Νικ και Ντράζεν, για μια χούφτα δολάρια!

Πέρασε, που να πάρει η οργή η εποχή της καραντίνας κα τέλεψαν τα ρετρό αφιερώματα!

Για να εξηγηθώ και να μην παρεξηγηθώ, το «που να πάρει η οργή» δεν αναφέρεται στο πέρασμα της καραντίνας, αλλά στο πέρασμα των αφιερωμάτων, τα οποία μας κράτησαν παρέα όσο διαρκούσε το lock down…

Το γράφω αυτό και κτυπάω ξύλο, για να μην ξαναγυρίσουμε σε αυτή την προτεραία φάση και ξαναπέσουμε στην ανάγκη του 13033!

Εάν τα ξαναζήσουμε όλα αυτά, βάρδα μην πηδηχτώ από το παράθυρο, που έλεγε και μια ψυχή στην τηλεόραση!

Οι ωραίες αναμνήσεις βεβαίως δεν σβήνονται και μια τέτοια ξαναζωντάνεψε σήμερα μέσω της ιστοσελίδας www.ΑRIS.re που ανάρτησε ένα αφιέρωμα στον πολλώ λογιώ ιστορικό φιλικό αγώνα ανάμεσα στον Αρη και στην Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ.

Διαβάζεται και θεάται επίσης και ως το σουαρέ του Γκάλη με τον Πέτροβιτς!

Για να πω την αμαρτία μου, εγώ που καυχιέμαι πως έχω καλό μνημονικό, το είχα ξεχάσει εκείνο το ματς, που διεξήχθη σαν σήμερα πριν από 34 χρόνια στο Αλεξάνδρειο.

Δεν θυμόμουν καν ότι είχε γίνει!

Έλειπα εκείνες τις μέρες στη Μαδρίτη, καλύπτοντας μαζί με τον συχωρεμένο τον Φίλιππο Συρίγο και τον Σταύρο Τσώχο το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου και διέλαθε της προσοχής μου.

Ήμουν μπλεγμένος με τον Μίχαελ Γκρος, την Κρίστιν Οτο, τον Ματ Μπιόντι, τον Μιλιβόι Μπέμπιτς και τον Σάντρο Καμπάνια και έχασα τον «Γκάνγκστερ» και τον «Μότσαρτ»….

Καλά να πάθω!

Παρεμπιπτόντως εκείνη τη χρονιά ξεκαλοκαίριασα στην Ισπανία, πρώτα με το Μουντομπάσκετ στη Σαραγόσα, στη Βαρκελώνη και στη Μαδρίτη και στο καπάκι με τον υγρό στίβο και για έναν άνθρωπο που έχει ψύχωση με τα σπορ, αυτό, διάβολε, δεν το λες και κατάρα!

Τα στοιχεία και η ατμόσφαιρα του αγώνα περιγράφονται αναλυτικά στο αφιερωματικό άρθρο, χώρια το οπτικό ντοκουμέντο, αλλά υπάρχει και το παρασκήνιο της υπόθεσης…

Εκείνο το φιλικό ματς κλείστηκε στο… φτερό, που λένε. Τότε ο (μετέπειτα τζένεραλ μάνατζερ του Αρη, του Πανιωνίου, του Ολυμπιακού και του Φάρου Λάρισας και επιτελικό στέλεχος στη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004) Γιάννης Γιαννάκης ήταν, όπως συστηνόταν ο ίδιος, «ένας πετυχημένος φίλαθλος»!

Ο «Γιαν-Γιαν» άρχισε να παρακολουθεί και να ακολουθεί την ομάδα στις αποστολές στο εξωτερικό από το 1984 και συν τοις άλλοις ήταν καθημερινός θεατής των προπονήσεων του Αρη στο Αλεξάνδρειο. Εκεί λοιπόν, έπεσε ένα βράδυ η ιδέα του φιλικού αγώνα με την Τσιμπόνα, που πριν από πέντε μήνες είχε πετύχει το repeat στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης νικώντας στον δραματικό και επεισοδιακό τελικό της Βουδαπέστης τη Ζαλγκίρις Κάουνας…

«Ωραία θα ήταν να παίζαμε ένα φιλικό ματς με την Τσιμπόνα, να γεμίσει και το γήπεδο» είπε ο Ιωαννίδης ρουφώντας το Καρέλια Σπέσιαλ που κάπνιζε τότε…

«Και πού είναι το πρόβλημα;» ρώτησε ο Γιαννάκης.

«Ε, τότε να μιλήσουμε μαζί τους και να το κανονίσουμε. Μπορείς να το αναλάβεις;» τον τσίγκλησε ο «Ξανθός»…

Άλλο που δεν ήθελε ο Γιαννάκης. Βρήκε τον αριθμό τηλεφώνου στα γραφεία της Τσιμπόνα και κάλεσε επί τόπου από μια συσκευή που ήταν εγκατεστημένη στο τραπέζι της γραμματείας μέσα στο γήπεδο, ζητώντας να μιλήσει με τον Μίρκο Νόβοσελ.

Ο προπονητής της Τσιμπόνα μιλούσε αγγλικά και ιταλικά και η συμφωνία κλείσθηκε μέσα σε μισό λεπτό. «Γιάννη ζητούν 2.000 δολάρια, συν τη φιλοξενία» διευκρίνισε ο Γιαννάκης στον Ιωαννίδη.

Το πρόσωπο του Ξανθού έλαμπε από χαρά και ούτε που έδωσε σημασία στο ποσόν. «Τα δίνω εγώ από την τσέπη μου. Μην το πεις καν στον Μιχαηλίδη» φώναξε ενθουσιασμένος!

Μερικά βράδια αργότερα στο «Παλέ» δεν έπεφτε καρφίτσα και μέσα στον χαμό συνέβη κιόλας ένα κωμικοτραγικό περιστατικό: μια κυρία πήγε στο γήπεδο φορώντας ένα τεράστιο περιδέραιο μαργαριτάρια, αλλά για κακή της τύχη, έσπασε και αντί να παρακολουθεί τον αγώνα, μάζευε τις πανάκριβες χάντρες!

Τον Γκάλη και τον Πέτροβιτς δεν τους είδα στον φιλικό αγώνα στο «Παλέ ντε Σπορ» (σκορ 94-105, απόντος του Παναγιώτη Γιαννάκη), αλλά τους χόρτασα λίγο νωρίτερα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και ευκαιρίας δοθείσης (από την 34η επέτειο του ανταμώματος τους στον επιγενόμενο φιλικό αγώνα) καταγράφω μερικές από τις εικόνες εκείνων των ημερών.

Στην πρεμιέρα της παρθενικής συμμετοχής της σε Μουντομπάσκετ η ελληνική ομάδα νίκησε με 110-81 τον Παναμά του περιβόητου Ρολάντο Φρέιζερ, με πρωταγωνιστή τον Γκάλη, ο οποίος με το καλημέρα έδειξε το ποιόν του, πετυχαίνοντας 53 πόντους, που αποτελούν το ατομικό ρεκόρ του στην Εθνική!

Ο Νικ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του Παγκοσμίου πρωταθλήματος με 337 πόντους σε δέκα ματς, αφήνοντας πίσω του (χάρη στους 48 πόντους που έβαλε στον αγώνα κατάταξης με την Κίνα) τον Οσκάρ Σμιντ (310).

Έμενα στο ίδιο ξενοδοχείο με την Εθνική και δεν θα ξεχάσω ποτέ τον διάλογο που διημείφθη ένα μεσημέρι στο εστιατόριο του «Melia Castilla». Την ώρα του δείπνου, ο Καμπούρης ζήτησε από τον Γκάλη να του δώσει δυο φέτες ψωμί από το πανεράκι το οποίο είχε μπροστά του και τότε ο Νικ του είπε μια ατάκα που μας έκανε όλους να πέσουμε ξεροί: «Αργύρη, κακή αρχή κάνεις. Σήμερα μου ζητάς μια φέτα ψωμί κι αύριο στο ματς θα μου ζητάς και την μπάλα»!

Παρεμπιπτόντως ο σέντερ του Ολυμπιακού κλήθηκε σε εκείνη τη διοργάνωση να επωμιστεί βαριές ευθύνες, λόγω της απουσίας του Παναγιώτη Φασούλα, ο οποίος μετά την επιλογή του στο ντραφτ του ΝΒΑ από το Πόρτλαντ αναζητούσε το «American dream». Ο Αργύρης ο οποίος έναν χρόνο αργότερα θα σφράγιζε το έπος του θριάμβου ανταποκρίθηκε με μεγάλη συνέπεια, αν και (θα πρέπει να) ήταν ο μοναδικός σέντερ μεταξύ όλων των ομάδων που δεν εκτέλεσε ούτε μία ελεύθερη βολή!

Στις 7 Ιουλίου σε ένα δραματικό ματς στη Σαραγόσα η Εθνική κυνήγησε τη μεγάλη έκπληξη απέναντι στην οικοδέσποινα Ισπανία από την οποία ηττήθηκε με 87-86. Ο συχωρεμένος Αντόνιο Ντιαθ Μιγκέλ έβαλε τον Χοακίμ Κόστα και τον (νυν τζένεραλ μάνατζερ της Μπαρτσελόνα) Τζουάν Κρέους να παίζουν over play τον Γκάλη επί σαράντα λεπτά, ενώ στην τελευταία και –όπως αποδείχτηκε-καθοριστικότερη επίθεση, ο Γιαννάκης βιάστηκε να σουτάρει τρίποντο χωρίς να βρει τον στόχο.

Στη συνέχεια οι Ισπανοί κράτησαν την μπάλα και μαζί της τη νίκη, ενώ την επόμενη μέρα το «Φως των Σπορ» κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο τίτλο, που χαρακτήριζε ως «έγκλημα» το σουτ του «Δράκου». Παρ’ όλα αυτά ο Παναγιώτης είχε δίκιο στην επιλογή του, που μπορεί να φάνηκε ενστικτώδης, αλλά είχε προπονητικά ερείσματα και την τεκμηρίωσε: «Έκανα γρήγορα το σουτ για να περισσέψουν μερικά δευτερόλεπτα και να έχουμε άλλη μια επίθεση στο τέλος για να τη διαχειριστούμε αναλόγως με το σκορ». Δικαιολογημένο το σκεπτικό του, αλλά δεν μας έκατσε...

Όλα τα ‘χε η Μαριορή, ο φερετζές των βιορυθμών της έλειπε! Ο παλαίμαχος διεθνής γκαρντ του Παγκρατίου και του Ολυμπιακού, Νίκος Σισμανίδης που βρισκόταν στο πλευρό του αείμνηστου Κώστα Πολίτη ως γυμναστής της ομάδας, είχε μανία με την επίδραση των βιορυθμών στην απόδοση των παικτών και επί τη βάσει αυτών, προέβλεπε εάν κάποιος θα παίξει καλά ή όχι. Δεν τον πολυπιστεύαμε και τον κοροϊδεύαμε, αλλά αυτός συνέχιζε τον χαβά του, μάλιστα πριν από την έναρξη της δεύτερης φάσης, δίκην Κασσάνδρας, πανικόβαλε όλη την ομάδα λέγοντας ότι οι βιορυθμοί του Γκάλη βρίσκονται σε πολύ χαμηλό επίπεδο.

Δυστυχώς επιβεβαιώθηκε και μάλιστα πανηγυρικά, καθώς ο Νικ έβαλε μόλις 18 πόντους με την Κούβα του εντυπωσιακού γκαρντ Λεονάρντο Πέρεζ και 20 με το Ισραήλ, ο προπονητής του οποίου Σβι Σερφ τον αντιμετώπισε με άμυνα «box and one», βάζοντας πάνω του τον Χεν Λίπιν και στέλνοντας τον (όπως έκανε ο Θόδωρος Ροδόπουλος στα ντέρμπι ΠΑΟΚ-Αρης) στο κέντρο της ρακέτας, όπου τον περίμενε είτε ο Λαβόν Μέρσερ, είτε ο Χάουαρντ Λάσοφ.

Η Εθνική γνώρισε τρεις ήττες σε ισάριθμα ματς στη Βαρκελώνη (από Κούβα, Ισραήλ, Σοβιετική Ένωση) και προ του κινδύνου να συνεχιστεί ο κατήφορος, αφίχθη εσπευσμένως η τότε σύζυγος του Νικ, η συχωρεμένη Τζένη Ρήγα, παρέα με τον Βασίλη Γκούμα!

Θυμάμαι ότι την είχα ρωτήσει εάν έφερε μαζί της το αντίδοτο για τους πεσμένους βιορυθμούς και μου είπε ότι «το πιο αξιόπιστο γιατρικό θα ήταν να γίνει αλλαγή αίματος»! Δαγκώθηκα για να μη γελάσω, και τότε με έβγαλε από τη δύσκολη θέση ως από μηχανής θεός ο Γκούμας: «Τζενάρα εγώ λέω να τηλεφωνήσω σε μια θεούσα θεία μου στον Βόλο για να τον ξεματιάσει και να τελειώνουμε»!

Ο Ντράζεν ήταν από την αρχή έως το τέλος της διοργάνωσης το κόκκινο πανί, ειδικότερα δε στη δεύτερη φάση (Οβιέδο) και στον τελικό γύρο (Μαδρίτη) αποδοκιμαζόταν διαρκώς από τους θεατές. Στον αγώνα με τους Αμερικανούς είχε τον ύψους 1μ.60, Τάιρον Μπογκς να χώνεται στα σκέλια του, ενώ σε όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης, κάθε φορά που έπιανε την μπάλα ο κόσμος τον έλουζε με διάφορα συνθήματα, ένα εκ των οποίων μάλιστα είχε το νόημα «βγάλτε έξω τον καραγκιόζη»!

Οι Ισπανοί τα είχαν μαζί του από τα προηγούμενα χρόνια, αλλά τα πνεύματα οξύνθηκαν στη διάρκεια της πρώτης φάσης, στην Τενερίφη, με αφορμή μια φήμη ότι ο Ντράζεν και ο αδερφός του, Ατσα, παρενόχλησαν σεξουαλικά μια καμαριέρα του ξενοδοχείου στο οποίο διέμεναν οι αποστολές...