Πουγιόλ: Η μέρα που η Μπαρτσελόνα απέκτησε... τείχος στην άμυνα (vids)
Ήταν από τους ποδοσφαιριστές που πάντοτε ήθελε να κρατήσει το ποδόσφαιρο και το παιχνίδι του καθαρό. Πάντοτε έπαιζε με ψυχή και με κοφτερό μυαλό. Δεν θέλησε ποτέ να μπει σε διαδικασία έντονων παραπόνων προς τη διαιτησία, έντονης λογομαχίας ή ακόμα και να πιαστεί στα χέρια με αντίπαλο, ενώ, δεν το περίφημο βίντεο που ο Πικέ προσπαθεί να δείξει έναν αναπτήρα που εκτοξεύθηκε από την κερκίδα στον διαιτητή και ο Πουγιόλ τρέχει για να τον πετάξει μακριά και να συνεχιστεί το ματς, αποτυπώνει και με το παραπάνω το ποιόν του Ισπανού αμυντικού.
Διαμάντι για το ποδόσφαιρο, πολυτέλεια για τη Μπαρτσελόνα, άνθρωπος που ήξερε πολύ καλά πόσα μπορούσε να προσφέρει και πότε έπρεπε να σταματήσει για να σώσει την υστεροφημία του αλλά και να σεβαστεί πάνω απ' όλα το ποδόσφαιρο αλλά και την αγαπημένη του ομάδα.
Από εκείνο τον Οκτώβρη του 1999, μέχρι και το καλοκαίρι του 2014, όταν και αποφάσισε να σταματήσει να τιμά τη φανέλα με τα μπλαουγκράνα χρώματα, πανηγύρισε έξι πρωταθλήματα, τρία Champions League, δύο Copa del Rey, έξι Super Cup Ισπανίας, δύο ευρωπαϊκά Super Cup, και δυο Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων.
Αποτελεί μια ξεχωριστή, ιστορική μορφή για την ιστορία της Μπαρτσελόνα, της οποίας έζησε αρκετά από τα μαγικά χρόνια κυριαρχίας. Όταν το 2014 αποφάσισε να σημάνει το τέλος, λύνοντας μάλιστα το συμβόλαιό του δυο χρόνια νωρίτερα από τη συμφωνηθείσα ημερομηνία (μέχρι το 2016 όριζε το έγγραφο), το έκανε με γνώμονα και τον οργανισμό του, έχοντας αντιμετωπίσει δυο πολύ σοβαρούς τραυματισμούς στο γόνατο τους 18 μήνες που προηγήθηκαν του φινάλε της θητείας του στο «Καμπ Νόου».
Δεκαπέντε αγωνιστικές περίοδοι, 593 παιχνίδια. Συνολικά 21 τρόπαια. Πρώτο ματς, απέναντι στη Βαγιαδολίδ, σε εκτός έδρας νίκη με σκορ 2-0, σαν σήμερα, πριν από 19 χρόνια. Ο Λουίς Φαν Χάαλ ήταν ο άνθρωπος που του έδωσε το βάπτισμα του πυρός. Από αμυντικό χαφ θα γυρνούσε στα στόπερ και από εκεί δεν θα έφευγε ποτέ. Ούτε από τα βασικά πλάνα των προπονητών με τους οποίους συνεργάστηκε. Κόσμημα για το ποδόσφαιρο και τη Μπαρτσελόνα.
Με την εθνική ομάδα της πατρίδας του, κατέκτησε τα δύο Euro και το Μουντιάλ από το 2008 έως και το 2012, στην απόλυτη επιβολή των «φούριας ρόχας» στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο την συγκεκριμένη τετραετία.
Το ήθος του, δεν πέρα από τις κινήσεις του και τον τρόπο με τον οποίο αγωνιζόταν όσο βρισκόταν στο χορτάρι, γινόταν εμφανές και σε στιγμές όπως η απόφασή του να δώσει στον μαχητή, Ερίκ Αμπιντάλ το τρόπαιο του Champions League το 2011 στο Λονδίνο μετά το 3-1 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Γουέμπλεϊ», ενώ, τρομερά σημαντική και συγκινητική ήταν η πρωτοβουλία του με τον αδικοχαμένο Μίκι Ροκέ. Ο άλλοτε άσος των Λίβερπουλ και Μπέτις είχε διαγνωστεί με καρκίνο και «έφυγε» λίγο πριν κλείσει τα 24 του χρόνια, με τον Πουγιόλ να πληρώνει το κόστος της θεραπείας του όταν η Μπέτις τότε αδυνατούσε να καλύψει όλο το ποσό και να βοηθήσει τον ποδοσφαιριστή.
Το φινάλε της θητείας του στη Μπαρτσελόνα το 2014, σήμανε και την απόσυρσή του από την ενεργό δράση. Δεν θα μπορούσε να φορέσει άλλη φανέλα. Όσο κι αν μπορεί να το σκέφτηκε να συνεχίσει να παίζει σε χαμηλότερο επίπεδο, τα μπλαουγκράνα αισθήματά του, δεν τον άφησαν. Και μάλλον καλά έκαναν...
