Ένα παιδί από το Άκρον, του Οχάιο. Από την πόλη που γέννησε τον ΛεΜπρόν Τζέιμς. Οι... ρίζες του Τζέιλεν Χάντσον έχουν φυτρώσει σε ένα διάσημο μέρος. Εξαιρετικά άσημο πριν τον ΛεΜπρόν. Εξαιρετικά διάσημο μετά από τον «Βασιλιά». Μία πόλη που πλέον αποτελεί τον «ομφαλό» της γέννησης ενός από τους μεγαλύτερους παίκτες του αθλήματος.

Ο 26χρονος σούτινγκ γκαρντ της Λάρισας, Τζέιλεν Χάντσον ακολούθησε πιστά τα βήματα του Τζέιμς. Φοίτησε στο ίδιο Λύκειο (Σεντ Μέρις-Σεντ Βίνσεντ) και φυσικά φόρεσε την περίφημη πράσινη φανέλα του.

Όπως εκμυστηρεύτηκε στο Gazzetta, έχει συναντήσει αρκετές φορές τον ΛεΜπρόν. Και κρατάει τις συμβουλές του ως τρόπο ζωής. Μόνο που ο Χάντσον είχε μάθει από μικρός να πειθαρχεί. Στην ηλικία των 14 ετών πέρασε τις πύλες μιας στρατιωτική σχολής.

Και έμαθε να ζει ανάμεσα σε δεκάδες κανόνες. Αυτό τον βοήθησε (και συμβάλλει ακόμη στη ζωή του) να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο, μικρό ή μεγάλο.

Ένα μπασκετικό τέκνο του ΛεΜπρόν, με στρατιωτικό παρελθόν. Και λατρεία για το μπάσκετ. Η εξίσωση δεν θα μπορούσε ποτέ να αποτύχει. Με τον Χάντσον να είναι ένα από τα βασικά «γρανάζια» στο φετινό οικοδόμημα της Λάρισας (14.9 πόντους, 5.6 ριμπάουντ, 1 ασίστ), της δεύτερης μεγάλης έκπληξης του πρωταθλήματος, μετά τον Κολοσσό.

Κυρίες και κύριοι, ο θαυμαστός κόσμος του Τζέιλεν Χάντσον!

Πώς ήταν η παιδική σου ηλικία;

«Πολύ καλή. Μεγάλωσα σε μία μονογονεϊκή οικογένεια, μαζί με τη μητέρα μου και μετά το διαζύγιο με τον πατέρα μου. Η μητέρα μου μας πρόσεξε πολύ, ήθελε να βρισκόμαστε πάντα σε κίνηση, πάντα ενεργοί. Και ο μπαμπάς μου, παρά το χωρισμό, ήταν εκεί. Μας έβλεπε συχνά.

Το διαζύγιο δεν ήταν κακό. Πρέπει να τους δώσω πίστωση, δούλεψαν τόσο πολύ για να το καταφέρουν και να το κάνουν σωστά».

Έχεις γεννηθεί στο Άκρον του Οχάιο. Ξέρεις ποιος άλλος έχει γεννηθεί σε αυτή την πόλη, έτσι δεν είναι;

«Φυσικά και ξέρω. Η αλήθεια είναι πως γεννήθηκα εκεί, αλλά μετά φύγαμε για τη Δυτική Βιρτζίνια. Όταν κάναμε το ταξίδι, οι γονείς μου ήταν ακόμη μαζί. Ο μπαμπάς έπρεπε να γυρίσει πίσω για τη δουλειά του. Αφού τελείωσα το γυμνάσιο, ήταν μία καλή κίνηση να τον ακολουθήσω. Μία καλή κίνηση για το μπάσκετ και τη δουλειά μου.

Πήγα και έζησα με τον πατέρα μου, ήθελα να δημιουργήσω κάτι σε αυτή την πόλη. Με υποδέχτηκαν με αγάπη, με ανοικτές αγκάλες για να παίξω μπάσκετ σε μία από τις καλύτερες ομάδες του Οχάιο, με προπονητή τον Ντρου Τζόις».

Ο ΛεΜπρόν μου είπε να κυνηγάω αυτό που θέλω»

Πώς ήταν η ζωή στο Άκρον;

«Η πόλη είναι σκληρή, το ίδιο βέβαια ήταν και στη Δυτική Βιρτζίνια. Προσαρμόστηκα νωρίς. Γι' αυτό ευθύνεται η παρουσία μου σε μία στρατιωτική σχολή στη Βιρτζίνια.

Πήγα στο ίδιο Λύκειο με τον ΛεΜπρόν, το Σεντ Μέρις-Σεντ Βίνσεντ, ήταν μία ευκαιρία να γίνω περισσότερο γνωστός.

Ήταν όμορφο συναίσθημα που βρισκόμουν σε αυτήν την πόλη. Ειδικά όταν γύρισε ο ΛεΜπρόν, μίλησε με σοφά λόγια. Δεν υπήρχε κάτι αρνητικό στην επιστροφή του. Τον έχω συναντήσει αρκετές φορές. Και μιλήσαμε. Είναι ένας άνθρωπος με ποιότητα, ανοικτός, πάντα cool και θέλει να σου αφήσει κάτι καλό, κάτι θετικό».

Εσένα τι σου άφησε;

«Δεν θυμάμαι ακριβώς τα λόγια του. Αλλά το νόημά τους ήταν να κυνηγήσω αυτό που θέλω, ό,τι και αν είναι αυτό. Να μην είμαι ντροπαλός, επειδή είμαι από το Άκρον. Και να μη χαμηλώνω τα στάνταρ μου».

Πάμε και στη Λάρισα. Πώς έφτασες να φορέσεις τη φανέλα της;

«Αρχικά είχα άλλες προσφορές, ένας από τους ξένους παίκτες της Λάρισας, ο οποίος ήταν από την πόλη μου, μου είπε ότι ήταν καλή ευκαιρία να παίξουμε μαζί. “Θέλω βοήθεια”, μου είπε. Η πόλη είναι ωραία, μίλησα με διάφορους κόουτς και μου είπαν καλά λόγια.

Ήθελα να εξελίξω αυτή την ευκαιρία. Ο πρώτος κόουτς αποχώρησε, ο δεύτερος ήταν cool, με αποδέχτηκε αμέσως. Η πόλη μου αρέσει. Έχει καλούς ανθρώπους. Είναι απίθανη εμπειρία».

Πώς αντιμετώπισες την αλλαγή, από τις ΗΠΑ, στη Λάρισα; Τι σου έκανε περισσότερο εντύπωση;

«Υπάρχει καφές παντού. Και τώρα που μιλάμε πίνω. Πήγα σε μία στρατιωτική σχολή, μπορώ να ενταχθώ παντού. Ήταν κάτι που μου το έμαθαν και οι γονείς μου, νωρίτερα. Όταν ήρθα εδώ, δεν είχα πρόβλημα.

Είναι χαλαρωτικό, διαφορετικό από τις ΗΠΑ, δεν συγκεντρώνεται τόσος κόσμος με αυτόν τον τρόπο, για να πιει καφέ, να συζητήσει. Είναι καλό, χαλαρώνεις, η πίεση απομακρύνεται. Μπορείς να συζητήσεις με τους φίλους σου, την οικογένειά σου. Βλέπεις τόσους πολλούς ανθρώπους μεγάλους σε ηλικία, τώρα καταλαβαίνω γιατί, λόγω του τρόπου ζωής».

Ποιος είναι ο στόχος της Λάρισας;

«Δεν θέλω να βάλω όριο. Ό,τι έρθει είναι καλό. Θέλουμε μία καλή θέση, να γυρίσουν όλοι οι τραυματίες, Μπορούμε να πάμε μακριά, το έχουμε δείξει, μπορούμε να τα... βάλουμε με κάθε ομάδα. Μπορούμε να πάμε μακριά».

Ποια είναι η καλύτερη φετινή ανάμνηση;

«Ξεκινήσαμε τη σεζόν με ρεκόρ 1-7. Μετά κερδίσαμε πέντε συνεχόμενα ματς. Θα θυμάμαι για πάντα το επίπεδο λύτρωσης που αισθάνθηκα μετά απ' αυτό».

«Ήμουν 14 ετών όταν μπήκα στη στρατιωτική σχολή»

Το επόμενο βήμα για εσένα;

«Είναι δύσκολο, δεν το έχω τσεκάρει. Κοιτάω μόνο τα ματς που μας απομένουν μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου. Είχα αρκετές προτάσεις από την Ευρώπη, πριν έρθω στη Λάρισα. Ξέρω την αξία μου, ξέρω πόσα μπορώ να φέρω σε μία ομάδα.

Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να τελειώσουμε καλά τη σεζόν. Ξέρω ότι μπορώ να βελτιωθώ, να επιτεθώ, να αμυνθώ, να δείξω ότι μπορώ να παίξω. Ότι υπάρχουν και άλλα καλά στο παιχνίδι μου».

Νωρίτερα μίλησες για τη στρατιωτική σχολή, στο οποίο πήγες. Μίλησε μας γι' αυτήν την εμπειρία.

«Είναι ζόρικο! Μαθαίνεις τον σεβασμό από νωρίς. Να ξυπνάς, να χαιρετάς τη σημαία, να κρατάς σωστά το όπλο σου, να είσαι ευπρεπής, να φοράς το σωστό ρούχο. Είχαμε συγκεκριμένα για ρούχα για συγκεκριμένες ημέρες της εβδομάδας. Και αν τα φορούσαμε σε λάθος ημέρες, είχαμε τιμωρία.

Όλο αυτό σου “ακονίζει” το μυαλό, σου δίνει πειθαρχεία. Αν είχες λάθος γυαλισμένα τα παπούτσια σου, είχες μπελάδες. Ήμουν 14 ετών όταν μπήκα εκεί.

Ακούγεται... βουνό, αλλά η μετάβαση ήταν εύκολη, το είχα μάθει από την οικογένειά μου: Έπρεπε να σεβαστώ τους ανώτερούς μου, ήμουν ένας στρατιώτης χωρίς βαθμό. Έμαθα τι έπρεπε να κάνω από νωρίς».