Γεννήθηκε στην Οκλαχόμα από Έλληνες που αποχωρίστηκαν την γενέτειρά τους (Ροεινό Αρκαδίας) και μετανάστευσαν στην Αμερική για μία καλύτερη ζωή. Αν και επισκεπτόταν την πατρίδα των γονιών του πολύ τακτικά για διακοπές, στα 23 του πήρε την απόφαση να ζήσει την εμπειρία του επαγγελματικού μπάσκετ, θέλοντας να κάνει ένα διάλειμμα ανάμεσα στις σπουδές του στο πανεπιστήμιο Oklahoma Baptist και την οδοντιατρική που ήταν το αντικείμενο με το οποίο ήθελε να ασχοληθεί.

Όπως αποδείχτηκε τελικά, αυτό ήταν πιο πολύ ευσεβής πόθος του πατέρα του. Ο ίδιος ερωτεύτηκε την Ελλάδα και παρ' ότι ήρθε με προοπτική να μείνει μάξιμουμ δύο χρόνια, κάθισε σχεδόν μία δεκαετία, έζησε τα καλύτερα χρόνια της ζωής του και έφυγε παίρνοντας μαζί του την γυναίκα (την πρώην εστεμμένη Κατερίνα Τσαρουχά) που έμελλε να του χαρίσει τα τρία του παιδιά.

Ο λόγος για τον Κρις Παπασαράντου, ο οποίος φόρεσε την φανέλα του ΠΑΟΚ (1989-90), του Φίλιππου Θεσσαλονίκης (1990-91), της ΑΕΚ (1991-95), της Δάφνης (1995-96), του Σπόρτινγκ (1996-98) και του Πειραϊκού (1998) και μαζί με τον ξάδερφό του, Πιτ Παπαχρόνη, αποτέλεσαν το δίδυμο των Ελληνοαμερικανών που είχαν την μεγαλύτερη επίδραση στην Α1 Κατηγορία στην δεκαετία του '90.

Όχι μόνο στο μπάσκετ, καθώς ειδικότερα ο Κρις, υπήρξε εξαιρετικά δημοφιλής στο γυναικείο φύλο και πριν γνωρίσει την γυναίκα που παντρεύτηκε (πλέον έχει χωρίσει), είχε πολυετή σχέση με την Σταρ Ελλάς του 1992, Μαρίνα Τσιντικίδου, η οποία τον ίδιο χρόνο ανακηρύχθηκε και Μις Ευρώπη.

Το Gazzetta τον συνάντησε στην Οκλαχόμα και ο ίδιος προσφέρθηκε απλόχερα να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να θυμηθεί ανέκδοτες ιστορίες της εποχής. Με ποια προοπτική ήρθε στην Ελλάδα και πως κατέληξε, η τρέλα των οπαδών στην Θεσσαλονίκη και τα στοιχεία που τον κράτησαν εδώ για μια δεκαετία και τον έκαναν να αλλάξει τελείως τον προσανατολισμό της καριέρας του.

Διαβάστε τι λέει για τον Μπάνε Πρέλεβιτς, τον Κώστα Παταβούκα, την ομάδα-οικογένεια της ΑΕΚ, τον Μάκη Ψωμιάδη, τον Πιτ Παπαχρόνη, τον Ρολάντο Μπλακμαν και φυσικά τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον Αλεξέι Ποκουσέφσκι. Αυτά και άλλα πολλά στις 2143 λέξεις που ακολουθούν.

Πως πήρες την απόφαση να έρθεις στην Ελλάδα;

«Ήταν το 1987, όταν είχε γίνει και ο μεγάλος χαμός με το Ευρωμπάσκετ. Τότε έπαιζα μαζί με τον Κόρφα σε ένα καλοκαιρινό τουρνουά στο Κολοράντο και φτάσαμε στον τελικό κι εγώ έκανα το παιχνίδι της ζωής μου. Στο γήπεδο ήταν ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ, ο Νίκος Βεζυρτζής μαζί με άλλους ανθρώπους της ομάδας, που είχαν έρθει στην Αμερική για να δουν παίκτες. Χωρίς να χάσουν χρόνο, μου έκαναν πρόταση να έρθω στην Θεσσαλονίκη. Εκείνη την περίοδο είχε ενδιαφερθεί και ο Άρης για να με υπογράψει, αλλά εγώ τους είπα ότι ήθελα πρώτα να τελειώσω το πανεπιστήμιο και μετά θα έπαιζα επαγγελματικό μπάσκετ.»

Όπως και έγινε δηλαδή... Τότε νομίζω είχες έρθει πρώτος εσύ και μετά ο Παπαχρόνης, έτσι δεν είναι;

«Ακριβώς! Ο Πιτ ήρθε στα μέσα της σεζόν 1989-90 σε περιοδεία με την ομάδα των Αχέπανς και είχε να διαλέξει ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Ηρακλή και νομίζω ότι τον επηρέασα και ήρθε να παίξουμε μαζί.»

Με τον Πιτ είστε δεύτερα ξαδέρφια;

«Η αλήθεια είναι ότι ο μπαμπάς του κι εγώ είμαστε δεύτερα ξαδέρφια. Κανονικά είμαι θείος του! Αλλά επειδή είμαστε ίδια ηλικία, από μικροί φωνάζαμε ό ένας τον άλλο ξάδερφο!»

Τι θυμάσαι από εκείνη την πρώτη χρονιά στον «δικέφαλο του Βορρά»; Θέλω να πω ότι μάλλον δεν είχες καθόλου σχέση με την Θεσσαλονίκη, έως τότε...

«Σωστά! Κάθε καλοκαίρι που ερχόμαστε με τους γονείς μου, πηγαίναμε λίγο στο χωριό, στο Ροεινό Αρκαδίας, λίγο στον Πειραιά που είχαμε συγγενείς και λίγο σε κάποιο νησί. Το 1987 που είχε γίνει και η πρώτη επαφή με τον ΠΑΟΚ, όταν τελείωσε εκείνο του καλοκαιρινό τουρνουά στο Ντένβερ, ο Κόρφας που τα είχε προσωρινά "σπάσει" με την ομάδα, αποφάσισε να επιστρέψει. Τότε, λοιπόν, ο ατζέντης που είχα μου μετέφερε ότι ο προπονητής Τζόνι Νιούμαν ήθελε να πάω στην προετοιμασία για ένα διάστημα για να με δουν από κοντά και να αρχίζω να εξοικειώνομαι κι εγώ λίγο με το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μου έκαναν τα εισιτήρια, πήρα και την αδερφή μου μαζί και πετάξαμε για Θεσσαλονίκη. Όταν βγήκα από την αίθουσα παραλαβής των αποσκευών, είχαν έρθει μερικοί φίλαθλοι να με χαιρετήσουν. Μου έκανε τρομερή εντύπωση, γιατί εγώ τότε είχα έρθει για 10 μέρες έτσι για την εμπειρία. Μόλις τους είδα, είπα από μέσα μου "καλά είναι τρελοί αυτοί εδώ πέρα;"...»

Πως βρήκες τα πράγματα;

«Με πήγαν κατευθείαν στην προετοιμασία και γνώρισα τον Μπάνε (σ.σ.: Πρέλεβιτς), τον Φασούλα, τον Σταυρόπουλο, τον Μακαρά και τον Μάικ Τζόουνς θυμάμαι, έκανα 3-4 προπονήσεις, μετά πήγα για λίγες μέρες διακοπές και γύρισα στην Αμερική».

Για να επιστρέψεις δύο χρόνια μετά για μόνιμα όπως αποδείχτηκε;

«Ναι και παρ' ότι εγώ είμαι λίγο τρελός σαν χαρακτήρας, τότε δεν είχαμε internet για να ξέρουμε πως είναι ακριβώς τα πράγματα με τους φιλάθλους στην Ελλάδα και ειδικά στην Θεσσαλονίκη. Θυμάμαι, λοιπόν, ότι την δεύτερη που ήρθα για να παίξω στην ομάδα πλέον και βγήκα από το αεροπλάνο, είχα τρελαθεί γιατί η υποδοχή με φιλιά και αγκαλιές, ήταν ανάλογη ενός Μεσσία! Είχα πει τότε "ποιος νομίζουν ότι ήρθε όλοι αυτοί εδώ πέρα, ο Μάικλ Τζόρνταν;"... Είχα ενθουσιαστεί πολύ, βέβαια και ήξερα και από τον Κόρφα ότι το επίπεδο του ΠΑΟΚ ήταν πολύ υψηλό όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα και ότι οι συνθήκες της συνεργασίας ήταν άκρως επαγγελματικές.»

Με ποιους κόλλησες τότε;

«Πιο πολύ με τον Μπάνε! Ο Φασούλας ήταν πιο απόμακρος, ο Κόρφας όχι και τόσο κοινωνικός, οπότε κάναμε παρέα ο Πρέλεβιτς, ο Πιτ, ο Κουκ κι εγώ. Παρ' ότι αρχικά ήθελα να παίξω δύο χρόνια στην Ελλάδα για την εμπειρία και εν συνεχεία να επιστρέψω στην Αμερική, για να γίνω οδοντίατρος μου άρεσε τόσο πολύ ο ελληνικός τρόπος ζωής, ο συνδυασμός του μπάσκετ, με τα καλά χρήματα - τότε παίρναμε και πριμ νικών - τις βόλτες, τα ξενύχτια, την ανεμελιά και την αναγνωρισιμότητα, που τελικά έμεινα μία δεκαετία. Στην αρχή είχε τρελαθεί, έλεγα συνέχεια με τον εαυτό μου "τι γίνεται εδώ πέρα, τι φάση;"... Ο κόσμος μας συμπεριφερόταν σαν να είμαστε βασιλιάδες και αυτό όταν είσαι και πιτσιρικάς σε εξιτάρει...»

Κάπως έτσι ναυάγησε η καριέρα του οδοντίατρου;

«Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, ναι! Και η πλάκα ήταν ότι πατέρας μου είχε έτοιμο το πλάνο. Ήθελε να μου φτιάξει αυτός το ιατρείο και απλά εγώ να μαζέψω κάποια χρήματα από το διετές συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ, για να έχω μία καλή βάση πριν αποκτήσω πελατεία και καθιερωθώ. Αλλά όταν έφτασε η ώρα, εγώ δεν ήθελα να φύγω. Είχα μιλήσει και με τον Τσόσιτς τότε για να πάω στην ΑΕΚ, είχα κατέβει και στην Αθήνα και είχα εντυπωσιαστεί και με τις επιλογές που είχα, οπότε μέσα σε δύο μέρες υπέγραψα και το σχέδιο του πατέρα μου πήγε περίπατο.»

Που έμενες τότε;

«Στην αρχή έμεινα στην Βούλα. Μετά που τα έμπλεξα με την Μαρίνα (σ.σ.: Τσιντικίδου) στο Παλαιό Ψυχικό και όταν χώρισα έμεινα μαζί με τον Πιτ (σ.σ.: Παπαχρόνης) στο Μαρούσι. Πολύ ωραίες εποχές...»

Τον Ψωμιάδη τον πρόλαβες στην ΑΕΚ;

«Είχε την ομάδα και πριν πάω εγώ αλλά συνυπήρξαμε και έναν χρόνο, γιατί μετά επέστρεψε για έναν χρόνο. Εγώ άριστη σχέση με τον Μάκη, γιατί ήταν πολύ φίλος με την ξαδέρφη μου και με είχε σαν παιδί του.»

Πέρα από αξιόλογη ομάδα, είχατε φτιάξει τρομερή παρέα τότε στην ομάδα;

«Άστο! Έχουμε περάσει αξέχαστες στιγμές! Με τον Φώτη (σ.σ.: Κατσικάρης), τον Νάσο (σ.σ.: Γαλακτερός), τον Χρήστο (σ.σ.: Κουντουράκης), τον Βασίλη (σ.σ.: Λανές) και τον Γάκη είμαστε αχώριστοι. Το πρωί και το απόγευμα στο γήπεδο και τα βράδια έξω! Γενικά στην ΑΕΚ πέρασα τα καλύτερά μου χρόνια, γιατί οι παίκτες είμαστε σαν μία οικογένεια! Τα κάναμε όλα μαζί! Τα θυμόμαστε όλα αυτά που και που με τον Ρολάντο Μπλάκμαν, που δουλεύει στους Μάβερικς και όταν έρχεται εδώ με την ομάδα, βρισκόμαστε για φαγητό και αναπολούμε εκείνες τις εποχές. Δεν θα ξεχάσω ότι είχε έρθει το πρωί από την Αμερική κι έπαιξε το ίδιο βράδυ κόντρα στον Άρη, σκοράροντας 20 πόντους! Μεγάλος παιχταράς και τρομερή εμπειρία. Θυμάμαι ότι έλεγε ο Τζούροβιτς κάτι στο time-out και όταν επιστρέφαμε στο παρκέ, μου έλεγε "κάνε αυτό, μην κάνεις αυτό που είπε ο coach. Έχε μου εμπιστοσύνη!"»

Σαν αξία, ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες;

«(σ.σ.: Σκέφτεται για πολλή ώρα)... Νομίζω ότι ήταν ο Μπάνε! Χωρίς να έχει σωματικά προσόντα, γιατί δεν ήταν γρήγορος, δεν πηδούσε... εφημερίδα και όχι να καρφώσει δεν μπορούσε, ούτε το στεφάνι δεν έφτανε να πιάσει! Αλλά είχε κάτι που το έχουν λίγοι παίκτες, αλλά το είχαν γενικά τότε οι Γιουγκοσλάβοι. Ήταν όλα στ' α...δια τους! Και του Πρέλεβιτς ζύγιζαν πολλά κιλά! Και να έχανε το σουτ, δεν τον ένοιαζε! Αυτή τη νοοτροπία είχε και έτσι δεν φοβόταν τίποτε και δεν αισθανόταν πίεση και άγχος. Έπαιζε για την πλάκα του, όπως παίζαμε μικροί στα ανοιχτά της γειτονιάς. Και ταυτόχρονα ήταν πολύ έξυπνος παίκτης και τρομερός σουτέρ.»

Από την ΑΕΚ;

«Νομίζω ο Κώστας Παταβούκας! Ήταν σαν τον Μπάνε κι αυτός χωρίς αθλητικά προσόντα. Αργός, χωρίς άλμα, αλλά με κοφτερό μυαλό και με γνώση του πως να καλύπτει τις αδυναμίες του. Αλλά όχι στο ίδιο επίπεδο με τον Πρέλεβιτς.»

Πόσο καιρό έχεις να έρθεις Ελλάδα;

«Δέκα χρόνια! Πρώτη φορά τόσο μεγάλο διάστημα, γιατί μέχρι το 2011 ερχόμαστε συνέχεια με την οικογένεια. Αλλά μετά έμπλεξα με τις δουλειές και αράχνιασα εδώ στην Οκλαχόμα.»

Με τι ασχολήθηκες μετά το μπάσκετ; Δεν έμεινες στον χώρο από κάποιο άλλο πόστο;

«Σε αντίθεση με τον Πιτ, που ασχολήθηκε με την προπονητική στο Edmond North στο ομώνυμο προάστιο (σ.σ.: πρώτα στα αγόρια και τα τελευταία χρόνια στα κορίτσια και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία), εγώ καταπιάστηκα με business. Αρχικά αγοράζαμε μαζί με τον ξαδερφό μου εμπορικά κέντρα και τα νοικιάζαμε, αλλά μετά εγώ πήρα το μερίδιο μου και άνοιξα αλυσίδα με πλυντήρια ρούχων και αυτοκινήτων αλλά και ένα ελληνικό εστιατόριο, ενώ τώρα τρέχω μία εταιρεία που κάνει κατασκευές σε αγροκτήματα και βάφει φράχτες. Εδώ στην περιοχή έχω τεράστιες εκτάσεις μου χρειάζονται αυτές τις υπηρεσίες και η δουλειά πάει πολύ καλά.»

Ο Παπαχρόνης πως είναι;

«Μια χαρά είναι! Έχει κάνει τις επενδύσεις του και ασχολείται με την προπονητική. Και είναι και πολύ καλός. Εγώ δεν το περίμενα, αλλά δεν είναι εύκολο να κερδίσεις δύο συνεχόμενους σχολικούς τίτλους στην Πολιτεία. Το πιο σημαντικό, όμως, έχει να κάνει με το ότι είναι φοβερός πατέρας τριών κοριτσιών, που η μία είναι καλύτερη από την άλλη στο μπάσκετ. Γι' αυτό και ασχολείται πλέον με το γυναικείο μπάσκετ γιατί θέλει να κοουτσάρει τις κόρες του, που πάνε για καριέρα στο μπάσκετ. Πρώτα στο κολέγιο και μετά και επαγγελματικά... Δεν τον βλέπω πολύ συχνά και όσο θα ήθελα, όμως, γιατί το πρόγραμμά του είναι προπόνηση και σπίτι. Είναι πιο σπιτόγατος από μένα!»

Βλέπεις ΝΒΑ; Πας καθόλου στο γήπεδο να δεις τους Θάντερ;

«Ναι βέβαια! Εδώ και πολλά χρόνια έχω διαρκείας πίσω από τον πάγκο των φιλοξενουμένων στο "Paycom Center", αλλά όταν έφυγε ο Ντουράντ ξενέρωσα λίγο! Τώρα πλέον πηγαίνω όταν θέλουν τα παιδιά και σίγουρα όταν έρχονται οι Μπακς για να δούμε τον Γιάννη!»

Πως βλέπεις την πορεία του, εσύ σαν Ελληνοαμερικανός που έχεις ζήσει στην Ελλάδα αλλά ξέρεις καλά πως λειτουργεί και το σύστημα του ΝΒΑ;

«Κοίτα, για όσους καταλαβαίνουν το μπάσκετ, το παιδί έχει ξεφύγει! Είναι στο top επίπεδο και ήδη ανήκει στο Hall of Fame. Αλλά το κομμάτι στο οποίο έχει ξεπεράσει ακόμη και τις μπασκετικές του ικανότητες, είναι αυτό του χαρακτήρα του. Είναι πάρα πολύ απλός, δοτικός και φιλάνθρωπος, λέει πολύ όμορφα πράγματα που δεν συνηθίζουν οι υπόλοιποι superstars, είναι οικογενειάρχης, δεν το παίζει ούτε δείχνεται και γενικά δεν έχω ακούσει τίποτε κακό για αυτόν. Έχει κερδίσει τον απόλυτο σεβασμό γιατί μόνο που σκέφτεσαι από που ήρθε, που έχει φτάσει και πως διαχειρίζεται όλο αυτό που του έχει συμβεί, του βγάζεις το καπέλο. Είναι συνέχεια με τα αδέρφια του, βοηθάει την οικογένειά του και δουλεύει συνέχεια και πολύ σκληρά! Είναι αξιοθαύμαστος.»

Πιστεύεις ότι απολαμβάνει την αναγνώριση που του αξίζει;

«Νομίζω ότι όχι όσο θα έπρεπε και αυτό συμβαίνει επειδή δεν είναι Αμερικανός. Αλλά αυτά που έχει κάνει τα τρία τελευταία χρόνια, τα έχουν κάνει μόνο ο Τζόρνταν και ο Κόμπι ίσως. Δύο back to back MVP, αμυντικός της χρονιάς, Finals MVP και πρωτάθλημα στο Μιλγουόκι; Που να τα έλεγες όλα αυτά και ποιος να σε πίστευε πριν 5 χρόνια;»

Για τον Ποκουσέφσκι τι λένε εδώ;

«Στην αρχή δεν ήξεραν τίποτε γι' αυτόν! Όταν άρχισαν να τον πρωτοβλέπουν, άρχισαν να λένε ότι είναι ένα ψηλός που μπορεί να παίξει έξω από την ρακέτα κι έχει ταλέντο. Τώρα που παίρνει ολοένα και περισσότερο χρόνο, τον πιστεύουν πιο πολύ και ποντάρουν πάνω του για το μέλλον. Για το ύψος του να έχει τόσο άνεση με την μπάλα, είναι εντυπωσιακό. Πιστεύω ότι μπορεί να κάνει πολύ καλή καριέρα, γιατί είναι μόλις 19 χρονών.»