Δεδομένης της σχετικά μίζερης συναυλιακής πραγματικότητας στην Ελλάδα και με γνώμονα την πολυδιάσπαση ονομάτων σε πολλαπλές ημερομηνίες σε κάποιες περιπτώσεις, η απόφαση ελήφθη ώστε να μεταβώ μαζί με έναν πολύ καλό φίλο στο ροκ φεστιβάλ που λαμβάνει χώρα εδώ και σχεδόν 30 χρόνια σε ένα από τα νοτιότερα σημεία της Σουηδίας, το πολυθρύλητο, Sweden Rock Festival.

Παρότι στο παρελθόν είχα ξαναβρεθεί τρις, στο αρκετά πλήρες και φιλόξενο αυτό φεστιβάλ, το οποίο κατά γενική ομολογία είναι ένα από τα αρτιότερα τόσο σε οργάνωση όσο και σε αντιπροσώπευσή συγκροτημάτων από ολόκληρο το φάσμα της rock/metal , τα τελευταία χρόνια το απέφευγα είναι η αλήθειά, για μια πληθώρα λόγων. Τόσο το αυξημένο κόστος, όσο και η πιθανότατα βροχόπτωσης μαζί με την ελαφρά επανάληψη ονομάτων από παλαιότερα χρόνια με ώθησαν να ανακαλύψω το ίσως δεύτερο καλύτερο rock metal φεστιβάλ στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, που λαμβάνει χώρα, στα περίχωρα της Βαρκελώνης, το Barcelona Rock Fest.

Πλην όμως, αυτή τη φορά η κόπωση και η επανάληψη χτύπησαν και Νοτιότερα και το συνολικό πακέτο ονομάτων που υποσχόταν το SRF ήταν κατ’ όλα θελκτικό. Μπορεί η προοπτική “Άυπνων Νυχτεριών” (Sleepless Nights) με τον Βασιλέα Διαμαντή (King Diamond) να ήταν μια σειρήνα, που θα μπορούσε να μας τραβήξει Νότια (αλλά τον είχαμε ξαναδεί προ διετίας).

Χωρίς πολλές αναστολές, τα εισιτήρια κλείστηκαν (αν και κατά παραδοχή μας ίσως και λίγο ακριβότερα από ότι θα θέλαμε, στα 150-230 €), οι βαλίτσες ετοιμάστηκαν και πριν καλά καλά το συνειδητοποιήσουμε ήμασταν στην Κοπεγχάγη ! (Η οποία βρίσκεται στη Δανία μεν, αλλά είναι πολύ πιο κοντά και βρίσκει κανείς πολύ πιο εύκολα, για να μεταβεί σε αυτήν από ότι αν πετάγαμε στην Στοκχόλμη λχ.)

Ένα ταπεινό Hundai μαζί με τις βενζίνες και τα διόδια του κόστισε 150 € για ένα πενταήμερο και μια καμπίνα δίπλα απο μια λίμνη σε ένα οικογενειακό κάμπινγκ, 13€/ημέρα κατ’άτομο.

Δυο ώρες περίπου αφότου είχαμε προσγειωθεί, είχαμε πάρει τα εισιτήρια μας (267€ / 4ήμερο) και τις διαπιστεύσεις μας και είχαμε μεταβεί στο ειδηλιακό Immeln, περίπου 20-30 λεπτά μακριά από το Norje, στο οποίο λαμβάνει χώρα το φεστιβάλ.

Ατυχώς η μία από τις δύο κάμερες μας καθυστέρησε να φτάσει, με αποτέλεσμα να έχουμε δυνατότητα να καλύψουμε το γεγονός μόνο με μια, τις πρώτες ημέρες.

Πάραυτα όλα ήταν σχεδόν ιδανικά και με αυτό το σκεπτικό το ρίξαμε στον ύπνο για να ετοιμαστούμε για ένα μακρύ τετραήμερο γεμάτο με Rock & Metal!

ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΙΟΥΝΙΟΥ

Η πρώτη μέρα του φεστιβάλ, είναι “μισή” και παίζει το ρόλο προθέρμανσης. Πάντα έχει αρκετό “τυράκι” από πλευράς ονομάτων και πάντα τα τετραήμερα (και περιορισμένα σε περίπου δέκα χιλιάδες) εισιτήρια για το φεστιβάλ είναι αυτά που τελειώνουν πρώτα.

Φτάσαμε στο πάρκινγκ που μας είχε παραχωρηθεί, αλλά καθώς ήμασταν από τις τελευταίες διαπιστεύσεις, ήμασταν σε ένα χωραφάκι περίπου 2χλμ μακριά από το φεστιβάλ, (10-12 λεπτά με τα πόδια). Το πάρκινγκ μπορεί να αποτελέσει βραχνά, σίγουρα, αν και πάντα κάτι βρίσκεται. Επίσης εναλλακτικές επιλογές, είναι η μετάβαση με τρένο και η διαμονή σε ένα από τα 9 κάμπινγκ δίπλα ή πλησίον του φεστιβάλ.

Φθάνοντας στο φεστιβάλ με μια μικρή καθυστέρηση είχαμε χάσει τους James Holkworth and The Coolbenders οι οποίοι ανοιξαν το φεστιβάλ, αλλά προλάβαμε αρκετά τραγούδια απο ένα Σουηδικό tribute αφιερωμένο στον Robert Dahlqvist από τους Hellacopters που είχε πεθάνει πριν λίγο καιρό. Μην ρωτήσετε μόνο περισσότερες πληροφορίες αφού τα Σουηδικά μου είναι ανύπαρκτα. (εκτός από 10-20 λέξεις)

Στη συνέχεια και στη μικρότερη σκηνή “4sound”, οι Φινλανδοί metallers OZ, διάσημοι από κανα-δυο δίσκους που είχαν βγάλει στην Black Mark και στους οποίους τα εξώφυλλα είχε επιμεληθεί ο μακαρίτης Quorthon, θα εξέθεταν το ταλέντο τους. Έχοντας όμως αλλάξει τη σύνθεσή τους, σχεδόν ολοκληρωτικά απο το 2015, με μοναδικό στυλοβάτη από την αρχική σύνθεση τον drummer Mark Ruffneck, οι σύγχρονοι OZ, δεν είχαν και μεγάλη σχέση με τη στιβαρή heavy metal μπάντα του παρελθόντος, φέρνοντας περισσότερο σε μια μοντέρνα power metal μπάντα με έναν παππού drummer, που προσπαθούσε να ακουστεί όσο βαρύτερα μπορούσε. Δεν ήταν κακοί, αλλά δεν ενθουσίασαν.

OZ Setlist :

Fire in the Brain

Burning Leather

Dominator

Restless

Heart of a Beast

Black Candles

Turn the Cross Upside Down

Bone Crusher

Search Lights

Οι Ιταλίδες Black Mamba έπαιζαν στην“Rockklassiker” τεντά/σκηνή και είπαμε να ρίξουμε ενα βλεφαρό. Το ρυθμικό τους rock δεν ήταν άσχημο και μας κράτησε συντροφιά για κανα-δυο κομμάτια, μέχρι την έναρξη του σετ των μεγάλων Demon από τη Μεγάλη Βρετανία, ένα απο τα μακροβιότερα και πιο δραστήρια NWOBHM συγκροτήματα, εκεί εξω.

Και παρότι αυτή ενδεχομένως να ήταν ή δέκατη φορά που θα έβλεπα τους Βρετανούς, το γεγονός ότι είχαν περάσει χρόνια απο την προηγούμενη σε συνδυασμό με τον ειδικό χαρακτήρα της εμφάνισης (μόνο πρώιμα τραγούδια και εμφάνιση του τραγουδιστή Dave Hill με makeup και δαιμονική μάσκα), έδωσαν ώθηση στον έκδηλο ενθουσιασμό μου που βρήκε έκφρασή σε ενθουσιώδεις αλαλαγμούς με τις πρώτες νότες του “Night Of The Demon”. Οι Demon, είναι απο αυτά τα συγκροτήματα, όπως οι Saxon ή οι μακαρίτες οι Motorhead που ξέρεις ότι δεν θα απογοητεύσουν. Οι θεατρινισμοί του Hill, έδιναν και έπαιρναν ακόμα και αφού αφαίρεσε τη μάσκα, αφού συνέχισε σαν διεστραμμένος ιερομόναχος, να κηρύσσει τα ροκ ευαγγέλια του, στους παρευρισκόμενους.

DEMON Setlist :

Night of the Demon

Total Possession

The Spell

Sign of a Madman

Strange Institution

Victim of Fortune

The Grand Illusion

Beyond the Gates

Don't Break the Circle

No More Hell on Earth

Encore:

One Helluva Night

Περιφερόμενος, στην άγρα φαγητού και μπύρας, ξεχάστηκα να μπω στο photo pit για τους Gathering Of Kings ενα πολυμελές project με δεκάδες μέλη, μεταξύ των οποίων και τραγουδιστών όπως ο Ελληνοσουηδός Apollo Papathanasio (ex Firewind, Spiritual Beggars), ο Rick Altzi απο τους Masterplan κτλ. Καμιά εικοσαριά νοματαίοι, καλά να είναι. Το μουσικό στυλ στο οποίο κινούνται είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από τα μέλη τα οποία τους αποτελούν, με έμφαση στο hard rock άλλα και σαφείς αναφορές σε προηγούμενες δεκαετίες. (Συντομα αντελήφθην οτι κανείς μπορούσε να μπει στο χώρο των φωτογράφων – κατά τη διάρκεια των πρώτων τριών τραγουδιών ακόμα και αν είχε κανείς καθυστερήσει). Οι Βραζιλιάνοι τεχνικοί thrasho-deathάδες Krisiun, τα έσπαγαν στη “τέντα” εκείνη την ώρα, αλλά δυστυχώς λόγω της τάσης του προγράμματός να έχει κάποια συγκροτήματα (συνήθως εκ διαμέτρου διαφορετικών ειδών) να εμφανίζονται παράλληλα, δεν ήταν εφικτό να τους παρακολουθήσουμε.

Ο αγέραστος και αγέρωχος Joe Lynn Turner, εμφανίστηκε στη “Sweden” σκηνή περίπου στις εννιά, με μέλη των Σουηδών powerάδων Dynazty να τον πλαισιώνουν και επιδόθηκε σε έναν μίνι μαραθώνιο επιτυχιών τόσο από τις μέρες του στους Purple, όσο και στους Rainbow και τον Malmsteen. Οι παιχταράδες Σουηδοί, σε αντίθεση με διαφορά αρπακολατζίδικα backing bands που κατά καιρούς είχαν πλαισιώσει τον συμπαθή Joe, στο παρελθόν το είχαν και με το παραπάνω και το απέδειξαν με μια σούπερ ντούπερ εκδοχή του “Difficult To Cure” καθώς και με νότα προς νότα πιστά σόλο στα διάφορα άλλα κομμάτια (ακόμα και σε αυτά του Malmsteen).

Το μόνο ελαφρά μελανό σημείο ήταν οτι ο Joe, έδειξε να κουράζεται λίγο μετά από το “Rising Force”, το οποίο «ψιλομακέλεψε» μαζί με το επόμενο “Long Live Rock N’ Roll”, το οποίο αφιέρωσε στον εκλειπώντα Ronnie James Dio. Πάντως επανήλθε στα γνωστά του στάνταρ για το κλείσιμο με “Jealous Lover” και σε αντίθεση με τις διαφορές ανοησίες που κατά καιρούς έχουν γραφτεί από επαγγελματίες “μεταλλάδες”, ο άνθρωπός είναι ένας από τους πιο επαγγελματίες και καλύτερους τραγουδιστές που είχαν ποτέ πολλές από τις μπάντες στις οποίες συμμετείχε και ένας ευχάριστος τύπος που ποτέ δεν αναλώθηκε σε σαπουνόπερες και μικρότητες εναντίον των πρώην συνεργατών του.

JOE LYNN TURNER Setlist :

Tape: Over the Rainbow (Harold Arlen song)

Death Alley Driver (Rainbow song)

Power (Rainbow song)

Street of Dreams (Rainbow song)

Déjà Vu (Yngwie J. Malmsteen cover)

Difficult to Cure (Rainbow song)

I Surrender (Russ Ballard cover)

King of Dreams (Deep Purple song)

Can't Let You Go (Rainbow song)

Spotlight Kid (Rainbow song)

Rising Force (Yngwie J. Malmsteen cover)

Long Live Rock 'n' Roll (Rainbow song)

Jealous Lover (Rainbow song)

Ενθουσιασμένος απο το πόσο καλοί ήταν οι μουσικοί από τους Dynazty, η στιγμιαία αμφιβολία για το αν θα έβλεπα αυτούς, ή τους εξαιρετικούς Αμερικάνους Death/Thrashers Death Angel ελαβε απάντηση και αμέσως κινήθηκα προς την “τέντα” κάτω απο την οποία οι Dynazty, τα κάνανε όλα ρημαδιό. Ο Nils Molin είναι η μετενσάρκωση του Dio στο κορμί του Robert Plant… ενας πραγματικός Golden God και μακράν ο καλύτερος τραγουδιστής που η πλατιά μάζα δεν έχει ακόμα πάρει χαμπάρι.

Ευτυχώς που είναι μόλις 30. Μαλλούρα, ασταμάτητο headbanging και ενα εκμοντερνισμένο στυλάκι που οφείλει όμως τα πάντα στους Helloween και τους Heavens Gate, συγκροτούν ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα του σήμερα. Με τα χιτάκια να διαδέχονται το ένα το άλλο με καταιγιστικό ρυθμό, καλά που δεν μας έμεινε ο αυχένας στο χέρι. Άχαστοι αν ποτέ έρθουν στην Ελλάδα.

DYNAZTY Setlist

Breathe with Me

The Northern End

Firesign

The Grey

Ascension

Drum solo

In the Arms of a Devil

The Smoking Gun

Raise Your Hands

The Human Paradox

Titanic Mass

Starlight

Τελευταίοι στη σειρά, αλλά όχι στην εκτίμηση μας οι Αμερικάνοι Skid Row, με τον Νοτιοαφρικανικής καταγωγή Βρετανό, ZP threat (πρώην Tank & Dragonforce) πίσω απο το μικρόφωνο είχαν να αποδείξουν οτι έκαναν σωστή επιλογή, μετά απο το στραβοπάτημα με τον Tony Harnell (πρώην ΤΝΤ) ο οποίος έφυγε μέσω facebook, μόλις δυο μήνες αφότου μπήκε στην μπάντα. Πρέπει να ομολογήσω, οτι είχα τις αμφιβολίες μου, για τον αν η καθαρή και ψιλή φωνή του ZP θα ταίριαζε με τα τραγούδια των Αμερικάνων, αλλά όπως αποδείχθηκε, μπορεί να τη στριτζώσει και να την τσιτώσει επαρκώς, έτσι ώστε να ακούγεται αρκετά ταιριαστή.

Πιθανότατα, ο καλύτερος αντικαταστάτης του Sebastian Bach μέχρι σήμερα. Παρότι ήμουν 50-50 για το αν θα τους έβλεπα τον Ιούλιο στο Κύτταρο, η εμφάνιση τους στη Σουηδία, έγειρε την πλαστιγά καταφατικά προς το ναι... Ήταν τόσο καλοί που ένας πιωμένος μεσήλικας Σουηδός άρχισε να κοπανάει τους γύρω του κατά τη διάρκεια του “Monkey Business”, σε μια προσπάθεια να αρχίσει ένα pit, μέχρι που ένα δολοφονικό βλέμμα από έναν αρκετά γιγαντόσωμο συμπατριώτη του, μπροστά μας, τον έκανε να μαζευτεί, τελειώνοντας άδοξα και πρόωρα το πρώτο και τελευταίο pit των Skid Row στο Sweden Rock. Μην τους χάσετε.

SKID ROW Setlist

Tape Intro : Blitzkrieg Bop

Slave to the Grind

Sweet Little Sister

Get the Fuck Out

Big Guns

18 and Life

Piece of Me

Livin' on a Chain Gang

Ghost

Psycho Therapy (Ramones cover)

I Remember You

Monkey Business

Makin' a Mess

Encore:

We Are the Damned

In a Darkened Room

Youth Gone Wild

Φύγαμε, κουρασμένοι και μπερδεμένοι και μετά από μια μικρή πεζοπορία βρήκαμε το πάρκινγκ και φτάσαμε στην καμπίνα μας, ευχαριστημένοι από την πρώτη μέρα του Sweden Rock.

ΠΕΜΠΤΗ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ

Η δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ ξημέρωνε και χωρίς να το ξέρουμε ήταν η εθνική εορτή της Σουηδίας. Το ανακαλύψαμε απο διάφορες αφίσες, καθώς και απο την αισθητά αυξημένη κίνηση στους δρόμους. Ετσί καταλήξαμε να φτάσουμε κάπου στη μέση του σετ του συμπαθέστατού πρώην τραγουδιστή των Iron Maiden Blaze Bailey, χάνοντας τους Καναδούς The Wild!

Ο Blaze, με τον οποίο κάναμε και μια συνέντευξη, έτρεχε πάνω κάτω στη σκηνή, προσπαθώντας και επιτυγχάνοντας να ενθουσιάσει το συγκεντρωμένο πλήθος με τραγούδια αποκλειστικά απο την περίοδο του στους Βρετανούς τιτάνες του metal. Ίσως και να ήταν λίγο υπερβολή από μέρους του μετά απο έντεκα προσωπικούς δίσκους, αλλά δεν είδαμε και κανέναν να παραπονιέται και ούτε εμάς μας χάλασε αυτό το άτυπο Iron Maiden bestάκι απο τις ημέρες του Blaze στο συγκρότημά.

BLAZE BAILEY Setlist

Lord of the Flies (Iron Maiden song)

Sign of the Cross (Iron Maiden song)

Judgement of Heaven (Iron Maiden song)

Virus (Iron Maiden song)

The Clansman (Iron Maiden song)

The Angel and the Gambler (Iron Maiden song)

Man on the Edge (Iron Maiden song)

Futureal (Iron Maiden song)

Como estais amigos (Iron Maiden song)

Όπως μπαίναμε στο φεστιβάλ, τσεκάραμε πολύ γρήγορα τους Σουηδούς Lillasyster μια ας το πούμε metalcore μπάντα ή οποία έχει κανει μεγαλύτερο ντόρο για τις διασκευές της στη Rihanna και την Katie Perry, παρά για αυτά που παίζουν. Δεν θα μπορούσα όμως να τους καταδικάσω αφού ακούσαμε σκάρτα ένα τραγούδι (και αν). Η συνέντευξή που κάναμε με τον Blaze διήρκησε λίγο περισσότερο από όσο περιμέναμε, και έτσι χάσαμε και τους Σουηδούς female fronted παλαιοροκάδες Cobra Cult, αν και προλάβαμε ένα σεβαστό μέρος απο τους Southerνάδες Blackberry Smoke οι οποίοι ήταν απολαυστικοί, καθώς και αρκετό απο το σετ της κανονικής μπάντας του τωρινού τραγουδιστή των Kamelot, Tommy Karevik, τους Seventh Wonder, στους οποίος απελευθερωμένος απο το πως πρέπει να ακούγεται στους Αμερικάνους, έδωσε ρέστα, ώντας απολαυστικός.

Επίσης, χάσαμε και τους Σουηδούς deathάδες Gravestone (καμιά σχέση με τους Γερμανούς μελωδικούς μεταλλάδες που μόλις φέτος επαναδραστηριοποιήθηκαν) επειδή το πρόγραμμά του φεστιβάλ, δυστυχώς έχει κάποια “κοινά τέταρτα” καθώς και παράλληλες εμφανίσεις (κυρίως από διαφορετικού είδους συγκροτήματα)

Αν και μακροχρόνιος οπαδός (απο την εποχή του Lupus Dei) δεν είχα ποτέ καταφέρει να δω ζωντανά τους Γερμανούς Powerwolf. Παρότι δεν είμαι θερμός υποστηρικτής πολλών νεωτέρων power σχημάτων, αφού τα πιο πολλά αναλώνονται σε θέματα περιφερειακά της μουσικής (βλέπε κοστούμια κτλ ή το υπερχαβαλεδιάζουν, meta-nerd-ουλιάζουν) αυτοί οι Ορθόδοξοι Λυκάνθρωποι, καταφέρνουν να ακροβατούν μεταξύ του μεγαλείου και του κίτς, χωρίς ποτέ να βγαίνουν εκτός χαρακτήρα, αλλά και χωρίς να παίρνουν ποτέ την όλη φάση τόσο σοβαρά. Εξαιρετικοί performers, διασκέδασαν το κοινό και θα ομολογήσω ότι απόλαυσα την μεταλλική τους, θεία λειτουργία στον υπέρτατο βαθμό. Ανυπομονώ ήδη για την πρώτη τους εμφάνισή επί Ελληνικού εδάφους τον Νοέμβριο.

POWERWOLF Setlist

Tape : Lupus Daemonis

Fire and Forgive

Army of the Night

Incense & Iron

Amen & Attack

Demons Are a Girl's Best Friend

Killers With the Cross

Armata Strigoi

Blessed & Possessed

Resurrection by Erection

Stossgebet

Tape : Agnus Dei

Sanctified With Dynamite

Coleus Sanctus

Werewolves of Armenia

We Drink Your Blood

Tape : Wolves Against the World

Προφανώς και θα χάναμε κάτι, και αυτη τη φορά ήταν οι Καναδοί, Three Days Grace καθώς και οι Σουηδοί The Generations Army, αλλά μετά την θεία λειτουργία και ελλείψει αντιδώρου, χρειαζόμασταν ένα μπεργκεράκι και ένα μπυρόνι για να μην τα παίξουμε.

Πριν το καταλάβουμε όμως οι Ελβετοί, Krokus, είχαν ανεβεί στην μεγάλη σκηνή του φεστιβάλ και παίρνανε κεφάλια με το “Headhunter”… Συμφωνα με τα λεγόμενά τους σκοπεύουν να αποσυρθούν στα μέσα Δεκεμβρίου, και να μην κάνουν κουτσουκέλες όπως οι αγαπημένοι μας Judas Priest ή οι Scorpions.

Προφανώς και μια μπάντα με την εμπειρία τους δεν θα μπορούσε να παίξει άσχημα, αν και σίγουρα την περασμένη φορά που τους είχα δει (πέρυσι) ήταν καθηλωτικοί, ενώ τώρα απλά καλοί. Ίσως να φταίει λίγο και το πιο μελωδικό και ψαγμένο setlist που επεχείρησαν, από το οποίο λείπανε και κάποια τρανταχτά hit. Σε κάθε περίπτωση, ικανοποίησαν.

KROKUS Setlist

Headhunter

Long Stick Goes Boom / Pinball Wizard

American Woman (The Guess Who cover)

Rock 'n' Roll Tonight

Winning Man

Hellraiser

Hoodoo Woman

Fire

Rockin' in the Free World (Neil Young cover)

Bedside Radio

Easy Rocker

Live for the Action

Heatstrokes

Βλέποντας τους Ελβετούς με το Ελληνικό όνομα όμως σήμαινε οτι θα χάναμε τους χαβαλέδες Σουηδο-Ιρλανδούς πανκηδες Sir Reg, που τα κάνανε λίμπα στη σκηνή (από όσο είδα όταν πήγα για μια μπύρα στο κοντινό μπαρ) και τους επίσης Σουηδούς στονεράδες με γυναίκα στη φωνή Electric Hydra, που δεν μπορώ να πω οτι με τρέλαναν, απο το ελάχιστο που είδα, πριν πάρω των ομματιίων μου και τραβήξω προς τα αριστερά, μπροστά στην Rock σκηνή, εκεί που οι πολυεθνικοί, μελωδικοί death metallers Arch Enemy θα τα κάνανε όλα γυαλιά καρφιά μετά απο λίγο.

Την ίδια ώρα όμως έπαιζαν και οι (επίσης Σουηδοί, ψευδοσατανιστές και με γυναίκα στα φωνητικά) Lucifer για τους οποίους είχαμε ακούσει καλά λόγια. Εξάλλου AE είχαμε και οι δύο δεί πρόσφατα, εδώ.

Αφού πήραμε φωτογραφίες απο την γαλανομάλλα και την φασαριόζικη παρέα της είπαμε να τσεκάρουμε λίγο και το πιο βίνταζ στυλάκι των Σουηδών το οποίο θεωρητικά θα έπρεπε να είναι πιο κοντά στα ακούσματά μας...αμ δε. Μπορεί μουσικά το 70s στυλάκι του όντως να μας αρέσε πιο πολύ, αλλά ζωντανά η Sadonis περισσότερο αγκομαχούσε παρά τραγούδαγε, εμφανώς κατώτερη των ηχογραφήσεων της.

Ο πολύς Nicke Andersson (Hellacopters, Entombed) μπορεί να τη βοηθησε να μην βουλιάξει μετά απο το ντεμπούτο της και τα προβλήματα που είχε με το lineup, αλλά το βαρεμένο μπλαζέ στυλάκι και τα κρασιά που ανοιχτήκαν επι σκηνής από την και καλά σατανογυναίκα, με την ολόσωμη, branded περιβολή δεν μας γοήτευσαν και μας οδήγησαν τάχιστα πίσω στην Rock stage, για να δούμε το υπόλοιπο του σετ των Arch Enemy.

ARCH ENEMY Setlist

Tape : Set Flame to the Night

The World Is Yours

Ravenous

Stolen Life

War Eternal

My Apocalypse

You Will Know My Name

Under Black Flags We March

Dead Eyes See No Future

The Eagle Flies Alone

First Day in Hell

Tape : Saturnine

As the Pages Burn

No Gods, No Masters

We Will Rise

Nemesis

Tape : Enter the Machine

Οι Σουηδοί και καλά Bίκινγκ Amon Amarth, έχουν προ πολλού αποδείξει την επί σκηνής αξία τους και παίζοντας εντός έδρας δεν υπήρχε περίπτωσή να χάσουν, ακόμα και αν το τελευταίο τους αλμπούμ “Berserker” (απο το οποίο παίξανε τρία κομμάτια) δεν είναι οτι καλύτερο έχουν κάνει ποτέ. (και είχαν και το πανώ απο τον προηγούμενο δίσκο)

Μια σειρά απο σιγουράκια, τόνοι pyros και η εμπειρία που έχουν αποκτήσει με τα χρόνια, σιγούρεψε τους βαθμούς της νίκης. Εγώ θα εξομολογηθώ, ότι έχοντας ξαναδεί τους Σουηδούς προσφατά, αποφάσισα κάποια στιγμή να πάω και απο την μικρότερη “4Sound” σκηνή για να δω τους απίθανους prog/symph Σουηδούς παιχταράδες A.C.T, γιατί, που άλλου θα μπορούσα να τους δω. Ήταν αναμενόμενα, εξαιρετικοί.

AMON AMARTH Setlist

The Pursuit of Vikings

Deceiver of the Gods

First Kill

The Way of Vikings

Asator

As Loke Falls

Crack the Sky

Legend of a Banished Man

War of the Gods

Death in Fire

Shield Wall

Raven's Flight

Guardians of Asgaard

Raise Your Horns

Twilight of the Thunder God

Χασάμε τους τοπικούς FF In Silence που παίζανε στην τέντα, αλλά ετοιμαστήκαμε για να δούμε τους θεοπάλαβους Αμερικάνους Tenacious D, των Jack Black & Kyle Gass … θα πρέπει να εξομολογηθώ οτί στο μυαλό μου περίμενα την όλη παράστασή τους, να είναι πολύ πιο επική απο ότι ήταν, τελικά. Κατ’αρχας όλο το κοινό σχεδόν του φεστιβάλ είχε μαζευτεί μπροστά απο τη σκηνή με αποτέλεσμα να εκτείνεται πέρα, σχεδόν στα όρια της μεγάλης (και έχουν ΜΕΓΑΛΗ απόσταση μεταξύ τους) έτσι ό ήχος που εκ των πραγμάτων (ακουστικές) είχε μεγάλες διακυμάνσεις και δυναμικό εύρος) δεν ακουγόταν πάντα καλά/με την ίδια ένταση παντού.

Αν και δεν πρέπει να ήταν κακοί, δεν κατάφερα να τους απολαύσω, όπως θα ήθελα.

TENACIOUS D Setlist

Tape : POST-APOCALYPTO THEME

JB JR RAP

WOMAN TIME

SAVE THE WORLD

POST-APOCALYPTO THEME (REPRISE)

Rize of the Fenix

Low Hangin' Fruit

Sax-a-Boom

Roadie

Kickapoo

Beelzeboss (The Final Showdown)

The Metal

Dude (I Totally Miss You)

Kielbasa

Tribute

Wonderboy

Double Team (with Black performing snippet of “Take A Chance On Me” by ABBA)

Fuck Her Gently

Οι Αμερικάνοι μας “κόστισαν” και το μεγαλύτερο μέρος του σετ των Deadland Ritual. (που αν δεν σας λέει κατί το όνομα αποτελούν ένα νέο συγκρότημα που σχημάτισε ο ντράμερ Matt Sorum (πρώην Guns N' Roses, Velvet Revolver, Cult κτλ), ο τραγουδιστής Franky Perez (Apocalyptica & παλαιότερα Scars on Broadway), ο κιθαρίστας Steve Stevens (του Billy Idol) και ο μπασίστας των Black Sabbath, Geezer Butler). Παίξανε τα 3-4 ορίτζιναλ κομμάτια που έχουν συνθέσει, αρκετές διασκευές Sabbath (“Neon Knights”, “Symptom of The Universe”, “Sweet Leaf” and “War Pigs”), το “Rebel Yell” του Billy Idol, καθώς και το “Slither” απο Velvet Revolver. Κάτι για τον καθένα.

Εμείς πήγαμε για μια τελευταία 'μασαμπούκα', χάνοντας τους πειραματικούς Σουηδούς rock/metallers Sins in Vain, που παίζανε στην τέντα, αλλά με τους Def Leppard να ετοιμάζονται στη μεγάλη σκηνή του Φεστιβάλ, δεν νομίζω οτι υπήρχε ερώτημα που θα βρισκόμασταν.

DEF LEPPARD Setlist

Rocket

Animal

Let It Go

Foolin'

When Love & Hate Collide

Let's Get Rocked

Armageddon It

Rock On (David Essex cover)

Two Steps Behind

Man Enough

Love Bites

Bringin' on the Heartbreak

Switch 625

Hysteria (incl Snippet of ”Heroes” by David Bowie)

Pour Some Sugar on Me

Encore:

Rock of Ages

Photograph

Οι Βρετανοί, έδωσαν ένα καθόλα υποδειγματικό σόου, με υπέροχο οπτικοακουστικό τομέα. Φρέσκοι μετά απο ένα εξάμηνο έκτος περιοδειών, ο μεγαλύτερος αντίκτυπος ήταν αισθητός στην φωνή του Eliott, ή οποία μαζί με το χαμηλότερο κούρδισμα, έβγαινε πλέον αβίαστα, σε σχέση με παλαιότερες περιοδείες. Ήταν η καλύτερη φορά που τους έβλεπα απο τις αρχές του 2000 και παίζει να τους έχω δεί και δέκα με δώδεκα φορές μέσα στην εικοσαετία. Απλά ΦΟΒΕΡΟΙ.

Χάσαμε τους Σουηδούς dubstep/rap metallers Scarlet, με κοπέλα στη φωνή (και άπειρο autotune) κλασικά. Ενδιαφέρουσα παραγωγή, αλλά αυτό το ιβολ κλάουν στυλάκι που μοστραράν οι Avatar, πριν απο χρόνια και που πλέον τους έχει κάνει γνωστούς, παρότι είναι απο τα πλέον μπανάλ ακούσματα εκεί έξω, απέχει πολύ από το κλασσικό “rock” στυλ.

Σ’ εκείνο το σημείο, προέκυψε ένα μικρό δίλημμα, το οποίο δεν νομίζω να βασάνισε και πολλούς άλλους εκει έξω. Θα βλέπαμε λοιπόν την αποχαιρετιστήρια συναυλία των Slayer (που τα κάνανε όλα #$#$#$#$# και φλαμπέ) ή θα αράζαμε με τους Βρετανούς, βετεράνους του AOR, FM και θα chillάραμε ; Μιας μορφής λύση δόθηκε, χαραμίζοντας τα “Payback” και “Temptation”, για να τσεκάρουμε και τους FM, που παίζανε “Tough It Out” εκείνη την ώρα.

Έχοντας δεί όμως τους FM πρόσφατα και νιώθοντας, αρκετή “φωτιά” ακόμα μέσα μας, πήγαμε πίσω στους Slayer. ΑΠΛΑ ενά ΕΠΟΣ και μια πύρινη λαίλαπα κατασπάραξαν τα πάντα στο πέρασμά τους. Οι Holt & King βασάνιζαν και ξυλοκοπούσαν ασταμάτητα τις ταστιέρες τους, ενώ o Bostaph, αλώνιζε στα μετόπισθεν. Οσο για τον μπάρμπα Tom των Araya, αυτός φρεσκοξουρισμένος (σε στύλ early 90s) έφτυνε την κόλαση απο το λαρύγγι του, δίχως σταματημό και όπως πρέπει…

SLAYER Setlist

Tape : Delusions of Saviour

Repentless

Evil Has No Boundaries

World Painted Blood

Postmortem

Hate Worldwide

War Ensemble

Gemini

Disciple

Mandatory Suicide

Chemical Warfare

Payback

Temptation

Born of Fire

Seasons in the Abyss

Hell Awaits

South of Heaven

Raining Blood

Black Magic

Dead Skin Mask

Angel of Death

Με όποια ικμάδα μας είχε μείνει – μετά το δω δεκάωρο, υπνοβατήσαμε μέχρι το αμάξι και γυρίσαμε στην καμπίνα μας, οπού μόνο οι πάπιες, έκρωζαν, σε αντίθεση με τα διάφορα κάμπινγκ τριγύρω, οπού διάφοροι πιωμένοι μεταλλάδες έκαναν σαματά χωρίς λόγο. Κι ο ύπνος δεν άργησε να ‘ρθει.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ

Αφοί κοιμηθήκαμε καλά και έχωντας πάρει κάποια πράγματα από ένα τοπικό σούπερ μάρκετ, για την επιστροφή, μεταβήκαμε για τρίτη φορά στους χώρους του φεστιβάλ, αυτή τη φορά χωρίς να συναντήσουμε πολύ κίνηση. Παρακολουθήσαμε το τελευταίο κομμάτι της εντυπωσιακής εμφάνισης των Ελβετιδών μεταλλοκοραδίσων, Burning Witches, μετά από μια αναιμική διασκευή που επεχείρησαν στο "Holydiver", και παρ όλη την προσήλωσή τους στην αισθητική και τον ήχο της δεκαετίας του 80, στα οποία έχουν εντρυφήσει, φαινόταν οτι ακόμα κάτι έλειπε απο τη συντάγη.

Ίσως στο μέλλον να μας εκπλήξουν, ποιος ξέρει! Χάσαμε τους LOK και αποφασίσαμε να πάμε να δούμε αν ο ντόρος που οι The Night Flight Orchestra είχουν δημιουργήσει γύρω απο το όνομά τους, έχει βάση. Ο τραγουδιστής τους “Speed” (επίσης τραγουδιστής στους Soilwork) ήταν σαφώς υποδεέστερος των στούντιο ερμηνειών των τραγουδιών και στο σύνολο της η μπάντα έδειχνε περισσότερο να αγγαρεύεται παρά να ζεί μια 80s AOR γιορτή.

Αυτό έρχεται σε έντονη αντίθεση με παρεμφερή συγκροτήματα όπως οι Steel Panther, οι οποίοι ενώ ακροβατούν σε μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην εξύμνηση των 80s και την παρωδία, το κάνουν πολύ καλά πάνω και κάτω απο τη σκηνή και φαίνεται οτι “το ζούνε. Εδώ, η διαφορά μεταξύ του στούντιο και της ζωντανής εμφάνισης ήταν πολύ μεγάλη για να την αγνοήσουμε.

Στη συνέχεια περπατήσαμε μέχρι την τέντα για να δούμε τι ήταν το ROCKKLASSIKER ALLSTARS set, για να βρούμε ένα σύνολο μουσικών που αποτελείτω από τη Nina Söderquist (Rhapsody In Rock), τον Robban Bäck (Mustasch, Ex-Sabaton), τον Jona Tee (H.E.A.T), τον Sam Söderlindh (Art Nation) και τους αδελφούς Bosse και Kebbe Lindmark από τους Dalton μαζί με τον Nicke Borg και τον συνάδελφό του απο τους Backyard Babies Johan Blomquist, τον Rob Marcello των Danger Danger και τον Blaze Bayley (πρώην Iron Maiden) να διασκευάζουν διάφορες 80s επιτυχίες, μεταξύ των οποίων και το “Run To The Hills "ένα τραγούδι που όπως ανέφερε ο τελευταίος δεν είχε ποτέ εκτελέσει ζωντανά, με τους Maiden, κατά τη διάρκεια της θητείας του στη μπάντα).

Ενδιαφέρον, το λιγότερο που θα μπορούσε να πεί κανεις. Μετά από αυτή την ενδιαφέρουσα εκτροπή και ενα σχετικό χλαπάκιασμά με μπιφτέκια και σαλάτα, κατευθυνθήκαμε στην κεντρική σκηνή του φεστιβάλ για να παρακολουθήσουμε τους μαθουσάλες Βρετάνους rockers, Magnum που παρά τα προχωρημένα του χρόνια, έβγαζαν ακόμα μια πολύ αξιόλογη ενέργεια. Η μουσική τους γεμάτη υπέροχες μελωδίες, με τον Bob Catley να μας γοητεύει ακόμα με την αγέρωχη φωνή του, μας ταξίδεψε για λίγο, ακόμα και κάτω από τον καυτό μεσημεριανό ήλιο.

MAGNUM Setlist

Wild Swan

Sacred Blood, “Divine” Lies

Lost on the Road to Eternity

Crazy Old Mothers

How Far Jerusalem

All England's Eyes

Vigilante

Don't Wake the Lion (Too Old to Die Young)

Sacred Hour

Μια ακόμα παραχώρηση που έπρεπε να κάνουμε ήταν να χάσουμε το Σουηδικό θηλυκό κουαρτέτο των Thundermother, που μπορεί να ήταν λίγο πιο ροκ και όχι τόσο γυαλισμένο όσο ας πούμε οι Burning Witches, αλλά σίγουρα ήταν πιο αυθόρμητες, και χύμα.

Γρήγορα, περπατήσαμε μέχρι τη Rock σκηνή, για να δούμε ένα reunion των Easy Action (της άλλης μπάντας του Kee Marcello εκτός των Europe) που ακούγονταν πραγματικά φρέσκιοι παρ’ όλα τα χρόνια που έχουν περάσει απο όταν βγάλανε τους δίσκους τους, στα μέσα των 80s. Έξοχοι !

EASY ACTION Setlist

Code to Your Heart

Partners in Crime

Love Reaction

Talk of the Town

Only You Can teach Me How

Eye for an Eye

Guitar Solo (Kee Marcello)

In the Middle of Nowhere

One in a Million

Rosie

Talk, Talk, Talk

Teachers Do It With Class

Round Round Round

Όταν πρόκειται για Σουηδικά συγκροτήματα σε μεγάλες Γερμανικές εταιρίες που σχεδόν μονοπωλούν ρα φεστιβάλ, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί κάτι πολύ χειρότερο από τους περίφημους Royal Republic, οι οποίοι μπορεί να μοιάζουν με μια παράξενη, πιο ντίσκο (συνειδητά) εκδοχή των Electric Six αλλά είναι και πολλάκις πιο διασκεδαστικοί. Η Lisa Lystam Family Band, είναι προφανώς μια οικογενειακή υπόθεση, αλλα δεν είχαμε την ευκαιρία να τους δούμε στη σκηνή, αφού τρέξαμε στην κύρια σκηνή για να γίνουμε μάρτυρες του Γερμανού γητευτή της εξάχορδης Axel Rudi Pell, που τον τρώει η ίδια φαγούρα, σχετικά με τους Rainbow που μας έκανε κι εμάς να θέλουμε να είμαστε εκεί.

Γιορτάζοντας τρεις δεκαετίες ύπαρξης, η παράστασή τους ήταν στα υψηλά, καθιερωμένα πρότυπά τους, αλλά ίσως είναι μια από τις σπάνιες φορές από το 1999, οπού τον προτοείδα, που δεν έμεινα εντελώς ευχαριστημένος από τον τραγουδιστή τους Johnny Gioeli (Hardline) που φαινόταν να είναι λίγο ... κουρασμένος.

AXEL RUDI PELL Setlist

Tape : The Medieval Overture

The Wild and the Young

Wildest Dreams

Voodoo Nights

Only the Strong Will Survive

Mystica

Long Live Rock

The Line

Eternal Prisoner

The Masquerade Ball / Casbah

Rock the Nation

Εκ των πραγμάτων οι κεφάτοι Δανοί ροκερς, Dizzy Mizz Lizzy, πήγαν στον κουβά (απο εμάς), αν και κατάφεραν να προσελκύουν έναν αρκετά υγιή αριθμό συμπατριωτών τους. Οι Σουηδοί Stoners The Quill που έχουν περάσει από σαράντα κύματα, με βασικά μέλη να πηγαινοέρχονται μέσα στα χρόνια, ήταν τίμιοι, αλλά ποτέ δεν κατάφεραν να κάνουν το παραπάνω βήμα, όπως φάνηκε προς στιγμήν στα τέλη των 90s.

Παρακολουθούσε μερικά τραγούδια τους και έπειτα πήγαμε γρήγορα απέναντι στη Rock σκηνή, όπου οι Candlemass (με τον Leif να έχει επιστρέψει, κομπλέ με μια παράξενη γενειάδα) ρίχνανε τις πιο βαριές και απο το θάνατο πενιές τους, όπως μόνο αυτοί ξέρουν να το κάνουν, με τον αρχικό τραγουδιστής Johan Längqvist, πίσω από το μικρόφωνο. Πρέπει να ομολογήσω, ότι ήμουν λίγο περίεργος για το πώς ο Längqvist θα χειριζόταν υλικό απο τους μετέπειτα τραγουδιστές, αλλά τα πήγε σχετικά καλά με λίγες διαφοροποιήσεις, αν και το μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισης τους επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό στην εποχή του.

Κατά τη διάρκεια του "Solitude" μια χορεύτρια με ένα πέπλο ανέβηκε στη σκηνή και επιδόθηκε σε ένα στριπτίζ, αφαιρώντας ακόμα … και την περούκα που φορούσε... σε ένα ομολογουμένως, κάπως περίεργο θέαμα, το οποίο δεν απέσπασε όμως την προσοχή μας απο τη μουσική, απλά μας φάνηκε, “κάπως”. Άλλο ένα συγκρότημα που ανυπομονώ να ξαναδώ τον Νοέμβριο όταν εμφανιστούν στην Αθήνα.

CANDLEMASS Setlist

The Well of Souls

Dark Reflections

Mirror Mirror

Astorolus - The Great Octopus

A Sorcerer's Pledge

Under the Oak

Bewitched

Crystal Ball

Dark Are the Veils of Death

Encore:

Black Trinity

Solitude

Κατευθυνθήκαμε προς την είσοδο / έξοδο για να τσιμπήσουμε μερικά CD που είχαμε βάλει στο μάτι από την προηγούμενη ημέρα και ρίξαμε μια ματιά και στον αγέραστό Uli Jon Roth, ο οποίος ήταν εξαιρετικός όπως πάντα. Μετά από αυτό, κουβαληθήκαμε στην κύρια σκηνή του Φεστιβάλ για τους ZZ Top, αλλά επειδή είχα μείνει ανικανοποίητος από την απαράδεκτη ηχητικά συναυλία των Jag Panzer στην Αθήνα, ελέω του ακατάλληλου χώρου, αποφάσισα να κάνω λίγο το μπαλάκι μεταξύ της κύριας και της 4Sound σκηνής για να δω λίγο και απο τους δύο.

Οι ZZ, ήταν αναμενόμενα καλοί, παρόλο που η ηλικία φαίνεται σιγά-σιγά να τους αγγίζει και εκτελεστικά, γιατι οπτικά, τα μούσια, πάντα τους έκαναν να μεγαλοδείχνουν. Ακουγόντουσαν λίγο πιο κουρασμένοι από την τελευταία φορά που τους είχα δει - πριν από μερικά χρόνια, με τους Steel Panther στη Βρετανία. Οι Jag Panzer από την άλλη, που έπαιζαν σε σχετικά μικρή σκηνή και σε ένα σχετικά μικρό κοινό, ήταν σε εκπληκτική φόρμα, με τον τραγουδιστή Harry "The Tyrant" Conklin, να ακούγεται ακριβώς όπως στους δισκούς. Έτσι δεν με πείραξε και πολύ που θυσίασα μερικά κομμάτια των ZZ, σε αντάλλαγμα με αρκετά αξιοπρεπή απο τους JP … (το εισιτήριο εκείνο ακόμα το κλαίω). Αφού ικανοποίησα τις Αμερικανο-power, αναζητήσεις μου, γύρισα στους Μουσάτους, για να γυρέψω λίγο "Tush" ... Δεν ψάχνω για πολλά, μοναχά για λίγη “χαρά”. Ευχαριστιέμαι εύκολα! Προφανώς το παραπάνω combo σήμαινε ότι οι Σουηδοί vintage επικό ροκάδες Hällas στην τέντα φάγανε άκυρο από εμάς.

ZZ TOP Setlist

Got Me Under Pressure

I Thank You (Sam & Dave cover)

Waitin' for the Bus

Jesus Just Left Chicago

Gimme All Your Lovin'

Pearl Necklace

I'm Bad, I'm Nationwide

I Gotsta Get Paid

My Head's in Mississippi

Sixteen Tons (Merle Travis cover)

Beer Drinkers & Hell Raisers

Just Got Paid

Sharp Dressed Man

Legs

Encore:

La Grange

Tush

Jailhouse Rock (Elvis cover)

JAG PANZER Setlist

Far Beyond All Fear

Chain of Command

Achilles

Licensed to Kill

Harder Than Steel

Black

Iron Eagle

King at a Price

Fire of Our Spirit

The Scarlet Letter

Shadow Thief

Born of the Flame

Warfare

Είχα δει Disturbed στο παρελθόν, (σχεδόν να ηγούνται μιας παλαιότερης χρονιάς του φεστιβάλ, το 2008 νομίζω;) και ενώ η απόδοσή τους τότε, είχε προκαλέσει κάποια αναστάτωση και διαμάχη το 2019 τους βρήκε να δουλεύουν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Σχεδόν λίγο περισσότερο από όσο θα ήθελε κανείς απο μια ροκ συναυλία – όλα ήταν πολύ επαγγελματικά - αλλά λίγο απόμακρα και όχι και τόσο συναρπαστικά.

Και αν και δεν είμαι το άτομο που συνήθως αποσπάται ή κολλάει από μικροπράγματα, σόρι ρε Draiman, αλλά ζώσου το πουκάμισό σου, δεν μπορείς να βγαίνεις σαν ταβερνιάρης με την κοιλούμπα έξω. Εκτός αν επιθυμείς να σε χαρακτηρίσουν έτσι. Λιγά κομμάτια αργότερα αποφάσισα ότι, έχοντας χαλαρώσει αρκετά κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών ημερών, θα πήγαινα να δω τους Σουηδούς (οποία έκπληξη) κλασσικούς deathαδες, At The Gates, που είναι και πιο κοντά στις παλαιακές μου προτιμήσεις. Όπως ήταν αναμενόμενο, έδωσαν ρέστα πήραν ψυχές με την απόδοσή τους.

DISTURBED Setlist

Tape : Intro

Are You Ready

Prayer

Liberate

The Vengeful One

The Animal

Stupify

Voices

Land of Confusion (Genesis cover)

Drum Solo

Ten Thousand Fists

The Game

No More

A Reason to Fight

Hold On to Memories

Indestructible

Inside the Fire

Encore 1:

The Sound of Silence (Simon & Garfunkel cover)

Encore 2:

The Light

Stricken

Down With the Sickness

Αναγκαστικά χάσαμε τους nwobhmάδες Witchfynde που παίζανε στην τέντα, οι οποίοι όμως είχαν εμφανιστεί στην Ελλάδα, σχετικά πρόσφατα, λόγω του αλληλεπικαλυπτόμενου χρονοδιαγράμματος και προλάβαμε “καλή” θέση για να για να παρακολουθήσουμε τους ιστορικούς KISS, στην αποχαιρετιστήρια τους περιοδεία. Τώρα πόσο αποχαιρετιστήρια θα είναι – βλέπουμε, αλλά με 45 χρόνια εμφανίσεων και τις ηλικίες των Gene και Paul να κοντεύουν τα 70, δεν είναι και ολωσδιόλου απίθανο.

Οι KISS ήταν ένα από τα λίγα συγκροτήματα που απαιτούσαν συμβόλαιο φωτογράφησης και μάλιστα επέτρεψαν και μόνο στα μισά μέσα ενημέρωσης (κυρίως στα τοπικά να έχουν πρόσβασή στο phootopit απειλώντας την τυχόν δημοσίευση μη εγκεκριμένου υλικού. Έτσι δυστυχώς δεν υπάρχουν φωτογραφίες, των KISS απο αυτή τους την εμφάνιση. Το τυπικό αλλα περιεκτικό, best of που παίξανε αποδόθηκε “τέλεια”. Σχεδόν υπερβολικά τέλεια, από έναν Paul Stanley που πέρυσι, με το ζόρι χτύπαγε, τις μισές νότες από όσες πετυχαίνει φέτος, σερί σε αλλεπάλληλες συναυλίες, βάζοντας στο μυαλό υποψίες για την ύπαρξή προ ηχογραφημένων μερών ... ποιος ξέρει και ποιος νοιάζεται στο κάτω κάτω της γραφής. Ήταν ένα διασκεδαστικό show που και αν είναι το τελευταίο που βλέπω από αυτούς, ήταν το πρέπον κατευόδιο.

KISS Setlist

Tape : Rock and Roll (Led Zeppelin song)

Detroit Rock City

Shout It Out Loud

Deuce

Say Yeah

I Love It Loud

Heaven's on Fire

War Machine (Gene breathes fire)

Lick It Up

Calling Dr. Love

100,000 Years (with drum solo)

Cold Gin (with Tommy Thayer guitar solo)

God of Thunder (with bass solo)

Psycho Circus

Let Me Go, Rock 'N' Roll (with guitar and bass solo)

Love Gun (Paul on stage in crowd)

I Was Made for Lovin' You (Paul on stage in crowd)

Black Diamond

Encore:

Beth (Eric Singer on piano)

Crazy Crazy Nights

Rock and Roll All Nite

Tape : God Gave Rock 'n' Roll to You II

Προφανώς η παρακολούθησή των KISS, σήμαινε ότι οι Πολωνοί μαύροι ιερείς Batushka (οι όποιοι κάνανε σήριαλ το δράμα του σχίσματος τους σε δύο συγκροτήματα) δεν μας ευλόγησαν με τις μαύρες λειτουργίες τους. Αλλά και επειδή οι KISS είχαν καθυστερήσει ελαφρώς την εμφάνισή τους, δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για να τραβήξουμε φωτογραφίες από τους Dream Theater, οι οποίοι έπαιζαν ταυτόχρονα με τους Νορβηγούς Blacksters Gorgoroth.

Με την κόπωση να μας έχει καταβάλει αλλά και μια βαριά ομίχλη να καλύπτει τα πάντα τριγύρω, ρίξαμε άκυρο σε όλα αυτά και καθίσαμε να δούμε λίγο απο τους Theater… και λίγο είδαμε αφού παίξανε πολύ λιγότερο από την μιάμιση + ώρα που ανέφερε το πρόγραμμα. Με ενα αρκετά ιδιόμορφο και μονόχνοτο σύνολο επιλογής τραγουδιών που επικεντρωνόταν στον τελευταίο τους δίσκο έναν James Labrie, που στην καλύτερη ακούγονταν μέτριος και αναμενόμενα καλά παιξίματα, δεν ενθουσίασαν με αρκετούς από αυτούς που είχαν μείνει μετά τα μεσάνυχτα να αποχωρούν. Αποχαιρέτησαν εντελώς απότομα μετά απο επτά κομμάτια και έτσι κι εμείς πήραμε το δρόμο του γυρισμού μέσα στην πηχτή ομίχλη. Μας πήρε διπλάσιο χρόνο να φτάσουμε στο πάρκινγκ και άλλο τόσο για την καμπίνα, μιας και με το ζόρι μπορούσε να δούμε πού σταμάταγε η ομίχλη και που άρχιζε ο δρόμος ήταν ... απο θεϊκή πρόνοια ή όχι, επιζήσαμε...

DREAM THEATER Setlist

Tape : Atlas (Instrumental Alt) (Nick Phoenix & Thomas J. Bergersen song)

Untethered Angel

As I Am

Fall Into the Light

Peruvian Skies

The Dance of Eternity

Lie

Pale Blue Dot

SATURDAY 8 JUNE

Ξύπνησαμε νωρίς το επόμενο πρωί, για να διαπιστώσουμε ότι μέχρι και τις 10 έριχνε καρέκλες.... Η Βροχή, είναι το μοναδικό πράγμα που μπορεί να “χειροτερέψει” την εμπειρία της παρακολούθησης ενός υπαίθριου φεστιβάλ. Δεδομένου ότι έχω βρεθεί 4 φορές εκεί, δηλαδή 16 μέρες μαζί με τις φετινές και έχει βρέξει μόνο δύο απο αυτές, το φεστιβάλ κρίνεται αρκετά "ξηρό" σε σχέση με άλλα ... εννοώ, έχω φάει πολύ περισσότερη βροχή σε δύο Wacken από ό, τι σε τέσσερα Sweden, αλλά παρά την μιζέρια που μας είχε τυλίξει σταθήκαμε τυχεροί - αφού η βροχή κόπασε και είχε σταματήσει τελείως, μέχρι το μεσημέρι.

Κατάκοποι φτάσαμε λίγο αργότερα, στο φεστιβάλ, στο οποίο είχαν ρίξει χοντρό πριονίδι για να απορροφήσει το νερό και να αποφευχθεί η λάσπη. Χάσαμε τους συμπαθητικούς, Σουηδούς glam rockers Dust Bowl Jokies, τους funky Καναδούς corpo rockers Danko Jones καθώς και τους vintageολάγνους, Jared James Nichols.

Παρακολουθήσαμε ένα μικρο μέρος των Electric Boys στη σκηνή που παίζανε αλλά αποφασίσαμέ να πάμε και να δούμε τι έκανε ο συμπατριώτης μας Γιάννης Παπαδόπουλος, με τους Φινλανδούς Beast in Black, το post-Battle Beast όχημα του “πολύ” Anton Kabanen. Κατάφεραν να ακούγονται σχεδόν εξίσου καλά με τους δίσκους τους, κάτι το οποίο δεν είναι και τόσο εύκολο αναλογιζόμενοι πόσα μέρη παίζουν εκεί μέσα. Τα προηχογραφημένα μέρη, ίσως τους έκοβαν κάτι από αυθορμητισμό, αλλά γενικά ήταν καλοί και αρκετά διασκεδαστικό. Κάποιος ας τους φέρει και στην Ελλάδα, επιτέλους.

BEAST IN BLACK Setlist

Tape : Intro

Cry out for a Hero

Unlimited Sin

Beast in Black

Eternal Fire

The Fifth Angel

Born Again

Die by the Blade

Crazy, Mad, Insane

Sweet True Lies

From Hell with Love

Blind and Frozen

End of the World

Tape : No Easy Way Out (Robert Tepper song)

Χωρίς πολλά, πολλά, πήγαμε προς την κεντρική σκηνή του Φεστιβάλ για να παρακολουθήσουμε τους Styx, οπού μετά το ψιλο-κάζο των Dream Theater, αποζημιωθήκαμε με μία από τις καλύτερες εμφανίσεις ολόκληρου του φεστιβάλ. Επαγγελματίες, εξαιρετικά μουσικοί, αεράτοι και με τον "τρελάκια" και σούπερ χοροπηδηχτούλη για την ηλικία του Lawrence Gowan, πίσω, πάνω και γύρω γύρω, από τα περιστρεφόμενα του πλήκτρα, να χορεύει λες και η ζωή εξαρτώταν από αυτό.

Μας έκανε να ξεχάσουμε ότι ο Dennis DeYoung δεν είναι πλέον στο συγκρότημα, (εδώ και πολλά χρόνια). Έπαιξαν αρκετές επιτυχίες από τη μακρόχρονη και λαμπρή τους καριέρα, με έμφαση στην περίοδο του "Grand Illusion" ... Εξαιρετικοί ... AOR/Art Rock με άρτια τεχνική και σφύζον συναίσθημα .

STYX Setlist

Gone Gone Gone

Blue Collar Man (Long Nights)

The Grand Illusion

Lady

Rockin' the Paradise

Radio Silence

Miss America

Fooling Yourself (The Angry Young Man)

Too Much Time on My Hands

Expert from Bohemian Rhapsody (Queen cover)

Come Sail Away

Encore:

Mr. Roboto

Renegade

Το γεγονός ότι χάσαμε τους και καλά χαβαλέδες powerάδες Brothers of Metal, για χάρη των Styx ήταν κάτι με το οποίο θα μπορούσαμε να ζήσουμε. Είχα μια συζήτηση με κάποιον Έλληνα που έχει συνεργαστεί μαζί τους και μου ανέφερε οτι σε ατομικό επίπεδο είναι παιχταράδες κτλ, αλλά σίγουρα το παραχαβαλεδιάζουν και κατά δεύτερο λόγο κρίνουμε το επι σκηνής αποτέλεσμα και επιλέγουμε. Η πείνα και η κούραση, μας έκαναν να “φεσώσουμε” και την προσωπική μπάντα του Pete Way που έπαιζε στην τέντα, που ήταν κρίμα, καθώς θέλαμε πραγματικά να τον δούμε.

Εκείνη την ώρα έπαιζε και το παλαιό του συγκρότημα, οι UFO, αν και μόνο ο Andy Parker και ο Phil Mogg ήταν απο τους πρωτεργάτες εκεί, γιορτάζοντας 50 χρόνια επί σκηνής. Για να είμαστε ειλικρινείς, όσο σπουδαίος τραγουδιστής και αν έχει υπάρξει ο Mogg στο παρελθόν, τόσο κρίμα ήταν να τον βλέπεις να αγκομαχάει στα μισά και βάλε τραγούδια. Ίσως άργησε κιόλας να “αποχαιρετήσει” την ενεργό δράση. Αντί για γιορτή, ήταν ένα πικρό, αποχαιρετιστήριο φιλί.

Ταυτόχρονα στην Rock σκηνή, το δυναμικό ντουέτο του Hansi Kursch από τους Blind Guardian και του Jon Schafer από τους Iced Earth αποφάσισε να αναστήσει τους Demons & Wizards για μια περιοδεία, χρησιμοποιώντας μέλη από τις αρχικές τους μπάντες για να εμφανιστούν ζωντανά. Ήταν μια ενδιαφέρουσα παράσταση, με μεγαλειώδη σκηνικά και ένα πολύ αναζωογονημένο φωνητικά Kursch, μετά από χρόνια που ακουγόταν λιγότερο ενθουσιώδης και δυνατός (τουλάχιστον κάθε φορά που έτυχε να δώ τους Blind Guardian να παίζουν τα περασμένα χρόνια).

Έκανε ένα αστείο σχετικά με την “παρθενική” τους εμφάνιση στη Σουηδία, και πως η πρώτη φορά πονάει κτλ… το οποίο συνέχισε να γίνεται όλο και πιο άγαρμπα αστείο. Αν η φάση με το τραγούδι αποτύχει, υποθέτω ότι η καριέρα του σεξολόγου μπορεί να είναι ανοιχτή για τον συμπαθή Hansi. Ο οποίος γενικά έφερε σε πέρας την φωνητική του αποστολή άξια, αν εξαιρέσουμε δύο διασκευές Iced Earth που επιχείρησαν. Δεν ήταν κακές, απλά η φωνή του, δεν φαινόταν να ταιριάζει με το όλο ύφος τόσο καλά.

DEMONS & WIZARDS Setlist

Chant / Rites of Passage

Heaven Denies

Poor Man's Crusade

Crimson King

Burning Times (Iced Earth cover)

Welcome to Dying (Blind Guardian cover)

The Gunslinger

Terror Train

I Died for You (Iced Earth cover)

Valhalla (Blind Guardian cover)

Tear Down the Wall

My Last Sunrise

Blood on My Hands

Fiddler on the Green

Στη συνέχεια προχώρησα προς την τέντα για να παρακολουθήσω τους αγαπημένους μου Γάλλο / Τυνήσιους φίλους από τους Myrath, οι οποίοι δώσανε ρέστα ! Είχαν κάνει ολόκληρη τη σκηνή στη τέντα, να μοιάζει με σκηνή σεΐχη, με αραβικά σκηνικά, μαξιλάρια, ναργιλέδες κτλ. Βγήκαν με δυο πολεμιστές να ανταλλάζουν κονταριές με όπλα τα οποία «ξερνούσαν» φλόγες, με μια χορεύτρια, να κάνει χορό της κοιλιάς και περιστροφές με πέπλα και με έναν μάγο να κάνει τα δικά του.

Ηταν μια άψογα χορογραφημένη παράσταση, πραγματικά μαγευτική και καλαίσθητη . Το συγκρότημα αναλώθηκε στο γνωστό οι Kamelot συναντούν τους Symphony X και τους Dream Theater στον τεκέ στυλάκι του με την καταπληκτική φωνή του Zaher Zorgati, να “ζωγραφίζει” κυριολεκτικά, τις 1001 νύχτες, μπροστά μας. Η δε ικανότητα του να αναπαράγει πολλές σουηδικές φράσεις - σχεδόν σαν να ήταν γηγενής - εντυπωσίασε τους παρευρισκομένους, τους οποίους προέτρεπε συνεχώς να συμμετέχουν στο πανηγύρι που είχαν στήσει.

MYRATH Setlist

Born to Survive

You've Lost Yourself

Dance

Wicked Dice

Monster in My Closet

The Unburnt

No Holding Back

Beyond the Stars

Believer

Shehili

Μια γρήγορη επίσκεψή, στην κύρια σκηνή του φεστιβάλ, για φωτογραφίες από τους αειθαλείς Saxon ήρθε στη συνέχεια. Ο Biffαρος, μαζί με τους συμπαίκτες τους παίζανε μεγάλη μπάλα, όπως πάντα με ένα σετ τραγουδιών που μόνο πεθαμένο δεν θα ξεσήκωναν (και αυτό ελέγχεται)

Ωστόσο, αποφάσισα να γυρίσω πίσω στην τέντα για να δω το υπόλοιπο των Myrath, αφού έχω δει τους Saxon πάνω απο είκοσι φορές. Το αποκορύφωμα ήρθε όταν ο Zorgati έκατσε πάνω σε έναν θρόνο και άρχισε να ίπταται στον αέρα, ενώ τραγουδούσε το "Shehili" από το επώνυμο τελευταίο άλμπουμ τους. ΟΥΑΟΥ ! Σοβαρά μία από τις πιο εκπληκτικές παραστάσεις που είδα σε ολόκληρο το φεστιβάλ μαζί με αυτή των Styx. Βγαίνοντας από την τέντα, επέστρεψα στην κεντρική σκηνή, αφού οι Saxon ήταν ακόμα σε αυτή, γι να δω το υπόλοιπο του σετ τους.

SAXON Setlist

Wheels of Steel

Strong Arm of the Law

Denim and Leather

Sacrifice

Battering Ram

Thunderbolt

And the Bands Played On

Broken Heroes

They Played Rock and Roll

Power and the Glory

Dogs of War

Solid Ball of Rock

Backs to the Wall

747 (Strangers in the Night)

Dallas 1 PM

Crusader

Encore:

Motorcycle Man

Heavy Metal Thunder

Princess of the Night

Οι Αμερικανοί crossoverάδες Green Jellÿ, των οποίων η μεγαλύτερη επιτυχία ήταν η αρκετά γιούχα και ριφφάτη εκδοχή της ιστορίας των τριών μικρών γουρουνακιών και του μεγάλου κακού λύκου… είχαν μετατρέψει σε ένα μεγάλο πάρτι τη 4rock σκηνή, με ένα τσούρμο ανθρώπων με κάθε είδους μάσκες και παράξενα bondage ρούχα επι σκηνής να συνεισφέρει στο χαμό που γινόταν. Χάρμα! Όμως ο Σκωτσέζος μέσα μου, ήθελε να δει τον αρχικό κιθαρίστα της μπάντας του Alex Harvey, Zal Cleminson και τους Sin Dogs του, στη σκηνή, όπερ και εγένετο - και δεν το μετάνιωσα ούτε για στιγμή.

Παράλληλα, το άτυπο ντέρμπι μεταξύ δύο σουηδικών συγκροτημάτων, των Hammerfall στη Rock σκηνή και των εξαίρετων Death metalάδων Unleashed στη Sweden σκηνή, μαινόταν στο μυαλό μου, αλλά το κέρδισαν οι πρώτοι δια στροφής κέρματος Σουηδικής Κορώνας. (είχα δει πρόσφατα και τα δύο … και πάντα στρίβω νόμισμα αν βρεθώ προ λήψης κάποιας σημαντικής απόφασης όπως, μπύρα ή κρασί, ΜΗΚ και όλα αυτά τα πράγματα.) Οι πιπτόσφυροι, παίξανε τις περισσότερες από τις επιτυχίες τους, εμπλουτίζωντας το σετ με μερικά παλαιά διαμαντάκια και παρουσίασαν και ένα νέο single - το "We Make Sweden Rock" ένα αφιέρωμα σε όλες τις σουηδικές rock / metal μπάντες δια μέσου των ετών και ένα τραγούδι που ταιριάζει απόλυτα σε ένα φεστιβάλ που φέρει το ίδιο όνομα. Εγγυημένα διασκεδαστικοί, όπως πάντα.

HAMMERFALL Setlist

Legion

Hammer High

(We Make) Sweden Rock

Renegade

Blood Bound

Any Means Necessary

Hero's Return

Riders of the Storm

Hector's Hymn

The Sacred Vow

Last Man Standing

Let the Hammer Fall

Encore:

Templars of Steel

The Dragon Lies Bleeding

Hearts on Fire

Με τα πόδια μας, βαρύτερα κι απο μολύβι, μετά από τέσσερις μέρες πολύωρης ορθοστασίας, την αράξαμε λίγο προς το τέλος για να αναλάβουμε δυνάμεις και να μπορούμε να απολαύσουμε τον κύριο Μαυροπερισσότερο, με την παρέα του, τους Ritchie Blackmore’s Rainbow, οι οποίοι ήταν μεγάλο απωθημένο το οποίο πλέον μπορούμε να πούμε ότι το έχουμε ζήσει.

Ο άνθρωπος με τα μαύρα, (που μόνο μαύρα δεν φορούσε) έχει μάλλον αναρρώσει πλήρως από τις επεμβάσεις πού έκανε προ ολίγων ετών για να αντιμετωπίσει την αρθρίτιδα που τον ταλαιπωρούσε και ήταν σε καλύτερη κατάστασή από τις προηγούμενες φορές που έχει εμφανιστεί αυτά τα χρόνια. Χωρίς φανφάρες και φιοριτούρες έπαιζε τα μέρη του με τους Nouveau και Keith στο μπάσο και τα κρουστά να κάνουν καλή δουλειά και τον τρελάκια πληκτρά Jens Johansson να λέει κατ’ απαίτηση του αφεντικού του διάφορες ανοησίες στα Σουηδικά (πιθανά βάζοντας και βρισιές)

Η κα. Blackmore (Candice Night) μαζί με μια άλλη κυρία έκαναν σπάνια συνοδευτικά φωνητικά, αλλά αυτός που έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά και έκανε το συγκρότημα να λειτουργεί σαν μια μονάδα, ήταν ο Ronnie Romero, ο Χιλιανός τραγουδιστής, που τώρα έχει την κατοικία του στην Ισπανία, και καταφέρνει να αποδώσει πολύ καλά τα μέρη του Ronnie James Dio, μαζί με κάτι από την φλόγα ενός Mercury ή ενός Coverdale.

Χωρίς έπαρση, αλλά με πολύ καλή σκηνική παρουσία και επικοινωνιακό χάρισμα, κάλυπτε το κενό από τα κρύα αστεία του Blackmore και κρατούσε το κοινό στην τσίτα. Το μόνο πράγμα που φαινόταν “κάπως”, είναι ο αριθμούς διασκευών στους Deep Purple, πιθανή απορία του γεγονότος ότι οι Purple αρνήθηκαν να κάνουν μια επανένωση μαζί του), αλλά αυτό ήταν καθαρά πταίσμα. Αξιολογότατοι.

RAINBOW Setlist

Tape : Land of Hope and Glory

Tape : Over the Rainbow (Harold Arlen song)

Spotlight Kid

I Surrender (Russ Ballard cover)

Mistreated (Deep Purple cover)

Since You Been Gone (Russ Ballard cover)

Man on the Silver Mountain (with 'Woman From Tokyo' by Deep Purple snippet)

Perfect Strangers (Deep Purple cover)

Black Night (Deep Purple cover)

Difficult to Cure

All Night Long

Stargazer

Long Live Rock 'n' Roll

Burn (Deep Purple cover)

Encore:

Smoke on the Water (Deep Purple cover)

Καθώς βλέπαμε τους Rainbow, οι Σουηδοί εξτρεμιστές Darkane και ο πρώην τραγουδιστής των Turbonegro, Hank Von Hell, έπαιζαν αλλού, αλλά …

Υπήρξε μια μικρή σύγχυση σχετικά με το τι συνέβαινε με τους Behemoth, οι οποίοι ακύρωσαν καθώς δύο από τα μέλη τους καθυστέρησαν σε ένα αεροδρόμιο, οπότε πήγαμε να αποχαιρετήσουμε τις πολύ φιλόξενες και εξυπηρετικές δεσποινίδες από το φεστιβάλ, που μας βοήθησαν με όλα τα αιτήματα και τις απορίες μας και μας έκαναν να νιώσουμε πολύ ευπρόσδεκτοι στο Sweden Rock (πίσω από την κουρτίνα), χάνοντας έτσι τους Αμερικάνους Blue Coupe και τους Σουηδούς The Bones που έπαιζαν εκείνη την ώρα. Ενημερωθήκαμε όμως ότι στη θέση των Behemoth θα ξανάπαιζαν οι Myrath (2), οι οποίοι από αυτή τη γκέλα, κατέληξαν να κάνουν και Headline παιζωντάς για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια μέρα σε πενταπλάσιο κοινό (4>20).

Τα σκηνικά τους αναδείχτηκαν στη μεγάλη σκηνή και η χορεύτρια τους, ξεσάλωσε, αφού είχε πλέον άπλετο χώρο. Ο Zaher ακουγόταν κρυστάλλινος, παρά την προηγούμενη εμφάνιση του συγκροτήματος 4-5 ώρες πρωτύτερα και εγώ κατάφερα να δω και τα δυο-τρία τραγούδια που είχα χάσει για να παρακολουθήσω την έναρξη των Saxon. Περίπου 15-20 χιλιάδες άνθρωποι παρέμειναν αιχμαλωτισμένοι από τον παράξενο εξωτικό άνεμο Shehili, που ξαφνικά φύσαγε στο Norje ... και είμαι σίγουρος ότι η μπάντα πρέπει να έχει αύξησε τους οπαδούς της κατακόρυφα μετά από αυτή την εμφάνιση, που έγινε απλά από μια τυχαία ευνοϊκή γι αυτούς, συγκυρία. Προφανώς το αξίζουν και η εμφάνισή τους ήταν μια όμορφη κατακλείδα σε μια εξαιρετική γιορτή του ροκ, που μας άφησε με μια υφέρπουσα επιθυμία να επιστρέψουμε ίσως του χρόνου ....

Sweden Rock .... Ένα σημείο αναφοράς για το πώς πρέπει να είναι ένα rock φεστιβάλ.

4 μέρες ανέμελης ζωής και ροκ εν ρολλ βακχαναλισμού.

Τσεκάρετε το και επισκεφθείτε το, αξίζει τον κόπο!

Tack så väldigt mycket!

http://swedenrock.com/

Δημήτρης Φατούρος