100% Επιστροφή* χρημάτων στον αγώνα Σαραγόσα - Οσασούνα! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

To 2017 έβαλε τέλος σε παρουσία 22 ετών στους «μπλε» του Λονδίνου, κλείνοντας ένα τεράστιο κεφάλαιο. Βέβαια το έκλεισε όσον αφορά στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι της ποδοσφαιρικής του καριέρας, αφού ήδη συνεργάστηκε σε επίπεδο προπονητικής στα τμήματα υποδομής του κλαμπ, ενώ απώτερος στόχος του σε ένα μακρόπνοο πλάνο είναι να βρεθεί στο «τιμόνι» της πρώτης ομάδας.

Όταν κλήθηκε να πάρει μια απόφαση για να συνεχίσει την καριέρα του, το περασμένο καλοκαίρι, σκέφτηκε πρώτα ότι δεν ήθελε να πληγώσει την Τσέλσι. Δεν ήθελε να τεθεί αντιμέτωπος με την αγαπημένη του ομάδα, τους οπαδούς που τον λάτρεψαν και από τους οποίους λατρεύτηκε, αλλά και να βρεθεί με άλλη φανέλα, ως αντίπαλος, στο γήπεδο όπου έζησε τεράστιες στιγμές. Κάπως έτσι προέκυψε η μεταγραφή στην Άστον Βίλα για μια σεζόν, προσπαθώντας αλλά μη καταφέρνοντας κι εκείνος να συμβάλλει όσο θα ήθελε για να διεκδικήσει η ομάδα του Μπέρμιγχαμ την άνοδο στην Premier League.

Το βράδυ της Κυριακής, 7η Οκτωβρίου του 2018, ο Τζον Τέρι ανακοίνωσε το φινάλε. Ένα φινάλε αναμενόμενο από τη στιγμή που είχε μείνει δίχως ομάδα από το τέλος της περασμένης αγωνιστικής περιόδου, όσο κι αν ο ίδιος είχε τονίσει σε συνέντευξή του ότι αισθάνεται πως έχει ακόμα να δώσει πολλά ως ποδοσφαιριστής κι όχι μονάχα για μια συμπληρωματική χρονιά στο βιογραφικό του. Έφτασε κοντά στη Σπαρτάκ Μόσχας με πλουσιοπάροχο συμβόλαιο, όμως εν τέλει επέλεξε να μη μετακινηθεί στη Ρωσία, αφού αισθανόταν πως δεν θα ήταν καλή επιλογή.

Οι τίτλοι τέλους πέφτουν για τον Τζον Τέρι με πέντε πρωταθλήματα Premier League, τέσσερα FA Cup, τρια League Cup, δυο Community Shields και φυσικά το Champions League του 2012 με την επικράτηση επί της Μπάγερν στον μεγάλο τελικό του Μονάχου, όπου δεν αγωνίστηκε, ενώ ήρθε και το Europa League την αμέσως επόμενη σεζόν σε back-to-back ευρωπαϊκές επιτυχίες.

No defender has netted more goals in Chelsea history than John Terry’s 67... #CaptainLeaderLegend pic.twitter.com/EcBtVVZrbQ

— Chelsea FC (@ChelseaFC) October 7, 2018

Στο «Στάμφορντ Μπριτζ», το πανό με τη μορφή του και την επιγραφή «Captain, Leader, Legend», δεν έφυγε ποτέ κι ούτε πρόκειται να φύγει.

Από το ντεμπούτο του με την ανδρική ομάδα της Τσέλσι, το 1998, σε ματς του League Cup απέναντι στην Άστον Βίλα, όπως επίσης και από την πρώτη του παρουσία στο αρχικό σχήμα σε ηλικία 17 ετών, μέχρι και το καλοκαίρι του 2017, η πορεία του ήταν τέτοια που στην ανακοίνωση της απόσυρσης, άπαντες κάνουν λόγο για έναν από τους πιο επιτυχημένους, εμβληματικούς και καλύτερους αμυντικούς που έχει δει ποτέ το αγγλικό ποδόσφαιρο.

Within seconds of coming on for his debut as a 17 year-old, #JohnTerry was marshalling what was to become HIS defence. Thank you to our most successful captain and the best defender in #PremierLeague history. #CaptainLeaderLegend pic.twitter.com/D0kqUCaDLy

— 90sChelsea (@90schelsea) October 7, 2018

Από τις καλύτερες χρονιές του στα «μπλε», ήταν το 2005, όταν με την κατάκτηση του δεύτερου διαδοχικού πρωταθλήματος της Premier League, έγινε ο πρώτος αμυντικός και πρώτος ποδοσφαιριστής της Τσέλσι που αναδείχθηκε Παίκτης της χρονιάς από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών. Τότε, μάλιστα, είχε οδηγήσει το κλαμπ του Λονδίνου μέχρι και τα ημιτελικά του Champions League, με αποτέλεσμα η UEFA να τον ανακηρύξει αμυντικό της χρονιάς! Αυτή την διάκριση θα την κατακτούσε και το 2008 αλλά και το 2009.

Την αυταπάρνησή του, τη νοοτροπία πως πάνω απ' όλα μπαίνει το καλό της ομάδας αλλά και το συναίσθημά του για το σήμα στο σημείο της καρδιάς στη φανέλα που φορούσε, τα επέδειξε με... υπερβάλλοντα ζήλο και το 2007, σε κόντρα με την Άρσεναλ στο League Cup. Δέχθηκε κλωτσιά από τον Αμπού Ντιαμπί στο πρόσωπο για να μείνει λιπόθυμος, σε φάση με την οποία ο Τέρι καθιστούσε ξεκάθαρο σε όλους πως δεν τον τρόμαζε τίποτα. Το έχει ξανακάνει και έχει πέσει με το κεφάλι σαν σε... τάκλιν ώστε να μπλοκάρει τη μπάλα, σε παιχνίδι της εθνικής ομάδας της Αγγλίας, αφού πάντοτε ο ηγετικός του χαρακτήρας, δεν του επέτρεπε να δειλιάσει μπροστά στην επικίνδυνη στιγμή.

Στο νταμπλ του 2010, ο Τέρι ηγείται υποδειγματικά, η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι γίνεται η πρώτη από το 1961 και την Τότεναμ που φτάνει σε τριψήφιο αριθμό τερμάτων, ολοκληρώνοντας το πρωτάθλημα με 103 τέρματα, ενώ, ο Άγγλος στόπερ συμμετέχει σε 37 από τα 38 ματς της Premier League, με συνολικά περισσότερες από 50 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις εκείνη τη χρονιά.

Είναι ο αμυντικός με τα περισσότερα γκολ στην ιστορία του κορυφαίου πρωταθλήματος, αφού έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα 40 φορές, με τον Ντέιβιντ Άνσγουορθ να έχει βρεθεί στη δεύτερη θέση με 38, τον Λέιτον Μπέινς στην Έβερτον να έχει πανηγυρίσει 30 φορές, τον Ίαν Χαρτ 28 και τον Γκάρι Κέιχιλ 25.

Το 2012 είναι τιμωρημένος από τα ημιτελικά με τη Μπαρτσελόνα, δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στον μεγάλο τελικό του Μονάχου, αλλά παρ' όλα αυτά φοράει κανονικά την εμφάνισή του και μπαίνει στο γήπεδο να πανηγυρίσει με τους υπόλοιπους για το τεράστιο επίτευγμα της Τσέλσι. Μια σεζόν που έμοιαζε παντελώς χαμένη, με τον Βίλας – Μπόας ν' αποτυγχάνει παταγωδώς, τα πάντα άλλαξαν με τον Ρομπέρτο Ντι Ματέο αλλά και την τρομερή βοήθεια που είχε εκείνος από τις... παλιοσειρές της ομάδας, με τους Τέρι, Λάμπαρντ, Ντρογκμπά και Άσλεϊ Κόουλ να βοηθούν τον Ιταλό να καταλάβει και να διαχειριστεί την κατάσταση στον σύλλογο.

Σε επίπεδο κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, ο Τζον Τέρι είναι ο 4ος Άγγλος στην ιστορία με τις περισσότερες συμμετοχές στα ματς που... κουνιέται το λαμπερό σεντόνι, έχοντας μετρήσει 111 εμφανίσεις, έναντι 113 του Μπέκαμ, 115 του Γκάρι Νέβιλ και 130 του Πολ Σκόουλς.

Σε γενικότερο πλαίσιο έχει ξεπεράσει τα 800 ματς σε επαγγελματικό επίπεδο, τόσο με σύλλογο, όσο και με την εθνική ομάδα της Αγγλίας (78 ματς με το εθνόσημο), όντας μόλις ο τρίτος που έχει παίξει περισσότερες από 700 φορές με την Τσέλσι, μαζί με τους Ρον Χάρις και Πίτερ Μπονέτι.

Εξέθεσε ανεπανόρθωτα τον Ράφα Μπενίτεθ που... τόλμησε να μιλήσει για... ποδοσφαιριστή που τον πήραν τα χρόνια και δεν μπορούσε να παίξει δύο φορές μέσα στην ίδια εβδομάδα, το 2015. Πήρε την πληρωμένη του απάντηση ο Ισπανός νυν κόουτς της Νιούκαστλ με την επανάκτηση του πρωταθλήματος από την Τσέλσι, το 2015.

Στο φινάλε της αγωνιστικής περιόδου 2016-2017, έρχεται το τέλος για τη συνύπαρξή του με τους «μπλε». Τέλος, μονάχα σε ό,τι αφορούσε απλά το χορτάρι στο οποίο θα πατούσε για να προσφέρει τις υπηρεσίες του και το χρώμα της φανέλας την οποία θα προσπαθούσε κάθε φορά να τιμήσει. Γιατί η σχέση του με την Τσέλσι δεν θα σταματούσε ποτέ. Κι ούτε πρόκειται να σταματήσει. Στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι απέναντι στη Σάντερλαντ, πριν από τη φιέστα για την κατάκτηση ενός ακόμα τίτλου, στην πρώτη χρονιά του Κόντε στον πάγκο, ο Τέρι ξεκινάει στο ματς και στο 26ο λεπτό όλα σταματούν για να αποχαιρετήσουν και να προσφέρουν ένα μοναδικό standing ovation στον εμβληματικό αρχηγό. Ήταν ο αριθμός της φανέλας του. Διόλου τυχαίο το 26.

Ακολούθησε μια σεζόν στην Άστον Βίλα, παρέμεινε τίμιος και ικανός και έχοντας πλέον κάνει αρκετά πιο ώριμες τις σκέψεις στο μυαλό του αναφορικά με την προπονητική, επέλεξε να επισημοποιήσει την απόσυρσή του από την ενεργό δράση.

Η νοοτροπία του και οι λόγοι για τους οποίους ο Τζον Τέρι είναι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς που έχουν υπάρξει ποτέ στο αγγλικό ποδόσφαιρο, αποτυπώνονται στα παρακάτω, δικά του λόγια, σε ένα βίντεο που είχε φτιάξει η ομάδα με τις αναμνήσεις του, τις οποίες εξιστορούσε στον Νταβίντ Λουίζ...

«Ακόμα κι όταν καθάριζα τα παπούτσια των παικτών της πρώτης ομάδας και τις τουαλέτες στο προπονητικό κέντρο, το έκανα όσο καλύτερα μπορούσα. Ήθελα να είναι όλα τέλεια για την ομάδα. Θεωρώ πως ό,τι κι αν κάνεις, πρέπει να το κάνεις σωστά. Ήθελα από μικρός να πετύχω και ήθελα να προσπαθήσω ώστε κάθε χρόνο να είμαι όσο καλύτερος μπορούσα. Θέλω όμως να πω ότι χωρίς τον κόσμο της Τσέλσι δεν θα κατάφερνα τίποτα. Χωρίς εκείνους δεν θα ήταν τίποτα ίδιο. Σε κάνουν να αισθάνεσαι ένας από αυτούς. Εγώ πάντα ήμουν έτοιμος να μπω και να πολεμήσω. Για εσάς τους συμπαίκτες μου, για το σήμα στη φανέλα, για την Τσέλσι».

Ο κόσμος της Τσέλσι θα σου είναι παντοτινά ευγνώμων, Captain Leader Legend...