Φουλ του άσου με... τριάρια

Το πρώτο πράγμα που είχα στο μυαλό μου μετά το ματς στο Βερολίνο, είχε να κάνει με τον βαθμό ετοιμότητας του Παναθηναϊκού για ένα ακόμη επίσημο παιχνίδι σε λιγότερο από 48 ώρες αργότερα. Είχαμε δει στα τέλη του Ιανουαρίου τον Προμηθέα να εκμεταλλεύεται την κούραση του «τριφυλλιού» από την «διαβολοβδομάδα» που είχε προηγηθεί και να φεύγει από το ΟΑΚΑ με τη νίκη σε ματς της Basket League.

Σίγουρα ο Άρης δεν είναι Προμηθέας φέτος, αλλά αυτή τη φορά οι «πράσινοι» είχαν πολλούς λόγους για να... ανησυχούν. Από τη μία υπάρχει το θέμα με την Covid-19 που μόλις πρόσφατα άφησε την ομάδα με αποτέλεσμα να επιστρέψουν όλοι στη διάθεση του Κάτας (σ.σ. εξαίρεση ένας ο οποίος αποτελεί παρελθόν από την ομάδα) και από την άλλη η εξάντληση και η κόπωση από το πρόσφατο παιχνίδι στο Βερολίνο όπου άπαντες «άδειασαν» από ενέργεια στην τελευταία περίοδο.

Παρόλα αυτά υπήρχε η αναμονή για το ντεμπούτο του Τι Τζέι Μπρέι με τη φανέλα του Παναθηναϊκού (μιας και δεν έχει φέτος δικαίωμα συμμετοχής στην EuroLeague) αλλά και το «μακάρι να τον βάλει» για τον Λευτέρη Μαντζούκα ο οποίος απέκτησε πριν από μερικές ημέρες το «πράσινο φως» για τα παιχνίδια της Basket League και είχε βρεθεί για πρώτη φορά στην 12άδα της ομάδας.

Και μέσα σ' όλα αυτά η άκρη του ματιού να βρίσκεται πίσω από τη μπασκέτα όπου καθόταν ο Μάριο Χεζόνια και παρακολουθούσε για πρώτη φορά δια ζώσης τις προσπάθειες της νέας του ομάδας. Αν μη τι άλλο τα «φύλλα» που άνοιξε ο Παναθηναϊκός στο κλειστό του ΟΑΚΑ ήταν «δυνατό χαρτί» καθώς παρουσίασε... φουλ του άσου με τριάρια! Και θα εξηγήσω τι εννοώ.

1ος «άσος»: Τι Τζέι Μπρέι: Ομολογώ ότι μετά το ματς ίσα ίσα που ψέλλισα «και ο Κιλπάτρικ έτσι ξεκίνησε και ο Μακ έτσι ξεκίνησε και ο Ράουτινς επτά τρίποντα είχε βάλει πέρυσι, αλλά...» όμως δεν το συνέχισα. Έμεινα απλά στην πολύ καλή και άκρως υποσχόμενη εμφάνιση του Αμερικανού στο πρώτο του ματς με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Θα βάζει κάθε μέρα 20-25 πόντους; Όχι. Θα είναι πάντα τόσο εύστοχος έξω από τα 6.75 μέτρα; Πάλι όχι.

Όμως αυτό δεν μειώνει ούτε στο ελάχιστο το γεγονός ότι είχε περίσσιο θράσος, θάρρος και τρομερή αυτοπεποίθηση. Δυστυχώς που δεν θα έχουμε φέτος την ευκαιρία να τον δούμε στην EuroLeague και σε παιχνίδια υψηλότερης δυσκολίας. Να δούμε και εκεί τι... ψάρια μπορεί να πιάσει. Πάντως έδειξε ότι ξέρει να «διαβάζει» καλά το παιχνίδι και να παίρνει αυτά που του δίνει η άμυνα. Ο Άρης του έδωσε τα σουτ και εκείνος τα πήρε και τα έβαλε! Και πολύ καλά έκανε. Επιπλέον έδειξε ότι μπορεί να λειτουργήσει και ως άσος και να «δει» γήπεδο. Οι δύο ασίστ «πάρε κάρφωσε» σε Όγκουστ και Παπαγιάννη αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Σίγουρα δεν είναι γρήγορος, ούτε αθλητικός, αλλα τις δουλειές που θα του ζητήσει ο Κάτας θα μπορεί να τις κάνει. Και ο Ισραηλινός τεχνικός τον «δοκιμάζει» περισσότερο ενόψει της επόμενης σεζόν όπου θα έρχεται -είτε ως άσος, είτε ως δύο- από τον πάγκο. Άσχετο, αλλά μόνο σ' εμένα το πρόσωπό του μου θυμίζει λίγο από Στιβ Κερ; (Πρόσωπο λέω, μην παρεξηγηθώ. Δεν παρασύρθηκα από τα 8/14 τρίποντα).

2ος άσος: Λευτέρης Μποχωρίδης: Δεν ξέρω αν το πρόσεξαν πολλοί, αλλά κινήθηκε σε επίπεδα... triple double. 11 πόντοι, 7 ασίστ, 6 ριμπάουντ σε 21 λεπτά. Και έχοντας πραγματοποιήσει το καλύτερο διάστημα της απόδοσής του στο πρώτο ημίχρονο, τότε που ο Άρης ήταν ακόμα στενός... κορσές στον Παναθηναϊκό. Βέβαια υπάρχει και η μετριότατη παρουσία του στο Βερολίνο. Αυτό που λείπει από τον «Μπόχω» είναι η σταθερότητα. Αν την αποκτήσει θα αποτελέσει πραγματικό «εργαλείο» για τους «πράσινους».

Αντίθετα ο Μακ, μπορεί να τελείωσε το ματς με 12 πόντους και 4 ασίστ, αλλά φάνηκε περισσότερο όταν τα πάντα είχαν τελειώσει. Γι' αυτό και τον προσπέρασα. Άλλωστε δεν πιστεύω ότι θα παραμένει στο ΟΑΚΑ μετά το τέλος της regular season στην EuroLeague. Τη θέση του στην Basket League θα πάρει τις επόμενες ημέρες ο Μάριο Χεζόνια. Άρα...

3ος άσος: Όντεντ Κάτας: Πλέι μέικερ δεν ήταν; Ως πλέι μέικερ δεν έκανε μεγάλη (αλλά σύντομη) καριέρα; Μιλάμε για... άσο από το μανίκι! Ο Ισραηλινός τεχνικός δοκίμασε πολλά σχήματα, έκανε rotation ενώ δεν δίστασε καθόλου να ρίξει στη μάχη έναν 17χρονο για 15 σερί λεπτά! Θα μου πείτε ότι η διαφορά ήταν στους 15 πόντους. Ε, και; Το να εμπιστευτεί σε όλο, σχεδόν, το δεύτερο ημίχρονο τον Λευτέρη Μαντζούκα, για μένα δείχνει πολλά. Ναι, δεν μου άρεσε (και το ανέφερα στο προηγούμενο blog) που δεν τον είχε στην 12άδα για το ματς με την Άλμπα, αλλά όσα ξέρει ο προπονητής στην ομάδα, δεν τα ξέρει κανείς εξ ημών.

Και δεν τον έβαλε μόνο στο τελευταίο πεντάλεπτο «garbagge time» για να πει «ορίστε, έπαιξε». Τον έριξε πολύ νωρίτερα στο παρκέ, δεν τον έβγαλε όταν έβλεπε ότι αλλού πάταγε και αλλού βρίσκονταν στις πρώτες φάσεις (σ.σ. απόλυτα λογικό για τον μικρό!!) αλλά ήθελε να τον βάλει για τα καλά στο πετσί του ρόλου του. Και πολύ καλά έκανε! Και εδώ υπάρχει και κάτι ακόμα που μου άρεσε. Βρέθηκε στην ίδια πεντάδα και με τον Καλαϊτζάκη!

Προσωπικά με χαροποίησε (και πάντα με χαροποιεί) να βλέπω αυτά τα παιδιά να παίρνουν τις ευκαιρίες τους. Το αν τις αρπάξουν από τα μαλλιά και τις εκμεταλλευτούν είναι δικό τους θέμα. Όμως αξίζει να τις παίρνουν. Ο Κάτας τις δίνει. Και μάλιστα χρησιμοποιεί ταυτόχρονα και παίκτες που δεν είχαν μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Δηλαδή υπήρχε πεντάδα στο ματς με Κασελάκη, Καλαϊτζάκη, Μαντζούκα, Όγκουστ και Μπρέι.

Και κάτι ακόμα για τον Κάτας. Δοκιμάζει και σχήματα... ανορθόδοξα θέλοντας να δει αντιδράσεις. Όπως για παράδειγμα όταν είχε στην ίδια πεντάδα Παπαγιάννη και Όγκουστ. Δεν θυμάμαι να τους είχα ξαναδεί μαζί στο παρκέ... Αν κάνω λάθος, διορθώστε με.

1ο τριάρι: Μάριο Χεζόνια: Δεν ήθελε και πολύ ο Μάριο Χεζόνια να ανέβει μόνος του στην κερκίδα, εκεί που κάθονται οι οργανωμένοι όταν υπάρχει κόσμος στα γήπεδα και να αρχίσει να φωνάζει για τον Παναθηναϊκό. Ο Κροάτης, επειδή έστρεφα συχνά-πυκνά το βλέμμα μου πάνω του, ζούσε έντονα το παιχνίδι. Σηκωνόταν όρθιος. Χειροκροτούσε έντονα τους συμπαίκτες. Τους εμψύχωνε. Για την ακρίβεια ήταν σε... αναμμένα κάρβουνα που δεν μπορούσε να αγωνιστεί. «Γούσταρε» που ήταν στην ομάδα. Και το γεγονός αυτό δημιουργεί ακόμα περισσότερο ανυπομονησία και «δίψα» τόσο στον ίδιο τον Χεζόνια για να παίξει, όσο και στους φίλους της ομάδας οι οποίοι περιμένουν πώς και πώς να τον δουν.

Θυμάστε τον 4ο προημιτελικό με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ το 2013; Τότε που είχε 30.000 κόσμο μέσα και ήταν ο ένας πάνω στον άλλον; Πραγματικά εάν ζούσαμε... φυσιολογική ζωή χωρίς κορονοϊό, θα πόνταρα σε ανάλογα νούμερα και για το ματς της Τρίτης (2/3, 21:00). Το πόσο «γούσταρε» ο Χεζόνια αποτυπώθηκε και πριν από το τζάμπολ και δη την ώρα που έπαιζε στο jumbotron το βίντεο της παρουσίασης με πλάνα από την εξέδρα και τις απονομές των 6 ευρωπαϊκών τροπαίων. Εκείνος είχε «χαζέψει» στην οθόνη και δεν έλεγε να τραβήξει το βλέμμα του από εκεί.

Και φυσικά το κερασάκι στην τούρτα ήρθε λίγη ώρα μετά το τέλος του ματς, όταν συνεχάρη τον Μπρέι για την εμφάνισή του, τον οποίο χαρακτήρισε... Στεφ Κάρι, ενώ τον συνόδεψει με την πιο διάσημη ελληνική λέξη.

2ο τριάρι: Λευτέρης Μαντζούκας: Αν δεν είχε κάνει αυτήν την διαστημική εμφάνιση ο Μπρέι, ο 17χρονος φόργουορντ θα είχε κλέψει περισσότερο τους προβολείς της δημοσιότητας πάνω του. Άπαντες περίμεναν «πώς και πώς» το ντεμπούτο του στην Basket League. Ειδικά μετά το «πράσινο φως» του ΑΣΕΑΔ.

Από το 25' έως το 30' ήταν λίγο... εκτός τόπου και χρόνου. Απόλυτα λογικό για ένα ανήλικο παιδί που φοράει για πρώτη φορά στη ζωή του μια τόσο βαριά φανέλα. Μπορεί η σωματοδομή του να θυμίζουν 25άρη, αλλά ακόμα δεν έχει κλείσει καν 18 χρόνια ζωής. Παρόλα αυτά, ο Μαντζούκας έβαλε το κορμί του στην τελευταία περίοδο, πήδηξε με δύναμη στα ριμπάουντ, «είδε» γήπεδο για να «σπάσει» τη μπάλα στην περιφέρεια όταν την πήρε σε μια 1-2 περιπτώσεις χαμηλά, ενώ δεν δίστασε να πάρει και τρίτο τρίποντο (στο οποίο ευστόχησε) μετά τα δύο πρώτα άστοχα.

Αν μη τι άλλο δείχνει αποφασιστικότητα και μπασκετικό θράσος. Από εκεί και πέρα έχει πολλά πράγματα στα οποία πρέπει να να δουλέψει, όπως τη δύναμη, την τακτική, το παιχνίδι χωρίς τη μπάλα. Κάλλιστα μπορεί να παίξει και τις δύο θέσεις των φόργουορντ, αλλά κατά τη ταπεινή άποψη βρίσκεται κάπου ανάμεσα. Κάτι σαν «stretch four». Αν και στο ματς με τον Άρη έπαιξε κυρίως στο «τρία» και λειτούργησε στην επίθεση περισσότερο ως spot shooter.

ΥΓ: Ο τραυματισμός του Παπαπέτρου να μην υπήρχε... Ένα στραβοπάτημα στο πόδι του Όγκουστ αναμένεται να του στερήσει τα δύο ματς στην «διαβολοβδομάδα».

ΥΓ2: Πολλοί λένε για τα 43 τρίποντα του Παναθηναϊκού που είναι +21 σουτ σε σχέση με τα δίποντα. Κάθε ματς έχει διαφορετική ανάγνωση και η ομάδα θα πάρει αυτά που θα της δώσει ο αντίπαλος. Με τον Προμηθέα οι «πράσινοι» έχασαν επειδή είχαν 7/24. Απέναντι στον Άρη είχαν 20/43 και κέρδισαν πολύ εύκολα. Αν και πιστεύω ότι αν δεν έμπαιναν τα τρίποντα, όλο και κάτι θα είχε αλλάξει στο παιχνίδι ο Κάτας...

ΥΓ3: Ο Καλάθης έρχεται ως αντίπαλος στο ΟΑΚΑ την Τρίτη (2/3) και με διαφορετική φανέλα. Αν μη τι άλλο θα είναι ασυνήθιστη εικόνα. Και θα βρίσκονται στο γήπεδο Σάρας, Διαμαντίδης, Καλάθης, Μίροτιτς, Χεζόνια, Νέντοβιτς... Αυτό και αν είναι ματς προσωπικοτήτων. Που να ήταν και Γκασόλ... Μεγάλο ματς μπροστά μας. Απ' όλες τις απόψεις!