• Αλέξανδρος Στεργιόπουλος: «Μαγιονέζα λάιτ ή κανονική;»
• Γιώργος Ντυμένος: Κάποιες συνήθειες, δεν αλλάζουν!
• Σταύρος Σουντουλίδης: Στης Τούμπας τα μέρη...
• Γιάννης Σερέτης: Κούρεμα - hands free - λογαριασμοί
• Φώτης Καρακούσης: Zzzzz
• Δημήτρης Τομαράς: Είδα επιτέλους τον αδερφό μου!
• Κάτια Πετροπούλου: Μάχιμο ρεπορτάζ
• Νίκος Καρφής: Περίπατος στη φύση
• Κωνσταντίνος Κωλαΐτης: Πληκτρολόγησα... 13033.
• Δημήτρης Ρούσσος: Ένα τζόκινγκ χωρίς προειδοποίηση!

Περίπου από τις αρχές Απριλίου έπρεπε να ενημερώνουμε το 13033 για κάθε μετακίνησή μας, καθώς αυτό επέβαλαν τα μέτρα καταπολέμησης του κορονοϊού.

Εδώ και μία εβδομάδα, αυτός ο αριθμός αποτελεί παρελθόν, στο πλαίσιο της σταδιακής άρσης των μέτρων και της επιστροφής στην κανονικότητα.

Δέκα συντάκτες του Gazzetta Weekend Journal φώναξαν «φτου ξελευτερία» και αποκάλυψαν ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έκαναν, χωρίς να χρειαστούν την ειδική αυτή άδεια.

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος: «Μαγιονέζα λάιτ ή κανονική;»

«Επιτέλους, τέλος!» κάπως έτσι ένιωσα όταν ανακοινώθηκε το τέλος της αποστολής sms στο 13033. Εντάξει, δεν το φώναξα κιόλας, ούτε βγήκα στο μπαλκόνι να το πω να το ακούσουν όλοι. Αμέσως σκέφτηκα: θα κανονίσω να δω φίλους, εντάξει κάτω από 10. Θα κουρευτώ οπωσδήποτε. Θα πάω στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς. Θα πάρω καφέ στο χέρι και θα βολτάρω στη γειτονιά. Θα τα κάνω όλα αυτά μαζί. Ο ενθουσιασμός, ο αυθορμητισμός αμέσως έδωσαν τη θέση τους σε αυτό που ήταν πρώτο στη λίστα: το σούπερ μάρκετ! Τα απαραίτητα ψώνια, λοιπόν, ήταν το πρώτο πράγμα έκανα, όπως και πριν δηλαδή. Η διαφορά τώρα ήταν ότι αντί να στείλω sms στο 13033, έστειλα sms στη γυναίκα μου να τη ρωτήσω: μαγιονέζα λάιτ ή κανονική;

Γιώργος Ντυμένος: Κάποιες συνήθειες, δεν αλλάζουν!

Για τσιγάρα καφέ και μπύρες από το περίπτερο πήγαινα στη διάρκεια της καραντίνας, αυτό έκανα και πάλι! Δεν άλλαξε απολύτως τίποτα!

Σταύρος Σουντουλίδης: Στης Τούμπας τα μέρη...

Όπως και να το κάνουμε η καραντίνα επηρέασε τις ζωές μας για σχεδόν δύο μήνες, τo #ΜένουμεΣπίτι και το #ΜένουμεΜέσα, μας έφερε πιο κοντά στην οικογενειακή θαλπωρή. Ήταν μια παράξενη περίοδος. Κάποιοι έκαναν σχέδια, κοιτούσαν την αισιόδοξη πλευρά του νομίσματος μιας παγκόσμιας πανδημίας, ανυπομονούσαν για την επόμενη μέρα.

Κι έφτασε αυτή η μέρα. Το πρωί της 4ης Μαΐου έμοιαζε κάπως διαφορετικό, απλά και μόνο επειδή σταματήσαμε να στέλνουμε μηνύματα στο 13030. Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά είναι αλήθεια μου έλειψε το να στέλνω δίχως χρέωση μηνύματα, πότε 1, πότε 2, πότε 4 και πότε 6. Κάποια στιγμή μπήκα στο δίλημμα να καθίσω και να μετρήσω πόσα μηνύματα έστειλα αυτή την περίοδο, ωστόσο δεν το έκανα, αν και δεν πρόκειται να τα σβήσω απ’ το κινητό μου, θα μείνουν εκεί για να μου θυμίζουν αυτή την εποχή, με την ελπίδα να μην χρειαστεί να πληκτρολογήσω ή να αντιγράψω το κείμενο τους.

Συνειδητοποίησα ότι η καραντίνα είναι μια καλή ευκαιρία να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία στα απλά πράγματα, εκεί όπου κρύβεται η ευτυχία, να βάλουμε την τεχνολογία στα σπίτια μας, βοηθώντας τα παιδιά να κάνουν τα μαθήματά τους μέσω του υπολογιστή.

Η αλήθεια είναι πως δεν ένιωσα ούτε λεπτό σαν φυλακισμένος, άρα δε θα μπορούσα να ξανανιώσω ελεύθερος, μια νέα βόλτα από την Τούμπα και οι δύο μάσκες σε ασπρόμαυρο φόντο της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, ήταν μια από τις εκκρεμότητες που είχα αφήσει την εποχή της πανδημίας. Ενθύμιο μαζί με τα SMS για να θυμάμαι τις μέρες της καραντίνας…

Γιάννης Σερέτης: Κούρεμα - hands free - λογαριασμοί

Δεν είμαι από τους τυχερούς που είχαν φίλο κομμωτή ή ξαδέρφη κομμώτρια. Και δεν εμπιστεύομαι την (πλουσιότατη) κώμη μου στον πάσα τυχόντα! Συνεπώς το ραντεβού ήταν must. Όμως δεν ήταν στο κομμωτήριο η πρώτη έξοδος δίχως SMS. Δεν είμαι δα και κάποιος VIP, ούτε είχα κάποιο «δόντι», συνεπώς η πλούσια κώμη εξαφανίστηκε την Τρίτη. Η πρώτη έξοδος ήταν για τα πάντα απαραίτητα hands free: ένα 20λεπτάκι στην ουρά δεν ήταν πολύ, δεν ήταν λίγο. Ηταν ανεκτό. Μαζί και 2-3 λογαριασμοί στα… πέριξ. Όχι, πάντως, σε τράπεζα, την οποία αποφεύγω όσο περισσότερο μπορώ, όπως και τις λαϊκές αγορές. Θα προτιμούσα είναι η αλήθεια για πρώτη έξοδο ένα μπανάκι προς Σούνιο μεριά, αλλά μάλλον περισσότερο μου λείπει η ηλιοθεραπεία με μπύρες και κοκτέιλς, παρά να προσποιηθώ τον ατρόμητο χειμερινό κολυμβητή. Το μπάνιο είναι καταχωρημένο στον «σκληρό» ως απόλαυση, όχι ως δοκιμασία…

Φώτης Καρακούσης: Zzzzz

Η αλήθεια είναι πως στις δύο πρώτες βδομάδες της καραντίνας δεν έβγαινα από το σπίτι, ούτε καν για να πετάξω τα σκουπίδια. Στην συνέχεια και πάντα με τις απαραίτητες αποστάσεις σχεδόν κάθε μέρα έκανα το περπάτημά μου (είχα γίνει λίγο σαν τον Άδωνι με τόσες μέρες μέσα στο σπίτι χωρίς να κάνω τίποτα), οπότε δεν άλλαξε και κάτι μετά το τέλος του 13033. Συνέχισα και συνεχίζω να περπατάω στον δρόμο σε μέρη που δεν γίνεται χαμός από κόσμο και δεν σκοπεύω να το σταματήσω, καθώς το περπάτημα εκτός από σωματική υγεία, είναι και εξαιρετική ψυχοθεραπεία...

Εντάξει για να πω την αλήθεια την πρώτη μέρα του τέλους της καραντίνας, κοιμήθηκα 12 ώρες για να το γιορτάσω λίγο βρε αδερφέ. Έλεγα να μην το γράψω, αλλά όντως αυτό ήταν το πρώτο που έκανα την Δευτέρα...

Δημήτρης Τομαράς: Είδα επιτέλους τον αδερφό μου!

Σε αυτήν την πανδημία θέλοντας και μη όλοι στερηθήκαμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Ένα, λοιπόν, από τα άτομα της οικογενείας μου που είχα να δω από κοντά από τον περασμένο Μάρτιο ήταν ο αδερφός μου, λόγω απόστασης και του γνωστού περιορισμού των μέτρων.

Η άρση των περιορισμών και των μέτρων μου επέτρεψε να τον δω απ' όσο κοντά βέβαια προβλέπεται πλέον (πρέπει να τηρούμε αποστάσεις και φυσικά χαιρετιόμαστε με... αγκώνες) να βλέπουμε ο ένας τον άλλον. Γενικότερα, πάντως, αυτή ήταν και η βασική μου επιδίωξη μετά το τέλος του lockdown, δηλαδή να δω τους κοντινούς μου ανθρώπους από την οικογένειά μου. Όσο για το απαραίτητο κούρεμα και ξύρισμα; Που θα πάει θα μπει και αυτό στο πρόγραμμα...

Κάτια Πετροπούλου: Μάχιμο ρεπορτάζ

Η αλήθεια είναι πως το 13033 ως μέτρο δεν με... ξένισε, καθώς, καθότι φοβιτσιάρα, προτίμησα την θαλπωρή του σπιτιού, από το να βγαίνω έξω συνέχεια, λες και με είχαν φυλακισμένη. Οι έξοδοι στην εποχή της καραντίνας αφορούσαν μόνο σούπερ μάρκετ και κανέναν περίπατο ανά 2-3 ημέρες. Από εκεί και πέρα, η πρώτη ημέρα χωρίς το 13033 με βρήκε για ρεπορτάζ για χάρη του gazzetta.gr στα κομμωτήρια, αφού ο κόσμος έτρεξε... πανικόβλητος για μια περιποίηση. Τουλάχιστον, μετά το τόσο πρωινό ξύπνημα, δεν είχα άγχος για το αν έδωσα την... αναφορά μου ή όχι! Το μαλλί, πάλι, σε έξαλλη κατάσταση!

Νίκος Καρφής: Περίπατος στη φύση

Η πρώτη έξοδος χωρίς SMS είχε περπάτημα στη φύση! Από όταν άρχισε η καραντίνα και πριν κλείσουν οι δρόμοι, το πατρικό μου στο Καρπενήσι έγινε «καταφύγιο». Έτσι, η πρώτη ημέρα χωρίς το 13033 με βρήκε σε ένα μονοπάτι σε ένα κοντινό χωριό, τη Μυρίκη. Βέβαια, έκανα μια ώρα να πάω και μία να γυρίσω στο αμάξι, αλλά χαλάλι. Να χάσουμε και κανά κιλό, γιατί το #ΜένουμεΣπίτι «αναστάτωσε» τη ζυγαριά!

Κωνσταντίνος Κωλαΐτης: Πληκτρολόγησα... 13033.

Μετά τη Δευτέρα (4/5) κατά την οποία έμεινα πιστός στο δόγμα του #μένουμε_σπίτι σαν να μην είχε λήξει ποτέ ο περιορισμός, το σύνδρομο της συνήθειας επικράτησε της νέας τάξης πραγμάτων. Εξηγούμαι. Κενό από τη δουλειά το βράδυ της Τρίτης, ευκαιρία λέω να αποδείξω στον εαυτό μου ότι το τρέξιμο δεν είναι μαγκιά, αλλά αυτοταπείνωση. Βάζω παπούτσια, με σορτσάκι για πρώτη φορά στη νέα δεκαετία και είμαι έτοιμος να ανοίξω την πόρτα στην κανονικότητα. Αμ, δε. Ενστικτώδης αντίδραση να κοιτάξω το κινητό, να ανοίξω τον φάκελο μηνυμάτων και να πάω στη συνομιλία μου με την αγαπημένη επαφή για τον μήνα Απρίλιο. Πατάω αντιγραφή στο γνωστό κειμενάκι, έτοιμος να πατήσω και την επικόλληση με την ταυτότητα στο άλλο χέρι… Για μισό λεπτό. Κάτι δεν στέκει. Τσάμπα το κάνω. Ελευθερία! Όχι πια SMS, εκτός από τις νέες σούπερ - ντούπερ προσφορές της COSMOTE. Τελευταία στιγμή η μηχανικότητα της καραντίνας δέχθηκε κλωτσιά στα αχαμνά και εγώ ακόμη πιο γερή μετά από 3 χιλιόμετρα στο κάτω Αιγάλεω.

Δημήτρης Ρούσσος: Ένα τζόκινγκ χωρίς προειδοποίηση!

«Βάλε ψηλές κάλτσες. Μήνυμα έστειλες; Την ταυτότητα που να τη βάλω, η φόρμα έχει στενές τσέπες. Και κινητό πρέπει ε; Για να δείξουμε το μήνυμα. Κάτσε να βάλω αυτή τη μ@λακία στο μπράτσο να χωρέσουν όλα. Πάρε και κάνα ευρώ για νερό. Καλά, μισή ώρα θα λείψουμε, σιγά».

Χίλιες δυο κουβέντες για ένα ξεμούδιασμα. Τρομερά πράγματα, σαν από ταινία! Ένα οργουελικό «αστείο», συνθήκη των ημερών, να πρέπει να στείλεις μήνυμα που επιβεβαιώνει πως «δικαιούσαι» να τρέξεις 10 τετράγωνα ένα απόγευμα.

Ευτυχώς, σύντομα αποτέλεσε παρελθόν. Δεν ήταν δα τόση η καταπίεση, όσο εκνευριστικό το να πρέπει να κάνεις «θέμα» ένα τρεξιματάκι. Για σούπερ μάρκετ, επίσκεψη στον παππού ή τη γιαγιά, δεν το συζητάμε καν. Γρίφος. Ακόμα κι αν θες να τους «μπερδέψεις», πρέπει να το κάνεις με τέχνη, να μετράς τις ώρες!

Δευτέρα 4 Μαΐου ξημέρωσε η μέρα που αυτό δεν χρειαζόταν πια διάολε. Αθλητικά, κλειδιά κι έξω απ’ την πόρτα. Χωρίς 13033, «6 Δημήτρης Ρούσσος». Απλά έξω απ’ την πόρτα, ένα τζόκινγκ χωρίς να γίνει «θέμα»!