Πεισματάρα, αισιόδοξη, νικήτρια. Μια ζωή στις πισίνες, ξεκίνησε όμως... αργά την κολύμβηση και έφτασε γρήγορα σε επιτυχίες. Η μεγαλύτερη της ήρθε πριν από λίγες εβδομάδες στη Γλασκόβη και ήταν η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στα 100μ πεταλούδα στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα 25αρας.

Η Άννα Ντουντουνάκη, το κορίτσι από τα Χανιά που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο και να γυρίσει να φτιάξει μια όμορφη οικογένεια στην ιδιαίτερη πατρίδα της, μιλάει στο gazzetta.gr για την κολύμβηση, τον χαρακτήρα της, την νομική και φυσικά την Κρήτη και τις ομορφιές.

Πότε ξεκίνησες το ταξίδι σου στον χώρο της κολύμβησης;
«Είχα δοκιμάσει διάφορα αθλήματα πριν αποφασίσω να ασχοληθώ με τον υγρό στίβο, όπως ρυθμική γυμναστική και μπαλέτο. Ξεκίνησα να κολυμπώ στα 7 μου στο κολυμβητήριο στα Χανιά. Ασχολήθηκα με την συγχρονισμένη κολύμβηση έως 15 μου και ήμουν μέλος της εθνικής ομάδας. Στα 16 μου αποφάσισα να κάνω στροφή στην κλασική κολύμβηση».

Πόσα χρόνια έζησες στα Χανιά;
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Χανιά. Στα 18 μου έφυγα ως φοιτήτρια για την Αθήνα».

Τι σπούδασες;
«Έχω τελειώσει τη Νομική Αθηνών και έχω μεταπτυχιακό στο "Εμπορικό Δίκαιο και Εταιρίες" στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου Queen Mary».

Ποια είναι η πρώτη σου επιτυχία στην κολύμβηση η οποία σ' έκανε να καταλάβεις πως είσαι γεννημένη κολυμβήτρια;
«Η πρώτη επιτυχία που με έκανε να αποφασίσω ότι θέλω να ασχοληθώ με την κολύμβηση ήταν η 4η θεση στα 50 μ. πεταλούδα, με ισοφάριση του πανελληνίου ρεκόρ, στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων - νεανίδων στο Βελιγράδι το 2011. Το είχα καταφέρει μετά από εννέα μήνες στο άθλημα αφού μέχρι το 2010 ήμουν στη συγχρονισμένη κολύμβηση».

Η μεγαλύτερη σου επιτυχία στο άθλημα είναι το χάλκινο μετάλλιο στη Γλασκόβη;
«Ναι, γιατί είναι το πρώτο μου μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση. Ξεχωριστές επιτυχίες όμως είναι επίσης και η συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016 και η 5η θεση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα 50αρας στη Γλασκόβη το 2018 εκεί όπου βρέθηκα πολύ κοντά στην κατάκτηση ενός μεταλλίου».

Τι είναι για σένα η κολύμβηση;
«Η κολύμβηση είναι ένα κομμάτι της ζωής μου που με κάνει, μαζί μ' άλλα πράγματα, να νιώθω πλήρης και μου έχει προσφέρει πολλές όμορφες στιγμές και μοναδικά συναισθήματα που αλλιως δεν ξερω αν θα τα είχα ζήσει».

Ποιο θεωρείς το μεγαλύτερο σου προσόν ως αθλήτρια;
«Πιστεύω ένα πολύ σημαντικό προσόν που έχω ως κολυμβήτρια είναι ότι έχω αυτοπεποίθηση και πιστεύω πολύ στον εαυτό μου και στις ικανότητές μου, κάτι που νομίζω παίζει καθοριστικό ρόλο και στους αγώνες».

Γιατί τα Χανιά έχουν παράδοση στο πόλο και στην κολύμβηση;
«Σίγουρα στα Χανιά έχουμε πολύ καλούς προπονητές που έχουν συμβάλει τα μέγιστα στο υψηλό επίπεδο του υγρού στίβου και αυτος ειναι ένας παραπάνω λόγος για τον οποίον η πολιτεία πρέπει να μεριμνήσει για την καλύτερη λειτουργία των αθλητικών εγκαταστάσεων στην πόλη».

Ξεκίνησες από τον Ναυτικό Όμιλο Χανιών και εδώ και κάποια χρόνια είσαι μέλος του ΠΑΟΚ. Από τα Χανιά στη Θεσσαλονίκη; Πως προέκυψε η συνεργασία;
«Τα τελευταία τρία χρόνια ανήκω στον ΠΑΟΚ, καθώς ήταν η ομάδα που έδειξε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για εμένα. Έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία και τους ευχαριστώ πολύ».

Τι ονειρεύεσαι να σου φέρει το 2020;
«Το 2020 είναι μια ιδιαίτερη χρονιά, καθώς το καλοκαίρι έχουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο. Έχω εστιάσει σ' αυτον το στόχο γιατί, ως πιο έμπειρη πλέον, θέλω να κάνω ο,τι καλύτερο μπορώ. Δεν μπορώ να μιλήσω για το μετά γιατί δεν το εχω σκεφτεί. Θα είναι μια ακόμη μεταβατική φάση στη ζωή μου και δεν ξέρω ακόμα ακριβώς τι θα ήθελα να κάνω».

Ποιον αθλητή θαυμάζεις;
«Είναι αρκετοί αθλητές που είναι καλοί και τους συγχαίρω γι'αυτό, αλλά δε θα μπορούσα να πω για κάποιον ότι τον θαυμάζω χωρίς να γνωρίζω και τις υπόλοιπες πτυχές της ζωής του, απλα και μόνο επειδή είναι πολύ καλός σ' ένα άθλημα».

Θεωρείς ότι η ελληνική κολύμβηση που έχει ξανά μια πολύ καλή φουρνιά αθλητών βαδίζει στο σωστό δρόμο;
«Ναι γίνεται μια πολύ καλή προσπάθεια απ'όλους μας, η οποία πιστευω θα φανεί στο άμεσο μέλλον».

Ποιος είναι ο προπονητής που σ' έχει επηρεάσει περισσότερο;
«Όλοι μου οι προπονητές έχουν συμβάλει, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο, σ' αυτό που είμαι σήμερα και στις επιτυχίες μου και τους ευχαριστώ πολύ. Απ' όλους έμαθα πολλά διαφορετικά πράγματα και είμαι ευγνώμων που συνεργάστηκα και συνεργάζομαι με τους συγκεκριμένους ανθρώπους».

Τι έχεις κερδίσει και τι έχεις χάσει από την ενασχόληση σου με την κολύμβηση;
«Σιγουρα έχω στερηθεί αρκετό ελεύθερο χρόνο, στον οποίο θα μπορούσα να κάνω βόλτες με φίλους, ταξίδια και γενικότερα να περνάω περισσότερο χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπώ, ενώ, για να προλάβαινω και τις σπουδές μου, ο ύπνος μου πολλές φορές ήταν περιορισμένος. Όμως εχω ζήσει εμπειρίες και συναισθήματα που ειναι μοναδικά, έχουν συμβάλει στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου και δεν θα τα άλλαζα».

Θα ήθελες να ζήσεις μόνιμα στο εξωτερικό;
«Μ'αρέσει πολύ και αγαπώ τη ζωή στην Ελλάδα, οπότε σίγουρα δε θα ήθελα να ζήσω στο εξωτερικό. Επίσης θεωρώ ότι τα Χανιά, στα οποία εχω μεγαλώσει, είναι από τις ομορφότερες πόλεις στον κόσμο και θα ήθελα να κάνω οικογένεια εκεί».

Εάν φιλοξενούσες την παρέα σου στην Κρήτη τι νοστιμιές θα τους έφτιαχνες;
«Αρχικά δε νομίζω να τους μαγείρευα εγώ γιατί προς το παρόν δεν εχω και πολύ στενή σχέση με τη μαγειρική. Σίγουρα όμως στην Κρήτη έχουμε πολυ νόστιμα φαγητά και πολυ καλές πρώτες ύλες, οπότε θα είχαν πολλές επιλογές, όπως πιλάφι, σύγκλινο, τσιγαριαστό, απάκι, μπουρέκι και άλλα αγαπημένα φαγητά».

Τι είναι για σένα η Κρήτη;
«Η Κρήτη είναι ένα από τα ομορφότερα μέρη στον κόσμο και μπορεί να σου προσφέρει τα πάντα. Είναι ένας μικρός παράδεισος».

Το αγαπημένο σου μάθημα στο σχολείο ποιο ήταν;
«Τα αρχαία ελληνικά».

Αλήθεια,σκέφτηκες ποτέ να εγκαταλείψεις την κολύμβηση;
«Έχουν υπάρξει φορες που το σκέφτηκα. Αρχικα, τα πρώτα μου χρόνια στο χώρο έλεγα κάθε χρονιά οτι θα σταματήσω την επόμενη για να αφοσιωθώ στο σχολείο, όμως σταδιακά αγάπησα πολύ το άθλημα αυτό και τελικα δεν το έκανα ποτε. Επίσης, μετά την πρώτη μου Ολυμπιάδα δεν ήξερα αν θα έχω την όρεξη να συνεχίσω μέχρι την επόμενη και σκεφτόμουν ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να αφοσιωθώ και στο αντικείμενο τον σπουδών μου. Όμως τελικά πείσμωσα περισσότερο γιατί πίστευα ότι έχω ακόμα πολλά να δώσω και μάλλον ειχα δικιο».