• Με την βοήθεια του Ράσελ Κρόου
• Φλερτ με την τελειότητα
• Η εξαίρεση του κανόνα

Δέκα χρόνια μετά, ο Πεπ Γκουαρδιόλα επιστρέφει απόψε (29/05, 22:00, ΕΡΤ 1, Cosmote Sport 1 HD) σε τελικό Champions League. Στους δύο προηγούμενους, αμφότεροι νικηφόροι, ο υπογράφων είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει, ως αυτόπτης μάρτυρας, δύο από τις πιο ωραίες ποδοσφαιρικές παραστάσεις της σπουδαίας Μπαρτσελόνα που έχτισε ο νυν προπονητής της Μάντσεστερ Σίτι.

Στην καριέρα του στους πάγκους, ο Γκουαρδιόλα έχει δώσει συνολικά 15 τελικούς (σε διεθνείς και εγχώριες διοργανώσεις). Σε αυτούς, ο απολογισμός του είναι τρομακτικά εντυπωσιακός: 14 νίκες – κατακτήσεις και μόλις μια ήττα. Κατά σύμπτωση, και εκεί ήμουν και εγώ…

Με την βοήθεια του Ράσελ Κρόου

Η δραματική πρόκριση επί της Τσέλσι, με το γκολ του Αντρές Ινιέστα στο φινάλε του δεύτερου ημιτελικού, έφερνε την Μπαρτσελόνα στον τελικό του 2009, αποφασισμένη να κατακτήσει το τρεμπλ, αλλά «μισή» στην άμυνα.

Ντάνι Άλβες και Ερίκ Αμπιντάλ, τα βασικά ακραία μπακ, ήταν εκτός λόγω τιμωρίας, ενώ ο Γκουαρδιόλα δεν υπολόγιζε ούτε στον τραυματία στόπερ Ραφαέλ Μάρκες. Παραμονές του τελικού με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη Ρώμη, τα σενάρια για τα «πειράματα» που θα έκανε ο Πεπ στην ενδεκάδα έδιναν και έπαιρναν, αφού και ο ήρωας του ημιτελικού έφτανε επίσης τραυματίας.

Εντέλει, ο Καταλανός ξεκίνησε τον Γιάγια Τουρέ στο κέντρο της άμυνας, τον Κάρλες Πουγιόλ στα δεξιά να θυμάται τα νιάτα του ως δεξί μπακ επί Λουίς Φαν Χάαλ και τον ξεχασμένο Σιλβίνιο στα αριστερά. Ο Ινιέστα ξεκίνησε βασικός, αλλά με την ιατρική συμβουλή – εντολή να μην δοκιμάσει σουτ, γιατί το δεξί του πόδι θα μπορούσε να τον προδώσει και να τον θέσει νοκ άουτ.

Θυμάμαι την Γιουνάιτεντ να θεωρείται απ’ όλους ως το μεγάλο φαβορί, λόγω δυναμικής και απουσιών. Η Μπάρτσα είχε Λιονέλ Μέσι, αλλά και έναν πρωτάρη τεχνικό σε τέτοια παιχνίδια, κόντρα στην κάτοχο του τροπαίου και με προπονητή έναν μύθο όπως ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.

Οι Άγγλοι οπαδοί έδιναν χρώμα στο pregame, στους δρόμους τραγουδούσαν για τον αγαπημένο τους Ντάρεν Φλέτσερ («υπάρχει μόνο ένας Ντάρεν Φλέτσερ» το σύνθημα που κυριαρχούσε) και ο Κριστιάνο Ρονάλντο, λίγες εβδομάδες προτού μεταγραφεί στην Ρεάλ Μαδρίτης, ήθελε να αποχαιρετήσει τους Κόκκινους Διαβόλους με μια ακόμα κούπα.

Στο πρώτο δεκάλεπτο, οι παίκτες της Μπάρτσα μπαίνουν μουδιασμένοι και η Γιουνάιτεντ χάνει δύο – τρεις κλασικές ευκαιρίες για να προηγηθεί. Κόντρα στην ροή του αγώνα, ο Σαμουέλ Ετό ανοίγει το σκορ και η εικόνα του τελικού αλλάζει άρδην.

Υποδειγματική κυκλοφορία μπάλας, διαρκής κίνηση, διαδοχή κλασικών ευκαιριών, κυριαρχία. Η δεύτερη μεγάλη παράσταση εκείνης της Μπαρτσελόνα, μετά το 6-2 επί της Ρεάλ Μαδρίτης στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ήταν γεγονός.

Όλοι, μετά το πειστικό (και μικρό, βάσει εικόνας του αγώνα) 2-0 υπέρ των Μπλαουγκράνα, συζητούσαμε για την επιβλητική εμφάνιση της Μπάρτσα, αλλά και για το γεγονός ότι η τελική νικήτρια μπήκε σαν υπνωτισμένη στον αγωνιστικό χώρο του «Ολίμπικο».

Αυτό το μούδιασμα, όμως, είχε εξήγηση, όπως έγινε γνωστό λίγες ώρες αργότερα. Όπως συνήθισε και συνηθίζει να κάνει, ο Γκουαρδιόλα επέλεξε αντί για ομιλία, να δείξει στους παίκτες του ένα βίντεο στα αποδυτήρια, λίγα λεπτά πριν από την σέντρα.

Ένα βίντεο διάρκειας εφτά λεπτών και δέκα δευτερολέπτων που επιμελήθηκε ο φίλος του δημοσιογράφος του καταλανικού καναλιού «TV3», Σάντι Παδρό, το οποίο ενάλλασσε εικόνες από τον «Μονομάχο» που το 2000 έδωσε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου στον Ράσελ Κρόου με εικόνες από όλους τους ποδοσφαιριστές της πρώτης ομάδας της Μπαρτσελόνα.

«Είναι πιο εύκολο να επιβιώσουμε αν πολεμήσουμε μαζί» ακούγεται να λέει ο Μάξιμος Δέκιμος Μερίδιος και, υπό τους ήχους του «Nessun Dorma» του Τζιάκομο Πουτσίνι με την θεϊκή φωνή του Λουτσιάνο Παβαρότι, προβάλλονται εικόνες όλων των παικτών, ακόμα και αυτών που δεν ήταν καν στην αποστολή λόγω τραυματισμού. Όσοι ήταν στα αποδυτήρια, αποκαλύπτουν ότι πολλοί ήταν αυτοί που βούρκωσαν συγκινημένοι.

Εξ’ ου και το μούδιασμα, το οποίο έφυγε με το γκολ του Ετό. Ένα γκολ που δεν… πρόλαβα να δω από τις εξέδρες, λόγω δουλειάς στο κέντρο Τύπου, όπου είχα ξεμείνει παρέα με τρεις Κινέζους δημοσιογράφους. Και αυτοί, όπως και εγώ, συνειδητοποιούσαν ότι εκείνο το βράδυ γραφόταν ιστορία στο «Ολίμπικο», με το πρώτο τρεμπλ στην συλλογή της Μπαρτσελόνα…

Φλερτ με την τελειότητα

Ο Μάικλ Κάρικ, πολλά χρόνια μετά, αποκάλυψε ότι έπαθε κατάθλιψη μετά τον χαμένο τελικό του 2009. Ο χαμένος τελικός του 2011, στο «Γουέμπλεϊ» του Λονδίνου, δεν του προκάλεσε τα ίδια (ακραία) συναισθήματα, γιατί απλούστατα ένιωθε ότι αντιμετώπιζε την καλύτερη ομάδα του κόσμου, αν και ήταν «ζαλισμένος» από τα κόλπα στο κέντρο που έκαναν Τσάβι, Αντρές Ινιέστα και Σία.

Σε αντίθεση με τον προ διετίας τελικό, με τους ίδιους πρωταγωνιστές, ο Γκουαρδιόλα δεν είχε σημαντικές απουσίες, αν και το βασικό του αριστερό μπακ είχε μόλις επιστρέψει από την πρώτη, πολύ μεγάλη μάχη της ζωής του.

Ο Ερίκ Αμπιντάλ είχε νικήσει (για πρώτη φορά) τον καρκίνο στο συκώτι μετά από επέμβαση που είχε κάνει τον Μάρτιο και, μόλις δύο μήνες μετά, ο Πεπ αποφάσιζε να τον ξεκινήσει βασικό στον τελικό, όπου η απόδοση της Μπάρτσα άγγιξε την τελειότητα.

Ο Καταλανός τεχνικός θεωρεί ως το τέλειο παιχνίδι του στον πάγκο των Μπλαουγκράνα τον τελικό του Μουντιάλ Συλλόγων με την Σάντος του Νεϊμάρ (θρίαμβος με 4-0), το οποίο διεξήχθη λίγους μήνες αργότερα. Και εκείνο το ματς, όμως, στον διαχρονικό ναό του ποδοσφαίρου, δεν πήγαινε πίσω.

Ο θαυμασμός για την ποδοσφαιρική επίδειξη ήταν το κυρίαρχο θέμα συζήτησης μετά τον τελικό και τη νίκη (3-1) που έπεισε οριστικά τον Φέργκιουσον ότι ο Γκουαρδιόλα θα ήταν ο ιδανικός διάδοχός του όταν θα αποφάσιζε να αποχωρήσει από το «Ολντ Τράφορντ». Εντέλει, η μοίρα θέλησε να εργαστεί στο Μάντσεστερ, αλλά στον πάγκο της άσπονδης συμπολίτισσας.

Η εξαίρεση του κανόνα

Λίγες εβδομάδες πριν από τον θρίαμβο στο «Γουέμπλεϊ», ο Γκουαρδιόλα και ο υπογράφων, ως ένας από τους πολλούς αυτόπτες μάρτυρες, βίωσαν τον μοναδικό (έως τώρα) χαμένο τελικό του Καταλανού στην προπονητική του καριέρα.

Έναν τελικό που διεξήχθη εν μέσω ενός «καυτού» 18ημέρου με τέσσερα «Clasico» κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης του Ζοσέ Μουρίνιο, ο οποίος πανηγύρισε το πρώτο του τρόπαιο στον πάγκο της Βασίλισσας με την κατάκτηση του Κυπέλλου.

Στην Βαλένθια βίωσα μέσα σε λίγες ώρες τις δύο πλευρές του οπαδισμού: Την πολιτισμένη, με φίλους των δύο ομάδων να κάθονται μαζί και να φορούν διαφορετικές φανέλες, είτε γιατί ήταν φίλοι, είτε επειδή ήταν οικογένεια, αλλά με διαφορετικές προτιμήσεις. Και, δυστυχώς, την… ελληνική (εντάξει, δεν το έχουμε προνόμιο, έτσι το έβαλα, προς Θεού!), με επεισόδια μεταξύ οπαδών, με κυνηγητό και ρίψη καρεκλών στην μέση του δρόμου.

Μια κεφαλιά του Κριστιάνο Ρονάλντο στην παράταση έριξε στο καναβάτσο μια Μπαρτσελόνα που δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει το σκληρό παιχνίδι των Μαδριλένων, οι οποίοι έπαιξαν με αμυντικό μέσο τον… Πέπε και με βασικό στόχο την καταστροφή του αντίπαλου παιχνιδιού και όχι την δική τους δημιουργία.

Ο Γκουαρδιόλα, προς τιμήν του, ζήτησε από τους ποδοσφαιριστές του να παραμείνουν στον αγωνιστικό χώρο μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της απονομής του τροπαίου στην Ρεάλ, στο πλαίσιο του Fair Play.

Ο Πορτογάλος ήταν ο νικητής της πρώτης, καθοριστικής του μάχης με τον Καταλανό, ο οποίος όμως πήρε την ρεβάνς στα ημιτελικά του Champions League. Αυτή, όμως, είναι μια άλλη ιστορία…