Το 2025 του ΠΑΟΚ είχε όνομα: Γιάννης Κωνσταντέλιας
Υπάρχει κάτι βαθιά «oldschool ΠΑΟΚ» στον Γιάννη Κωνσταντέλια. Κάτι που δεν μετριέται σε followers, likes και stories. Κάτι που δεν φωτογραφίζεται εύκολα, αλλά το νιώθεις. Η απουσία του από τα social media, το σχεδόν μόνιμα ατημέλητο μαλλί στο κεφάλι, το σώμα χωρίς τατουάζ, το χαμόγελο παιδιού που μόλις έβαλε γκολ στην αυλή του σχολείου.
Όχι, ο «Ντέλιας» δεν προσπαθεί να γίνει σταρ. Κι όμως, κάπως έτσι, έχει γίνει ο μεγαλύτερος σταρ του ελληνικού ποδοσφαίρου αυτή τη στιγμή.
Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας του ΠΑΟΚ και της Εθνικής Ελλάδας είναι ο ποδοσφαιριστής που αφήνει το ίδιο το παιγνίδι του να «μιλήσει». Που δεν προκαλεί, δε διαφημίζει τον εαυτό του, δεν «πουλάει» εικόνα. Δεν έχει ανάγκη να «πει» και να δηλώσει τίποτα. Μιλάει το πώς παίζει. Για την ακρίβεια, «φωνάζει». Σε κάθε επαφή με τη μπάλα, σε κάθε απόφαση της στιγμής, σε κάθε κίνηση που μοιάζει να έχει σχεδιαστεί ένα δευτερόλεπτο πριν εκτελεστεί.
Κι αυτός ο «μηδενικός» τρόπος ζωής, αυτό το antilife style, είναι τελικά το πιο ισχυρό του χαρακτηριστικό. Γιατί σε μια εποχή υπερβολής, εκείνος ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα.
Ο «Ντέλιας» παίζει ένα ντέρμπι, όπως αυτό το τελευταίο κόντρα στον Παναθηναϊκό, μεγαλώνει μέσα σε αυτά, κερδίζει τον σεβασμό αντιπάλων και φιλάθλων και επιστρέφοντας στο σπίτι του χάνεται στην αγκαλιά του έξι μηνών γιου του. Δεν θα βγει να διασκεδάσει, το πολύ-πολύ να βγει για ένα φαγητό με τους φίλους ή τις αγαπημένες αδερφές του, Κωνσταντίνα και Εύα, δε θα απασχολήσει με την προσωπική του ζωή, δεν θα κυνηγήσει το χειροκρότημα. Αυτό το κρατά για τη μπάλα. Το πολύ-πολύ να κάνει μια καρδούλα προς τον πατέρα του, τον Βασίλη, που είναι εκεί σε κάθε ματς, σε κάθε βήμα, από τα πρώτα του σουτ στο Καραγάτς του Βόλου μέχρι τις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές.
Και κάπου εκεί καταλαβαίνεις πως δεν μιλάμε απλώς για έναν χαρισματικό ποδοσφαιριστή. Μιλάμε για έναν παίκτη που μεγαλώνει σωστά, που χτίζει προσωπικότητα πριν χτίσει καριέρα. Ένα παιδί που αφήνει το ποδόσφαιρο να κάνει όλο το «talking» και που, χωρίς να το επιδιώξει, έχει γίνει η σημαία του ΠΑΟΚ και το πιο αυθεντικό πρόσωπο της σύγχρονης ποδοσφαιρικής Ελλάδας.
Το έντονο συναισθηματικά καλοκαίρι που τον άλλαξε
Το καλοκαίρι του 2025 δεν ήταν ένα απλό (μεταγραφικό) καλοκαίρι για τον Γιάννη Κωνσταντέλια. Ήταν το καλοκαίρι που έπρεπε να αποφασίσει αν θα φύγει ως «ταλέντο» ή αν θα μείνει για να γίνει σημαία.
Και για λίγες ώρες, όλα έδειχναν πως η μεγάλη φυγή από την Τούμπα ήταν θέμα χρόνου… Εκείνο το μεσημέρι της 24ης Ιουλίου όλα έγιναν τόσο ξαφνικά και εν τέλει τόσο ανατρεπτικά.
Αυτό που ζήσαμε από κοντά τον περασμένο Ιούλιο στο Ζάλτμπομελ της Ολλανδίας έμοιαζε με σκωτσέζικο ντους, κρύο-ζέστη, μια mini movie με «χάπι εντ», ένα εντυπωσιακό και θορυβώδες «I’m back»!
Η συμφωνία με τη Στουτγάρδη, ουσιαστικά, είχε κλείσει. Τα νούμερα ήταν συγκεκριμένα, αλλά όχι μεγάλα για την αξία του «Ντέλια»: 18 εκατομμύρια ευρώ άμεσο κόστος μεταγραφής, 3 εκατομμύρια σε μπόνους επίτευξης στόχων και 15% ποσοστό μεταπώλησης. Για τα ελληνικά δεδομένα, ένα deal που δύσκολα απορρίπτεται. Για τον ΠΑΟΚ, έμοιαζε ως μια πώληση που θα βοηθούσε τον οργανισμό. Για τον ίδιο τον παίκτη, η πόρτα ενός κορυφαίου πρωταθλήματος άνοιγε διάπλατα, μαζί με όλα όσα συνεπάγεται αυτό: μεγαλύτερη έκθεση, μεγαλύτερη πίεση, μεγαλύτερες απαιτήσεις. Κάπως έτσι (θα) το σκέφτηκε και είπε αρχικά το «ναι, φεύγω και πάω στη Γερμανία».
Στην εξίσωση, όμως, δεν μπήκε ποτέ η ψυχή. Δεν μπήκε ο κόσμος του ΠΑΟΚ, που αντέδρασε σχεδόν ενστικτωδώς. Που δεν ήθελε ούτε να ακούσει για την πώληση του αγαπημένου παιδιού της εξέδρας. Η αντίδραση δεν είχε να κάνει με άρνηση της πραγματικότητας, αλλά με κάτι βαθύτερο: την αίσθηση πως ο Κωνσταντέλιας δεν είχε ολοκληρώσει ακόμη τον κύκλο του. Πως υπήρχε κάτι ανείπωτο, κάτι ανολοκλήρωτο ανάμεσα σε εκείνον και την Τούμπα.
Ο ΠΑΟΚ των 100 χρόνων ήθελε να έχει μαζί του και τον ηγέτη του.
Η πίεση έφτασε μέχρι την κορυφή. Ο Ιβάν Σαββίδης παρενέβη προσωπικά. Και κάπως έτσι, εκείνο το απόγευμα του Ιουλίου, ο Κωνσταντέλιας πήρε το πιο παράξενο –και πιο καθοριστικό– τηλεφώνημα της καριέρας του από τον ισχυρό άνδρα του «Δικεφάλου»: να επιστρέψει από το αεροδρόμιο του Άμστερνταμ στο προπονητικό κέντρο του Ζαλτμπόμελ. Μια απόφαση που άλλαξε τα πάντα, όχι μόνο σε επίπεδο μεταγραφής, αλλά σε επίπεδο ρόλου.
Αυτό το «I’m back» που είπε, με φυσικότητα, είναι η φράση-σφραγίδα μιας μέρας που θα μείνει στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Της 24ης Ιουλίου 2025. Μιας μέρας γεμάτης ένταση, αποχαιρετισμούς, συναισθήματα και – τελικά – επιστροφή στο ξενοδοχείο της αποστολής στο Ζάλτμπομελ.
Το είπε πρώτα στον Ραζβάν Λουτσέσκου, μόλις πάτησε και πάλι στο ξενοδοχείο της ομάδας. Το είπε και στον Χρήστο Καρυπίδη, που μαζί με τον προπονητή ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να του δείξουν ότι είναι δίπλα του. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό που έζησε μέσα σε λίγες ώρες: από την αποχώρηση, στο αεροδρόμιο... και τελικά πίσω.
Το «I’m back» το είπε σ’ όλους σχεδόν τους συμπαίκτες του και κυρίως το είπε στον Τάισον Φρέντα, που είχε κυριολεκτικά βουρκώσει όταν τον είδε να φεύγει από το «Van der Valk Hotel» με προορισμό το αεροδρόμιο του Άμστερνταμ.
Λίγες ημέρες αργότερα, στη Βίλα Γαλήνη του Πόρτο Καρράς, η απόφαση «σφραγίστηκε». Νέο συμβόλαιο έως τον Ιούνιο του 2029 και μια φράση που έδειχνε το ειδικό βάρος της στιγμής: «Από εδώ θα φύγεις μόνο αν υπογράψεις». Δεν ήταν απλώς μια ανανέωση. Ήταν μια ξεκάθαρη δήλωση εμπιστοσύνης. Ένα μήνυμα πως ο ΠΑΟΚ δεν τον έβλεπε πια ως περιουσιακό στοιχείο, αλλά ως σημείο αναφοράς.
Από το καλοκαίρι και μετά, κάτι άλλαξε. Ο Κωνσταντέλιας δεν έμεινε απλώς στην Τούμπα, το κατώφλι της οποίας πέρασε για πρώτη φορά σε ηλικία 13 ετών. Ανέλαβε τον ΠΑΟΚ. Βγήκε μπροστά. Έγινε -στο χορτάρι- ο ηγέτης του. Μπήκε στη νέα σεζόν με διαφορετικό βλέμμα, με διαφορετικό βάρος στους ώμους και με μια εσωτερική ηρεμία που μόνο οι μεγάλες αποφάσεις προσφέρουν. Πήρε την ομάδα από το χέρι, έγινε ο παίκτης γύρω από τον οποίο οργανώνονται τα πάντα, δικαιώνοντας όσους πίστεψαν πως η αξία του δεν μετριέται μόνο σε εκατομμύρια, αλλά σε επιρροή, ταυτότητα και ουσία.
Και κάπως έτσι, το καλοκαίρι που λίγο έλειψε να τον στείλει μακριά, τον έκανε τελικά πιο ΠΑΟΚ από ποτέ.
Ο φετινός Γιάννης Κωνσταντέλιας δεν είναι απλώς ο πιο ποιοτικός παίκτης του ΠΑΟΚ. Είναι ο παίκτης που καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο παίζει, σκέφτεται και επιτίθεται η ομάδα.
Ο ΠΑΟΚ του 2025 και ο ΠΑΟΚ των 100 χρόνων (θα) έχουν ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα και στο κέντρο αυτής βρίσκεται ο Ντέλιας. Όχι θεωρητικά. Πρακτικά και μετρήσιμα.
Οι φετινοί του αριθμοί δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης. Σε 22 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις μετρά ήδη 10 γκολ και 6 ασίστ, όταν στην καλύτερη μέχρι πρότινος σεζόν του, την πρωταθληματική 2023-24, χρειάστηκε 55 ματς για να φτάσει τα 14 γκολ και τις 9 ασίστ. Δηλαδή, σχεδόν σε κάθε αγώνα φέτος ο Κωνσταντέλιας έχει άμεση συμμετοχή σε γκολ. Και δεν μιλάμε για έναν καθαρό επιθετικό, αλλά για έναν ποδοσφαιριστή που κινείται διαρκώς ανάμεσα στις γραμμές.
Η βελτίωση δεν είναι μόνο ποσοτική, αλλά και ποιοτική. Η τελική του αποτελεσματικότητα έχει εκτοξευθεί. Στο πρωτάθλημα σκοράρει ή δημιουργεί ανά 96 λεπτά, ενώ στην Ευρώπη ανά 71 λεπτά. Το ποσοστό των τελικών του που καταλήγουν εντός εστίας έχει ανέβει από το 33,24% στο 43% στο ελληνικό πρωτάθλημα, ενώ στο Europa League το 47,1% έχει φτάσει στο εντυπωσιακό 75,1%. Σχεδόν ό,τι εκτελεί στην Ευρώπη, βρίσκει στόχο. Αυτά δεν είναι νούμερα απλώς βελτίωσης· είναι νούμερα μεταμόρφωσης.
Η «no look» πάσα 👀-σήμα κατατεθέν του «Ντέλια»- στον Τζόλη για το 0-3, είναι βγαλμένη από τα πιο ωραία όνειρά μας... 🇬🇷 🤟#SCOGRE #Konstantelias #ethnikiomada #PAOK pic.twitter.com/izoEoxamHt
— Stavros Sountoulidis (@sts71) March 24, 2025
Παράλληλα, η συμμετοχικότητά του στο παιχνίδι έχει αυξηθεί θεαματικά. Έχει περισσότερες από 9 ενέργειες με την μπάλα ανά 90 λεπτά στο πρωτάθλημα και πάνω από 5 περισσότερες στην Ευρώπη σε σχέση με πέρσι. Δημιουργεί 1,77 key passes ανά παιχνίδι στο πρωτάθλημα, όταν πέρσι ήταν στο 1,20. Ο Κωνσταντέλιας δεν περιμένει απλώς τη φάση — τη χτίζει.
Όσο ανεβαίνει το επίπεδο των αντιπάλων, τόσο ανεβαίνει και το δικό του παιχνίδι. Στο Europa League μετρά 3,65 επιτυχημένες ντρίμπλες ανά 90λεπτο, σε σύνολο σχεδόν 6 προσπαθειών. Απέναντι σε ομάδες υψηλότερης έντασης και ποιότητας, ο Ντέλιας δεν κρύβεται· ζητά μπάλα και ντριμπλάρει περισσότερο. Χαρακτηριστικό το ματς στο Περιστέρι απέναντι στον Ατρόμητο, όπου είχε 6 επιτυχημένες ντρίμπλες σε 9 προσπάθειες. Ασύλληπτο νούμερο για παίκτη που ταυτόχρονα τρέχει, πιέζει και οργανώνει.
Ntelias’s Goal: a masterpiece in motion! 🎨⚽ #Konstantelias #PAOK pic.twitter.com/GioTVXgOZW
— Stavros Sountoulidis (@sts71) March 31, 2025
Και εδώ έρχεται η αγωνιστική του θυσία. Το πλάνο του Ραζβάν Λουτσέσκου δεν αλλάζει ποτέ. Υψηλό πρέσινγκ, ένταση, καθολική συμμετοχή. Ο Κωνσταντέλιας δεν εξαιρείται. Υπάρχουν ματς που καλύπτει όλη την επιθετική γραμμή, άλλα που λειτουργεί ως δεύτερος φορ, άλλα που κατεβαίνει χαμηλά για να πάρει την πρώτη πάσα στο build-up. Υπάρχουν παιχνίδια όπου ξεπερνά τα 10 χιλιόμετρα τρεξίματος, δείχνοντας ότι δεν είναι μόνο καλλιτέχνης, αλλά και εργάτης του συστήματος.
Ο ΠΑΟΚ χωρίς τον Κωνσταντέλια είναι πιο προβλέψιμος. Με τον Κωνσταντέλια είναι επικίνδυνος. Γιατί η παρουσία του δεν επηρεάζει μόνο όσα γράφονται στο φύλλο αγώνα, αλλά όσα συμβαίνουν πριν και μετά από κάθε πάσα. Τραβά πάνω του αντιπάλους, ανοίγει χώρους, αλλάζει τις άμυνες των άλλων. Αυτό είναι το πραγματικό του αποτύπωμα.
Η επίδρασή του στην ομάδα – Όταν όλα περνούν από τον Κωνσταντέλια
Οι στιγμές που τον μεγάλωσαν – H ποδοσφαιρική Ελλάδα τον αποθεώνει στα γήπεδα
Υπάρχουν παιχνίδια που προστίθενται απλώς στη στατιστική και υπάρχουν βραδιές που χαράζονται μέσα σου και σε αλλάζουν. Για τον Γιάννη Κωνσταντέλια, η φετινή διαδρομή είναι γεμάτη από τέτοιες στιγμές. Στιγμές που τον μετέφεραν οριστικά από την κατηγορία του «χαρισματικού» σε εκείνη του καθοριστικού.
Στη Γαλλία, απέναντι στη Λιλ, συνέβη κάτι περισσότερο από μια καλή εμφάνιση. Εκείνο το βράδυ ο «Ντέλιας» δεν ήταν απλώς ο πιο θεαματικός παίκτης του γηπέδου· ήταν το σημείο αναφοράς. Ζητούσε τη μπάλα στα δύσκολα, άλλαζε τον ρυθμό, έπαιζε σαν να κουβαλά το σχέδιο του αγώνα στο μυαλό του. Δεν έψαχνε τη φάση για να ξεχωρίσει. Εκεί πέρασε τη γραμμή που χωρίζει τον παίκτη-θαύμα από τον δημιουργό, από τον ηγέτη.
Είχε προηγηθεί η παράσταση στη Νέα Φιλαδέλφεια, μέσα στο σπίτι της ΑΕΚ. Το γκολ σε άδεια εστία, με το σπάσιμο της μέσης στον Στρακόσια, δεν έγινε viral μόνο για την ομορφιά του. Έγινε γιατί έδειχνε αυτοπεποίθηση. Ψυχραιμία. Την αίσθηση ότι ο χρόνος, η στιγμή και το γήπεδο του ανήκουν.
Το ίδιο και στη Λεωφόρο, απέναντι στον Παναθηναϊκό. Σε ένα παιχνίδι που ο ΠΑΟΚ γνώρισε την ήττα, ο Κωνσταντέλιας κέρδισε κάτι πιο σπάνιο: τον καθολικό σεβασμό. Το γκολ του ήταν καθαρή έμπνευση, τόσο αυθεντική που ανάγκασε ακόμη και τους φίλους του Παναθηναϊκού να σηκωθούν όρθιοι και να χειροκροτήσουν. Λίγα λεπτά αργότερα, ο τραυματισμός και η αναγκαστική απουσία για σχεδόν 40 ημέρες ήρθαν σαν υπενθύμιση ότι η πορεία προς την κορυφή δεν είναι ποτέ ευθεία.
Στο Ράζγκραντ, απέναντι στη Λουντογκόρετς, δεν έγραψε γκολ. Κι όμως, στο 100ό λεπτό της δραματικής αναμέτρησης, με ένα βολ πλανέ σπάνιας ομορφιάς, άγγιξε το γκολ της χρονιάς – ίσως και της δεκαετίας. Ο Μπόνμαν του το στέρησε με απόκρουση ζωής. Η στιγμή, όμως, έμεινε. Γιατί έδειξε ότι ο Κωνσταντέλιας δεν φοβάται τη μεγάλη σκηνή. Την αναζητά.
Τι πήγε να βάλει ο μάγος... #PAOK #paokfc #ludpaok #Konstantelias pic.twitter.com/GuYU8MAeCe
— Stavros Sountoulidis (@sts71) December 12, 2025
Στα 22 του χρόνια έχει ήδη φτάσει τα 37 γκολ με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Όταν ο ένας και μοναδικός, Γιώργος Κούδας, είχε σκοράρει το δικό του 37ο γκολ, ήταν μόλις δυόμιση μήνες νεότερος. Οι εποχές δεν συγκρίνονται. Τα μεγέθη, όμως, επιβάλλουν σεβασμό.
Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας δεν έγινε αυτό που είναι επειδή το κυνήγησε. Έγινε επειδή το άφησε να έρθει. Χωρίς φασαρία, χωρίς lifestyle, χωρίς ανάγκη επιβεβαίωσης. Με μια μπάλα στα πόδια και ένα χαμόγελο που θυμίζει γιατί αγαπήσαμε αυτό το παιχνίδι.
Πριν καν κλείσει τα 23 του, είναι ο ηγέτης του ΠΑΟΚ. Με αποδοχή από την εξέδρα, από τα αποδυτήρια, από τον έναν και μοναδικό Κούδα. Πρότυπο για τα παιδιά της ακαδημίας, σημείο αναφοράς για το ελληνικό ποδόσφαιρο, παίκτης έτοιμος –όποτε έρθει η ώρα– για το επόμενο επίπεδο. Όχι για οποιαδήποτε ομάδα. Για μεγάλη ομάδα.
