Αποτελέσματα σαν αυτό της Κυριακής (08/09) μεταξύ της Ελλάδας και του Λιχτενστάιν προκαλούν εντύπωση διότι απλούστατα δεν συναντώνται συχνά. Το «Χ» που πήρε η συμπαθής ομάδα του Χέλγκι Κόλβιντσον εμπίπτει στην κατηγορία «άνθρωπος δάγκωσε σκύλο», που από τη μια συνιστά λόγο έξαλλων πανηγυρισμών μετά το τελευταίο σφύριγμα, όπερ και εγένετο, αλλά και δικαιολογημένης απορίας για την κατάσταση στην Εθνική ομάδα.

Ουδείς αμφιβάλλει πως η δυναμικότητά της τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι χαμηλή και συνήθως οι σχετικές αναλύσεις αφορούν ορθά τη διοικητική ανεπάρκεια, την προπονητική ανικανότητα ή «ανυπαρξία», μιας και ο Φαν’τ Σχιπ δεν μετρά παρά μερικές εβδομάδες, τη χαμένη νοοτροπία νικητή, την κάκιστη οργάνωση, την απουσία έδρας, το συνολικό «αλαλούμ» σε επίπεδο αποφάσεων και πλείστα όσα οδηγούν στον τρίτο συνεχόμενο αποκλεισμό από μεγάλη διοργάνωση, με τη συντριβή στο Nations League ως παρένθετη.

Όλα αυτά εξηγούν τη μεγάλη «εικόνα» μιας ομάδας που γνωρίζει εντός έδρας ήττα από την Αρμενία, που δεν πείθει απέναντι σε αντιπάλους όπως η Ουγγαρία, η Εσθονία, η Φινλανδία. Ωστόσο η διαφορά των παραπάνω με το Λιχτενστάιν είναι πως πρόκειται για «κανονικές» ομάδες, με… νορμάλ ποδοσφαιριστές, που αγωνίζονται σε ομάδες που βλέπει ο «ήλιος» στον ποδοσφαιρικό χάρτη.

Το γεγονός ότι την Κυριακή η ελληνική ομάδα δεν κατάφερε να νικήσει μια μεικτή των δευτεροτρίτων κατηγοριών της Ελβετίας, του MLS και της πέμπτης (!) κατηγορίας της Γερμανίας υπογραμμίζει και τις ευθύνες των ποδοσφαιριστών, από τους οποίους θα περίμενε κανείς να μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα απέναντι σε ημιερασιτέχνες αντιπάλους.

Η καλή οργάνωση και η διοίκηση μιας ομάδας μπορεί να αποτρέψει «γκέλες» κόντρα σε ομάδες όπως αυτές του Nations League και να δημιουργήσει ελπίδες για υπερβάσεις, αλλά δεν είναι αναγκαία συνθήκη για να μπορέσει η Εθνική Ελλάδας των παικτών του Ολυμπιακού, των στόπερ της Νάπολι και της Άρσεναλ και του τερματοφύλακα της ΑΕΚ να επικρατήσει του Λιχτενστάιν.

Αναλυτικά η χθεσινή 11αδα και οι αλλαγές των χθεσινών (09/09) φιλοξενούμενων, σε παρένθεση η ομάδα και δίπλα η κατηγορία που αγωνίζεται:

ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ

Μπέντζαμιν Μπούχελ (Βαντούζ) - Δεύτερη κατηγορία Ελβετίας

ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ

Μάρτιν Ρεχστάινερ (Μπάλτσερς) - Πέμπτη κατηγορία Ελβετίας

Αντρέας Μαλίν (Ντόρνμπιρν) - Δεύτερη κατηγορία Αυστρίας

Ντάνιελ Κάουφμαν (Μπάλτσερς) - Πέμπτη κατηγορία Ελβετίας

Μαξι Γκέπελ (Βαντούζ) - Δεύτερη κατηγορία Ελβετίας

ΜΕΣΟΙ

Μάρτιν Μπούχελ (Ερυθρός Αστέρας Ζυρίχης) - Τέταρτη κατηγορία Ελβετίας

Λίβιο Μάιερ (Έσεν - Μάουρεν) - Τέταρτη κατηγορία Ελβετίας

Νίκολας Χάσλερ (Κάνσας) - MLS

Σάντρο Βίζερ (Βαντούζ) - Δεύτερη κατηγορία Ελβετίας

Ντένις Σαλάνοβιτς (Τουν) - Πρώτη κατηγορία Ελβετίας

ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ

Ρόμπιν Γκούμπσερ (Έσεν - Μάουρεν) - Τέταρτη κατηγορία Ελβετίας

ΑΛΛΑΓΕΣ

Ντάνιελ Μπρέντλε (Πούλαχ) - Πέμπτη κατηγορία Γερμανίας

Γενς Χόφερ (Βαντούζ) - Δεύτερη κατηγορία Ελβετίας

Σεϊχάν Γιλντίζ (Μπάλτσερς) - Πέμπτη κατηγορία Ελβετίας

ΧΩΡΙΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΜΑΔΕΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟΤΗΤΑΣ… ΣΥΖΗΤΗΣΙΜΗΣ

Η Ελβετία συναντάται τόσο συχνά μεταξύ των επιλογών, αφού το Λιχτενστάιν ως χώρα, καθώς δεν έχει τουλάχιστον 8 ομάδες, δεν συγκροτεί δικό του πρωτάθλημα. Έτσι αυτές αγωνίζονται αναγκαστικά στη γειτονική Ελβετία. Μάλιστα, πρόκειται για τη μόνη χώρα-μέλος της UEFA με το συγκεκριμένο καθεστώς.

​

Όσον αφορά την πορεία των ομάδων στα προκριματικά των Euro και Μουντιάλ, εκεί ξεκίνησαν να συμμετέχουν από το 1996 και μετά. Η ομάδα που βρίσκεται απέναντι στην Εθνική σε αυτή τη διαδικασία μετράει συνολικά δυο νίκες, τρεις ισοπαλίες και 27 ήττες από το 2014 ως σήμερα, συμπεριλαμβανομένου και του Nations League κόντρα σε Βόρεια Μακεδονία, Αρμενία κι Γιβραλτάρ, όπου τερμάτισε τελευταίο. Εκεί καταγράφηκε και το τελευταίο θετικό αποτέλεσμα, στο 2-2 με την Αρμενία στην τελευταία αγωνιστική, σχεδόν έναν χρόνο πριν (19/11/18). Έκτοτε μέτρησε επτά συνεχόμενες ήττες σε φιλικά (Ανδόρα, Νησιά Φερόε) και προκριματικά για το EURO 2020, όπου δεν σημείωσε ούτε γκολ.

Ενδιαφέρον έχουν οι μεμονωμένες πορείες ή έστω καριέρες που έχουν καταγράψει οι διεθνείς του. Ο Μάρτιν Ρεχστάινερ, που αγωνίστηκε ως δεξιός μπακ στο ΟΑΚΑ, αγωνίζεται στη Μπάλτσερς, ομάδα της 5ης κατηγορίας της Ελβετίας. Έπαιξε για πρώτη φορά στην Εθνική το 2008, σε ηλικία 19 χρονών. Σταμάτησε την καριέρα του το 2012, σε ηλικία 24 χρονών, ψάχνοντας για μια νέα επαγγελματική πρόκληση, ωστόσο επανήλθε τον Δεκέμβριο του 2013. Στις αρχές του 2014 αποσύρθηκε ξανά από την ενεργό δράση κι επανήλθε τον Ιούλιο του 2015, ξανά για τη Μπάλτσερς, όπου αγωνίζεται ως σήμερα.

Ο 30χρονος τερματοφύλακας, Μπέντζαμιν Μπούχελ βρέθηκε στα 23 του στις ρεζέρβες της Μπόρνμουθ. Έπειτα από διάφορυς δανεισμούς σε ομάδες χαμηλών κατηγοριών στην Αγγλία, έμεινε χωρίς ομάδα από τον Ιούλιο ως τον Σεπτέμβριο του 2015 κι απ’ τον Απρίλιο ως τον Ιούλιο του 2017. Συνολικά στην καριέρα του μετράει 152 συμμετοχές σε 12 σεζόν, δηλαδή περίπου 12 κατά μέσο όρο…

Ο 28χρονος φορ Ρόμπιν Γκούμπσερ, που παίζει στην Έσεν-Μάουρεν, επίσης αποσύρθηκε για σύντομο χρονικό διάστημα από την ενεργό δράση το καλοκαίρι του 2017, επανερχόμενος τελικά στην τότε ομάδα του Μπάλτσερς τον Σεπτέμβριο.

Συνολικά απ’ όσους έπαιξαν στο ΟΑΚΑ την Κυριακή, σε τρεις μπορεί κανείς να στρέψει το βλέμμα του με ενδιαφέρον:

Νίκολας Χάσλερ: Ο κεντρικός μέσος του Λιχτενστάιν αγωνίζεται στην Κάνσας, όπου μεταγράφηκε προ μηνών από τους Σικάγο Φάιρ. Κάνει καριέρα στο MLS με 46 γκολ, 3 γκολ και 4 ασίστ από το 2017, ενώ προηγουμένως έπαιξε με τη Βαντούζ στην πρώτη κατηγορία της Ελβετίας.

Ντένις Σαλάνοβιτς: Όπως φάνηκε και στη φάση του γκολ, δικαιούται 100% να δηλώνει… ποδοσφαιριστής στην εφορία, αφού φάνηκε να διαθέτει την ποιότητα να ολοκληρώσει μια καλή φάση με σωστή κίνηση και ψύχραιμο πλασέ. Στα 23 του αγωνίζεται στην Τουν, με εμπειρία από τα φετινά προκριματικά του Europa League κόντρα στη Σπαρτάκ Μόσχας, ενώ την περίπτωσή του πρόλαβε να «ξεχωρίσει» η Ατλέτικο Μαδρίτης το 2014, εντάσσοντάς τον για μια σεζόν στην U19 της. Πρόκειται για τον κορυφαίο της ομάδας, με ταλέντο και προοπτική.

Σάντρο Βίζερ: Τα τμήματα υποδομής της Βασιλείας αποτέλεσαν το εφαλτήριό του, πριν η Χόφενχάιμ δαπανήσει για τον 19χρονο τότε αμυντικό μέσο 1 εκατομμύριο ευρώ για να τον κάνει κάτοικο Γερμανίας. Στη Bundesliga έπαιξε μόλις σε ένα παιχνίδι, ωστόσο «ψήθηκε» αρκετά, ώστε να προσεκλύσει το ενδιαφέρον της Τουν, με την οποία έπαιξε στο Europa League, αλλά και της Ρέντινγκ, καθώς και της Βαντούζ. Στα 26 του καταφέρνει να κάνει μια συμπαθητική καριέρα και να πείσει πως πρόκειται για επαγγελματία με περιθώρια εξέλιξης στο συγκεκριμένο επίπεδο.

Για τους υπόλοιπους είναι δύσκολο να βρεθούν στοιχεία, τόσο για τη χρηματιστηριακή τους αξία, όσο και για το αν συνδυάζουν το ποδόσφαιρο με άλλο επάγγελμα, κάτι μάλλον αναμενόμενο για παίκτες της τέταρτης κατηγορίας της Ελβετίας. Απέναντι σε αυτούς, οι διεθνείς κατάφεραν μεν να έχουν την κατοχή (79%) στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ, με 19 τελικές προσπάθειες αλλά μόλις 6 στην εστία, 89% ευστοχία στις 768 πάσες τους, που δεν δημιούργησαν όμως τις συνθήκες για ένα δεύτερο έστω γκολ.

Η φάση της αντεπίθεσης στο 85’, στο γκολ του Σαλάνοβιτς, αποτυπώνει τις αδυναμίες της ομάδας, την κακή προετοιμασία, αλλά και τη νοοτροπία που διέπει τη συμπεριφορά της ομάδας στο γήπεδο. Είναι γραφική η άποψη ότι «δεν χρειάζεται προπονητής για να νικήσεις το Λιχτενστάιν», όμως καθ’ όλα αναμενόμενη η «απαίτηση» από επαγγελματίες ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου και δοκιμασμένους στο κορυφαίο επίπεδο να μπορούν να επιβληθούν μέτριων αντιπάλων τους, που δεν αντιμετωπίζουν ενδεχομένως ούτε στις πρώτες φάσεις των Κυπέλλων των χωρών που αγωνίζονται…