Η παρουσία του στο πλευρό του Κάρλες Πουγιόλ στο κέντρο της άμυνας της Μπαρτσελόνα για χρόνια, έξι τον αριθμό, του έδωσαν αναπόφευκτα το ρόλο του «νεαρού». Ακόμα κι αν ο ίδιος είχε παραστάσεις, εμπειρία και γεμάτη σεζόν, δίπλα στον capitán ήταν ο νεότερος, πάντα ο πιο «άγουρος», ο νεοσύλλεκτος.

Τα χρόνια όμως πέρασαν κι ο αρχηγός των Καταλανών πέρασε σε δεύτερο πλάνο, μέχρι να «κρεμάσει» παπούτσια και να παραδώσει το περιβραχιόνιο. Δεν περίμενε βεβαίως ως τότε, όμως πλέον είναι με κάθε επισημότητα αυτός «μπροστά». Δεν έχει κανέναν Πουγιόλ να του βάζει «χέρι» όταν δείχνει τον αναπτήρα στον διαιτητή σε clasico, δεν περιμένει άλλον να ηγηθεί ή να βάλει τις φωνές στους συμπαίκτες του. (Πρέπει να) το κάνει ο ίδιος, αφού μεγάλωσε!

Η Vistabet σου προσφέρει τη δυνατότητα να στοιχηματίσεις μέσω κινητού και τάμπλετ στον αγώνα της Mάντσεστερ Γιουνάτιεντ – Στόουκ.

Είναι πια 29 ετών κι αν κοιτάξει πίσω του, θα δει πολλές χαρές, «χρυσάφι» και περιπέτειες σε φόντο… μπλαουγκράνα!

1. Μασία

Γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1987 και πριν κλείσει τα 10, είχε πάρει το… γνωστό μονοπάτι για κάθε πιτσιρικά Καταλανό που θέλει να παίξει μπάλα, αυτό που βγάζει στη Μασία. Αρχικά έπαιξε ως αμυντικός μέσος, γνωρίζοντας και τη θέση του στόπερ μέχρι το 2004. Τότε είδε, μάλλον επιπόλαια, «φτωχό» μέλλον στο Καμπ Νόου. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον τον «ξελόγιασε» και τον έπεισε στα 17 του να αφήσει την Καταλονία και να διεκδικήσει τις πιθανότητες του σ’ έναν άλλον «γίγαντα», όχι αυτόν που αγαπούσε από παιδί.

2. Συννεφιασμένο Μάντσεστερ, «μουντός» Πικέ

Λίγοι τον θυμούνται με τα κόκκινα των «διαβόλων» της Γιουνάιτεντ. Δεν είναι ότι δεν πρόλαβε ιδιαίτερα να παίξει. Τουναντίον, έκανε ντεμπούτο άμεσα, τον Οκτώβρη του 2004, ως αλλαγή του Ο΄Σέι κόντρα στην Κρου Αλεξάντρα. Μιαμιση σεζόν μετά, το 2006, έπαιξε και στην Πρέμιερ Λιγκ, ενώ είχε κλείσει τα 19 και είχε κοπιάσει πολύ στο «Κάριγκτον», το προπονητικό κέντρο της Γιουνάιτεντ. Ήταν σαφές όμως πως δεν έκανε «κλικ» στο «Φέργκι». Ενώ με τις Εθνικές Ισπανίας U-16/17/19/20/21 «έγραφε» συμμετοχές και γκολ, ο Σκωτσέζος δεν τον έβαζε στο ροτέισον.

Το 2006 βρέθηκε στη Σαραγόσα ως δανεικός, κάνοντας «γεμάτη» σεζόν, καθ’ απαίτηση του Φέργκιουσον, που έβαλε ρήτρα για 20+ συμμετοχές. Έπαιξε 22 φορές, γυρνώντας όμως στο Μάντσεστερ βρήκε « μια απ’ τα ίδια». Έχοντας παίξει 12 φορές σε 4 χρόνια, αποφάσισε πως πρέπει να κοιτάξει αλλού. Ευτυχώς για τον ίδιο, ενδιαφέρθηκε γι΄αυτόν η «μαμά» του.

3. Επιστροφή

Με 5 εκατομμύρια η Μπαρτσελόνα διόρθωσε το «λάθος» της να τον αφήσει να φύγει. «Δεν πίστευα πως θα βρεθώ ξανά εδώ, όμως είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό». Έδειξε τη φόρμα του εξαρχής, παίζοντας απευθείας 11αδάτος και ξεχωρίζοντας. Σκοράροντας μάλιστα το πρώτο του γκολ για τη Μπάρτσα, στη νίκη επί της Σπόρτινγκ Λισαβόνας με 2-5 το Νοέμβριο του 2008 για το Τσάμπιονς Λιγκ, έδειξε πως έχει γυρίσει για τα καλά, αλλά και πως του πάει η διοργάνωση…

Όσα έχει κερδίσει ως τώρα στη Βαρκελώνη δεν λέγονται… απνευστί! Μέχρι σήμερα το «κοντέρ» έχει γράψει 336 συμμετοχές, 30 γκολ, 5 πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα, 4 Σούπερ Καπ Ισπανίας, 3 Τσάμπιονς Λιγκ, 3 ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, 3 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων και κάμποσες προσωπικές διακρίσεις. Κι έπεται, για αρκετά χρόνια μάλλον ακόμα, συνέχεια…

4. Τσάμπιονς Λιγκ

Ντεμπούτο στη διοργάνωση έκανε με τα χρώματα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στις 7 Νοεμβρίου 2007 κόντρα στη Ντιναμό Κιέβου, όπου μάλιστα σκόραρε! Μάλιστα, δυο αγωνιστικές μετά, κόντρα στη Ρόμα στο Ολίμπικο, ξανάβαλε γκολ. Τίποτα απ’ αυτά όμως δεν ήταν το ίδιο σπουδαίο με ό,τι θα ακολουθούσε.

Τρεις κατακτήσεις σε 7 χρόνια, ημιτελικούς και «αρχηγιλίκια» είδε μόνο με τη Μπαρτσελόνα. Τα δυο απ’ τα τρία τρόπαια μάλιστα ήταν κόντρα στον Φέργκιουσον (2009, 2011), ως βασικός σε δυο «εκδόσεις» των Καταλανών που θεωρούνται έως σήμερα απ’ τις καλύτερες. Είναι πολυνίκης του θεσμού και θεωρητικά έχει μπροστά του 5-6 χρόνια για να προσθέσει κι άλλα μετάλλια στο παλμαρέ του!

5. Anti-madridista!

Είναι απ’ τους βασικούς εκφραστές του «μίσους» (εντός ή εκτός εισαγωγικών) που αισθάνεται ο μέσος οπαδός της Μπαρτσελόνα για τη Ρεάλ. Ο χαρακτηρισμός ταιριάζει, καθώς είναι ο μόνος που τον εκφράζει τόσο ανοικτά, μακριά από διπλωματίες! Πάντα στην πρώτη γραμμή των τσαμπουκάδων στα clasico, με σχόλια όπως «Η Μαδρίτη μπορεί να πάει να γαμ@#^, ελάτε να μας δουν να κάνουμε το γύρο του θριάμβου!», μετά την κατάκτηση του UEFA Σούπερ Καπ το 2015, καθώς και με emoticon που… ξεκαρδίζονται στο γέλιο μετά τον αποκλεισμό της Ρεάλ απ’ το Κύπελλο, λόγω αντικανονικής συμμετοχής του Τσερίσεφ!

Η κίνηση αυτή αποτέλεσε αφορμή ώστε να «ξεσπάσει» ανοικτή κόντρα με τον Σέρχιο Ράμος και τον Αρμπελόα, την ώρα που όλοι μαζί αγωνίζονται στην Εθνική Ισπανίας, για χάρη της οποίας όποια «φωτιά» ανάμεσα σε παίκτες της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ άναβε στα χρόνια του Μουρίνιο, γινόταν το παν για να σβήσει, πριν «κάψει» τις επιτυχίες σε εθνικό επίπεδο και το καλό κλίμα.

Κανείς δεν ξέρει αν και πόσο αντιπαθούσαν τη Ρεάλ ο Τσάβι, ο Ινιέστα, ο Πουγιόλ ή ο Βίκτορ Βαλντές. Όλοι όμως είναι σίγουροι πως ο Πικέ την απεχθάνεται…

6 . Εθνική

Τα κατορθώματα του στις «μικρές» Εθνικές Ομάδες άνοιξαν το δρόμο για τους «φούριας ρόχας» του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε. Έπαιξε εκεί για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 2009 και μέσα σ’ ένα χρόνό ήταν έτοιμος για την ενδεκάδα της Ισπανίας στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Εκεί, αφού δεν… έχασε το μάτι του απ’ τις τάπες του Ντερντιγιόκ της Ελβετίας στους ομίλους, κατάκτησε το Μουντιάλ με την πιο ταλαντούχα Ισπανία όλων των εποχών!

Δυο χρόνια μετά έπιασε ξανά «χρυσάφι», στο Euro της Πολωνίας και της Ουκρανίας, συμβάλλοντας καθοριστικά στα πέντε συνεχόμενα παιχνίδια με απαραβίαστη εστία των Ισπανών, που δέχθηκαν συνολικά ένα γκολ στα έξι συνολικά παιχνίδια. Η θέση του στην 11άδα του τουρνουά ήταν αδιαμφισβήτητη!