«Τι να μας πούνε τα γατάκια»

Αν άργησα να γράψω αυτές τις αράδες για τον Δημήτρη Καρβέλα είναι γιατί παλεύω ακόμα να το συνειδητοποιήσω. Όπως άργησα να συνειδητοποιήσω και να χωνέψω το μακάβριο νέο την πρώτη μέρα του καλοκαιριού το 2017 όταν έμαθα ότι ο Δημήτρης Μπασούρης αποχαιρέτησε για πάντα αυτόν τον μάταιο κόσμο.

Όπως νέκρωσα στο άκουσμα της είδησης ότι ο άρχοντας των αρχόντων ο Γιώργος Κολοκυθάς έφυγε για πάντα. Δεύτερη μέρα του Μάρτη, μιας άνοιξης που βιαζότανε να ‘ρθει ,οκτώ και βάλε χρόνια πίσω το 2013. Νωρίς το πρωί αναγνωρίζοντας από την κλίση στο κινητό το πρόσωπο που με καλεί, διαισθάνθηκα ότι το νέο μόνο ευχάριστο δεν θα ήταν! Και δεν ήταν!

Μια μέρα μετά προσπαθούσα με ότι στη ψυχή μου είχε απομείνει, να βάλω στην σειρά μουσκεμένες λέξεις σε ένα σημείωμα που ξεκίνησα να το γράφω το απομεσήμερο και το τελείωσα(;) λίγο πριν το ξημέρωμα της επόμενης μέρας!

Και τώρα ο Δημήτρης... Πλεονέκτης ο Χάρος δεν χορταίνει ποτέ του!

«Τι γίνεται ρε Μιχαλιοοό». Και πριν προλάβω να απαντήσω , συνέχιζε πάντα ο ίδιος. «Τι να γίνει! Τα ίδια και τα ίδια , Τίποτα»!

Αυτό το τίποτα πάλευε χρόνια να αλλάξει στο άθλημα που λάτρευε , να το κάνει έστω κάτι, στο άθλημα που υπηρετούσε , τιμώντας όσο ελάχιστοι στον χώρο , την έννοια του ρήματος «υπηρετώ».

Υπηρέτης ήθελε να είναι ο Δημήτρης και ούτε που τον ένοιαζε αν κάποιοι , που τους ήξερε χρόνια, καμώνονταν ότι είναι αφεντικά και κουμανταδόροι.

«Τι να μου πούνε τα γατάκια» συνήθιζε να λέει. Και δεν το έλεγε χαριτολογώντας, ούτε από πίκρα που στις μέρες μας οι πλειοψηφούντες αλαζόνες έβγαζαν κυβέρνηση, έχοντας κατακλύσει το άθλημα. Το έλεγε για να δηλώσει ότι αυτός θα παραμείνει ίδιος και αναλλοίωτος δίπλα σε αυτούς που είχε επιλέξει.

Ο Δημήτρης Καρβέλας δεν χρειαζόταν να σε αγκαλιάσει κάθε φορά που σε συναντούσε μετά από καιρό. Σε αγκάλιαζε το χαμόγελο του , η έκφραση του προσώπου του, το βλέμμα του που έβρισκε πάντα τρόπο να συναντήσει το δικό σου.

Λεβέντης και αρσενικός! Άντρας παλιάς κοπής! Όχι όπως το εννοούν στις μέρες μας κάτι γλοιώδεις όψιμοι γόηδες για να δικαιολογήσουν τις αγοραίες συμπεριφορές τους.

Άντρας παλιάς κοπής με αρχές και ήθος. Ντόμπρος και ευθύς! Ότι ήθελε να σου πει στο έλεγε κατάμουτρα . Ψιθύρους από τον Δημήτρη πίσω από την πλάτη σου δεν θα άκουγες ποτέ σου.

Και αν οι περιστάσεις ήταν τέτοιες που δεν ήθελε κάτι να σου πει πάλι θα το καταλάβαινες . Μάζευε το βλέμμα του από πάνω σου και αναχωρούσε!

Λαϊκός και μόνος! Δύσκολα μπορούσαν να τον αφουγκραστούν οι πολλοί .Γιατί στις μέρες μας έχουμε απαρνηθεί κάθε στοιχείο λαϊκότητας , πιστεύοντας ότι οι εκλεπτυσμένοι τρόποι μας και η επιτηδευμένη συμπεριφορά μας ,μάς προσθέτει το κύρος που αναζητούμε να αποκτήσουμε.

Λαϊκός και μόνος , να μοσχοβολά Αιγάλεω από πάνω μέχρι κάτω!

Αν το άρθρο σας πέφτει βαρύ και θέλετε να μάθετε για τον Δημήτρη Καρβέλα, μην ανατρέξτε στις πηγές αλλά ρωτήστε το μέλλον του μπάσκετ να σας μιλήσει για το παρελθόν του και την ιστορία του.

Ρωτήστε τα παιδιά , που τους έκανε άνδρες, αυτά που κατέκτησαν το Πανευρωπαϊκό στην Κρήτη , το 2017 και απαίτησαν να σηκώσει την κούπα μαζί τους.

Ρωτήστε τα παιδιά στον Βόλο , τα παιδιά στην Χαλκίδα να σας πουν τι εστί Καρβέλας και αν θα βρεθεί όμοιος του. Ρωτήστε τον Χαραλαμπόπουλο , τον Δίπλαρο, τον Τολιόπουλο, τον Μιλεντίγεβιτς, τον Σκουλίδα, τον Κόνιαρη , τον Μουράτο, τον Χρηστίδη , τον Φλιώνη και τόσους άλλους γιατί τον λάτρεψαν και τον πίστεψαν!

Και αν πάλι δεν σας πείσουν οι μαρτυρίες και οι εξομολογήσεις τους για την σπουδαιότητα του έργου του και την σημασία της παρουσίας του στο χώρο του μπάσκετ , αν δεν νοιώθετε ότι το άθλημα χρόνιαμε τα χρόνια φτωχαίνει όχι από ειδικούς , αλλά από ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ , τότε ρε γατάκια είστε πολύ λίγοι για να καταλάβετε «πως βγάζει η νύχτα φως και το όστρακο πορφύρα».