Τον φετινό Παναθηναϊκό χαίρεσαι να τον βλέπεις

Προσωπικά σε μπλογκ που είχα γράψει αναφορικά με τις ομάδες που θα πάλευαν για την τετράδα είχα βάλει μέσα τον Παναθηναϊκό, όχι στα φαβορί καθώς οι... πράσινοι δεν έχουν παρά ελάχιστες λύσεις από τον πάγκο, ενώ με τίποτα δεν περίμενα πως ο Ράπτης από την πρώτη του χρονιά στην Volley League θα είχε τόσο απίστευτη εικόνα. Το «τριφύλλι» μετά από 8 αγώνες που έχει δώσει, έχει μαζέψει 15 βαθμούς και είναι τέταρτος, 2 λιγότερους από τους ΠΑΟΚ και Παμβοχαϊκό (έχει ματς περισσότερο) που συγκατοικούν στην 2η θέση.

Η βαθμολογική συγκομιδή όμως της ομάδας του Δημήτρη Ανδρεόπουλου ούτε είναι ο σκοπός των όσων γράφω, ούτε φυσικά και το σημαντικό. Το σημαντικό χωρίς την παραμικρή αμφιβολία είναι η εικόνα που βγάζει ο Παναθηναϊκός σχεδόν σε κάθε του αγώνα. Μια εικόνα όμορφου βόλεϊ που έβγαλε και στην Αλεξανδρούπολη, κερδίζοντας με χαρακτηριστική άνεση τον Εθνικό. Οι... πράσινοι δείχνουν να είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή.

Με δεδομένο πως το βόλεϊ όπως έχουμε γράψει πολλές πολλές φορές, είναι τρομερά απλό άθλημα και τα περισσότερα αν όχι όλα ξεκινάνε από την υποδοχή, εκεί όπου το «τριφύλλι» έχει τον καλύτερο λίμπερο του περσινού πρωταθλήματος, τον Δημήτρη Ζήση, ο οποίος και φέτος συνεχίζει τις ίδιες πειστικές εμφανίσεις. Δίπλα του ο Χαράλαμπος Ανδρεόπουλος που για μόλις 17 χρονών παιδί έχει πολύ ώριμη πρώτη μπαλιά και κυρίως απελευθερώνει τον Ράπτη που παρότι δεύτερος ακραίος έχει το νου του περισσότερο στην επίθεση.

Από την στιγμή που η υποδοχή βγει όπως πρέπει, αναλαμβάνει δράση ο Άξελ Γιάκομπσεν. Όταν το καλοκαίρι μιλώντας με τον τεχνικό του Παναθηναϊκού τον είχα ρωτήσει για τις μεταγραφές, μου είχε πει πως από όλες, πιο σίγουρος είναι για την συγκεκριμένη και πραγματικά αν δει κάποιος το παιχνίδι των «πρασίνων» το καταλαβαίνει. Ο Γιάκομπσεν είναι ιδανικός μαέστρος και χωρίς υπερβολή παλεύει με τον Τερβαπόρτι για τον καλύτερο στην συγκεκριμένη θέση έως τώρα. Παίζει γρήγορα, έχει πολύ καλό σερβίς, ενώ με ύψος 1.96 βάζει τοίχος στο μπλοκ. Ε τι άλλο να ζητήσει ένας προπονητής από την πάσα του;

Η καλή υποδοχή και ο εξαιρετικός πασαδόρος έχουν κάνει όμορφο και το παιχνίδι του Παναθηναϊκού, όμορφο και δύσκολο να αντιμετωπιστεί, ειδικά σε μέρες στις οποίες δείχνουν ασταμάτητοι και ο Γιορντάνοφ, αλλά και ο Ράπτης. Ο Βούλγαρος διαγώνιος στα 35 του περνάει ακόμα μια νιότη και το σημαντικότερο είναι πως θα κερδίσει σημαντικούς πόντους ακόμα και στο παιχνίδι που δεν θα έχει καλά ποσοστά. Ναι δεν είναι πλέον Σμιτ, αλλά με την εμπειρία του αποτελεί βασικό γρανάζι την καλοκουρδισμένης μηχανής του Ανδρεόπουλου. Είναι ο ορισμός του ηγέτη κάτι που έχει δείξει πολλές φορές στο παρελθόν και συνεχίζει να το δείχνει, ανεβάζοντας συνεχώς την απόδοσή του.

Η μεγαλύτερη προσφορά του πάντως είναι πως ο Ράπτης έχει δίπλα του έναν μεγάλο δάσκαλο. Ο μικρός είναι πραγματικά απίστευτος και στην χώρα μας έχουμε να δούμε χρόνια έναν παίκτη βόλεϊ σε αυτή την ηλικία να έχει τέτοια απόδοση. Είτε παίζει με τον Ολυμπιακό, είτε με τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης παίζει με την ίδια άνεση και δεν είναι τυχαίο πως όλοι όσοι ξέρουν από το άθλημα μιλάνε για ένα πολύ μεγάλο ταλέντο. Ο καλός Ράπτης βοηθάει στην επίθεση, στο σερβίς, αλλά και στο μπλοκ, ενώ το σημαντικό για τα μόλις 18 του χρόνια, είναι πως δεν κρύβεται στα δύσκολα.

Αν προσθέσουμε και τους Πελεκούδα, Πανταλέων, ένα από τα καλύτερα δίδυμα κεντρικών στο πρωτάθλημα, καταλαβαίνει κανείς γιατί ο Παναθηναϊκός παίζει τόσο ωραία. Ναι κενά υπάρχουν, ναι το ρόστερ είναι εξαιρετικά μικρό, αλλά όλοι στο «τριφύλλι» χαίρονται το παιχνίδι, χαίρονται να βρίσκονται στην συγκεκριμένη ομάδα και αυτή την χαρά την βγάζουν στο γήπεδο, παίζοντας πραγματικά όμορφο βόλεϊ που χαίρεται να βλέπει όχι μόνο ο φίλος του Παναθηναϊκού, αλλά και ο κάθε φίλος του αθλήματος...

ΥΓ: Προσωπικά θεωρούσα πως ο Παναθηναϊκός εκτός από τα άκρα έπρεπε να πάρει να έναν ξένο στο κέντρο, αλλά αυτά που κάνει ο Πανταλέων με διαψεύδουν πανηγυρικά. Ο αρχηγός του «τριφυλλιού» στα 38 του παίζει σαν έφηβος με την προσφορά του στους «πράσινους» να είναι απείρως μεγαλύτερη από τις επιθέσεις και τα μπλοκ, καθώς το πάθος του είναι οδηγός για τους μικρούς.

ΥΓ1: Επειδή όπως ανέφερα και πριν, δεν είναι όλα ιδανικά στον Παναθηναϊκό, οι «πράσινοι» έχουν ανάγκη ενίσχυσης με έναν ξένο ακραίο. Όχι μόνο παίκτη που θα αποκτηθεί για να αποκτηθεί, αλλά με έναν που και επιθετικά θα είναι καλός, αλλά θα κρατάει και την υποδοχή και συνολικά θα μπορεί να κάνει την διαφορά. Αν γίνει αυτό, τότε μπορούν να αλλάξουν εντελώς οι στόχοι ακόμα και από φέτος, σε αντίθετη περίπτωση η τετράδα θα παραμένει ο μεγαλύτερος, όσο καλό βόλεϊ και αν παίζει η ομάδα.

ΥΓ2: Επειδή πολλά έχουν γραφτεί για το μικρό ρόστερ του Παναθηναϊκού, χθες στην Αλεξανδρούπολη φάνηκε πως υπάρχει μια αλλαγή σοβαρή που μπορεί να κάνει την διαφορά. Ο λόγος για τον Πεντίδη που στην πρώτη του συμμετοχή στην βασική εξάδα, έπιασε από τα μαλλιά την ευκαιρία και έδειξε πως οι «πράσινοι» είναι ακόμα πιο δυνατοί πάνω στο φιλέ.

ΥΓ3: Δεν μπορώ να μην το γράψω γιατί με «τρώει». Γίνεται αναφορά στον τραγικό σχεδιασμό του ΠΑΟΚ το καλοκαίρι ειδικά στο κομμάτι της υποδοχής. Και πραγματικά προσωπικά ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να έχεις αποκτήσει τον Όκολιτς, έναν κεντρικό της Εθνικής Σερβίας (έστω και όχι βασικό αν και στο World League έπαιζε και στην εξάδα) και ουσιαστικά να τον έχεις αχρηστεύσει γιατί δεν έχεις την πρώτη μπάλα που θα το κάνει επικίνδυνο. Μιλάμε για «έγκλημα»...

ΥΓ4: Πολύ μου αρέσει και το βόλεϊ του Φοίνικα και κυρίως το ότι οι Συριανοί παλεύουν ως το τέλος. Στην καλή τους ημέρα μάλιστα οι Ντόκιτς και Εβάντρο μπορούν να νικήσουν τους πάντες και είναι δεδομένο πως το ταβάνι τους είναι ψηλά για φέτος.