νικητή. Ο παίκτης που θέλει να κερδίσει και να μείνει στην κορυφή θα κάνει τα πάντα, ακόμη κι αν χρειαστεί να συγκρουστεί με συμπαίκτες και προπονητές. Με άλλα λόγια, ο Ρόμπερτ Χόρι βρήκε γρήγορα τη νοοτροπία του νικητή και αυτό τον έκανε απαραίτητο σε κάθε ομάδα που έπαιξε. Δεν ήταν η τεχνική ικανότητα να πετυχαίνει τα μεγάλα σουτ. Ήταν ο τρόπος σκέψης που υπαγόρευε την ανυποχώρητη δράση και την αδιαπραγμάτευτη επιλογή. Ο Χόρι θα έπαιρνε το κρίσιμο σουτ γιατί ήθελε να είναι αυτός που θα το πάρει. Πίστευε στον εαυτό του και δεν άφηνε κανέναν να τον κρατήσει πίσω. Διαβάστε τον διάλογο που έκανε με τον Φιλ Τζάκσον στους Λ.Α Λέικερς, όταν ο τελευταίος τον ρώτησε γιατί έφυγε από το Φοίνιξ.

-Τι έγινε με σένα και τον Ντάνι Έιντζ στο Φοίνιξ;

-Δεν μου άρεσε και του πέταξα μια πετσέτα στο πρόσωπο. Δεν το χειρίστηκα σωστά.

-Εντάξει.

Ο Χόρι είχε έναν σκοπό: να κερδίσει με τον τρόπο του, με το μπάσκετ του, και δεν υποχωρούσε για κανέναν, κι ας ήξερε ότι κάνει λάθος. Με τον Φιλ Τζάκσον κέρδισε τρία πρωταθλήματα. Ο «Ζεν Μάστερ» ήξερε πώς να φέρεται στους παίκτες του. Όχι, όμως, και η διοίκηση. Ο τρόπος που έφυγε από το Λος Άντζελες ήταν το λιγότερο άκομψος. Αυτό, εντούτοις, ήταν το κίνητρο που έψαχνε για να συνεχίσει στο Σαν Αντόνιο. Με τον τρόπο του ήθελε να δείξει στους αλαζόνες Λέικερς το λάθος τους. Και το έδειξε! Πήρε αλλά δύο πρωταθλήματα με τα «Σπιρούνια».
Και επειδή ξεκινήσαμε κινηματογραφικά, έτσι και θα κλείσουμε. Ο Ρόμπερτ Χόρι ήταν ο παίκτης που ήξερε πολλά και έμαθε περισσότερα. Ήταν σιωπηλός μάρτυρας στο παρκέ και την ώρα που έπρεπε έκανε τους αντιπάλους να σωπάσουν. Έγινε ψυχρός εκτελεστής και πάντα είχε την ώρα του. Κάποτε στη Δύση περιπλανήθηκε με δική του ευθύνη και βγήκε νικητής, αληθινός Χρυσοδάκτυλος.

*Χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από το άρθρο «How to Be a Big Shot» [theplayerstribune.com]