Μόνο ο Κιθ ξέρει να απαντήσει...

Για να λέμε και την αλήθεια, ο Παναθηναϊκός δεν φέρνει τον Κιθ Λάνγκφορντ στα ντουζένια του. Τον πέτυχε σε μια εποχή που, και προσιτός οικονομικά είναι (πριν τρία χρόνια το κασέ του άγγιζε τα 2 εκατομμύρια) και δεν περνάει την πρώτη του νιότη. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί κανείς να προεξοφλήσει τί ακριβώς από αυτά που περιμένει από τον 35χρονο Αμερικανό σκόρερ, θα πάρει- και σε ποιο βαθμό.

Κατ' αρχάς, είναι δεδομένο ότι τον αποκτά για να καλύψει την θέση του σκόρερ, που τα τελευταία χρόνια είχε ο Μάικ Τζέιμς. Ο Λάνγκφορντ κουβαλάει μαζί του ένα μεγάλο όνομα, το οποίο έφτιαξε βομβαρδίζοντας τα αντίπαλα καλάθια από το 2008 που πρωτοήρθε στην Ευρώπη, τεράστια εμπειρία και πολλές επιθετικές ικανότητες. Μπορεί να μην είναι τόσο φρέσκος, μπορεί στην άμυνα να μην μπορεί να πιέσει και να πηδήξει, όπως έκανε (όταν ήθελε) ο προκάτοχός του, αυτό όμως δεν προεξοφλεί το ισοζύγιο που μπορεί να προκύψει στο τέλος.

Όπως σχολιάσαμε και με την περίπτωση του Στεφάν Λάσμε, η ηλικία δεν είναι τοπ πρόβλημα. Υπάρχουν νεώτεροι παίκτες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν και μεγαλύτεροι που σε βγάζουν ασπροπρόσωπο. Εξάλλου για έναν χρόνο αποκτήθηκε, όχι για να στηθεί πάνω του ο σχεδιασμός του πράσινου μέλλοντος.

Επίσης πολλοί επιμένουν ότι μαζί με τον Λάσμε και τον Γκιστ αυξάνεται ο μέσος όρος ηλικίας και τίθεται εν αμφιβόλω η αντοχή τους στο βάθος χρόνους αυτού του “μαραθωνίου” που λέγεται Euroleague, η οποία με αφετηρία την πρόκριση στο final 4 της Βιτόρια, οριοθετεί τον βασικό στόχο της νέας σεζόν.

Η απάντηση είναι απλή: δίπλα στον Λάσμε (36 ετών), τον Βουγιούκα (33 χρονών) και τον Γκιστ (32 χρονών) και τον Λάγκφορντ θα υπάρχουν ο 22χρονος Μήτογλου και ο 24χρονος Παπαπέτρου, ο 24χρονος Λεκάβιτσιους, ο 26χρονος Θανάσης Αντετοκούνμπο, ο 28χρονος Μάρκους Ντένμον, ο 28χρονος Νίκος Παππάς και ο 29χρονος ηγέτης Νiκ Καλάθης και θα περιμένουμε να δούμε ποιο θα είναι το “τεσσάρι” (με σουτ) που θα κλείσει το βασικό ρόστερ και αποτελεί κομβική επιλογή, γιατί θα πρόκειται για τον αντικαταστάτη του υπερπολύτιμου Κρις Σίνγκλετον.

Αυτό σημαίνει ότι για κάθε έμπειρο παίκτη του ρόστερ πάνω από τα 30, αντιστοιχούν τρεις κάτω των 30. Δεν είναι άσχημη αναλογία. Ή τουλάχιστον είναι μια αναλογία που προσφέρει στον Πασκουάλ (δεν ξέρουμε αν κατέληξε στον Λάνγκφορντ επειδή δεν μπορούσε να βρει κάτι καλύτερο σε αυτή τη τιμή) την δυνατότητα, με την κατάλληλη διαχείριση να κρατάει τους βασικούς του φρέσκους και ετοιμοπόλεμους στο τελευταίο εξάλεπτο, που ουσιαστικά παίζονται τα μεγάλα παιχνίδια.

Από εκεί και πέρα, η εικόνα που θα παρουσιάσει ο Λάνγκφορντ και πόσο καλύτερη ή χειρότερη από αυτή που έχουμε στο μυαλό μας, εξαρτάται και από τον ίδιο. Από το πόσο διατεθειμένος είναι να αξιοποιήσει την ευκαιρία που έχει να επιστρέψει στην πρώτη γραμμή και να διεκδικήσει την συμμετοχή σε ένα final4, κάτι που δεν κατάφερε με τις προηγούμενες ομάδες του. Πιο κοντά, πλησίασε το 2014 μες την Αρμάνι, αλλά μια δική του καθοριστική χαμένη βολή στο Μιλάνο, έγινε η αιτία να χάσει η ιταλική ομάδα το πλεονέκτημα έδρας από την Μακάμπι η οποία έκανε break, πήρε την πρόκριση και μάλιστα έφτασε μέσα στο ίδιο το "Mediolanum Forum” να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης, με προπονητή τον Ντέιβιντ Μπλατ, τον οποίο ο Κιθ, πάλι θα συναντήσει απέναντί του, σαν ερινύα, ως προπονητή του Ολυμπιακού.

Σε δεύτερο επίπεδο, το μεγαλύτερο ερωτηματικό που έχει να απαντήσει ο Λάνγκφορντ στον Παναθηναϊκό, είναι αν πρόκειται τελικά για τον τύπο που σούπερ σκόρερ ο οποίος όμως δεν ταιριάζει απόλυτα σε ομάδες πρωταθλητισμού σε επίπεδο Euroleague, ή όχι. Γιατί, το να πάρεις δυο φορές το βραβείο “Αλφόνσο Φορντ”, χωρίς η ομάδα σου να διακριθεί δεν λέει και πολλά πράγματα για την ουσία του πράγματος. Την σεζόν 2016-17 που η Ούνιξ τον είχε σε άγρια κατάσταση τελείωσε με 8 νίκες και 22 ήττες, τερματίζοντας τελευταία με την Αρμάνι. Κάτι ανάλογο συνέβαινε συνήθως και με τον Ιγκορ Ρακόσεβιτς.

Πάντως, εαν και εφόσον δείξει έτοιμος, τότε έχει τρομερές ικανότητες. Είπαμε, έχει προσωπικότητα, μπορεί να σκοράρει από μέση και μακρινή απόσταση, δεν κρύβεται να πάρει το τελευταίο κρίσιμο σουτ (εδώ καλύπτει τον Τζέιμς) και το φαΐ του είναι το “ένας εναντίον ενός”. Μπορεί να δημιουργήσει και να εκτελέσει μόνος του αλλά όταν η αντίπαλη άμυνα πέφτει πάνω του μπορεί να αξιοποιεί αθλητικούς ψηλούς που τον παρακολουθούν και είναι έτοιμοι να πάρουν πάσα του πάνω από τη στεφάνη. Αυτό έκανε κατά κόρον με τον Λατάβιους Ουίλιαμς. Αυτό θα έχει την ευκαιρία να κάνει με τον Λάσμε, τον Γκιστ, τον Θανάση.

Λογικά πιο ανεξέλεγκτος από τον Τζέιμς δεν μπορεί να είναι και επιπλέον έχει δίπλα του έναν από τους κορυφαίους πλέι μέικερ της διοργάνωσης, τον Νικ Καλάθη, να του κρατάει τα χαλινάρια, εφόσον ξεφεύγει.