Όταν αγαπάς την μπάλα…

Έχουν αποδοθεί πολλοί χαρακτηρισμοί για την μπάλα, με σπουδαιότερο αυτόν που της είχε προσδώσει ο Ίβιτσα Όσιμ. Η μπάλα είναι γένους… θυληκού, αυτό σημαίνει ότι οφείλεις να την κυνηγάς, να την κερδίζεις και να την προστατεύεις. Αν δεν τη σέβεσαι, είναι μαθηματικά βέβαιο – και ιστορικά αποδεδειγμένο – ότι δεν θα σε σεβαστεί κι αυτή, θα σε εγκαταλείψει.

Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά του Άρη των τελευταίων αγώνων. Έχει αρχίσει να ερωτεύεται την μπάλα, να της συμπεριφέρεται με σεβασμό, να μην την πουλάει και να την κυνηγάει όπως ένας απελπισμένος.

Την κυνηγάει με απίστευτη επιμονή στην άμυνα προεξέχοντος του Βασίλη Ξανθόπουλου ο οποίος κάνει τη διαφορά. Ακόμη κι αν δεν μετουσιώσει την πίεσή του με κλέψιμο, έχει φροντίσει να καταστρέψει την επίθεση του αντιπάλου, να τον βγάλει εκτός προγράμματος και να τον αναγκάσει στο σουτ της απελπισίας.

Την προστατεύει στην επίθεση διότι έβαλε ένα τέλος στο αδιάκοπο – και συνήθως ανούσιο – τρέξιμο στο παρκέ καθώς στην Ελλάδα έχουμε παρεξηγήσει την ωφελιμότητα του run n’ gun παιχνιδιού. Προς αυτή την κατεύθυνση λειτούργησε ευεργετικά η αύξηση του χρόνου συμμετοχής του Βασίλη Ξανθόπουλου και η μεταφορά του Ουίλ Κάμινγκς στη θέση «2».

Ο Αμερικανός είναι εξαιρετικός παίκτης και αθλητής, αλλά όχι έτοιμος για να αναλάβει τη διακυβέρνηση ενός δύσκολου καραβιού όπως είναι ο Άρης. Τα αποτελέσματα της αλλαγής στον τρόπο χρησιμοποίησής του αποτυπώνονται στις διαδοχικές νίκες της ομάδας.

Ο Άρης κατευθύνει την μπάλα γιατί έχει αποκτήσει παιχνίδι στο low post με παίκτες οι οποίοι έχουν κινήσεις πίβοτ και δεν…βολοδέρνουν γύρω από τη ρακέτα. Δεν είναι τυχαία η αγωνιστική αναγέννηση των Ντραγκίτσεβιτς, Τσαϊρέλη.

Βέβαια, για να γίνει ωφέλιμος ο Σέρβος χρειάστηκε να εξασθενήσει ο ρυθμός της ομάδας στην επίθεση και να προσαρμοστεί στις ταχύτητες στις οποίες μπορεί να ανταποκριθεί. Ο «Ντράγκι» έχει 20 πόντους κατά μέσο όρο στους τελευταίους τρεις αγώνες, κυρίως όμως αύξησε τα επίπεδα επιθετικότητάς του και στην άμυνα.

Ο δε Τσαϊρέλης είναι αποτελεσματικός σε ποσοστό τουλάχιστον 60%, όταν παίρνει την μπάλα χαμηλά για να παίξει ένας εναντίον ενός. Αμφισβητήθηκε πολύ έντονα, αλλά οι επικριτές του δεν υπολόγισαν ότι αναγκαζόταν να παίζει σε απόσταση 5-6 μέτρων από το καλάθι χάνοντας έτσι το βασικό αγωνιστικό χαρακτηριστικό του.

Η δεύτερη ουσιαστική διαφορά του Άρη σχετίζεται με τον τομέα της διάθεσης. Στην Πάτρα ο Άρης αγωνίστηκε δίχως τους Τζένκινς, Μούρτο, Μπάκνερ, Σανικίντζε, με τον Βασίλη Καββαδά να ψάχνει τα πατήματά του και να περιορίζεται στα επτά αγωνιστικά λεπτά και τον Ντέβιν Μαρμπλ να είναι στην πόρτα της εξόδου. Ο δε Βασίλης Σίμτσακ ήταν εκτός παρκέ για περίπου 30 λεπτά λόγω τραυματισμού.

Κι όμως, έφτασε να προηγηθεί με +27 και τελικώς να κερδίσει με +15. Ήταν δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα επέστρεφε ο αντίπαλος με όπλο την ευστοχία του στο μακρινό σουτ και βάζοντας τουλάχιστον τέσσερα «κρεμασμένα» τρίποντα. Κι έβαλε 79 πόντους παίρνοντας μόλις δέκα από τους Αμερικανούς!

Επιμένοντας στον τομέα της διάθεσης, είναι προφανές ότι το περιορισμένο rotation ενίσχυσε το αίσθημα της επιβίωσης και οδήγησε στη δημιουργία πιο ξεκάθαρων ρόλων. Ως ένα βαθμό «ξεμπέρδεψε» και τον Δημήτρη Πρίφτη. Και μένει να φανεί αν η ομάδα θα διατηρήσει το υψηλό επίπεδο συνοχής της με την επιστροφή των απόντων.

Συνολικά, ο Άρης άρχισε να λειτουργεί με γνώμονα τα βασικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά των παικτών του. Γι’ αυτόν τον λόγο βλέπεις χαρούμενα πρόσωπα, αντιδράσεις που συνηθίζονται σε πραγματικές ομάδες.

Επαναλαμβάνουμε όμως αυτό που είχαμε σημειώσει και στο προηγούμενο blog. Ο Άρης θα κριθεί στους αγώνες που θα διαμορφώσουν τους στόχους της χρονιάς. Κι ένα σημαντικό «πακέτο» είναι τον Ιανουάριο.

Πάμε στην περίπτωση του Τζέρελ ΜακΝιλ, καθώς είναι απαραίτητο να σημειωθούν δύο-τρία πράγματα.

Πρώτον: Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο Αμερικανός δεν μπορεί να διαχειριστεί μια καλή χρονιά και υστερεί στον τομέα της σωστής επιλογής. Ακόμη κι αν ο Άρης του έδινε 250 χιλιάρικα το καλοκαίρι, ο Τζερέλ δεν θα αποδεχόταν την πρόταση γιατί είχε μπολιάσει στο μυαλό του η ιδέα της εξασφάλισης συμβολαίου στην Ευρωλίγκα.

Το καλοκαίρι, υπήρξε διάστημα τουλάχιστον 20 ημερών όπου οι άνθρωποι του Άρη (σ. σ. Μάνος Λάσκαρης και Δημήτρης Πρίφτης) προσπαθούσαν να τον εντοπίσουν. Αν ένας παίκτης θέλει πραγματικά να κλείσει σε μια ομάδα, δεν «εξαφανίζεται» τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Τότε, ο ΜακΝιλ είχε άλλες προτεραιότητες. Δικαίωμά του.

Δεύτερον: Ο Άρης ενδιαφέρθηκε για τον Τζέρελ ΜακΝιλ την ημέρα της ήττας στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Όταν διαπιστώθηκε η απροθυμία των Αμερικανών στην προοπτική λύσης των συμβολαίων τους, η περίπτωσή του ΜακΝιλ μπήκε στο συρτάρι.

Και φθάσαμε στη δικαιολογημένη αναποφασιστικότητα του Άρη για το στιλ του παίκτη που πρέπει να αποκτηθεί, αν κι εφόσον ληφθεί οριστική απόφαση. Διότι το πρόβλημα του Άρη σχετίζεται περισσότερο με την οργάνωση και το ριμπάουντ και λιγότερο με την εκτέλεση.