Βέρμπιτς στο Gazzetta: «Θα ήμασταν κότες αν λέγαμε ότι χάσαμε το πρωτάθλημα εξαιτίας του Covid, πρέπει να έχεις καρύδια!»

Τώρα που τελείωσε η σεζόν, ποια είναι τα συναισθήματά σου;

Πρώτα απ’ όλα, είμαι πολύ χαρούμενος που επέστρεψα στη δράση, που κέρδισα κάποια παιχνίδια και πέτυχα κάποια γκολ. Μου έλειψε πάρα πολύ αυτό το συναίσθημα. Ξέρουν όλοι πως τελείωσε η συνεργασία μου με τον Παναθηναϊκό. Τότε, μάλιστα, είπα πως δεν πρόκειται να γυρίσω στην Ελλάδα. Τώρα έμαθα πως ποτέ δεν πρέπει να λέω «ποτέ». Ήταν μία πολύ καλή απόφαση να πάω στον Λεβαδειακό. Ήξερα το πρωτάθλημα, το περιβάλλον στην Ελλάδα και το παιδί μου θα ήταν κοντά μου. Είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι και πάλι στη ρουτίνα μου.

Πόσο δύσκολο είναι να προσαρμοστείς πνευματικά σε μία ομάδα μικρότερου βεληνεκούς, όταν έχεις μάθει να είσαι στον Παναθηναϊκό;

Στην καριέρα μου έχω παίξει μόνο σε μεγάλες ομάδες που κάθε χρόνο πάλευαν για να κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Ήταν πολύ διαφορετικό, λοιπόν, για μένα. Όμως, λένε πως μπορείς να συνηθίσεις τα πάντα. Σίγουρα, οι εγκαταστάσεις είναι διαφορετικές σε σχέση με αυτές που είχαμε στον Παναθηναϊκό, αλλά, το πιο σημαντικό είναι πως αισθάνεσαι τόσο μέσα στο γήπεδο, όσο και στην καθημερινότητά σου. Είναι σημαντικό να νιώθεις ήρεμος και να έχεις την ρουτίνα που εσύ επιθυμείς. Ήθελα να βρω και πάλι την αγάπη για το ποδόσφαιρο. Όλη αυτή η κατάσταση με τον Παναθηναϊκό με έκανε να αναθεωρήσω πολλά πράγματα. Μισούσα να είμαι σε μία ομάδα στην οποία δεν έπαιζα και δεν προπονούμουν με τους υπόλοιπους συμπαίκτες μου. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο για μένα. Πρέπει να ευχαριστήσω τον Λεβαδειακό, που μου έδωσε και πάλι πίσω το όμορφο συναίσθημα για το ποδόσφαιρο.

Πότε άκουσες για πρώτη φορά για τον Παναθηναϊκό;

Πρώτη φορά έμαθα για τον Παναθηναϊκό όταν έπαιζε μπάσκετ στην ομάδα ο Δημήτρης Διαμαντίδης! Γνώριζα περισσότερα για το μπάσκετ του Παναθηναϊκού, παρά για το ποδόσφαιρο. Όμως, ήξερα για τον Καραγκούνη και ότι ο Παναθηναϊκός είναι ένας από τους μεγαλύτερους συλλόγους στην Ελλάδα. Όταν με κάλεσαν από την ομάδα, άρχισα να ρωτάω για την κατάσταση που επικρατεί. Ρώτησα τον Ματίας Γιόχανσον που εκείνη την περίοδο βρισκόταν στη Λέγκια Βαρσοβίας και μου μίλησε με πολύ όμορφα λόγια για τον Παναθηναϊκό. Όταν έφτασα στην Ελλάδα, όμως, κατάλαβα πόσο μεγάλο κλαμπ είναι από άποψη οπαδών. Όταν είσαι στην Αθήνα, καταλαβαίνεις ότι το ποδόσφαιρο σημαίνει πάρα πολλά για αυτόν τον λαό. Αρχίζεις και νιώθεις περήφανος που είσαι μέλος του Παναθηναϊκού.

Είχες στο πλευρό σου τον Σπόραρ και τον Τσέριν, δύο συμπατριώτες σου. Αυτό έπαιξε ρόλο για σένα;

Οι διαπραγματεύσεις με τον Παναθηναϊκό διήρκησαν πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα να φύγω από την Ντιναμό Κιέβου, πέρασα εκεί τα πιο όμορφα χρόνια της ποδοσφαιρικής μου καριέρας. Θα είχα μείνει, πιθανότατα, αν δεν ήταν ο πόλεμος. Αυτή ήταν, όμως, η κατάσταση και παρά το γεγονός πως οι συζητήσεις κράτησαν τόσο πολύ, ήταν εύκολη απόφαση για μένα το να έρθω στον Παναθηναϊκό. Ο Αντράζ είναι ένας από τους καλύτερούς μου φίλους, ενώ και με τον Άνταμ γίναμε πολύ καλοί φίλοι στην πορεία. Ήταν πολύ όμορφο που είχα δύο ακόμα Σλοβένους στην ομάδα. Είναι πολύ σημαντικό για να έναν παίκτη να έχει συμπαίκτες που μιλούν την ίδια γλώσσα. Μπορεί, έτσι, να αισθάνεται σαν στο σπίτι του.

Πώς βίωσες εσύ την κόλαση του πολέμου;

Κάθε φορά που σκέφτομαι εκείνες τις στιγμές, ανατριχιάζω. Αναγκάζεσαι να αφήσεις το σπίτι σου από την μία μέρα στην άλλη. Παίρνεις μόνο το παιδί σου και κάποια απαραίτητα πράγματα και μπαίνεις στο αυτοκίνητο για να σωθείς. Δεν ξέρεις τι θα συμβεί. Δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιες καταστάσεις. Κόσμος μας έλεγε ότι οι Ρώσοι έρχονταν από την μία πλευρά ή από την άλλη. Βγαίναμε στον δρόμο και δεν ξέραμε τι θα συναντήσουμε, τι θα μας πέσει στο κεφάλι. Οι πρώτες μέρες του πολέμου ήταν πολύ δύσκολες. Φοβόμουν πρώτα για το παιδί μου και μετά για μένα. Ευτυχώς βρέθηκαν άνθρωποι έτοιμοι να βοηθήσουν και ξεφύγαμε.

Πώς αισθάνθηκες για τους Ουκρανούς συμπαίκτες σου;

Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Ήταν τυχεροί γιατί υπήρξαν πολλοί εθελοντές για να πάνε να πολεμήσουν και έτσι δεν χρειάστηκε να επιλεγούν ποδοσφαιριστές της ομάδας. Αλλά από την άλλη, πήραν τον γιατρό. Έπρεπε να πάει να βοηθήσει, δεν μπορούσε να πει «όχι». Το πιο τρομακτικό για μένα ήταν ότι έπρεπε να απομακρυνθούν από τα σπίτια τους οι οικογένειες των συμπαικτών μου. Πώς θα το πεις αυτό σε μία γιαγιά; Οι συμπαίκτες μου υπέφεραν, έχασαν δικούς τους ανθρώπους. Μας έλεγαν ότι θα τελειώσει σύντομα, αλλά ακόμα δεν έχει βρεθεί λύση. Είναι απίστευτο, μου μοιάζει σαν να ήταν χθες. Μιλάω, ακόμα, με φίλους που παίζουν εκεί. Τα παιχνίδια τους κάποιες φορές αναβάλλονται ή διακόπτονται, εξαιτίας αεροπορικών επιδρομών. Πρέπει όλοι να πάνε στα καταφύγια. Το είπα, όμως και πριν, πως κάποια στιγμή όλα συνηθίζονται.

Ποια ήταν η πρώτη εντύπωση που σχημάτισες για τον Παναθηναϊκό, φτάνοντας στην Ελλάδα;

Ήταν εκπληκτικά! Ήταν λάθος να φύγει η ομάδα από τη Λεωφόρο και να πάει στο ΟΑΚΑ. Στη Λεωφόρο αισθανόμασταν ότι δεν μπορεί κανείς να μας κερδίσει, ειδικά τον πρώτο χρόνο. Εκεί νιώθαμε τη στήριξη των οπαδών μας κάθε λεπτό, σε κάθε αγώνα. Ο πρώτος χρόνος ήταν εκπληκτικός, είναι για μένα πολύ στενάχωρο το ότι δεν κερδίσαμε το πρωτάθλημα. Είναι κάτι που θα με ακολουθεί για πάντα.

Πώς είχατε αισθανθεί όταν ξεκινήσατε εκείνη τη σεζόν με εκείνο το εκπληκτικό νικηφόρο σερί; Ποιο ήταν το συστατικό της πορείας αυτής;

Πρώτα απ’ όλα, είχαμε πολύ καλή ομάδα, πολύ καλούς παίκτες. Από δύο σε κάθε θέση. Μπορεί να μην είχε ο Παναθηναϊκός τόσο μεγάλα ονόματα, όπως αυτά που έχει σήμερα, αλλά τότε ήταν πολύ καλύτερη ομάδα. Φυσικά, είχαμε και την ποιότητα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, που ήταν αυτός που ένωσε με τον καλύτερο τρόπο τα κομμάτια του παζλ. Είχαμε ένα πολύ καλό τακτικό πλάνο και πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχουμε τερματίσει πρώτοι.

Πώς ήταν η σχέση σου με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς;

Ήταν αυτός που είπε το «ναι» για να έρθω στον Παναθηναϊκό, άρα με ήθελε. Είχαμε μία καλή σχέση, με σεβόταν και τον σεβόμουν. Όμως, είχα αρκετούς τραυματισμούς και προβλήματα εκτός ποδοσφαίρου. Αυτά δεν μου επέτρεψαν να δείξω τον πραγματικό μου εαυτό. Από ένα χρονικό σημείο και έπειτα είχαμε κάποια προβλήματα μεταξύ μας, αλλά αυτό συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Δεν παύει να είναι, για μένα, ένας φανταστικός προπονητής.

Θεωρείς πως αν δεν ήταν αυτά τα προβλήματα εκτός ποδοσφαίρου, θα μπορούσε να είναι διαφορετική η ιστορία σου στον Παναθηναϊκό;

Δεν μπορείς να ξέρεις. Δεν θέλω να κλάψω και να πω ότι αυτά έφταιξαν. Το σίγουρο είναι πως αυτή η κατάσταση δεν με βοήθησε. Τι μπορώ να πω; Ίσως, ναι!

Εκείνη την περίοδο που αντιμετώπισες αυτά τα προβλήματα, το κλαμπ ήταν στο πλευρό σου. Και προσωπικά, μάλιστα, ο Γιάννης Αλαφούζος.

Φυσικά. Ο Γιάννης Αλαφούζος με βοήθησε πολύ, είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και ένας εξαιρετικός πρόεδρος. Κάνει τα πάντα για να φτάσει ο Παναθηναϊκός στην κορυφή.

Είναι κάπως άδικο για εκείνον να ξοδεύει τόσα χρήματα για την ομάδα και ο κόσμος να τον αποδοκιμάζει;

Ο Γιάννης Αλαφούζος προσπαθεί πάρα πολύ για την ομάδα. Έχει επενδύσει πάρα πολλά χρήματα και πάρα πολύ χρόνο στον Παναθηναϊκό. Από την άλλη, καταλαβαίνω το να προκαλεί εκνευρισμό στον κόσμο το γεγονός ότι ένα κλαμπ σαν τον Παναθηναϊκό έχει 15 χρόνια να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Ο κόσμος ζητά αλλαγές, θέλει άλλους παίκτες, άλλους προπονητές… Γνωρίζω, όμως, ότι ο Γιάννης Αλαφούζος φροντίζει για όλα όσα χρειάζεται ένας ποδοσφαιριστής σε μία ομάδα.

Και είναι πολύ σημαντικό να το αισθάνεται αυτό ένας ποδοσφαιριστής.

Είναι σπουδαίο. Το αισθάνθηκα σε κάθε ομάδα στην οποία αγωνίστηκα. Και τώρα στον Λεβαδειακό, ο Γιάννης Κομπότης, είναι συνεχώς στο πλευρό μας. Το ίδιο αισθάνονται και οι παίκτες του Παναθηναϊκού με τον Γιάννη Αλαφούζο. Όλα γίνονται στην ώρα τους, ο Παναθηναϊκός δουλεύει όπως θα έπρεπε να δουλεύει ένα μεγάλο κλαμπ.

Αναφέρθηκες προηγουμένως σε κάποια προβλήματα που είχες με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ποια ήταν αυτά;

Κανένας προπονητής δεν θέλει να έχει στην ομάδα του τραυματίες παίκτες. Εγώ είχα πολλούς τραυματισμούς και αυτό, πιθανότατα, τον εκνεύρισε. Είχαμε μία έντονη διαφωνία όταν δεν με συμπεριέλαβε στην ευρωπαϊκή λίστα για το Europa League. Όμως, μπορώ να κατηγορήσω μόνο τον εαυτό μου. Μπορεί εκείνη την χρονική στιγμή να θύμωσα μαζί του, αλλά έπαιξα αρκετά ματς στο πρωτάθλημα. Θίχτηκε ο εγωισμός μου, αλλά όταν κοιτάζω πίσω δεν μπορώ να πω κακή κουβέντα για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Είναι ένας κορυφαίος προπονητής, αυτός που έφερε τον Παναθηναϊκό και πάλι μία ανάσα από την κορυφή.

Ποιος πιστεύεις ότι ήταν ο λόγος που δεν καταφέρατε, τελικώς, να κατακτήσετε το πρωτάθλημα; Ήταν καθοριστικό το ματς με τον Ολυμπιακό που είχε η ομάδα τόσα κρούσματα Covid;

Όχι, δεν μπορούμε να το πούμε αυτό. Θα ήμασταν κότες αν λέγαμε ότι χάσαμε το πρωτάθλημα εξαιτίας του Covid. Ήταν δικό μας λάθος. Από τον Ιανουάριο ως και τον Μάιο είχα τρεις τραυματισμούς που με άφησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός αγώνων. Πρέπει να κατηγορήσω τον εαυτό μου. Κάποιοι άλλοι παίκτες θα έχουν άλλους λόγους για να κατηγορήσουν τους εαυτούς τους. Ήταν όλο το λάθος δικό μας. Μετά την Πρωτοχρονιά είχαμε μία πολύ κακή περίοδο. Θυμάμαι ένα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο που χάσαμε 3-0. Αυτό το ματς μας «σκότωσε». Μετά, επανήλθαμε, αλλά και πάλι στα play offs, έπρεπε να δείξουμε ότι το θέλουμε πολύ. Και δεν ήμασταν αρκετά σκληροί για να τα καταφέρουμε. Δεν είναι μόνο θέμα ποιότητας, πρέπει να έχεις καρύδια. Να δείξεις στο χορτάρι ότι αξίζεις το πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ εκείνη την περίοδο έδειξε πως το ήθελε περισσότερο από εμάς.

Ήσουν από τους πιο έμπειρους παίκτες της ομάδας εκείνη την περίοδο; Τι έλεγες στους συμπαίκτες σου όταν τους μιλούσες;

Σε κάθε προπόνηση, πρέπει να θέλεις να κερδίσεις. Τουλάχιστον, εγώ, έτσι σκέφτομαι. Αν, για παράδειγμα, έβλεπα κάποιον να μην σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο, του το έλεγα. Του εξηγούσα ότι εκείνη ήταν μία μεγάλη ευκαιρία. Μας έλειπε αυτό το συναίσθημα. Δεν είναι μόνο θέμα ποιότητας, κάποια λάθη συγκέντρωσης μπορούν να σου κοστίσουν πολύ.

Κόντρα στην Μπράγκα αισθάνθηκες ότι χάθηκε μία πολύ μεγάλη ευκαιρία;

Ναι. Εκείνη την περίοδο είχαμε τσακωθεί με τον Ιβάν. Θυμάμαι πως την παραμονή του πρώτου αγώνα, ήμουν εγώ στη συνέντευξη Τύπου, αλλά δεν έπαιξα ούτε λεπτό. Στο δεύτερο ματς, έμεινα και πάλι στον πάγκο. Είχαμε πολύ μεγάλη ευκαιρία. Ήττες σαν αυτήν, σου μένουν στο μυαλό και σε ακολουθούν. Ειδικά όταν είσαι μία ομάδα σε μεταβατικό στάδιο, που προσπαθεί να επιστρέψει στην κορυφή. Ο Ολυμπιακός, για παράδειγμα, τα τελευταία 15 χρόνια έχει πρωταθλήματα και συμμετοχές στο Champions League. Έχουν μεγαλύτερη εμπειρία. Η Μπράγκα δεν ήταν καλύτερη από εμάς, οι πιθανότητες ήταν μοιρασμένες. Χάσαμε μεγάλες ευκαιρίες και στα δύο ματς. Μας έλειψε και τότε το κάτι παραπάνω.

Πώς ήταν η αίσθηση του γεμάτου ΟΑΚΑ;

Για μένα ήταν εξοργιστικό το ότι δεν έπαιζα! Ήταν εκπληκτική η ατμόσφαιρα. Για αυτές τις στιγμές ζεις, όταν είσαι ποδοσφαιριστής. Στον Λεβαδειακό όταν έχει 1000 οπαδούς, νιώθουμε καλά. Στο ΟΑΚΑ κόντρα στην Μπράγκα ή κόντρα στη Βιγιαρεάλ είχε 65000 φίλους του Παναθηναϊκού. Ήταν ατμόσφαιρα βγαλμένη από τα παιδικά μου όνειρα.

Πώς αντέδρασε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς όταν του εξέφρασες τη δυσαρέσκειά σου για το γεγονός ότι έμεινες εκτός ευρωπαϊκής λίστας;

Του είπα ότι θα φύγω από την ομάδα! Μου εξήγησε ότι πήρε την απόφασή του με βάση το ιστορικό των τραυματισμών μου, αλλά από την άλλη πήρε τον Πάλμερ Μπράουν που είδαμε όλοι πως εξελίχθηκε η κατάστασή του. Εμείς οι παίκτες μπορούμε να μιλήσουμε, να κλάψουμε, αλλά κανείς δεν μπορεί να αλλάξει μία απόφαση. Ειδικά, όταν αυτή η απόφαση προέρχεται από έναν προπονητή με την προσωπικότητα του Γιοβάνοβιτς.

Ήταν ένα σοκ για την ομάδα η απομάκρυνσή του Γιοβάνοβιτς από τον πάγκο του Παναθηναϊκού;

Ναι, ήταν μεγάλο σοκ. Το «αντίο» ήταν γεμάτο συναισθήματα. Εκείνη την περίοδο δεν παίζαμε καλά, αλλά, δεν περιμέναμε μία τέτοια εξέλιξη. Σίγουρα ήταν πιο δύσκολο για παίκτες όπως ο Αϊτόρ ή ο Ρούμπεν Πέρεθ, που ήταν πριν από μένα στην ομάδα. Όμως, ήταν και για μένα πολύ δύσκολο. Κάποιες φορές είναι καλό να αλλάζεις προπονητή, κάποιες άλλες όχι. Σίγουρα μία αλλαγή προπονητή, αποτελεί μία νέα ευκαιρία για όλους.

Για σένα ήταν μία νέα ευκαιρία η έλευση του Φατίχ Τερίμ;

Φυσικά, είχα πολύ καλή σχέση μαζί του. Μου έδωσε πολύ χρόνο συμμετοχής και έμαθα πάρα πολλά από αυτόν τον προπονητή.

Αισθανόσουν στις προπονήσεις ή στους αγώνες ότι είναι ένας θρύλος στη χώρα του;

Ναι. Έχει την αύρα μίας σπουδαίας προσωπικότητας. Ο τρόπος που σου μιλάει, σου δείχνει ότι θέλει να σε βοηθήσει. Εκτός των άλλων, είναι και ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Αισθάνεσαι περήφανος όταν σε προπονεί μία τέτοια προσωπικότητα. Το είχα αισθανθεί ξανά όταν είχα προπονητή τον Μιρτσέα Λουτσέσκου, τον πατέρα του Ραζβάν. Μοιάζουν πολύ σε ό,τι αφορά στην αύρα τους και στην ηγετική τους φυσιογνωμία.

Συνεχίζεις να βρίσκεσαι σε επικοινωνία με τον Μιρτσέα Λουτσέσκου;

Μίλησα πρόσφατα με τον εκπρόσωπό του και του είπα να του δώσει χαιρετίσματα. Είχα μία εξαιρετική περίοδο μαζί του, αγαπάει τόσο πολύ το ποδόσφαιρο.

Όταν συνάντησες τον Ραζβάν Λουτσέσκου στην Ελλάδα, μιλήσατε γι’ αυτό;

Ναι, μιλήσαμε μετά από 1-2 ματς του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ. Του είπα, επίσης, να δώσει χαιρετίσματα στον πατέρα του.

Στην Κοπεγχάγη έπαιξες μαζί με τον Ζέκα. Ποια είναι η άποψή σου για εκείνον;

Ήμουν στην ομάδα πριν έρθει αυτός, τον καλωσόρισα στην ομάδα και τον βοήθησα να προσαρμοστεί σε αυτήν και να αισθανθεί καλά. Είναι εύκολο να έρθεις κοντά με έναν άνθρωπο σαν τον Ζέκα, είναι πολύ ανοιχτός τύπος. Ένας θετικός άνθρωπος. Μπορεί να μείναμε για λίγο εκεί μαζί, αλλά, ήταν όμορφα. Όταν τον ρώτησα για τον Παναθηναϊκό, μου μίλησε με υπέροχα λόγια για το κλαμπ και φυσικά χάρηκα πολύ όταν επέστρεψε.

Όταν επέστρεψε, αισθάνθηκες πόσο σημαντικός είναι για το κλαμπ;

Φυσικά. Θεωρώ, μάλιστα, ότι θα έπρεπε να έχει παίξει και περισσότερο. Αν έδινες στον Ζέκα, 3-4 συνεχόμενα ματς, θα έβλεπες τον παλιό Ζέκα. Και ο παλιός Ζέκα είναι μία μηχανή. Τουλάχιστον, έτσι ήταν στην Κοπεγχάγη. Ήταν το πιο πολύτιμο εργαλείο της ομάδας για χρόνια.

Τι θεωρείς ότι τελικά δεν δούλεψε με τον Φατίχ Τερίμ στο σύντομο διάστημα που αυτός έμεινε στον Παναθηναϊκό;

Όλοι ξέρουν τις απαιτήσεις από τον κόσμο του Παναθηναϊκού, ζητάει άμεσα αποτελέσματα. Παίξαμε όμορφο και επιθετικό ποδόσφαιρο και ίσως αν είχε μείνει θα τον είχαμε βοηθήσει κι εμείς περισσότερο. Δεν πιστεύω, όμως, ότι παίξαμε άσχημα. Θυμάμαι ότι ο Φώτης ήταν άλλος παίκτης από αυτόν που βλέπουμε σήμερα. Πετύχαινε γκολ ασταμάτητα και ήταν παντού. Στις προπονήσεις υπήρχε καλό κλίμα μεταξύ μας, δεν έβλεπα κάποιο πρόβλημα.

Μετά το Euro 2024, στο οποίο η εθνική σου ομάδα πραγματοποίησε εξαιρετική πορεία, αισθάνθηκες ότι η επόμενη σου σεζόν στον Παναθηναϊκό, θα ήταν καλύτερη από αυτήν που προηγήθηκε;

Ναι, όταν μία ομάδα όπως η Σλοβενία κάνει μία τόσο καλή πορεία, νιώθεις περήφανος. Αισθάνεσαι σπουδαίος παίκτης. Θα προτιμούσα, φυσικά, να μην είχα χάσει το πέναλτι κόντρα στην Πορτογαλία, αλλά τα πήγαμε πάρα πολύ καλά. Θυμάμαι ότι από τον Παναθηναϊκό μας ήθελαν πίσω άμεσα. Είχαμε μόλις 10 μέρες για να ξεκουραστούμε και μετά έπρεπε να επιστρέψουμε, είχαμε και καινούργιο προπονητή. Αμέσως μόλις γύρισα, αισθάνθηκα ότι κάτι συνέβαινε. Δεν καταλάβαινα τι γινόταν, αλλά ότι κάτι γινόταν. Ήθελα να φύγω από την ομάδα, αλλά δεν με άφηναν.

Ζήτησες να φύγεις;

Ζήτησα να φύγω στα τέλη του Ιουλίου, αλλά μου είπαν ότι με χρειάζονταν και ότι θα έπαιρνα αγώνες στο ελληνικό πρωτάθλημα, όπως την προηγούμενη σεζόν. Ήξερα ότι δεν με υπολόγιζαν. Ήταν μία πολύ δύσκολή περίοδος, έγινα έξαλλος. Έτσι, όμως, είναι η ζωή στο ποδόσφαιρο. Υπήρξαν ομάδες από την Τουρκία και από την Κύπρο που ενδιαφέρθηκαν για μένα, όμως, ο Παναθηναϊκός ζήτησε πολλά χρήματα για να με παραχωρήσει.

Πώς διαχειρίστηκες αυτήν την κατάσταση;

Δεν μπορούσα να την αντέξω, δεν ήμουν ο εαυτός μου. Πήγαινα για προπόνηση και δεν προπονούμουν με τους συμπαίκτες μου. Έτρεχα μόνο γύρω γύρω στο γήπεδο. Δεν αισθάνεσαι ποδοσφαιριστής, δεν αισθάνεσαι μέλος της ομάδας. Ο πατέρας μου με έμαθε πως καθετί που συμβαίνει, συμβαίνει για κάποιον λόγο. Δεν θα ευχόμουν σε κανέναν ποδοσφαιριστή να περάσει αυτό που πέρασα. Υπήρχαν και άλλοι παίκτες που δεν ήταν στα πλάνα της ομάδας και προπονούνταν μόνοι τους. Όμως, όταν υπογράφεις ένα συμβόλαιο, πρέπει να το σεβαστείς.

Το συζητούσατε αυτό μεταξύ σας όσοι ήσασταν σε αυτό το γκρουπ παικτών;

Το συζητούσαμε κάθε μέρα, σε κάθε προπόνηση. Όμως, δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα άλλο εκτός από το να κλάψουμε ή να γελάσουμε ειρωνικά.

Ποιο ματς από αυτά που έπαιξες στη Λεωφόρο, θυμάσαι πιο έντονα;

Η ατμόσφαιρα στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ήταν, πάντα, απίστευτη. Όταν ο Σπόραρ σκόραρε με πέναλτι, ένιωσα ότι θα γίνει έκρηξη. Επίσης, το ματς με τον Άρη, την περίοδο που κάναμε εκείνο το εξαιρετικό σερί νικών.

Αν μπορούσες να αλλάξεις ένα πράγμα από τις μέρες σου στην Ελλάδα, ποιο θα ήταν αυτό;

Όταν κοιτάζω πίσω, σκέφτομαι ότι ήταν υπέροχη εμπειρία να παίξω για τον Παναθηναϊκό. Θα άλλαζα, όμως, πολλά. Είναι δύσκολο να διαλέξω μόνο ένα. Ξέρω, όμως, πως αν είχαμε κατακτήσει εκείνο το πρωτάθλημα, πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Κλείνοντας, τι σκέφτεσαι για το μέλλον;

Να συνεχίσω να απολαμβάνω το ποδόσφαιρο.