Πάνος Μπίρμπας: Μουσικές ιστορίες στο σκοτάδι και το φως

Θάνος Σαρρής
Πάνος Μπίρμπας: Μουσικές ιστορίες στο σκοτάδι και το φως

bet365

Ο έρωτας, η απώλεια και αρκετά ακόμα κοινωνικά ζητήματα βρίσκουν στέγη στη Fichley Road του Πάνου Μπίρμπα, ο οποίος μιλάει στο Gazzetta Weekend Journal για τη μουσική και τις εμπνεύσεις του.

Βγαίνοντας από τον σταθμό Finchley Road του Λονδίνου μπορείς να αντικρίσεις τα πάντα. Κοστουμάτος γιάπηδες που ξεκινούν μια μέρα γεμάτη εκατομμύρια. Βαριεστημένα πρόσωπα που πριν ακόμα ξεκουραστούν από την βραδινή δουλειά, αρχίζουν την πρωινή, διεκδικώντας τη δική τους μονιμότητα στη μητρόπολη. Ανέμελους φοιτητές, τουρίστες, αλλά και άστεγους. Ένας από αυτούς τους τελευταίους, έδωσε την έμπνευση στον Πάνο Μπίρμπα για έναν δίσκο γεμάτο συναισθήματα, υπέροχες ενορχηστρώσεις και τραγούδια που σε ταξιδεύουν. Ο πρόσφυγας του «the boat», ο άστεγος του ομώνυμου κομματιού και άλλοι. Δέκα μουσικές αφηγήσεις που κρύβουν πίσω τους μια ξεχωριστή ιστορία, αφήνοντας στο τέλος το φως να εισχωρήσει στο σκοτάδι.

Δανία - Ουαλία με πριμ 5%*, ακόμα καλύτερες αποδόσεις και αμέτρητα ειδικά στοιχήματα! (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Ο Μπίρμπας, ο οποίος τα τελευταία 10 χρόνια δουλεύει με πρόσφυγες ως κοινωνικός λειτουργός στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες σε Αθήνα και Λονδίνο, έχει δει αρκετές φορές το σκοτάδι, αλλά και την ελπίδα που μπορεί ο άνθρωπος να φέρει στον άνθρωπο. Η μουσική αποτελεί το δικό του μέσο. Σε ηλικία επτά ετών ξεκίνησε μαθήματα κιθάρας και πιάνο καθώς και θεωρίας. Έχει υπάρξει μέλος διαφορετικών μουσικών συγκροτημάτων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ενώ έχει λάβει μέρος σε αρκετά φεστιβάλ. Επίσης, έχει συμμετάσχει ως opening act των Dream Syndicate ως τραγουδιστής των Dustbowl.

Με τους Dustbowl κυκλοφόρησε το 2016 τον δίσκο The Great Fandango, ο οποίος έλαβε εξαιρετικές κριτικές. Ο πρώτος του προσωπικός δίσκος, με τίτλο Mournfoul κυκλοφόρησε το 2013 σε επιμέλεια και παραγωγή του Lolek και πέρυσι ήρθε η στιγμή για το δεύτερο προσωπικό του LP από την «Violins», με τίτλο «Finchley Road», το οποίο έλαβε εξαιρετικές κριτικές. Ο Έλληνας τραγουδοποιός, ο οποίος στις 3 Νοεμβρίου θα παίξει στo TEDx της Πάτρας, μιλάει στο Gazzetta Weekend Journal για το έργο του και την αποστολή της μουσικής. Παράλληλα, βγάζει τη δική του μουσική 11άδα!

Η Finchley Road είναι ένας δρόμος στο Λονδίνο γεμάτος ανισότητες. Γιατί έδωσε το όνομα στον δίσκο σου;

Για το όνομα του άλμπουμ ευθύνεται η συνομιλία μου με τον άνθρωπο ο οποίος αποτέλεσε το έναυσμα να γράψω αυτόν τον δίσκο. Ήταν ένας άστεγος άνθρωπος, καθηλωμένος σε ένα αναπηρικό καροτσάκι, που ζει για χρόνια έξω από τον σταθμό του Finchley. Όταν τον πλησίασα και προσπάθησα να του μιλήσω και να τον βοηθήσω, εκείνος μου απάντησε με την φράση “Man, there’s no way down on Finchley Road” Τα λόγια του ήταν καταλυτικά και με ώθησαν στην δημιουργία του ομώνυμου τραγουδιού που τελικά έδωσε και το όνομα σε ολόκληρο το άλμπουμ.

Αν επέλεγα έναν ελληνικό δρόμο, ίσως ο δίσκος να ονομαζόταν “Οδός Μενάνδρου” ένας από τους πιο εντυπωσιακούς και ευρωπαϊκούς για μένα δρόμους της Αθήνας. Εκεί που η δύση συναντά την ανατολή, εκεί που διαλύεται η πολύχρωμη και φαινομενική ευδαιμονία της πόλης, εκεί που περπατάς και αυτόματα καταλαβαίνεις πως βαδίζεις στην ζόρικη πλευρά του δρόμου, εκεί που ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει με τον τρόπο του. Ζωή κανονική δηλαδή.

Ποιο στίχο θα ήθελες να έχεις γράψει εσύ;

“Like a bird on the wire, like a drunk in a midnight choir, I have tried in my way to be free”

Leonard Cohen – Bird on the wire

Αυτός είναι ένας στίχος που σκέφτομαι από μικρό παιδί και νομίζω πως θα τον σκέφτομαι μέχρι να πεθάνω.

Πόσο εύκολο είναι να αφοσιωθείς στη μουσική σου ζώντας στην Ελλάδα του 2018;

Πολύ δύσκολο και πολύ γαμάτο παράλληλα. Δύσκολο μέρος η Ελλάδα για το χαρείς πραγματικά καθώς είναι αδύνατο να ζήσεις από την μουσική. Δεν θα το άλλαζα σε καμία περίπτωση βέβαια, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την χαρά της δημιουργίας και με αυτή την απίστευτη και απελευθερωτική δύναμη που σου χαρίζει. Αν καταφέρεις να βρεις τα κλειδιά και να δώσεις πραγματικά βάση σε αυτό χωρίς να σε τρώει η αγωνία της διάκρισης και της επιτυχίας τότε σίγουρα μπορείς να περάσεις πολύ καλά.

Ποιοι μουσικοί θα έφτιαχναν την δική σου ιδανική 11άδα;

Ωραία ερώτηση. Goalkeeper θα έβαζα το David Bowie, θα ήταν κούκλος με την αστραφτερή στολή του τερματοφύλακα. Στην άμυνα Mark Lanegan, Bruce Springsteen, Neil Young και stopper – τσεκούρι ο Bob Dylan. Στο κέντρο δεξιά και αριστερά ο Bonnie “Prince” Billy και ο Prince για τα γρήγορα κατεβάσματα, οργανωτές και στημένες φάσεις Leonard Cohen και Lou Reed. Στην επίθεση Johnny Cash που θα ήταν καλός στο ψηλό παιχνίδι και ο Mick Jagger σε ρόλο Γκέκα.

Είναι προορισμένη η μουσική να έχει και κοινωνικό ρόλο;

Σίγουρα θα μπορούσε να αποτελέσει ένα εργαλείο αφύπνισης. Δεν ξέρω αν η δική μας γενιά έχει την δυνατότητα να σώσει τον κόσμο μέσω της μουσικής. Συχνά απογοητεύομαι όταν βλέπω γύρω μου. Δεν σταματώ βέβαια να πιστεύω στην μεγάλη δύναμη της μουσικής αλλά και στην αναγκαιότητα της ύπαρξης της. Πρέπει να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε κάτι πάντως, κάτι που να είναι βαθιά επηρεασμένο από τους καιρούς τους χαλεπούς που ζούμε. Είναι χρέος μας.

Οφείλουμε να δημιουργήσουμε κάτι καινούριο, είναι σαν να βρισκόμαστε άλλη μια φορά στην δεκαετία του ’60. Όλοι μας χρειαζόμαστε μια σημαντική αλλαγή, μια μουσική η οποία να είναι σύγχρονα επαναστατική, να λειτουργεί σαν γροθιά που να σπάζει τον προσωπικό μας φόβο και τον φόβο για τους συνανθρώπους μας, να λειτουργεί λυτρωτικά.

Τι κάνεις όταν δεν παίζεις μουσική;

Εργάζομαι πάνω στο κομμάτι της ένταξης των προσφύγων στην Ελληνική κοινωνία, οπότε ναι αυτή η θέση μου έχει χαρίσει αρκετές ιστορίες τις οποίες είχα την μοναδική τύχη να βρεθώ κοντά τους και να χειριστώ. Αυτό πραγματικά αποτελεί ένα μοναδικό μάθημα ζωής έτσι ώστε να καταλάβεις πόση αντοχή και θέληση μπορεί να έχει ένας άνθρωπος και πως εμείς πελαγώνουμε πραγματικά για το τίποτα. Μια από τις πολλές ιστορίες που θυμάμαι είναι η ιστορία ενός ανθρώπου από το Κονγκό ο οποίος πριν από 5 χρόνια περίπου έφτασε στην Ελλάδα βασανισμένος από ανθρώπινα βασανιστήρια αλλά και από την πείνα του αφήνοντας την οικογένεια του πίσω με σκοπό να ιαθεί εδώ αλλά και να βρει μια καλύτερη τύχη. Είχα την τύχη να δουλέψω μαζί του για αρκετά χρόνια, να καταφέρουμε μαζί βήμα βήμα να ανακάμψει ψυχολογικά, να μάθει την Ελληνική γλώσσα, να εκπαιδευτεί στον τομέα της εργασίας του και τελικά να βρει μια δουλειά στην οποία τώρα έχει γίνει μάλιστα manager ο ίδιος βοηθώντας και άλλους ανθρώπους πλέον με την δική του τεχνογνωσία. Η στιγμή που υποδεχτήκαμε την οικογένεια του στην Ελλάδα και οι άνθρωποι επανενώθηκαν με ασφάλεια είναι κάτι που ποτέ δεν θα ξεχάσω στην ζωή μου.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα