Κοτσόλης στο Gazzetta: «Η Κηφισιά τώρα γράφει την ιστορία της κι έχει ένα όνειρο μεγάλο»

Γιατί ο πρόεδρος Πρίτσας δεν απέλυσε τον τεχνικό διευθυντή όταν η ομάδα υποβιβάστηκε;

«Αυτή η ερώτηση νομίζω πρέπει να γίνει σε εκείνον. Αρχικά πρέπει να πω ότι με τον Χρήστο Πρίτσα είμαστε φίλοι πάνω από 20 χρόνια, με κάποια "κενά" λόγω της απουσίας μου από την Αθήνα για την καριέρα μου στο ποδόσφαιρο.

Η επαγγελματική μας σχέση όλο αυτό το διάστημα έχει δεχτεί μεγάλους κλυδωνισμούς, έχει δοκιμαστεί, αλλά έχει αντέξει στον χρόνο. Ξαναλέω ότι, έτσι όπως το σκέφτομαι τώρα, το μεγαλύτερό μου λάθος κατά τη διάρκεια της σεζόν στη Super League 1 ήταν ότι δεν επιβλήθηκα περισσότερο και δεν απαίτησα κάποια πράγματα που έπρεπε.

Αντίθετα, τα αποδέχτηκα, αλλά πιστεύω όμως ότι και ο ίδιος εκείνος έγινε πιο σοφός και ίσως κατάλαβε ότι η ευθύνη δεν είναι αποκλειστικά δική μου, αλλά κατανέμεται σε πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους.

Εγώ θέλω να τον ευχαριστήσω. Ξαναλέω πως είναι μια σχέση που κατά τη διάρκεια μιας σεζόν περνάει από διάφορα στάδια. Έχουμε διαφωνίες, συγκρούσεις και εντάσεις, αλλά νομίζω πως αυτό είναι υγιές.

Ούτε εκείνος θα ήθελε έναν 'yes-man' στην ομάδα και ούτε εγώ θα ήθελα έναν πρόεδρο αμέτοχο που δεν θα έμπαινε στη διαδικασία να σκεφτεί αυτά που του λέω και να επιβάλει τις δικές του απόψεις ή να αποδεχτεί τις δικές μου χωρίς να τις αναλύσει.

Εγώ θέλω να τον ευχαριστήσω επειδή όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εντός και εκτός ποδοσφαίρου, οι οποίοι έχουν ως κύριο μέλημα τους να με διαβάλουν κι εκείνος δεν μένει σε αυτά που ακούει. Μπορεί να φιλτράρει, μπορεί να βλέπει τα αποτελέσματα και να μην επηρεάζεται από αυτά που ακούει».

Σε μια ελληνική ομάδα πόσο δύσκολη είναι η σχέση μεγαλομετόχου και τεχνικού διευθυντή; Σε ποια θέματα μπορούν να διαφωνήσουν;

«Σε οτιδήποτε. Στην επιλογή του προπονητή, του ιατρικού team, των ποδοσφαιριστών, στον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα, στο πώς προσεγγίζουν τα παιχνίδια. Εμάς ο πρόεδρος μας είναι άνθρωπος που θέλει πάντα να κερδίζει. Αν είχαμε ομάδα παθητική με αμυντικογενή προσέγγιση των παιχνιδιών σίγουρα δεν θα του άρεσε.

Είναι πολλοί οι τομείς που μπορεί να διαφωνήσουμε. Πολύ βασικό επίσης, στην οικονομική διαχείριση. Μην ξεχνάμε πως στη Super League υπάρχουν έσοδα, όμως στη Super League 2 είναι αστεία σε σχέση με τις υποχρεώσεις μιας ομάδας.

Είναι αμέτρητοι οι λόγοι που μπορεί να διαφωνήσει ένας τεχνικός διευθυντής με τον ιδιοκτήτη. Για παράδειγμα στη διαχείριση μιας κρίσης, όπως κάτι που έχει συμβεί στα αποδυτήρια. Η σχέση μας εδώ είναι πολύ άμεση, χωρίς μεσάζοντες.

Η επαφή μας είναι καθημερινή. Είναι ένας άνθρωπος που, παρά το ότι τρέχει ταυτόχρονα πάρα πολλές επιχειρήσεις, πιστεύω ότι η ομάδα είναι αυτή αυτό που τον κάνει να νιώθει καλά και τον χαλαρώνει κατά τη διάρκεια της ημέρας. Είναι και για εκείνον ένα όμορφο ταξίδι όλα αυτά τα χρόνια, με πολλά μαθήματα για όλους μας.

Έχουμε και έχει μεγαλεπήβολα σχέδια που απαιτούν χρόνο, συνέπεια και σίγουρα βοήθεια από άλλους φορείς. Επειδή δεν μπορεί μόνος του ένας επιχειρηματίας να στηρίζει και να εξελίξει μόνος του ένα ποδοσφαιρικό οικοδόμημα».

Θα θέλατε να μοιραστείτε κάποια από αυτά τα σχέδια;

«Ναι, νομίζω το πιο σημαντικό πράγμα, αυτό που είπα στον πρόεδρο από τα πρώτα χρόνια της συνεργασίας μας είναι πως αυτό που αλλάζει επίπεδο σε μια ομάδα είναι το γήπεδο της, το προπονητικό της κέντρο και η Ακαδημία.

Όλοι γνωρίζετε το πρόβλημα που έχουμε με το γήπεδο. Το Ζηρίνειο δεν πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αγωνίζεται η ομάδα στη φυσική της έδρα στη Super League 1. Το προπονητικό κέντρο είναι άλλο ένα ζήτημα, καθώς ναι μεν χρησιμοποιούμε το Ζηρίνειο, αλλά ένα μόνο γήπεδο δεν αρκεί για τις ανάγκες μιας ομάδας Super League 1.

Η Ακαδημία μας, μέχρι πέρυσι, είχε μόνο ένα γήπεδο. Τώρα, ολοκληρώθηκε ένα μεγάλο έργο και προστέθηκε ακόμα ένα γήπεδο δίπλα στο υπάρχον, στο γήπεδο του Ελπιδοφόρου. Βλέπουμε την προσπάθεια που γίνεται, αλλά δεν αρκεί μόνος του ένας επιχειρηματίας η μια διοίκηση, επειδή υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που στηρίζουν. Για να προχωρήσουν αυτά τα σχέδια, πρέπει να εμπλακεί ο κρατικός φορέας. Ένας πρόεδρος δεν μπορεί να φτιάξει ένα γήπεδο μόνος του. Δεν γίνεται και δεν νομίζω ότι αυτό έχει συμβεί γενικά στην Ελλάδα

Νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω δημόσια τον Χρήστο Πρίτσα για όλα όσα έχουμε ζήσει αυτά τα χρόνια. Εμείς δε δεσμευόμαστε με συμβόλαιο».

Είπατε πως είστε φίλοι με τον Χρήστο Πρίτσα εδώ και 20 χρόνια. Πώς γνωριστήκατε;

«Η γνωριμία μας ξεκινάει από όταν ήμουν ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού. Ως φίλαθλος πάντα ακολουθούσε την ομάδα με τα τσάρτερ για όλα τα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Έτσι γνωριστήκαμε και αρχίσαμε να κάνουμε παρέα. Επίσης, μας ένωνε η αγάπη μας για το μπάσκετ και όποτε είχα την ευκαιρία παίζαμε μαζί.

Χάσαμε επαφή για κάποια χρόνια μετά την αποχώρησή μου από τον Παναθηναϊκό, αλλά ύστερα, τυχαία, συναντηθήκαμε ξανά στην πρώτη καραντίνα του COVID, στη Μύκονο. Με ρώτησε τι κάνω και με τι ασχολούμαι. Του είπα ότι είχα πάρει τα πρώτα διπλώματα προπονητικής, αλλά πιο πολύ με εξίταρε το οργανωτικό και διοικητικό κομμάτι.

Δεν ήξερα ότι είχε ανακατευτεί με τα κοινά της Κηφισιάς τότε. Από εκείνη τη μέρα, ασκήθηκε πολύ έντονη πίεση από την πλευρά του να συνεργαστούμε και να συμμετάσχω στην προσπάθεια της ομάδας της Κηφισιάς.

Αυτός τώρα θα είναι ο έκτος χρόνος. Αυτά τα χρόνια, περάσαμε από μια χρονιά στη Γ' Εθνική, τρία στη Β' και μία στην Α'. Είναι πέντε χρόνια με τεράστια πίεση και πολύ μεγάλος άγχος.

Η Κηφισιά, από την πρώτη χρονιά στη Γ' Εθνική, για μένα ήταν σαν να παίρνω ένα μωρό στα χέρια μου, που πρέπει να το βοηθήσω να μεγαλώσει και να το διαπαιδαγωγήσω σωστά. Εννοείται πως ταυτόχρονα μαζί με την ομάδα μεγάλωσα και εξελίχθηκα και εγώ.

Όλα αυτά τα χρόνια ούτε η ομάδα ούτε εγώ δεσμευόμαστε με συμβόλαιο. Κάθε χρόνο, δίνουμε τα χέρια με τον πρόεδρο στην αρχή της χρονιάς και προχωράμε παρέα. Αν σε κάποια στιγμή δεν είναι ικανοποιημένος, μπορεί να μου ζητήσει να φύγω.

Όλα αυτά τα χρόνια περάσαμε από πολλές και διάφορες κρίσεις, έντονες, η σχέση μου με τον πρόεδρο έχει δοκιμαστεί και έχει δυναμώσει. Οφείλω να του αναγνωρίσω πως παρόλη τη διχόνοια που προσπάθησαν κατά καιρούς να σπείρουν πολλοί και διάφοροι, εκείνος πάντα αναγνώριζε την προσφορά μου στην ομάδα και συνεχίζουμε όλα αυτά τα χρόνια μαζί».

Έχουν κάποιο όφελος αυτοί που θέλουν να επηρεάσουν τον κ. Πρίτσα ή οποιοδήποτε πρόεδρο;

«Νομίζω ότι η θέση του τεχνικού διευθυντή στην Κηφισιά είναι πολύ ελκυστική. Επίσης ένας τεχνικός διευθυντής που έχει κύριο μέλημα το προσωπικό του συμφέρον και όφελος μπορεί να κάνει πολλά πράγματα.

Θεωρώ ότι ο πρόεδρος αναγνωρίζει ότι δεν κινούμαι με προσωπική ατζέντα. Πάντα το κριτήριο μου είναι το όφελος της ομάδας και η προστασία του. Ίσως είναι ο βασικότερος λόγος που είμαστε μαζί όλα αυτά τα χρόνια».

Σκεφτήκατε ποτέ να φύγετε από την ομάδα για προσωπικό σας λόγο;

«Ναι, κάποιες φορές το σκέφτηκα. Όταν έβλεπα ότι η επιρροή μου πάνω του κλονιζόταν, είχα σκεφτεί να αποχωρήσω. Ένιωθα ότι ίσως έχει ανάγκη να δοκιμάσει κάτι άλλο, γιατί πάνω απ' όλα είναι φίλος και υπάρχει προσωπική σχέση.

Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να νιώσω κάποια στιγμή ότι παραμένω στην ομάδα μόνο λόγω αυτής της προσωπικής σχέσης, ούτε εκείνος να νιώσει υποχρέωση απέναντί μου εξαιτίας αυτής της σχέσης».

Είχε κάνει κάτι για να σας μεταπείσει να παραμείνετε στην Κηφισιά;

«Είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι αυτοδημιούργητος και έχει καταφέρει να πετύχει τόσα πολλά στην επαγγελματική σταδιοδρομία και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Δεν λέω ότι δεν έχω κάνει λάθη, αλλά πιστεύω ότι εκείνος διαχειρίστηκε αυτές τις κρίσεις με τρόπο που είχε ως αποτέλεσμα να συνεχίσουμε μαζί, ίσως και πιο δυνατοί».

Μιλήσατε για κρίσεις στην ομάδα. Ποιες κρίσεις είχατε αυτήν τη σεζόν;

«Υπήρξε και φέτος μια περίοδος κρίσης στα μέσα της χρονιάς, που ταυτόχρονα συνέπεσε με ένα σοβαρό προσωπικό πρόβλημα. Αυτή η κατάσταση με έκανε να σκεφτώ σοβαρά την αποχώρησή μου και να αφιερώσω τον προσωπικό μου χρόνο αποκλειστικά στον πατέρα μου, καθώς ήξερα ότι ο χρόνος που είχα μαζί του τελειώνει. Όμως, ξεπεράσαμε αυτή την κρίση».

Πως βιώσατε όλη αυτήν την κατάσταση στον «τελικό» ανόδου με την Καλαμάτα; Με δεδομένο πως υπήρχε η πίεση του ενός αποτελέσματος...

«Μετά το ματς είχα ένα ξέσπασμα, αντίστοιχο με τον τελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό εναντίον του ΠΑΟΚ. Αν το format ήταν διαφορετικό η Κηφισιά θα είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα πολύ πιο εύκολα, καθώς η διαφορά των πόντων θα ήταν μεγαλύτερη. Αυτό είναι πολύ βασικό. Η ομάδα σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς επέδειξε πολύ σταθερό πρόσωπο κι ως αποτέλεσμα είχε μόνο μια ήττα, από τον Πανιώνιο. Αυτό που με έκανε να ανησυχώ ήταν ο κακός μας ο εαυτός, επειδή άρχισαν τα παιδιά να εισπράττουν πως είμαστε η καλύτερη ομάδα μην υπάρξει κάποια επανάπαυση.

Για εμένα αυτή η ήττα από τον Πανιώνιο μας έκανε καλό. Γιατί όντως εγώ εισέπραττα από όλη την ομάδα και τον οργανισμό εκείνη την εβδομάδα πως πάμε στο παιχνίδι πιο χαλαροί απ' ότι έπρεπε. Ταυτόχρονα μας έδωσε κίνητρο και μας συσπείρωσε η επικοινωνιακή πολιτική της Καλαμάτας. Η Καλαμάτα έβγαζε μια σιγουριά πως στα Play Off θα επικρατήσει και θα βγει πρωταθλήτρια. Παρόλα αυτά η δική μας ομάδα γαλουχήθηκε κι απέκτησε αυτό το μέταλλο του νικητή, του πολεμιστή, γιατί κάθε εβδομάδα έπαιζε τελικό, σε αντίθεση με άλλες ομάδες.

Η μεγάλη διαφορά στο παιχνίδι με την Καλαμάτα ήταν η πνευματική ετοιμότητα της ομάδας, πέρα από το αγωνιστικό κι αυτό μας έδωσε τη νίκη. Δεν είναι τυχαίο ότι ήμασταν στο 90' και η ομάδα συνέχισε με τον ίδιο τρόπο, παίζοντας, πιστεύοντας και τελικά ήρθε το γκολ στο 92'».

Εσείς θα διατηρούσατε το φετινό format του πρωταθλήματος ή θα προτιμούσατε έναν ενιαίο όμιλο, όπως συζητιέται με την αναδιάρθρωση;

«Νομίζω πως ένα πρωτάθλημα με έναν ενιαίο όμιλο θα ήταν σαφώς πιο ενδιαφέρον. Νομίζω πως ο κύριος λόγος που δεν έγινε αυτό τα προηγούμενα χρόνια ήταν επειδή δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν οικονομικά οι ομάδες».

Και τον Γενάρη προέκυψε και η αποχώρηση του Τεττέη...

«Ο Τεττέη για τον οργανισμό της Κηφισιάς δεν ήταν απλά ένας καλός παίκτης. Ήταν ο αρχηγός, ένα παιδί που είχε ξεκινήσει μαζί μας στη Γ' Εθνική, με μεγάλη επιρροή στα αποδυτήρια και προσωπική σχέση με τον πρόεδρο.

Ένα παιδί που, εκείνη τη στιγμή, βρισκόταν στην καλύτερη του κατάσταση. Μάλιστα, το τελευταίο παιχνίδι που έπαιξε ήταν με την Καλαμάτα, και ήταν ο καλύτερος παίκτης του αγώνα.

Έπρεπε λοιπόν να επιλέξουμε τους αντικαταστάτες του με μεγάλη προσοχή. Να τονίσω πως και τότε επειδή πολλά ειπώθηκαν, ότι η Κηφισιά "το παράτησε", δεν πίστευε στην άνοδο και γι' αυτό έδωσε τον Τεττέη.

Η εντολή που υπήρχε από τον πρόεδρο ήταν πως έπρεπε να τον αντικαταστήσουμε επάξια και εμείς πήραμε τρεις νέους παίκτες για να καλύψουμε το κενό. Πήραμε τον Πολέτο, τον Βιγιαφάνιες και τον Τζίμα».

Η απόφαση για τη μεταγραφή του Ανδρέα στον Παναιτωλικό ήταν καθαρά του ποδοσφαιριστή με τον Πρόεδρο, οι οποίοι έχουν ξεχωριστή σχέση. Εσάς ως τεχνικός διευθυντής σας ανησύχησε αυτή η κίνηση; Είχατε κάποια ένσταση;

«Ο Ανδρέας είναι ένα καταπληκτικό παιδί που δεν έχει μεγαλώσει εύκολα. Εγώ πολύ συχνά τον παρομοιάζω με τον Αντετοκούνμπο, γιατί είναι παιδί που έχει πάντα το χαμόγελο στα χείλη και έχει μεγαλώσει με πολλές δυσκολίες. Πάντα είχαμε ως μέλημα μας πως θα βοηθήσουμε αυτό το παιδί να εξελιχθεί ως ποδοσφαιριστής και να ωριμάσει ως άνθρωπος.

Η απόφαση να πάει στον Παναιτωλικό ήταν κυρίως του Προέδρου και αποκλειστικά για το καλό του παιδιού. Εκείνη τη στιγμή θεώρησε πως το καλό για αυτόν ήταν να πάει να παίξει σε επίπεδο Super League 1, γι' αυτό ούτε εγώ, ούτε ο προπονητής προβάλαμε κάποια αντίσταση.

Είναι στο πλαίσιο της λειτουργίας ως οικογένεια να λειτουργούμε για το καλό των παιδιών και όχι μόνο για το καλό της ομάδας. Βέβαια όπως είπα ο Πρόεδρος μου ζήτησε να ψάξω να βρω πως θα τον αντικαταστήσουμε και η ομάδα θα μείνει σε καλό επίπεδο. Ο Ανδρέας είναι ένα πάρα πολύ ιδιαίτερο πρόσωπο για την Κηφισιά».

Η σχέση του Ανδρέα με το κλαμπ φάνηκε και πέρυσι από το πως η ομάδα λειτούργησε ως ασπίδα γύρω του για τη ρατσιστική επίθεση που δέχτηκε...

«Στην κυριολεξία ο πρόεδρος είναι πνευματικός πατέρας του Ανδρέα. Τον έχει βαφτίσει. Εγώ τον έχω ως μικρό μου αδελφό. Δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο και η αντίδραση της ομάδας να είναι με βάση το ποδοσφαιρικό αντίκτυπο ή το ποδοσφαιρικό της συμφέρον. Το μοναδικό μας κριτήριο ήταν πώς θα στηρίξουμε ψυχολογικά και συναισθηματικά αυτό το παιδί, γιατί είναι από τα πιο σημαντικά μέλη της οικογένειας μας».

Αυτό το περιστατικό είχε επηρεάσει την ομάδα;

«Όχι. Έχουμε την ικανότητα να διαχειριζόμαστε αυτές τις καταστάσεις και αυτός ήταν ο κύριος λόγος που θέλαμε να είμαστε δίπλα του. Εγώ είχα παραστεί και στο δικαστήριο.

Όλες αυτές οι δυσκολίες, τελικά, βοήθησαν την Κηφισιά;

«Ασφαλώς. Όλες αυτές οι συνθήκες γαλούχησαν την ομάδα, μας συσπείρωσαν, μας δυνάμωσαν κι έβγαλαν όλοι τον καλύτερο τους εαυτό.

Εκτός από εμένα, τον πρόεδρο και τον προπονητή η φετινή ομάδα είχε πολλά παιδιά που έβγαιναν μπροστά. Πάρα πολλοί παίκτες. Για παράδειγμα, μετά την ισοπαλία με τον Πανιώνιο στο Ζηρίνειο, όπου η άνοδος εξασφαλιζόταν μόνο με νίκη στην Καλαμάτα, βαδίζοντας προς τα αποδυτήρια σκέφτηκα να κάνω μια ομιλία.

Ωστόσο, όταν μπήκα στα αποδυτήρια, ο Μποτία σηκώθηκε και είπε ακριβώς όσα έπρεπε να πει, σαν να του είχα... γράψει σε ένα χαρτάκι όσα ήθελα να πω εγώ.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kifisia FC - ΠΑΕ Κηφισιά (@kifisiafc)

Βγαίνοντας ο πρόεδρος με ρώτησε αν μίλησα στα παιδιά, του είπα ότι δεν χρειαζόταν, γιατί ο Αλμπέρτο είπε ό,τι ήθελα να πω. Και ίσως ήταν πιο σημαντικό να το ακούσουν από τον Αλμπέρτο εκείνη τη στιγμή παρά από μένα.

Όμως δεν ήταν μόνο ο Αλμπέρτο. Είχαμε πολλά παιδιά με ισχυρές προσωπικότητες που όποια δυσκολία είχαμε τη διαχειριστήκαμε μαζί με άψογο τρόπο και φτάσαμε σε αυτό που όλοι χαρακτηρίζουν ως άθλο. Όταν νιώθεις πως όλα είναι εναντίον σου και φτάνεις σε μια συνθήκη, να παίξεις στην έδρα του βασικότερου σου αντίπαλο, να θες μόνο νίκη και το καταφέρνεις, είναι ένα τεράστιο επίτευγμα.

Στατιστικά, νομίζω ότι είμαστε η μοναδική ομάδα που, σε τρεις συμμετοχές στη δεύτερη κατηγορία της Ελλάδας, έχουμε δύο ανόδους!

Για εμάς ήταν το πρώτο ματς που πήραμε στο 90', ενώ η Καλαμάτα είχε πέντε - έξι ματς που κρίθηκαν στις καθυστερήσεις. Θυμάμαι Παναργειακό, Ηλιούπολη και τον Πανιώνιο πριν από εμάς. Βέβαια αυτό δείχνει μέταλλο, μια ομάδα που προσπαθούσε. Γενικά όμως είχαμε καλύτερη απόδοση. Άλλωστε φαίνεται κι από τα στατιστικά. Το "μαρτυρούν" και η επίθεση και η άμυνα μας. Κλείσαμε τα Play Off, χωρίς να δεχτούμε τέρμα».

Τελικά αντί για μετά το ματς με τον Πανιώνιο μιλήσατε πριν το παιχνίδι με την Καλαμάτα και δώσατε ώθηση στα παιδιά, καθώς ήταν μια ομιλία που ήταν συγκινησιακά φορτισμένη...

«Πραγματικά η ομάδα φέτος ήταν μια οικογένεια. Είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται πολύ συχνά και στο χώρο του ποδοσφαίρου "είμαστε οικογένεια, οικογένεια, οικογένεια" αλλά θεωρώ πως φέτος ήμασταν πράγματι οικογένεια στο μέγιστο βαθμό και για αυτό εκείνη η ομιλία είχε αυτόν τον αντίκτυπο. Αν δεν ήμασταν οικογένεια, η ομιλία που έκανα στα παιδιά δεν θα είχε αυτόν τον αντίκτυπο...».

Εκείνη τη στιγμή δεν έβλεπαν τον ποδοσφαιριστή αλλά τον άνθρωπο Στέφανο...

«Ακριβώς! Τα πρώτα χρόνια ήταν αναγκαίο να μιλώ συχνότερα στα αποδυτήρια. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το κάνει συνέχεια ο τεχνικός διευθυντής. Ο Σέμπα το "έχει" και δεν χρειαζόταν. Οι ομιλίες μου ήταν πολύ συγκεκριμένες και σε συγκριμένες στιγμές. Ή σε μικρότερες υποομάδες μέσα στη χρονιά.

Όντως πριν την Καλαμάτα ήταν μια "οικογενειακή" ομιλία. Κάτι που ήθελα να εκφράσω ως άνθρωπος και φαίνεται πως είχε αντίκτυπο στα παιδιά και αυτό επειδή είμαστε οικογένεια. Αν απευθυνόμουν σε παιδιά που μπορεί να το είχαν ξεχάσει μετά από πέντε λεπτά δεν θα είχε ουσία».

«Ζήλεψες» κάτι από αυτά που είδες φέτος από Πανιώνιο ή Καλαμάτα;

«Όχι, δεν ζήλεψα κάτι. Μου άρεσε πάρα πολύ το ότι ο Πανιώνιος έδειξε, μετά από αρκετά χρόνια, να συσπειρώνεται. Ήταν ξανά ανταγωνιστικός, με όραμα για παραπάνω πράγματα. Είναι μια ομάδα που αξίζει να ελπίζει επειδή βλέπω πως έχει μια διοίκηση με όραμα κάποια στιγμή να επιστρέψει στη Super League 1.

Δεν μου αρέσει να ακούω πως μια ομάδα επειδή έχει κόσμο οφείλει να είναι στη Super League 1. Δεν νομίζω πως ο κόσμος είναι το κριτήριο για να είναι μια ομάδα στην πρώτη κατηγορία. Πρέπει να έχει άλλα πράγματα, όπως είναι η οργάνωση, ο σωστός σχεδιασμός και το σωστό πλάνο. Μετά έρχεται ο κόσμος.

Για εμάς στην Κηφισιά, ένα τεράστιο φετινό επίτευγμα ήταν ότι φέραμε κοντά τον κόσμο της Κηφισιάς και των βορείων προαστίων. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ότι γυρίσαμε από την Καλαμάτα και μας περίμεναν 200-300 άτομα στο Ζηρίνειο για να μας αποθεώσουν.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kifisia FC - ΠΑΕ Κηφισιά (@kifisiafc)

Και αυτό το λέω γιατί παίζαμε στη Super League 1 και πολλές φορές δεν είχαμε 300 άτομα στο γήπεδο. Αυτό σημαίνει πως αυτό που παρουσίασε η ομάδα ήταν ελκυστικό και έφερε τον κόσμο κοντά. Νομίζω αν συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο, θα έρθουν ακόμη περισσότεροι».

Έπαιξε ρόλο και η έδρα; Ότι η ομάδα γύρισε στη γειτονιά της...

«Σίγουρα. Όμως το μεγάλο μας όνειρο –και του Προέδρου με τη διοίκηση– είναι να αποκτήσουμε τη δική μας φυσική έδρα, στα βόρεια προάστια, σύγχρονη, που να πληροί τις προδιαγραφές της Super League 1. Νομίζω πως όταν γίνει αυτό θα έχουμε περισσότερο κόσμο από όσο μπορούμε να φανταστούμε».

Ο Μποτία μετά το ματς είπε πως ότι η ομάδα έφερε αυτόν τον κόσμο είναι το πιο σημαντικό...

«Ακριβώς. Η βάση μας είναι τα παιδιά της Ακαδημίας που έχουν ως πρότυπο τους ποδοσφαιριστές της πρώτης ομάδας. Έχουμε περίπου 500 παιδιά στην Ακαδημία και αν έρθουν στο γήπεδο μαζί με τους γονείς τους, μιλάμε για πάνω από 1.000 άτομα. Χωρίς να θέλω να μειώσω άλλες ομάδες της Super League υπάρχουν κι άλλες που δεν έχουν... χιλιάδες κόσμο να τις ακολουθεί.

Προτιμώ να έχω ένα γήπεδο γεμάτο που μπορεί να είναι λίγο "εκκλησία" αλλά το 70-80% να έχει γεμίσει με παιδιά, παρά ένα "καμίνι" που μπορεί να λειτουργεί αντίστροφα για την ομάδα. Να φοβάμαι πως μπορεί να υπάρξουν επεισόδια και βιαιοπραγίες. Νομίζω πως όταν μεγαλώσει αυτή η γενιά, το γήπεδο μας θα αποκτήσει και περισσότερο παλμό».

Λέγατε πως στον πρόεδρο αρέσει το επιθετικό ποδόσφαιρο και όπως θα είχατε βιώσει στην προηγούμενη άνοδο τώρα θα πρέπει να γίνει μια μετάβαση επειδή στη Super League 1 σε πολλά ματς θα χρειαστεί να παίξει αναγκαστικά σε πολλά ματς πιο συντηρητικά. Πόσο εύκολο είναι να γίνει αυτή η αλλαγή τόσο για τον Λέτο, όσο και για την ομάδα;

«Καταρχάς ήταν πολύ δύσκολο την περασμένη σεζόν στη Super League, γιατί μια ομάδα που για πολλά χρόνια είχε συνηθίσει μέσα στη σεζόν κυρίως να κερδίζει ξαφνικά έχανε συχνά. Μπορείς να προσεγγίζεις ένα παιχνίδι με πιο αμυντικογενές πλάνο αλλά ο στόχος σου να είναι να κερδίζεις.

Το σημαντικό για εμάς είναι να υπάρχει το winning mentality. Δεν είμαστε παράλογοι ή ονειροπόλοι να λέμε πως θα παίξουμε επιθετικά στο ΟΑΚΑ, στη Νέα Φιλαδέλφεια ή στο Καραϊσκάκη και θα κερδίσουμε αυτές τις ομάδες 2/3-0. Παρόλα αυτά θέλουμε να έχουμε μια ομάδα που ακόμα και όταν θα παίζει σε αυτές τις έδρες ο στόχος της θα είναι να κερδίσει με τον τρόπο της.

Πρέπει να υπάρξει ισορροπία. Για παράδειγμα η Athens Kallithea είχε καλά αποτελέσματα με τους μεγάλους ή εμείς είχαμε κόψει βαθμούς από την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό αλλά αυτό δεν αρκεί για να σώσεις την κατηγορία. Πρέπει ταυτόχρονα να έχεις την ικανότητα να αποδίδεις και καλό ποδόσφαιρο με τις θεωρητικά μικρομεσαίες ομάδες για να πάρεις τους βαθμούς που χρειάζεται.

Το σημαντικό είναι η νοοτροπία. Πως ακόμα και όταν πάμε με πιο αμυντικογενές πλάνο κατεβαίνουμε για να κερδίσουμε».

Όπως αναφέρατε υπήρχε φέτος μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα πως η Καλαμάτα είναι το φαβορί, ενώ από τον Νοέμβριο και μετά δεν είχε ανέβει στην κορυφή. Αυτό από που πιστεύετε πως προέκυπτε;

«Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το απαντήσουν οι άνθρωποι της Καλαμάτας... Εγώ θα πως πως έπαιξε σημαντικό ρόλο ώστε να έρθει ο κόσμος κοντά μας και το υγιές κομμάτι των φιλάθλων να αναγνωρίσει την ανωτερότητα της Κηφισιάς μέσω της τηλεοπτικής προβολής από τον ΣΚΑΪ.

Είναι πολύ εύκολο με μια επιθετική επικοινωνιακή πολιτική να διαμορφώσεις μια εικόνα, όμως έρχεται η πραγματική εικόνα και αναδεικνύει την ομάδα που είναι καλύτερη. Εμάς αυτό το κλίμα μας έκανε καλό. Στο πρωτάθλημα έκανε καλό η προβολή που δεν υπήρξε τα προηγούμενα χρόνια».

Πόσο εύκολη ήταν για τον οργανισμό της Κηφισιάς η μετάβαση από τη Super League 1 στο «χάος» της Super League 2, όπου ήξερε τις συνθήκες που επικρατούν;

«Ήταν μια στιγμή που ήθελα να αποχωρήσω και ήταν μια μεγάλη κρίση που βιώσαμε ήταν με τον υποβιβασμό μας. Η απογοήτευση ήταν τεράστια και επειδή η Super League 2 είναι μια πολύ δύσκολη κατηγορία, που μαστίζεται από πολλών ειδών προβλήματα, που δεν έχουν να κάνουν καθαρά με το ποδοσφαιρικό κομμάτι μου πέρασε από το μυαλό πως δεν ήθελα να περάσω ξανά από αυτήν τη διαδικασία.

Όμως, ο τρόπος που κινηθήκαμε ως οργανισμός, ξεκινώντας από τον Πρόεδρο δείχνει πόσο αποφασισμένοι ήμασταν να αποδείξουμε σε όλους ότι η Κηφισιά δεν είναι ένα "πυροτέχνημα" που έφτασε στην Α' Εθνική και επειδή υποβιβάστηκε εξαφανίστηκε αλλά ήρθε για να μείνει και να αποδείξει πως ως οργανισμός βλέπει πιο μακριά και είναι πιο δυνατός από όσο κάποιοι θέλουν να πιστεύουν».

Από όταν υποβιβάστηκε η ομάδα ήταν ξεκάθαρος ο στόχος της ανόδου ή προέκυψε;

«Κάναμε τον απολογισμό μας και είδαμε όλοι μαζί τα λάθη που έχουμε κάνει. Κράτησε μια εβδομάδα η αμφιβολία για το αν πάμε να κάνουμε ομάδα με στόχο για να ανέβουμε ή μια καλή ομάδα και βλέπουμε.

Δεν είχαμε αποφασίσει και μετά θέσαμε ξεκάθαρα το στόχο του πρωταθλητισμού και της άμεσης επανόδου στη Super League 1. Αυτό ξεκινάει από τη νοοτροπία που έχει ο πρόεδρος και το μεγάλο κίνητρο πως θέλαμε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε "φωτοβολίδα".

Δεν υφίσταται ο οργανισμός της Κηφισιάς χωρίς τον Πρόεδρο. Μπορεί να διαφωνώ μαζί του και να "πλακωνόμαστε" αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η ομάδα δεν υφίσταται σε αυτό το επίπεδο χωρίς τον Χρήστο Πρίτσα.

Αυτό που έζησα με τον πρόεδρο μετά τη νίκη στην Καλαμάτα και η χαρά που έβλεπα στο πρόσωπο καταλάβαινα πως ήταν η μεγαλύτερη χαρά που έχει πάρει από το ποδόσφαιρο. Αυτό έχει μεγαλύτερη αξία επειδή φέτος ο γιος του (Πάνος Πρίτσας) που τα προηγούμενα χρόνια ήταν από τους βασικούς του λόγους για να ασχολείται με την ομάδα και δικαίως αφού ήταν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της, φέτος δε συμμετείχε σε αυτήν την προσπάθεια.

Αυτό δίνει σε αυτήν την άνοδο μεγαλύτερη αξία. Εγώ θέλω να ευχαριστήσω και τους δυο γιους του, τον Πάνο και τον Κωνσταντίνο, γιατί πολλές φορές όταν συμμετείχαν σε κάποιες συζητήσεις η στάση τους και η αντιμετώπιση τους ήταν πολύ ώριμη και πάντα για το καλό της Κηφισιάς. Είναι στο πλαίσιο πως η Κηφισιά σε όλα τα επίπεδα είναι μια οικογένεια».

Θα ήθελες οι γιοι του Χρήστου Πρίτσα να έχουν πιο ενεργό ρόλο στην ομάδα;

«Αυτή τη στιγμή ο Πάνος ξεκινάει την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως δικηγόρος, οπότε δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι εύκολο. Σίγουρα παρακολουθεί την ομάδα αλλά επειδή νομίζω ότι θα λείψει στο εξωτερικό για έναν χρόνο δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι εφικτό.

Από την πλευρά του ο μικρότερος, ο Κωνσταντίνος, είναι ο... φανατικότερος οπαδός της ομάδας μας. Δεν ξέρω πόσο ενεργό ρόλο θα έχουν, όμως όπως είπα μιλάμε για δυο πολύ ώριμα παιδιά και το έχουν αποδείξει με τη συμπεριφορά τους, οπότε δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα να είναι κοντά μας».

Η Κηφισιά παρόλο που έχει μπει στις επαγγελματικές κατηγορίες τα τελευταία χρόνια είναι μια ομάδα που έχει καταφέρει να φτιάξει καλό όνομα στην ποδοσφαιρική αγορά. Πως το έχει πετύχει αυτό;

«Η Κηφισιά είναι ένας οργανισμός που τώρα γράφει την ιστορία του. Έχει κατορθώσει όλα αυτά τα χρόνια να αποκτήσει μια πάρα πολύ καλή φήμη, ξεκινώντας από το πόσο τυπικός είναι ο πρόεδρος με τις πληρωμές του. Είμαστε μια ομάδα που είμαστε φερέγγυοι και συνεχώς εξελισσόμαστε.

Εμένα η μεγαλύτερη ικανοποίηση και επιβράβευση που παίρνω είναι, επειδή πάντα χτίζω τις σχέσεις μου με τους παίκτες στην ειλικρίνεια, όταν αποχωρούν από την ομάδα και εκφράζονται με κολακευτικά σχόλια και για την ομάδα και για εμένα προσωπικά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη διαφήμιση για το κλαμπ και για εμένα να μιλάνε με καλά λόγια παίκτες που φεύγουν από την ομάδα.

Όταν συζητάω με έναν παίκτη που θέλει να έρθει στην ομάδα αυτό που του ζητάω είναι να ψάξει μόνος του και να μάθει πληροφορίες για την ομάδα και για εμένα. Ακόμα και από παιδιά που έχουν φύγει από την ομάδα παρόλο που ήθελαν να μείνουν. Για αυτό μπορούμε να υπερηφανευόμαστε. Είναι παράσημο για εμάς».

Ποια είναι το όνειρα σας για την Κηφισιά;

«Ως οργανισμός για να έχει λόγο ύπαρξης στη Super League 1 θα πρέπει να χτίσει brand name ενός selling club. Να δίνει τη δυνατότητα σε νέα παιδιά να δείξει τι μπορούν να κάνουν κι ανά τακτά χρονικά διαστήματα να μπορεί να κάνει κάποιες πωλήσεις.

Δεν έχουμε κάποιο τεράστιο πυρήνα οπαδών για να μπορεί αυτή η ομάδα να συντηρείται από τα εισιτήρια ή από τους χορηγούς. Ούτε μπορεί ένας πρόεδρος κάθε χρόνο να βάζει αμέτρητα χρήματα από την τσέπη του.

Για να γίνουμε selling club πρέπει να φτιάξουμε καλύτερες εγκαταστάσεις, να έχουμε καλύτερο προπονητικό και καλύτερες ακαδημίες. Και τώρα μπορούμε να κάνουμε κάποιες πωλήσεις αλλά αυτές δε θα αλλάξουν το στάτους του κλαμπ.

Άμεσα ίσως αυτό να μην μπορεί να γίνει οπότε μπορεί να έχουμε στο ρόστερ παίκτες μεγαλύτερους σε ηλικία, γιατί ο κυριότερος στόχος είναι να φτιάξουμε ομάδα που θα μείνει σίγουρα στην κατηγορία και δε θα αντιμετωπίσει ξανά το φάσμα του υποβιβασμού, προσπαθώντας όμως παράλληλα να δώσουμε ευκαιρίες σε κάποια παιδιά να δείξουν τι μπορεί να κάνουν».

Θα μπορούσατε να μείνετε για μια ζωή στην Κηφισιά;

«Αν οι συνθήκες του κλαμπ είναι τέτοιες ώστε να κάνω τη δουλειά μου με τον τρόπο που πρέπει θα μπορούσα να μείνω για πάντα στην Κηφισιά!»

Τι σας αρέσει και τι δε σας αρέσει σε αυτή τη δουλειά;

«Όπως είπα δε μου αρέσει η διαχείριση του χρόνου και των αρμοδιοτήτων. Στο project Κηφισιά μου δίνει τεράστιο κίνητρο πως έχω ξεκινήσει από πολύ χαμηλά και βλέπω αυτό το "παιδί" να μεγαλώνει, να κερδίσει σεβασμό, να αναγνωρίζεται και ταυτόχρονα να αναγνωρίζει τη δική μου συνεισφορά σε αυτήν την εξέλιξη.

Θα είμαι πάντα ευγνώμων στον Πρόεδρο που με επανέφερε στο ποδόσφαιρο σε μια φάση που ήμουν τόσο κορεσμένος σε βαθμό που δεν έβλεπα ούτε Champions League. Αυτός ο άνθρωπος μου έδωσε την ευκαιρία και μου έβαλε ξανά το μικρόβιο για το ποδόσφαιρο».

Ποια από τις κινήσεις σας αυτή τη σεζόν θεωρείτε την πιο επιτυχημένη;

«Δεν θα ήθελα να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση αλλά θέλω να ευχαριστήσω δημόσια όλους τους ποδοσφαιριστές για αυτό που πετύχαμε φέτος, για τη στάση τους, τον επαγγελματισμό τους, την προσήλωση στο στόχο και τη διαχείριση όλων των καταστάσεων. Θα είμαι μια ζωή υπόχρεος απέναντι τους.

Θα κάνω μια αναφορά στον Κυριόπουλο, γιατί χάρηκα πολύ για αυτόν. Ήταν ο μοναδικός που όταν μίλησα μαζί του πρώτη φορά εισέπραξα μια τόσο μεγάλη απογοήτευση και απαισιοδοξία για το μέλλον. Βοηθήσαμε αυτό το παιδί που ήταν σε εκείνη την κατάσταση να βρει κίνητρο και χώρο για να δείξει τι μπορεί να κάνει και αυτή τη στιγμή να έχει ανεβάσει τις ποδοσφαιρικές μετοχές του. Θα ήθελα ο Γιώργος να είναι σε μια ομάδα που θα του δώσει το χώρο να δείξει τι μπορεί να κάνει και να εξελιχθεί».

Γενικά η Κηφισιά έχει νέα παιδιά στο ρόστερ με συμβόλαιο όπως ο Παντελίδης και ο Έμπο...

«Τον Έμπο τον ήθελα στην ομάδα τα τελευταία τρία χρόνια και πάντα κάτι γινόταν και δεν ερχόταν! Θα μπορούσα να κάνω προσωπική αναφορά σε όλα τα παιδιά.

Επίσης θέλω να πω για τον Γιώργο Μάναλη, ο οποίος είχε να διαχειριστεί το χαμό του πατέρα του σε μια χρονιά που από αυτόν υπήρχαν μεγάλες απαιτήσεις. Αν κρίνω από τη δική μου περίπτωση είναι πάρα πολύ δύσκολο να είσαι σε top επίπεδο και να βιώνεις κάτι τέτοιο. Το παιδί το διαχειρίστηκε με το καλύτερο δυνατό τρόπο. Δεν θα αναφερθώ σε όλα τα παιδιά για να μη μακρηγορήσω. Μπορώ όμως να μιλήσω για όλους και θέλω ξανά να του ευχαριστήσω όλους για φέτος.

Με την ευκαιρία να πω κάτι για τα νέα παιδιά, επειδή υπήρξαν κι άλλες χρονιές που νέα παιδιά πήραν την ευκαιρία αλλά δεν την αξιοποίησαν. Πρέπει να καταλάβουν πως για να εξελιχθούν, να φτάσουν σε ανώτερο επίπεδο και να πάρουν τις ευκαιρίες που αξίζουν θα πρέπει να δουλεύουν καθημερινά με τον μεγάλο ζήλο και να παραμένουν προσγειωμένοι. Να μην έχουν απαίτηση να κάνουν άλματα από το... 1 στο 10 στις απαιτήσεις τους τις αγωνιστικές και τις εξωαγωνιστικές. Αν αυτά τα παιδιά λοξοδρομήσουν έστω και για λίγο ο χώρος είναι αδυσώπητος και θα βρεθεί κάποιος πιο ταγμένος και συνειδητοποιημένος να πάρει τη θέση τους».