Ρέτζι Μίλερ: Ο μισητός! (vids & pic)
Ναι, υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που απολαμβάνουν να είναι μισητοί! Γιατί; Ίσως γιατί τους αρέσει απλά να τραβάνε την προσοχή. Αν, για παράδειγμα, δουν τη φωτογραφία τους στο ταχυδρομείο θα διαμαρτυρηθούν επειδή δεν τους κολακεύει. Όταν τους γιουχάρουν, ακτινοβολούν. Εάν τους πουν να αποχωρήσουν από πάρτι γενεθλίων, θα καθίσουν πάνω στην τούρτα. Τέτοιος ήταν ο Ρέτζι Μίλερ. Ρέτζι ο αμίμητος, ο απίθανος, ο μισητός.
Ο Ρέτζι Μίλερ που τα έβαλε με όλους. Σχεδόν με όλον τον κόσμο. Με τη Νέα Υόρκη, που για κάποιους είναι όλος ο κόσμος. Τι ωθεί όμως έναν άνθρωπο στη μεριά του μη αρεστού; Ορίστε τι έχει πει ο ίδιος. “Μου αρέσει να με αποδοκιμάζουν. Ίσως έχει να κάνει με την παιδική μου ηλικία”. Όταν έβλεπε ταινίες “επευφημούσα τον κακό”. Ο Ρέτζι λάτρευε να είναι ο κακός, ήταν η δύναμη του, όπως το σκοτάδι για τον Δράκουλα.
Μύρισε αίμα
Το μίσος που εισέπραξε όμως το άξιζε. Το άξιζε γιατί το προκάλεσε και πάνω απ’ όλα το άντεχε. Κορυφαία στιγμή η νύχτα της 7ης Μαΐου 1995. Ημιτελικά Ανατολής και οι Νικς της Νέας Υόρκης προηγούνται με έξι πόντους. Απομένουν 18.7 δευτερόλεπτα για τη λήξη του ματς και το 1-0 υπέρ των Νικς μοιάζει αδιαπραγμάτευτο. Όχι για όλους. Ο Ρέτζι είχε αντιρρήσεις και… Ας δούμε γρήγορα τι έγινε. Οι Νικς ετοιμάζονταν να πανηγυρίσουν, οι 19.763 θεατές επευφημούσαν. Τι μπορούσε να πάει στραβά; Λίγος χρόνος πριν το φινάλε, καλό προβάδισμα, όλα υπέρ τους. Οι γηπεδούχοι όμως είχαν ξεχάσει τον Ρέτζι Μίλερ. Είναι δυνατόν; Και όμως… Ένας από τους καλύτερους σουτέρ, ένας από τους πιο αποτελεσματικούς παίκτες στις κρίσιμες στιγμές, ένας επίμονος "αλήτης". Υπήρχε ακόμη παιχνίδι κι αυτό για τον Μίλερ σήμαινε ευκαιρία για επίθεση, ο “νοσφεράτου” είχε μυρίσει αίμα. “Δεν ήταν εύκολα τα πράγματα”, δήλωνε. “Στο μπάσκετ όμως τίποτα δεν τελειώνει αν δεν ακουστεί η κόρνα της λήξης”.
Το μεγάλο στοίχημα
Οι Πέισερς καλούν τάιμ άουτ και ο προπονητής Λάρι Μπράουν δίνει οδηγίες. Στην ουσία προσπαθεί να συλλάβει σχέδιο για να πετύχει το ακατόρθωτο. Μετά τον αγώνα δήλωνε: “Στην πραγματικότητα πίστευα ότι δεν είχαμε τύχη. Δεν φανταζόμουν ότι θα επιστρέφαμε. Ο προπονητής όμως οφείλει να συνεχίσει να προπονεί”. Έτσι ένιωθε και ο Ρέτζι. Ο αντιπαθής, ξιπασμένος, αδύνατος Ρέτζι δεν σταμάτησε να παίζει, να προσπαθεί. Παίρνει πάσα από τον Μαρκ Τζάκσον. Τρίποντο. Σκορ, 105-102. Ο Άντονι Μέισον ετοιμάζεται να επαναφέρει την μπάλα στο γήπεδο. Ο Μίλερ θυμάται πως “τον είδα να χάνει την ισορροπία του και να δυσκολεύεται να βρει παραλήπτη. Ήξερα ότι θα πετάξει την μπάλα κάπου, αλλά δεν περίμενα να τη στείλει σε μένα”. Ο Μέισον τον διαψεύδει και ενώ μπορεί να σκοράρει δύο πόντους, τρέχει στη γραμμή του τριπόντου και ισοφαρίζει τον αγώνα. Ήταν ένα στοίχημα για τον Ρέτζι. Ήθελε να δει ότι μπορεί να καταφέρει κάτι τόσο μεγάλο.
Ο κακός σούπερ ήρωας
Εν ριπή οφθαλμού το σκηνικό άλλαξε. Κυριολεκτικά. Στις εξέδρες ήταν και ο Γκραντ Χιλ. Ο ρούκι των Πίστονς τη στιγμή που το σκορ ήταν στο +6 για τους Νικς υπέγραφε αυτόγραφα. Μόλις σήκωσε το κεφάλι το σκορ ήταν ισόπαλο! Έπειτα είπε κάτι που σήμερα είναι παραδεκτό απ’ όλους. “Ο Ρέτζι αγαπά την πίεση. Πολλοί παίκτες στη λίγκα δεν θέλουν το τελευταίο σουτ, το αποφεύγουν. Ο Ρέτζι θέλει την μπάλα όταν κρίνεται το παιχνίδι”. Ο Ρέτζι δεν είχε τελειώσει. Αφού ο Τζον Σταρκς αστόχησε σε δύο βολές, κέρδισε φάουλ από τον Μέισον. Απέμεναν 7.5 δευτερόλεπτα. Στάθηκε στη γραμμή των ελευθέρων βολών και το κοινό τον αποδοκίμαζε έντονα. Ευστόχησε και στις δύο. Σιωπή και έκπληξη στο κοινό. Λίγα δευτερόλεπτα μετά όλα είχαν τελειώσει. Οι Πέισερς ήταν νικητές. Την τελεία όμως δεν την έβαλε το ξάφνιασμα του κοινού, αλλά ο Ρέτζι Μίλερ. Καθώς πήγαινε στα αποδυτήρια φώναξε προς τον κόσμο και τους παίκτες των Νικς πως είναι αποτυχημένοι, ανίκανοι να αποδώσουν υπό πίεση. “Choke artists! Choke artists!”. Ο τότε κόουτς των Νικς Πατ Ράιλι, δεν μπορούσε να δώσει εξήγηση. “Ήταν ένα παράξενο τέλος”, δήλωσε. Ο σούπερ ήρωας με τη μαύρα κάπα μόλις είχε τελειώσει τη δουλειά του. Μόνο που αυτός ο ήρωας ήταν στην πλευρά των κακών.
Πηγή
-“Sports of the Times. He’s bad, he’s bizarre… He’s Reggie Miller” [nytimes]
